به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین

[secret_f]

" به نام او که قائمٌ بالذات است
بری از شرک ، زیادت بر صفات است "

 

[ie student]

تمام وجودم همين دل است

تمام دلم بي قرار توست...

تقديم به secret عزيزم با تمام احساس

ممنونم از ايده ي جالبت...

​

 

[کافر خداپرست]

اي صبا گر به جوانان چمن باز رسي
خدمت ما برسان سرو و گل و ريحان را

"حافظ"

 

[russell]

از نبودنت هماره سخن گفتند ،
و زین سخنها چه رنجها کشیدند ،
و از خوبیهایت بسی گفتند ،
اندیشمندانه چنان نشان دادند
که چگونه بهترینها را برگزیده اند ،
و صد البته ، که این از همه بهترین
برای من پنهان نخواهد ماند ،
از آنجا که به واقع ،
در آن عزلتگاه ،
دو سه تن بیش نبود ،
من ناشی و هنوز کارآموز
برگزیدند به ناچار زمان ،
و آن مومن توبه کار به من آموخت ،
آدمی به چه هنگام نیست ........


خواستم شعری تقدیمت کنم با باز کردن کتاب غربی-شرقی گوته این شعر باز شد

​

 

[کافر خداپرست]

"من خسى بى سروپايم" كه به سيل افتادم
او كه مى‏رفت مرا هم به دل دريا برد!
(در وصف خودم)

 

[باران بهاری]

زین گونه ام که در غم غربت شکیب نیست
گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست

گمگشته ی دیار محبت کجا رود؟
نام حبیب هست و نشان حبیب نیست

"ه.ا.سایه"

 

[کافر خداپرست]

شبي بود و بهاري، در من آويخت
چه آتش‌ها، چه آتش‌ها برانگيخت

فرو خواندم به گوشش قصه‌ي خويش
چو باران بهاري اشک مي‌ريخت.

"ه‍. الف. سايه"

 

[russell]

آخرین درودهایم نثار آنانی باد
که کاستی هایم را می دانند
و باز دوستم می دارند ...

​

شب تاب - تاگور

 

[cute]

خاطرم نیست به چشم تو چه شعری زیباست
کمی آواز بخوان گریه ی دلخواه مرا

 

[russell]

گلی که تنهاست
نباید به بیشماری خارها غبطه بخورد ...


باز هم: شب تاب

 

[کافر خداپرست]

آسيمه سر رسيدي از غربت بيابان
دل‌خسته ديدمت از آوار خيس باران

وامانده در تبي گنگ، ناگه به من رسيدي
من خود شکسته از خود در فصل نااميدي

در برکه دو چشمت نه گريه و نه خنده
گم کرده راه شب را سرگشته چون پرنده

 

[russell]

نامم را از روی هدیه ام را کنار بگذار
اگر باری است ،
اما آوازم را نگه دار.......

​

هدیه های من محجوبتر از آنند
که یادت را طلب کنند ،
و از این رو ، شاید به یادشان بیاوری....

​

شب تاب

 

[secret_f]

سلامی چو بوی خوش آشنایی
بدان مردم دیده روشنایی
درودی چو نور دل پارسایان
بدان شمع خلوتگه پارسایی

 

[elnaz66]

هر شب هجر بر آنم که اگر وصل بجویم

همه چون نی به فغان آیم و چون چنگ بمویم

لیک مدهوش شوم چون سر زلف تو ببویم


گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

 

[arghavan.z]

این شفق است یا فلق ؟ مغرب و مشرقم بگو
من به کجا رسیده ام ؟ جان دقایقم بگو
ایینه در جواب من باز سکوت می کند
باز مرا چه می شود ؟ ای تو حقایقم بگو
جان همه شوق گشته ام طعنه ی ناشنیده را
در همه حال خوب من با تو موافقم بگو
پاک کن از حافظه ات شور غزلهای مرا
شاعر مرده ام بخووان گور علایقم بگو
با من کور و کر ولی واژه به تصویر مکش
منظره های عقل را با من سابقم بگو
من که هر آنچه داشتم اول ره گذاشتم
حال برای چون تویی اگر که لایقم بگو
یا به زوال می روم یا به کمال می رسم
یکسره کن کار مرا بگو که عاشقم بگو

(از محمد علی بهمنی)
خودم این شعرو خیلی دوست دارم....
شرمنده تنکس ندارم..تاپیک جالبیه..الان دیدمش)

 

[massom11111]

در مهر بی نظیری در دلبری به نامی
چشم نو را بنازم کز هر نظر تمامی
در جامه یی پرندین چون شمع در حبابی
یا چون شراب گلرنگ لغزان میان جامی
دل های عاشقانست در دام گیسوانت
صد آفرین چه صیدی صد مرحبا چه دامی
میخانه پیش چشمت تشبیه ناصوابی
گلخانه پیش رویت تصویر ناتمامی

 

[arghavan.z]

