*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***

[*** s.mahdi ***]

برخي ستاره هاي شبه خورشيدي يک زمين دارند

برخي ستاره هاي شبه خورشيدي يک زمين دارند

برخي ستاره هاي شبه خورشيدي يک زمين دارند ...



جام جم آنلاين: محققان موسسه CalTech با زیر و رو کردن اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فضایی کپلر به این نتیجه رسیده اند که یک سوم تمامی ستاره های شبه خورشیدی، دست کم یک سیاره شبه زمینی دارند که در مدار قابل سکونت این ستاره ها در حرکت هستند.

به گزارش خبرگزاری مهر، در صورت درست بودن این پیش بینی، تعداد سیاره های قابل سکونت جهان از حد شمارش بیرون خواهند بود. منطقه قابل سکونت مدار ستاره ها، محدوده ای مداری است که در آن احتمال شکل گیری آب مایع وجود دارد، به این شکل امکان متولد شدن حیات به شکلی که انسانها آن را می شناسند نیز به وجود خواهد آمد.
رصدهای تلسکوپ شکارچی سیاره های شبه زمینی، کپلر، به گونه ای طراحی شده تا به صورت ویژه بتواند سیاره هایی که در مدار ستاره های دورافتاده در حرکتند را ردیابی کنند. این تلسکوپ در دوره ای 136 روزه در حدود 150 هزار هدف را برای یافتن نشانه ای از عبور سیاره ای در مدار ستاره مورد بررسی قرار داده و توانست در حدود هزار و 235 سیاره را کشف کند.
محققان از میان این اطلاعات به این نتیجه رسیدند که یک سوم ستاره های شبه خورشیدی، حداقل یک سیاره قابل سکونت دارند. محققان به صورت ویژه بر روی ستاره هایی متمرکز شدند که با نامهای ستاره های F، G و K دسته بندی شده اند. سپس به دنبال سیاره هایی گشتند که معمولا در مدار این ستاره ها یافته شده و محدوده حرکت مداری آنها را محاسبه کردند.
از نکات جالب توجهی که از بررسی این اطلاعات به دست آمده این است که اکثر این ستاره ها در 42 روز مدار ستاره خود را کامل می کنند که این ویژگی به معنی نزدیک بودن بیش از حد سیاره به ستاره و غیر قابل سکونت بودن آن است.
یافتن سیاره های بزرگتر در منطقه قابل سکونت برای کپلر بسیار دشوار است اما این به آن معنی نیست که سیاره های قابل سکونت وجود ندارند و محققان نیز معتقدند تحلیل اطلاعات به دست آمده از تلسکوپی مانند کپلر می تواند به کشف تعداد احتمالی این سیاره ها کمک کند.
محققان با استفاده از فرمولهای ریاضی مدارهای دور افتاده تر ستاره های شبه خورشیدی را به اطلاعات کپلر وارد کرده و اعلام کردند در حدود یک سوم این ستاره ها دست کم یک سیاره سنگی در منطقه قابل سکونت خود دارند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، این اعداد و ارقام به این معنی نیستند که این سیاره ها متمدن هستند، آب مایع دارند و یا اصلا چنین سیاره هایی وجود دارند، اما نشان می دهند احتمال وجود چنین سیاره هایی بسیار بالا است، دست کم تا زمانی که اطلاعات جدید معادلات ریاضی را به هم نزده و زیر و رو نکند.

 

[اخبار]

تعداد شهاب سنگهای اطراف زمین، کمتر از تصورات پیشین است

تعداد شهاب سنگهای اطراف زمین، کمتر از تصورات پیشین است

ناسا اعلام كرد: تعداد شهاب سنگهای اطراف زمین کمتر از آن چیزی است که تصور می‌شده است.

بيشتر...

