به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین

[کلروپلاست]

قومی متفکرن اندر ره دین قومی به گمان فتاده در راه یقیین ترسم از آنکه بانگ آید

روزی ای بی خبران راه نه آن است ونه این

 

[eksir]

مصلحت نيست که از پرده برون افتد راز
ور نه در مجلس رندان، خبری نيست که نيست

 

[گلابتون]

بيا بيا كه درين ظلمت دروغ و ريا
فروغ روي تو آرايش روان من است

 

[eksir]

خونی که ريخت از دل ما، سايه حيف نيست
گر زين ميانه، آب خورد تيغ هم نبرد

 

[گلابتون]

ترا صبا و مرا آب ديده شد غماز
وگرنه عاشق و معشوق راز دارانند

نصيب ماست بهشت اي خداشناس برو
كه مستحق كرامت گناه كارانند

 

[eksir]

اين همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفتگويی و خيالی ز جهان من و توست

 

[mahdi271]

دلم گرفته خدا را تو دلگشايي كن
من آمدم به اميدت تو هم خدايي كن

به بوي دلكش زلفت كه اين گره بگشاي
دل گرفته ما بين و دلگشايي كن

دلي چو آينه دارم نهاده بر سر دست
ببين به گوشه چشمي و خودنمايي كن

ز روزگار مياموز بي وفايي را
خداي را كه دگر ترك بي وفايي كن

بلاي كينه دشمن كشيده ام اي دوست
تو نيز با دل من طاقت آزمايي كن

شكايت شب هجران كه ميتواند گفت
حكايت دل ما با ني كسايي كن

بگو به حضرت استاد ما به ياد توايم
تو نيز يادي از آن عهد آشنايي كن

نواي مجلس عشاق نغمه دل ماست
بيا و با غزل سايه همنوايي كن

 

[barg]

دوش سیلاب غمم تا به سر زانو بود
امشب ای دوست چه تدبیر که بگذشت ز دوش​

 

[گلابتون]

تو کيستي كه درختان شاخه هاي خود را
بادبزنهاي حوض سبز تو ميکنند

 

[barg]

از چه با من نشوی یار چه می‌پرهیزی
یار شو با من بیمار چه می‌پرهیزی
چیست مانع ز من زار چه می‌پرهیزی
بگشا لعل شکر بار چه می‌پرهیزی
حرف زن ای بت خونخوار چه می‌پرهیزی
نه حدیثی کنی اظهار چه می‌پرهیزی
که ترا گفت به ارباب وفا حرف مزن ؟؟؟
چین بر ابرو زن و یک بار به ما حرف مزن

 

[گلابتون]

به شب نشيني خرچنگهاي مردابي
چگونه رقص كند ماهي زلال پرست

 

[eksir]

این قافله عمر، عجب می‌گذرد
دریاب دمی که با طرب می‌گذرد
ساقی! غم فردای حریفان چه خوری

پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد

 

[گلابتون]

بيار باده كه رنگين كنيم جامه زرق
كه مست جام غروريم و نام هشياريست

 

[eksir]

گر ديگران به عيش و طرب خرم­اند و شاد
ما را غم نگار بود مايه سرور

 

[گلابتون]

قتل اين خسته به شمشير تو تقدير نبود
ور نه هيچ از دل بيرحم تو تقصير نبود

من ديوانه چون زلف تو رها ميكردم
هيچ لايقتر از حلقه زنجير تو نبود

 

[eksir]

گلعذارى زگلستان جهان ما را بس
زين چمن سايه آن «سرو روان» ما را بس

 

[amator-2]

نگاهت را مگیر از من که با آن عالمی دارم..

 

[eksir]

ای غم بگو با جوانیم چه کردی
دارد به دل صد آرزو با جوانیم چه کردی

 

[گلابتون]

تو را كه گوش دل است و زبان جان خوش باش
كه نازكان جهان راست با تو گفت و شنود

 

[magsod]

چون صبا بر سر کوی تو گذر خواهم کرد
هر چه خاک است در آن کوچه به سر خواهم کرد
ماه من ! از پس آن پرده برون آی شبی
چند دزدیده به روی تو نظر خواهم کرد؟
هردم از عشوه شیرین دهنی خواهم گفت
کام خود را همه پر شهد و شکر خواهم کرد
تا رقیبان به سر کوی توام ره ندهند
سجده از دور به آن کوچه و در خواهم کرد
در چمن با من اگر جلوه گل دست دهد
وصف رخسار تو با مرغ سحر خواهم کرد
گر چه ایام جوانی سپری گشت، ولی
عشق تا تیغ زند، سینه سپر خواهم کرد
"نظمی" از کعبه به کام دل خود گر نرسی
چاره کار تو از جای دگر خواهم کرد

 

[گلابتون]

در آ كه در دل خسته توان در آيد باز
بيا كه در تن مرده روان در آيد باز

بيا كه فرقت تو چشم من چنان در بست
كه فتح باب وصالت مگر گشايد باز

 

[mahdi271]

به جان جوشم که جویای تو باشم
خسی بر موج دریای تو باشم
تمام آرزوهای منی ،کاش
یکی از آرزوهای تو باشم.

