تو این 23 سال عمری که از خدا گرفتم تجاربی کسب کردم که خیلی برای زندگیه آیندم مفید بودن..و دارم سعی میکنم که از اینها استفاده کنم..چندتاش رو میگم
1.هیچ وقت بر اساس ظاهر کسی ، در موردش قضاوت نمیکنم
2.هیچ وقت دروغ نمیگم حتی اگر راستگویی به ضررم باشه
3.هیچ وقت بدون فکر و عجول تصمیم نمیگیرم چون عواقبش رو دیدم
4.تا جایی که بتونم سعی میکنم چند تا دوست خیلی خوب داشته باشم و از بقیه دوری کنم چرا که هر چی تعداد اطرافیانت بیشتر باشه احتمال تو خطر افتادن برات از هر لحاظ بیشتره
5.فهمیدم که برای پیروزی در هر کاری ، نیاز به فکر راحت دارم پس از هر چیزی که باعث مختل شدن ذهنم بشه دوری میکنم
6.فهمیدم که خیلی آدما دور و برت هست که اگه غفلت کنی ، با ظاهری خوب ، بدجوری بهت از پشت خنجر میزنن
در نهایت ، آرامش..
آرامش رو مهمترین رکن برای موفقیت و پیشرفت شناختم...و تمام سعیم رو برای بدست آوردنش خواهم کرد
3.بیش از حد فکر کردنم خوب نیست...زیادی سبک و سنگین کردن....وسواس به خرج دادن...یجاهای باید ریسک کرد...این من تجربه کردم
و البته آرامش،همیشه و در همه حال باید سعی کنیم آرامش خودمونو حفظ کنیم(باخودمم هستم)....سر جلسه امتحان ریاضی مهندسی، وقتی اولین سوال امتحان رو که بیشترین نمره روهم داشت رو خوندم، استرس باعث شد که استارت جواب رو یادم بره...درصورتی که کاملا جواب بلد بودم حتی بدون استارتش...ولی خب نمیشد نصفه نوشت، چون استاد فکر میکرد حتما تقلب کردم که اولشو ننوشته ولی بقیه شو نوشته....بخاطر استرس سوال اول بقیه رو هم قاطی کردم...یه لحظه ذهنم خالی شد
خلاصه رنگ از رخسارم رفت...اگه اون سوال جواب نمیدادم حتی شاید میفتادم!... خلاصه یه ربعی به همین حال گذشت تا به خودم گفتم: اوکی، تو میفتی ولی حالا که قراره بیفتی لااقل بانمره بهتری بیفتی!...همین که افتادنمو قبول کردم و آروم شدم و خواستم برم سراغ بقیه سوالا...اون تیکه رو یادم اومد و نه تنها به اون سوال که به بقیه هم جواب دادم...
آرامشتونو حفظ کنیین