 

[*** s.mahdi ***]

طلا از اعماق فضا آمده است

طلا از اعماق فضا آمده است

طلا از اعماق فضا آمده است جام جم آنلاين: تحقيقات جديد دانشمندان نشان مي‌دهد فلزات گرانبهايي نظير طلا، منشأ فرازميني دارند و در نتيجه برخوردهاي شهاب سنگي با زمين در اين سياره پراكنده شده‌اند. گروهي از محققان دانشگاه بريستول با انجام تجزيه و تحليل‌هاي دقيق روي قديمي‌ترين نمونه‌هاي صخره‌اي پيدا شده در زمين به اين نتيجه رسيده‌اند كه پس از گذشت حدود 200 ميليون سال از پيدايش زمين، برخوردهاي شهاب سنگي با اين سياره روي داده كه در خلال آنها سر و كله فلزات گرانبها در گوشه و كنار زمين پيدا شده است. بر‌اساس اين تحقيقات، در خلال شكل‌گيري زمين، آهن مذاب به اعماق آن نفوذ كرده تا در نهايت هسته زمين شكل گيرد. در اين فرآيند فلزات ديگري نيز راهي اعماق زمين شده‌اند كه از آن جمله مي‌توان به طلا و پلاتينيوم اشاره كرد. اين فلزات در زمره فلزات گرانبها و كمياب در زمين به شمار مي‌آيند. در حقيقت مقادير قابل توجهي از فلزات گرانبها در هسته زمين وجود دارند و جالب اين‌كه آنقدر زياد است كه با استفاده از آن مي‌توان سراسر زمين را با لايه‌اي به قطر 4 متر پوشاند. مطالعات اين محققان نشان مي‌دهد بخش قابل توجهي از طلايي كه از طريق برخوردهاي شهاب سنگي به زمين رسيده ، راهي مناطق اطراف هسته كره زمين شده است، هر چند تصور مي‌شود مقادير پراكنده شده از فلزات گرانبها در لايه سيليكاتي زمين تا هزاران برابر بيشتر از تصورات پيشين ما باشد. اين درحالي است كه پيش از اين تصور مي‌شده بارش‌هاي شهاب سنگي كه در دل آنها طلا و ساير فلزات گرانبها نيز وجود داشته پس از شكل‌گيري هسته زمين به اين سياره رسيده و در سطح آن پراكنده شده‌اند. نمونه‌هاي صخره‌اي كه در اين بررسي مورد مطالعه قرار گرفته‌اند مربوط به منطقه گرينلند مي‌شوند و قدمتي بالغ بر 4 ميليارد سال دارند. به عقيده پروفسور استفان مورباث از دانشگاه آكسفورد كه كنار اين تيم تحقيقاتي كار مي‌كند، اين نمونه‌هاي صخره‌اي دريچه‌اي اميدواركننده به سوي دستيابي به دركي بهتر از اوضاع زمين، كمي پس از شكل‌گيري آن خواهد بود. دكتر ويلبولد، يكي ديگر از اعضاي اين گروه تحقيقاتي مي‌گويد تحقيقات ما نشان مي‌دهد فلزات گرانبهايي كه هم‌اكنون اقتصاد جهاني بشدت به آنها وابسته است و بسياري از معادلات جهاني بر‌اساس آنها شكل مي‌گيرد مربوط به زمين نبوده و از روي خوش‌شانسي از اعماق فضا به ما رسيده‌اند و اين زماني بوده كه زمين مورد تهاجم 20 ميليارد تن شهاب سنگ قرار گرفته بود. منبع :Science Daily ​

 

[*** s.mahdi ***]

دستورالعمل ساخت کیهان مجازی/ تصاویری زیبا از شبیه سازی جهان

دستورالعمل ساخت کیهان مجازی/ تصاویری زیبا از شبیه سازی جهان

محققان در مرکز مطالعات "ایمز" ناسا ابررایانه ای پرسرعت در اختیار دارند که با کمک آن و با استفاده از اطلاعات به دست آمده از تلسکوپهای زمینی و فضایی جهانی مجازی را خلق می کنند تا بتواند هویت پنهان ماده و انرژی تاریک را شناسایی کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، در صورتی که بخواهید جهانی مجازی را خلق کنید به رایانه ای بسیار بزرگ نیاز خواهید داشت، رایانه ای مشابه ابررایانه Pleiades یا ستاره پروین در مرکز مطالعات "ایمز" ناسا در کالیفرنیا که محققان آن را برای دقیق ترین شبیه سازی های رایانه ای به منظور نمایش دادن تکامل ساختارهای بزرگ در جهان هستی ساخته اند، شبیه سازی هایی که به "بولشوی" شهرت داشته و فیزیک اخترشناسان سرتاسر جهان می توانند به آنها دسترسی داشته باشند.