هستم یا نه؟

 

[eksir]

مسيحای جوانمرد من! ای ترسای پير پيرهن چرکين
هوا بس ناجوانمردانه سرد است....آی.......

دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای

 

[گلابتون]

اي پادشه خوبان داد از غم تنهايي
دل بي تو بجان آمد وقت است كه باز آيي

 

[behnam-t]

وزه یک سو شد و عید آمد و دل​ها برخاست-------می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست
نوبه زهدفروشان گران جان بگذشت-------وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست

چه ملامت بود آن را که چنین باده خورد-------این چه عیب است بدین بی​خردی وین چه خطاست
باده نوشی که در او روی و ریایی نبود-------بهتر از زهدفروشی که در او روی و ریاست

ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق-------آن که او عالم سر است بدین حال گواست

فرض ایزد بگذاریم و به کس بد نکنیم-------وان چه گویند روا نیست نگوییم رواست

چه شود گر من و تو چند قدح باده خوریم-------باده از خون رزان است نه از خون شماست

این چه عیب است کز آن عیب خلل خواهد بود-------ور بود نیز چه شد مردم بی​عیب کجاست

 

[magsod]

بر سر زلف بتان دست درازی نکنم
نبرم دست به هر ماری و بازی نکنم
در ره عشق تو من از سروجان می گذرم
دعوی عاشقی از عشق مجازی نکنم
دیدن زلف سمن سای تو کافیست مرا
عهد کردم که به آن دست درازی نکنم
او به زیبایی خود شهره ی عالم شده است
من چرا مدحت آن ماه حجازی نکنم
شیوه ی شعر تر از (نظمی ) تبریزی جوی
راه باطل نرم ، فلسفه سازی نکنم

 

[MOON.LIGHT]

آنکه از سنبل او غالیه تابی دارد
باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد
از سر کشته خود می گذرد همچون باد
چه توان کرد که عمر است و شتابی دارد

 

[behnam-t]

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد***تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد
دامن دوست به صد خون دل افتاد به دست****به فسوسی که کند خصم رها نتوان کرد
عارضش را به مثل ماه فلک نتوان گفت*****نسبت دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد
نظر پاک تواند رخ جانان دیدن*****که در آیینه نظر جز به صفا نتوان کرد
مشکل عشق نه در حوصله دانش ماست*****حل این نکته بدین فکر خطا نتوان کرد
غیرتم کشت که محبوب جهانی لیکن*****روز و شب عربده با خلق خدا نتوان کرد
من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف*****تا به حدیست که آهسته دعا نتوان کرد
بجز ابروی تو محراب دل حافظ نیست*****طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد

 

[magsod]

هیچ طفلی ننهد پای به ویرانه‌ی ما​

گوئیا: بی‌خبرند از دل دیوانه‌ی ما​

شب که رخسار تو از باده برافروخت چو شمع​

سوخت در جلوه‌ی اول پر پروانه‌ی ما​

گرچه عشق تو به کس فاش نکردیم، ولی​

کیست در شهر که او نشنود افسانه‌ی ما؟​

خوب بسیار بود، لیک به شیرین دهنی​

هیچ جانانه چنین نیست که جانانه‌ی ما​

نازم این حور پریزاده که با طلعت اوست​

رشک فردوس برین خانه و کاشانه‌ی ما​

امشب از وی دل ما شکوه فراوان دارد​

به که در خواب شود، نشنود افسانه‌ی ما​

گفتم: آن کیست که از هر دو جهان بی‌خبر است​

گفت: ‹نظمی› که بود عاشق و دیوانه‌ی ما​

 

[behnam-t]

ساقیا آمدن عید مبارک بادت****وان مواعید که کردی مرواد از یادت

در شگفتم که در این مدت ایام فراق****برگرفتی ز حریفان دل و دل می​دادت

برسان بندگی دختر رز گو به درآی****که دم و همت ما کرد ز بند آزادت

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست****جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت****بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم بد دور کز آن تفرقه​ات بازآورد****طالع نامور و دولت مادرزادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح****ور نه طوفان حوادث ببرد بنیادت