این ترانه بوی نان نمی دهد
بوی حرف دیگران نمی دهد
سفره ی دلم دباره باز شد
سفره ای که بوی نان نمی دهد
نامه ای که ساده وصمیمی است
بوی شعر و داستان نمی دهد :
... با سلام و آرزوی طول عمر
که زمانه این زمان نمی دهد
کاش این زمانه زیر و رو شود
روی خوش به ما نشان نمی دهد
یک وجب زمین برای باغچه
یک دریچه آسمان نمی دهد
وسعتی به قدر جای ما دو تن
گر زمین دهد ، زمان نمی هدد
فرصتی برای دوست داشتن
نوبتی به عاشقان نمی دهد
هیچ کس برایت از صمیم دل
دست دوستی تکان نمی دهد
هیچ کس به غیر ناسزا تو را
هدیه ای به رایگان نمی دهد
کس ز فرط های و هوی گرگ و میش
دل به هی هی شبان نمی دهد
جز دلت که قطره ای است بی کران
کس نشان ز بیکران نمی دهد
عشق نام بی نشانه است و کس
نام دیگری بدان نمی دهد
جز تو هیچ میزبان مهربان
نان و گل به میهمان نمی دهد
نا امیدم از زمین و از زمان
پاسخم نه این ، نه آن ... نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد
خواستم که با تو درد دل کنم
گریه ام ولی امان نمی دهد ...
(قیصر امین پور)

گلکم تنکسام تمومیده...این شعر هدیه ایست ناقابل برای بهترین دوستم

 

[adeniss]

امشب به قصه دل من گوش ميكني

فردا مرا چو قصه فراموش ميكني


فروغ فرخزاد

 

[گلابتون]

تقديم به خوشبوترين ارغوان دنيا

داني از زندگي چه ميخواهم
من تو باشم ... تو پاي تا سر تو
زندگي گر هزار باره بود
بار ديگر تو .... بار ديگر تو

 

[massom11111]

بی تو

گل های امیدم
آخر
به انتظارتوخشکید وزرد شد
مثل همان گل نرگس
که درلای دفترم
گذاشته بودی

اکنون بیا !
ورق بزن
دفتر زندگانی امرا
وتن پژمرده امرا
روح دیگر ببخش.
تقدیم به گلابه نازنینم

 

[comudf]

اما خيال‌ات را هنوز
فراگرد ِ بسترم حضوری به کمال بود
از آن پيش‌تر که خواب‌ام به ژرفاهای ژرف اندرکشد.


گفتم اينک ترجمان ِ حيات
تا قيلوله را بي‌بايست نپنداری.


آن‌گاه دانستم

که مرگ
پايان نيست.

 

[secret_f]

" رهرو" ی هستم که در هر منزلی از کاروان

خاطرات کودکی را با تـــــــــــــــــو زیبا میکنم

 

[کافر خداپرست]

کاروان رفت و تو در خواب و بيابان در پيش
کي روي، "ره" ز که پرسي، چه کني چون باشي؟

(ياد وصف حال خودم افتادم!)

 

[گلابتون]

خواب و خاموشي امروز تو را
در حضور تاريخ، درنگاه فردا
هيچكس بر تو نخواهد بخشيد
باز هم منتظري؟
هيچكس بر در اين خانه نخواهد كوبيد
و نمي گويد برخيز
كه صبح است بهار آمده است
تو بهاري آري
خويش را باور كن

 

[کافر خداپرست]

آواز بلند!

آواز بلند!

وقت است که بنشيني و گيسو بگشايي
تا با تو بگويم غم شب‌هاي جدايي

بزم تو مرا مي‌طلبد، آمدم اي جان
من عودم و از سوختنم نيست رهايي

تا در قفس بال و پر خويش اسيرست
بيگانه‌ي پرواز بود مرغ هوايي

با شوق سرانگشت تو لبريز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوايي

عمري است که ما منتظر باد صباييم
تا بو که چه پيغام دهد باد صبايي

اي واي بر آن گوش که بس نغمه‌ي اين ناي
بشنيد و نشد آگه از انديشه‌ي نايي

افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در آينه‌ات ديد و ندانست کجايي

آواز بلندي تو و کس نشنوَدت باز
بيروني از اين پرده‌ي تنگ شنوايي

در آينه‌ بندان پريخانه‌ي چشمم
بنشين که به مهماني ديداري خود آيي

بيني که دري از تو به روي تو گشايند
هر در که در اين خانه‌ي آيينه گشايي

چون "سايه" مرا تنگ در آغوش گرفته‌ست
خوش باد مرا صحبت اين يار سرايي.

 

[Dr ehsan]

به گلگشت جوانان
یاد ما را زنده دارید، ای رفیقان!
که ما در ظلمت شب
زیر بال وحشی خفّاش خون آشام
نشاندیم این نگین صبح روشن را
به روی پایه انگشتر فردا
و خون ما
به سرخی گل لاله،
به گرمی لب تبدار عاشق،
به پاکی تن بیرنگ ژاله
ریخت بر دیوار هر کوچه!
. . .
(محمّد زهری)

 

[کافر خداپرست]

چون چراغ لاله سوزم اندر بيابان شما
اي جوانان عجم، جان من و جان شما!

"اقبال"

 

[secret_f]

دفتر دانش ما جمله بشویید به می
که فلک دیدم و در قصد دل دانا بود

 

[Dr ehsan]

ما در ره عشق تو اسیران بلائیم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که مائیم
بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گدائیم

 

[کافر خداپرست]

آزمودم عقل دور انديش را
بعد از اين ديوانه سازم خويش را

"مولانا"