بولشوی که نام آن از عبارت روسی به معنی زمین یا بزرگ برگرفته شده است، اطلاعات خود را از تلسکوپهای زمینی و فضایی از قبیل کاوشگر WMAP ناسا به دست می آورد. سپس ابررایانه Pleiades که به عنوان هفتمین ابررایانه پر سرعت جهان شناخته می شود، در حدود 6 میلیون ساعت پردازش انجام می دهد تا تمامی این اطلاعات را زیر و رو کرده و نمونه ای مجازی از تکامل جهان در طول زمان را ارائه کند.
این شبیه سازی به گنجایش حافظه ای در حدود 90 تریلیون بایت نیاز دارد، حجمی که با حجم مورد نیاز برای ذخیره 10 هزار فیلم DVD معمولی برابری می کند. تا امروز، شبیه سازی ها برای اخترشناسان یکی از قابل قبول ترین و پذیرفته ترین شکل از شمایل جهان حقیقی بوده اند.
مدل استاندارد نشان می دهد تنها چهار درصد از محتوی جرم-انرژی جهان از ماده معمولی تشکیل شده و 22 درصد دیگر جهان را ماده تاریک فرا گرفته است، ماده ای که تنها می توان آن را به واسطه تاثیرات گرانشی که بر روی اجرام دارد ردیابی کرد. فیزیکدانان گمان می برند ماده تاریک از ذرات مرموزی که تنها می توانند با ماده عادی تعامل ضعیفی داشته باشند، ساخته شده اما هنوز توانایی شناسایی این ذرات به وجود نیامده است.
این سنگینی ماده تاریک است که منجر به شکل دادن به خوشه های کهکشانی و ایجاد شبکه کیهانی می شود. بزرگترین بخش از ساختار جهان را انرژی تاریک تحت سلطه خود درآورده است، این انرژی مرموز که 74 درصد از جرم جهان را به خود اختصاص داده، با نیروی گرانش تقابل کرده و منجر به گسترش سریع جهان هستی می شود. وجود این انرژی نیازمند تطبیق دادن نظریه های کیهانی با رصدهای WMAP و همچنین رصدهای ابرنواخترهای دورافتاده است، اما هنوز کسی موفق به شناسایی هویت واقعی این انرژی نشده و از این رو برخی از اخترشناسان برای توضیح آن نظریه های جایگزینی ارائه کرده اند.

محققان در مرکز محاسبات نجومی دانشگاه کالیفرنیا می گویند تحلیل و بررسی دقیق شبیه سازی بلوشوی می تواند مسیر توضیح بهتر تاثیرات انرژی تاریک را هموار سازد. به گفته "جوئل پریمک" رئیس این مرکز این شبیه سازی های بزرگ کیهانی برای تفسیر نتایج رصدهای در حال اجرای نجومی بسیار حیاتی بوده و می توانند به برنامه ریزی برای اکتشافات گسترده در جهان هستی با امید تعیین طبیعت انرژی تاریک کمک کنند.

اولین نتایج و مقاله منتشر شده از این شبیه سازی بر روی نقش حفره های ماده تاریک بر روی رشد جهان هستی بوده و مقاله دوم بر اساس پیش بینی بولشوی از فروانی و ویژگی های کهکشانها رائه شده است. محققان دریافته اند که این شبیه سازی ها می توانند به درستی تعداد کهکشانهایی به درخشش کهکشان راه شیری را که از کهکشانهای اقماری به درخشانی کهکشانهای اقماری راه شیری از جمله ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک برخوردار است، شناسایی کند.
بر اساس گزارش ان بی سی، پریمک می گوید اطلاعاتی که تا کنون از پروژه بولشوی منتشر شده تنها ذره ای از یک دریا است، زیرا تا کنون کمتر از یک درصد از خروجی این پروژه منتشر شده است. محققان در تیم شبیه سازی بولشوی تا کنون تصاویر ویدیویی بسیار زیبایی را از شبیه سازی هایی که از جهان هستی انجام داده اند، ارائه کرده اند که حتی برای افرادی که اطلاعات زیادی از علم فیزیک و نجوم ندارند، می تواند زیبا و جذاب باشد.
در ادامه تصاویری زیبا از شبیه سازی های این پروژه علمی را که از روی وب سایت رسمی پروژه انتخاب شده اند را مشاهده می کنید:

