اشعار و نوشته هاي عاشقانه

[seashell]

گفته بودم فراموشی زمان می‌خواهد.
اشتباه بود؛
فراموشی زمان نمی‌خواهد،
فراموشی دل می‌خواست که آن هم پیش تو ماند...

 

[seashell]

دوست داشتن گاهی وقتها تحمل است ،
اینکه بتوانی با زخمهای زندگی هنوز سرپا ایستاده باشی .
دوست داشتن گاهی وقتها ، زندگی ست
همانند سینه ای بدون نفس ، از مرگِ قلب بدون عشق آگاه باشی .
دوست داشتن گاهی وقتها سنگین است ،
بسان سنگینیِ لیاقت دوست داشته شدن
و بعضی وقتها دوست داشتن حیاتی دیگر است ،
زنده نگه داشتن کسی درون ات ،
حتی با وجود این فاصله های دور ...!

 

[seashell]

خورشید را میدزدم
​

فقط برای تو!
​

​

​

میگذارم توی جیبم
​

​

​

تا فردا بزنم به موهایت
​

​

​

فردا به تو می گویم چقدر دوستت دارم!
​

​

​

فردا تو می فهمی
​

​

​

فردا تو هم مرا دوست خواهی داشت . می دانم!
​

​

​

آخ ... فردا!
​

​

​

راستی چرا فردا نمی شود؟
این شب چقدر طول کشیده...
چرا آفتاب نمی شود؟
یکی نیست بگوید خورشید کدام گوری رفته؟​

​

 

[seashell]

در میانه ی راه ایستاده امبه زمان پشت کرده ام
و به جای ادامه ی آینده
که کسی در آن چشم به راهم نبود

برگشتم و بر جاده ی هموارِ گذشته گام زدم

 

[aynaz.m]

شاید ان لحظه که
دل تنگ توام
ارام نباشم
اما میدانی
ان لحظه که
میدانم
لبخند میزنی
بر من
کمی دلم ارام میگیرد

 

[فانوس خیس]

شاید ان لحظه که
دل تنگ توام
ارام نباشم
اما میدانی
ان لحظه که
میدانم
لبخند میزنی
بر من
کمی دلم ارام میگیرد

قشنگ بود......
ای طلایی رنگ ای تورا چشمان ما دلتنگ........
روزگارت با هر که بی ما بگذرد خوش باد.......

 

[aynaz.m]

قشنگ بود......
ای طلایی رنگ ای تورا چشمان ما دلتنگ........
روزگارت با هر که بی ما بگذرد خوش باد.......

مرسی

روزگارت
در سایه ای خوش باشد
که
همیشگیست
نه در سایه هایی که
ماندن و نماندنشان را ندانی

 

[IRANIAN VOCAL]

مرسی

روزگارت
در سایه ای خوش باشد
که
همیشگیست
نه در سایه هایی که
ماندن و نماندنشان را ندانی

یار اگر با ما گهی صلح و گهی پیکار داشت ........ ما حریف عشق او بودیم و با ما کار داشت

 

[shabnam111]

تو که نیستی
درونم متلاطم می شود
و اشک هایم امان نمی دهد
نمیدانم چه حسی است
نا مهربانی ات عاشق ترم می کند ...

 

[shabnam111]

احساسم درد میکند،
روحم بد جور کبود شده ،
من زخم خور ده ام،
زخم خورده حرف های نیشدار تو...

 

[شبگرد23]

براي معشوق آب بايد شد...
جاري بايد گشت...
تا به شمعدان وجود رسيد...
آري تجلي عشق اين است !! ! از شمع بايد آموخت...

 

[seashell]

باید باور کنیم
تنهایی
تلخ ‌ترین بلای بودن نیست
چیزهای بدتری هم هست،
روزهای خسته‌ای
که در خلوت خانه پیر می‌شوی
و سال‌هایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است
تازه
تازه پی می‌بریم
که تنهایی
تلخ ‌ترین بلای بودن نیست
چیزهای بدتری هم هست
...
دیر آمدن!
دیرآمدن!
.......

 

[seashell]

در نهایت
تنها کسی که می‌خواهم دل به دلش بدهم
تویی
تو تغییر نور را در آسمان تماشا می‌کنی
من چشمهای تو را

 

[seashell]

روزی می آید
ناگهان روزی می آید
که سنگینی رد پاهایم را
در درونت حس می کنی
رد پاهایی که دور می شوند
و این سنگینی
از هر چیزی طاقت فرساتر خواهد بود

 

[aynaz.m]

همینکه
نامت
میاید
صورتم را برمیگردانم
تا کسی
برق اشکهایم را نبیند
و کسی
نداند
چقدر
دلتنگتم

 

[شبگرد23]

در دنیا دو نابینا هست

یکی تو ،که عاشق شدنم را نمی بینی

یکی من ،که به جر تو کسی را نمی بینم

 

[شبگرد23]

بامی نیستم

برای نشستن

آسمانی ام برای پرواز…

به یاد داری؟

 

[seashell]