بخشی از شبیه سازی تراکم توزیع ماده تاریک​

​

شبیه سازی تکامل جرم گازی​

​

ذرات ماده تاریک که بر اساس شتابی که دارند رنگ آمیزی شده اند​

​

شبیه سازی تکامل جرم گازی ​

​

روند تکامل تراکم ماده تاریک​

​

تکامل تراکم ستاره ای از خوشه 001
​

 

[*** s.mahdi ***]

رصد بارش شهابی اژدها در سراسر ایران

رصد بارش شهابی اژدها در سراسر ایران

رصد بارش شهابی اژدها در سراسر ایران/ وضعیت ماه در شامگاه امشب

این بارش شهابی از سراسر ایران قابل مشاهده است و برای پیدا کردن شهابها باید 30 تا 40 درجه فاصله با ستاره قطبی آنها را جستجو کرد.

(سطح روشن ماه) در این پدیده 32 درصد است، افزود: این توجه به میزان سطح روشن ماه می توان به راحتی بارش شهابی اژدهایی را رصد کرد. دبیر انجمن نجوم اهواز با تاکید بر اینکه تعداد بارشهای شهابی اژدهایی متغیر است، اظهار داشت: از این رو نمی توان به درستی تخمین زد که میزان ZHR (تعداد شهابهایی که در یک ساعت قابل مشاهده است) این بارش چه تعداد خواهد بود. وی با بیان اینکه در این بارش، زمین از توده های بازمانده از این دنباله دار عبور می کند، خاطر نشان کرد: منشاء این بارش دنباله دار کوتاه دوره ای به نام جیاکوبینى – زینر است که مدتها پیش از مدار زمین گذر کرده است ولی بازمانده های این دنباله دار در فضا رگه هایی را ایجاد کرده است. جعفری زاده بارش شهابی اژدهایی در صورت فلکی اژدهایی قرار دارد، افزود: این صورت فلکی یکی از صور فلکی "دور قطبی" است و از آنجا که در ایران غروب کامل وجود ندارد همواره می توان آن را مشاهده کرد و مکان بارش در راس این صورت فلکی قرار دارد. وی کانون دقیق این بارش را میان صورت فلکی اژدها و هرکول دانست و ادامه داد: از آنجایی که این صورت فلکی دور قطبی در ایران غروب نمی کند تا صبحگاه روز 11 مهرماه قابل مشاهده است. دبیر انجمن نجوم اهواز با تاکید بر اینکه برآورد دقیق ZHR در گرو وضعیت زمین است، اضافه کرد: ماه در شامگاه امشب 10 مهر ماه نزدیک به تربیع است و در ساعت 21:33 دقیقه غروب می کند. وی مرکز بارش را سمت شرق ستاره قطبی عنوان کرد و یادآور شد: رصدگران باید توجه داشته باشند که بارش شهابی دقیقا در کانون بارش نیست بلکه 30 تا 40 درجه از کانون فاصله دارد و باید در پیرامون ستاره قطبی را جستجو کنند. این ستاره شناس با تاکید بر اینکه این پدیده در سراسر ایران قابل مشاهده است، ادامه داد: برای رصد این پدیده زیبای نجومی نیاز به آسمان تاریک است از این رو باید در مناطق دور از شهرها رصد انجام شود.

 

[S i s i l]

آشنایی با ساختار و ماهیت سیارک ها

آشنایی با ساختار و ماهیت سیارک ها

در بین سال های 1772 و 1801 میلادی گروه هایی از اخترشناسان برای رصد و یافتن سیاره یی که گمان می کردند باید وجود داشته باشد، تلاش می کردند. آنان در تلاش بودند این جرم نامشخص که گویی سیاره یی باید باشد را در جایی بین مریخ پنجمین سیاره منظومه شمسی و مشتری ششمین سیاره منظومه شمسی پیدا کنند.

امین حمزه ئیان
کمربند سنگی
اما آنچه موجب چنین فکر و سپس تلاش برای یافتن سیاره یی نامشخص در آن دوره زمانی شده بود، اتفاقی جالب بود. در سال 1772 اخترشناسی آلمانی به نام «یوهان الرت بïده» رابطه یی جالب توجه را منتشر کرد که شخصی دیگر به نام «یوهان دانیل تیتوس» آلمانی هم روی آن کار کرده بود. این رابطه که عموماً به نام رابطه «بïده یا بïده - تیتوس» مشهور است، موضوعی قابل توجه را برای اخترشناسان آن دوره بیان می کرد که همه را در هاله یی از ابهام گذاشته بود. براساس رابطه «بïده»، اگر یک تصاعد عددی به صورت صفر ، 3 ، 6، 12 ، 24 ، 48 ، 96 ، 192 بنویسیم (دقت داشته باشید که به جز دو عدد اول تصاعد، هر عدد دو برابر عدد قبلی است) حال اگر هر یک از این اعداد را به علاوه 4 و سپس تقسیم بر 10 کنیم، عددی به دست می آید که نشان از فاصله هر سیاره نسبت به خورشید است. عدد حاصل بر حسب واحد نجومی AU به دست می آید (هر واحد نجومی برابر با میانگین فاصله زمین تا خورشید یعنی 150 میلیون کیلومتر است). برای نمونه چون زمین سومین سیاره منظومه شمسی است پس ما باید سومی یعنی 6 را از رابطه بالا انتخاب کرده و با 4 جمع کنیم و سپس بر 10 تقسیم کنیم که در نهایت عدد یک به دست می آید. یک به معنی این است که فاصله زمین تا خورشید یک واحد نجومی (AU) یا 150 میلیون کیلومتر است که عددی صحیح است. به این ترتیب این اعداد می توانند نشان دهنده رابطه یی باشند که بسیار جالب فاصله هر سیاره را مشخص می کند. اعداد این رابطه تا آخرین سیاره کشف شده در قرن 19 میلادی یعنی اورانوس به صورت شگفت انگیزی صدق می کرد. اما در این بین یک مشکل اساسی وجود داشت، مشکل بر سر پنجمین عدد موجود یعنی عدد 12 در این رابطه بود. مشکل اینچنین بود که هیچ جرمی در آن فاصله که رابطه «بïده» پیش بینی می کرد، وجود نداشت. این نقص همچنان باقی بود تا زمانی که در سال 1801 اخترشناسی ایتالیایی، «جوزپه پیاتزی» مدیر رصد خانه پالرمو که در رصد آسمان مهارت خاصی داشت، هنگام بررسی هر شب آسمان که به منظور تهیه یک فهرست از ستارگان انجام می داد متوجه حرکت نقطه یی نورانی در پس زمینه آسمان شد. «پیاتزی» با خود فکر کرد حتماً یک دنباله دار جدید کشف کرده است، اما زمانی که این خبر به گوش «بïده» آلمانی رسید، پنداشت که این جرم حتماً همان سیاره یی است که باید در بین مدار مریخ و مشتری باشد. به این ترتیب در سال بعد و سال های بعدی اجرامی دیگر در همان ناحیه کشف شدند. اخترشناسان مدار این اجرام را مشخص کرده بودند، آنان همچنین دریافته بودند که این اجرام، بسیار کوچک تر از یک سیاره عادی هستند. به این ترتیب نام آنها را خرده سیاره یا سیارک گذاشتند.

امروزه می دانیم که رابطه «بïده» یک قانون نیست بلکه تنها یک رابطه اتفاقی و جالب است که برای فاصله سیاره ها برقرار است و این رابطه بر هیچ دلیل علمی خاصی استوار نیست. در ضمن رابطه «بïده» برای فاصله سیاره نپتون و سیاره کوتوله و پلوتون که بعدها کشف شدند، صادق نیست. تا به امروز هزاران سیارک در مکانی بین مریخ و مشتری کشف شده اند و منطقه یی را به نام کمربند سیارک ها ساخته اند. سیارک ها شکلی نامنظم و سیب زمینی شکل دارند. از بین هزاران سیارک موجود، تنها 26 عدد از آنها قطری بین 200 تا هزار کیلومتر دارند و دیگر سیارک ها همگی قطری کمتر از یک کیلومتر تا چندین متر دارند که بیشتر آنها در منطقه کمربند سیارک ها به دور خورشید در حال گردش هستند. مدار بعضی از سیارک ها بسیار کشیده و بیضی شکل است به صورتی که از مدار زمین گذشته و حتی از مدار گردش عطارد اولین سیاره منظومه شمسی، به خورشید نزدیک تر می شوند.