به عشقِ هیچکس ها می‌خوابم[h=5] به هیچ هوایی
به هوای هیچ چیز ها
میگذارم روز‌هایِ بی‌ اتفاقِ هفته
بر موازاتِ روزگارِ من
از جسم و روحِ من عبور کنند
قطارم
مثل یک بغضِ آهنین
هر غروبِ جمعه
درست روی گلوگاهِ من ترمز می‌‌کند
ایستگاهی متروک
بی‌ هیچ مسافری
و قطاری که بی‌ عشق
نه پایِ کندن دارد
نه جانِ ماندن..
هر غروبِ جمعه
قطارم سوت می‌‌کشد
من... دود می‌‌شوم[/h]

 

[seashell]

می‌‌شود یک شب خوابید
و صبح با خبر شد
غمها را از یک کنار به دور ریخته اند ؟
که اگر اشکی هست
یا از عمقِ شادمانیِ دلی‌ بی‌ درد است
یا از پس به هم رسیدن‌های دور
یا گریه کودکی
که دستِ بی‌ حواسش ، بادبادکی را بر باد می‌‌دهد

کاش می‌‌شد
یک صبح
کسی‌ زنگِ خانه هامان را بزند
بگوید
با دستِ پر آمده ایم
با لبخند
با قلب‌هایی‌ آکنده از عشق‌های واقعی‌
از آنسوی دوست داشتن ها
آمده‌ایم بمانیم و هرگز نرویم
هیچکس نمی داند
چقدر جایِ شادمانی‌های بی‌ سبب در دل نسلِ ما خالیس

 

[*sasa*]

 

[*sasa*]

زنانه پای عشقت می ایستم
من از قبیله ی زلیخا آمده ام
فرقی نمی کند فرشته باشی یا آدم
یوسف باشی یا سلیمان
قالیچه دل من بدون نام تو
پرواز نمی کند

 

[*sasa*]

ازپس یک سکوت بی انتها‎
ازپس یک انتظارجان فرسا ‎
تورامیخوانم‎
پژواک صدایم احاطه میکند تمام حجم سرد و تاریک نبودت را
دلشوره همچون خفاشهای سیاه درخلوتم به پروازدرمی آید
وقلبم را به لرزه وامی دارند
انتظارنبودنت سخت است سخت است سخت
بدترازآن بی خبری است که جانم را به لب می رساند

 

[*sasa*]

عابرانی که از کنارم میگذرند

مست عطری میشوند

نامش را که می پرسند

دلم می لرزد ...

چگونه بگویم که خاطرات توست؟

 

[aynaz.m]

در این روزگار
فراگرفته ام
که هر کسی
رسم و راهش را خودش انتخاب میکند
اگر رسم و راهت را
هم راستا با کسی کنی
میدانی برایت ارزشمند هست
اگر هم روزی راهت و رسمت همراستا با کسی بود و حالا نیست
بدان که او نیز تنها مهمانی بود
برای لحظاتت تا شاید هر کدامتان چیزهایی از هم بیاموزید
اگر هم دوستش میدارید
لبخند بزنید اگر دوستتان بدارد کنارتان میماند
ولی اگر دوست داشتنش همچون شما نباشد
روزی میرود
همچون کوچ پرندگان مهاجر
شاید گاه گداری حوالی شما بنشیند
اما بدانید این نشستنها
دوام ندارد
بلکه دوباره در لحظه کوچ میرود

 

[*sasa*]

حرفی نیست.!

خودم سکوت را معنی میکنم

کاش میفهمیدی:

گاهی همین نگاه سرد

روی زمستان را هم کم میکند...

 

[*sasa*]

مهم نيست كه شانه هايت تجسم است

و آغوشت خيال! همه ی يادت اينجاست

نگاهت ... صدايت ... خنده هايت ...

ديگر چه مي خواهم؟

هيچ!

دستانت را در دستهايم جا گذاشتی

نگاهت را در نگاهم

و خيالت را در خيالم...

و من آرامم ...

آرام تر از هميشه...

 

[*sasa*]

اینجا در دنیای من

گرگـــ ها هـــم افسردگی مفرطــ گرفته انـــــد

دیگر گــــوسفند نمی گیرند

به نــــی چوپان دل می سپارند و گریــــه می کنند

 

[*sasa*]

ببار باران
که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش
ببار باران
درخت و برگ خوابیدن
اقاقی..یاس وحشی..کوچه ها روزهاست خشکیدن
ببار باران
جماعت عشق را کشتن
کلاغا بوته ی سبز وفا را بی صدا خوردن
ولی باران ، تو با من بی وفایی
توهم تا خانه ی همسایه می باری
و تا من
میشوی یک ابر تو خالی
ببار باران
ببار باران..که تنهایم

 

[شبگرد23]

با خاطره هایت خوشم
گرچه تلخند و سیاه و بی لبخند
من همیشه
قهوه را بی شیر و شکر دوست داشته ام

 

[seashell]

پاییز را
به هیچ می‌انگارد
دستی که دست‌های ترا دارد