سیارک ها جنس های گوناگونی دارند. بعضی از آنها که معمولاً در قسمت های بیرونی کمربند سیارک ها هستند، بیشتر از کربن تشکیل شده اند. برخی دیگر از آنها جنسی از سنگ یا سیلیکات دارند یا یخی هستند و دیگر سیارک ها هم که تعدادشان کم است از آهن و نیکل تشکیل شده اند. به همین دلیل احتمالاً سیارک ها منشأهای مختلفی دارند اما آنچه مسلم است این است که دانشمندان عقیده دارند بیشتر سیارک ها تکه هایی هستند که در زمان تشکیل منظومه شمسی نتوانسته اند به دلیل وجود گرانش بسیار قوی سیاره مشتری (این غول منظومه شمسی) به هم متصل شوند و سیاره یی مستقل را تشکیل دهند. برخی از سیارک ها هم که مداری بسیار کشیده دارند، هسته دنباله دارهایی هستند که به پایان عمر خود رسیده اند.

ماموریت های مهیج و جالبی برای شناخت بیشتر سیارک ها از طرف سازمان های فضایی صورت گرفته است. به عنوان مثال در سال 2001 میلادی اولین کاوشگر بشر روی سطح سیارک «اروس» فرود آمد. سال 2005 فضاپیمای «دیپ ایمپکت» در مدار سیارک قرار گرفت و گلوله یی به سمت سیارک «تمپل-1» پرتاب کرد که انفجاری معادل پنج تن تی ان تی رخ داد. در همان سال فضاپیمای «هایابوسا» در مدار سیارکی به نام «ایتوکاوا» قرار گرفت و سپس روی سطح آن فرود آمد تا نمونه یی از ماده سیارک را به زمین بازگرداند.
نویسنده : امین حمزه ئیان

 

[S i s i l]

نجوم در هند باستان

نجوم در هند باستان

در زبان هندی ، علم نجوم را khagola-shastra كه نام رصدخانه مشهوری در دانشگاه نالاندا است ، می نامند . در این مكان ، ستاره شناس نامی هندی به نام آریابهاتا در قرن پنجم به فراگیری این علم پرداخت.



فائزه چقاجردی


در زبان هندی ، علم نجوم را khagola-shastra كه نام رصدخانه مشهوری در دانشگاه نالاندا است ، می نامند . در این مكان ، ستاره شناس نامی هندی به نام آریابهاتا در قرن پنجم به فراگیری این علم پرداخت.

وی یك دستگاه ریاضی ارائه كرد كه در آن دوران زمین حول محورش و حركت سیارات نسبت به خورشید را فرضیه سازی می كرد . او هم چنین نتیجه تقریباً درستی در مورد محیط دایره یا كره عرضه و نیز چگونگی تشكیل خسوف و كسوف را برای اولین بار كشف كرد . تعیین شعاع مدارهای سیارات برحسب شعاع مدار زمین یا خورشید به وسیله دوره گردش آنها توسط این شخص به دست آمد . وی از اولین كسانی بود كه كشف كرد مدار سیارات به دور خورشید بیضی شكل است و اولین منجم شناخته شده در این قاره بود كه از دستگاه روز شمار تناوبی خورشیدی استفاده كرد .

در كتاب او « آریابهاتیا » كه در سال 498 میلادی منتشر شد ، قوانین عددی و هندسی برای محاسبه گرفت ها توصیف شده بود. علم نجوم در هند ، قسمت اعظم پیشرفت های خود رامدیون نظریات این دانشمند از جمله شكل گیری منظومه شمسی با اشكال كروی و ارائه الگوهای عددی و ریاضی است .

آریابهاتا در سال 476 میلادی در شهر كرلای هند به دنیا آمد . هنگامی كه هنوز جوانی نوپا بود به دانشگاه نالاندا برای تحصیل در علم ستاره شناسی فرستاده شد. او مقاله های مهمی در عرصه نجوم عرضه كرد و نیز نظریه خورشید مركزی را مطرح كرد و بعد ها موجب ایجاد سهولت در فعالیتهای كپرنیك شد .
كتاب های آریابهاتا در قرن سیزدهم به لاتین ترجمه شد ؛ به واسطه این امر ، اروپاییان با روش های محاسبه مساحت مثلثات و حجم كرات هم مانند مربع و مكعب آشنا شدند . دیدگاه های او در مورد گرفت ها و اینكه خورشید منبع نور ماه (مهتاب) می باشد ، ممكن است تأثیر زیادی روی منجمان اروپایی نگذاشته باشد ولی بعداً همین دیدگاه ها از طریق رصدهای كپرنیك و گالیله باورپذیر شد .

اما آریابهاتا همه این حقایق را 1500 سال پیش و 1000 سال قبل از كپرنیك و گالیله كشف كرد و همین امر باعث شد تا از وی به عنوان یك پیشقدم در این عرصه یاد شود . روش های شمارش نجومی آریابهاتا كه در كتاب های او شرح داده شده ، اسناد موصقی برای اختراع تقویم هندی شد .

بنابراین در هند باستان ، گرفت ها نیز شناخته و پیش بینی شدند و طبیعت حقیقی آنان حداقل برای منجمان قابل درك بود . نبود تلسكوپ بسیاری از پیشرفت های نجوم باستان هند را پنهان ساخت . ولی باید پذیرفت كه با وجود نبود پشتوانه ای برای رصدها كه با وسایل بسیار ساده انجام می شد ، منجمان هند باستان به موفقیت های نسبتاًً بزرگی در خصوص اندازه گیری حركات نجومی و پیش بینی گرفت ها دست یافتد . ستاره شناسان هندی نظریه كروی بودن زمین را مطرح كردند و آریابهاتا اولین كسی بود كه در قرن پنجم به این حقیقت پی برد.

یكی دیگر از منجمان و ریاضی دانان هند ، براهماگوپتا در قرن هفتم برآورد كرد كه محیط زمین 5000 یوجانا است . یك یوجانا = kms7.2 است كه به تخمین امروزی بسیار نزدیك می باشد .





نویسنده : ancientastronomy

 

[S i s i l]

شباهت اعجاب انگیز مراحل تکامل تیتان با زمین

شباهت اعجاب انگیز مراحل تکامل تیتان با زمین

شباهت اعجاب انگیز تغییرات و مراحل تکامل قمر تیتان به فضای آغازین پیدایش حیاط در زمین



مسعود رضازاده

قمر تیتان بیش از یک میلیارد کیلومتر (759 میلیون مایل) با فاصله دارد اما بیشتر اختر شناسان به تحقیق و پژوهش در مورد تیتان (تغییر و تحولات سطحی آن) بیش از زمین علاقه نشان میدهند.

این مسئله, موضوع دو مذاکره مهم این هفته دراجلاس اتحادیه بین المللی نجوم در ریودوژانیرو- برزیل است
دو پژوهشگر ناسا , راسلی لوپز و رابرت نلسون از آزمایشگاه پیرانش جت در پاسادنا – کالیفورنیا گزارش دادند که آب و هوا و تغییرات زمین شناسی در تیتان شباهت بسیار زیادی به زمین دارد وتیتان با توجه به اینکه از اقمار زحل میباشد به طور متوسط تنها 100 درجه سانتی گراد (212 درجه ارنهایت) سردتر از قطب جنوب است.

این دو پژوهشر همچنین گزارش دادند تیتان هم اکنون میزبان فرایند های شیمیایی میباشد که مشابه فضای آغازین پیدایش حیات در زمین است و در واقع این تنها اثری میباشد که برای جستجوی حیات بر روی تیتان ما را امیدوار میکند.
باد, باران , آتشفشان ها , نوع ساختار آن ,دیگر مراحل پیشرفت و همه خصوصیات حجاری مشابه زمین این قمر (علی رغم ظاهر پیچیده و متنوع آن) پس از پژوهش و برسی نهایی آماده و در جلسه ارائه میشود.
دانشمندان فکر میکنند که ترکیبات خارج شده از"cryovolcanoes " (نام نوعی آتشفشان که از آن عناصر با نقطه جوش پایین ویا ترکیباتی مانند آب ، آمونیاک ، دی اکسید کربن ، نیتروژن ، متان و ... خارج میگردد.) در سطح تیتان بجای مواد معدنی داغ در واقع مایعی سرد از آب یخ و آمونیاک میباشد!
لوپز همچنان اذعان نمود این قمر باتوجه به شرایط زیست محیطی و دمایش بیش از هر مرجع دیگری در منظومه شمسی به زمین شباهت دارد.

در ماموریت مشترک کاسینی – هویگنس( NASA/ESA/ASI ) جزییات سطحی بیشتری از تحولات و فرایندهای زمین شناسی این سیاره جوان و همچنین نمایی از دهانه های برخوردی , رشته کوه ها , شن های روان و حتی دریاچه ها برای ما آشکار شد.
دستگاه رادار مدارگرد کاسینی به دانشمندان اجازه داد تا با بکار گیری آن تقربا از یک سوم سطح تیتان تصویر برداری کند آنان با استفاده از امواج رادار تونستند در جو بسیا غلیظ این قمر نفوذ کنند و البته هنوز عوارض سطحی بکری برای پوشش دهی توسط رادار وجود دارد.
تیتان یکی از اقمار بزرگ منظومه شمسی است که از سیاره عطارد بزرگتر و تقربا هم اندازه مریخ است که از گذشته اختر شناسان را مجذوب خود کرده است. تیتان تنها قمری است که جوی به این ضخامت دارد و تنها جرم آسمانی بعد از زمین است که در آن ماده بصورت مایع یافت میشود این در حالی است که بر خلاف پراکندگی و کمبود در جنوب تعداد زیادی دریاچه های فعال در عرض های شمالی آن دیده شده است
که گمان میرود از هیدروکربن مایع و همچنین اتان و متان لبریز باشند.
همچنین بر روی این قمر اعجاب انگیز گاز متان همانند آب دارای چرخه تبخیر و بارش ( بصورت برف و باران) بوده و توانایی ظاهر شدن به صورت هر سه حالت ماده یعنی جامد , مایع و گاز را دارد.از طرفی باران متان سبب فرسایش و از بین رفتن کانال ها و فرم دریاچه ها روی سطح تیتان شده و همچنین به محو شدن آثار دهانه های برخوردی ناشی از اصابت سنگ ها ی آسمانی که نسبت به نقاط دیگری مانند ماه و سیاره عطارد دارای بیشترین ناهمواری-عمق بیشتر- هستند( و حاوی اطلاعات بیشتری اند) کمک میکند.

تصویر موزاییکی جدید کاسینی که یک دریاچه خشک شده در جنوب تیتان را نشان میدهد.

از امکانات دیگر کاسینی دستگاه طیف سنج نقشه برداری و بصری میباشد که با استفده از ثبت اثر تغییرات پرتو فرو سرخ موفق به کشف منطقه ی به نام Hotet Regio شد که احتمال میرود زمانی در این منطقه آمونیاک منجمد وجود داشته که بعدها پراکنده گشته یا پوشش آن از بین رفته است.
با توجه به اینکه آمونیاک برای مدت طولانی در فضای آزاد باقی نمی ماند اما مدل به ما نشان میدهد آمونیاک توانایی باقی ماندن در فضای جو تیتان را دارد ! و همچنین برای ماآشکار میکند فرایند دیگری در کار است که آمونیاک را آزاد کرده و به سطح میرساند , از طرفی تصاویر رادارنیز عملکردی شبیه به ساختار آتشفشان های زمینی را در نزدیکی محلی مشکوک به نشت آمونیاک به ما نشان میدهد. به دنبال این مطالب , نلسون گفت : عکس های فرو سرخ جدیدی هم از این منطقه در IAU ارائه شده اما هنوزنیازبه مدارک بیشتری برای اثبات " cryovolcanoes "
(نام نوعی آتشفشان که از آن عناصر با نقطه جوش پایین ویا ترکیباتی مانند آب ، آمونیاک ، دی اکسید کربن ، نیتروژن ، متان و ... خارج میگردد.) و نشت آمونیاک از این طریق به سطح سیاره است.
این مسئله که آمونیاک در ارتباط و وابستگی با متان ونیتروژن اصلی ترین عاملان جو تیتان هستند که به دقت فضای آغازین پیدایش حیاط بر روی زمین را تکرار میکنند ذهن دانشمندان را آزاد نمیگذارد.
اما سوال مهم و هیجان انگیز اینست که آیا امروزه مراحل پیشرفت و تغییرات شیمیایی جو تیتان از یک پیش زیست شیمیایی همانند زمین که حیات تحت آن شکل گرفت حمایت میکند؟

امروزه محققان قمر تیتان امیدوارانه با استفاده از کاوشگر کاسینی برای مدت به اندازه لازم طولانی به مشاهده و برسی آن به دنبال یک تغییر در فصل هایش هستند البته لوپز احتمال میدهد که هیدروکربن موجود در آنجا تبخیر گشته زیرا این نیم کره در حال سپری کردن تابستان بوده و تا زمانی که پس از چند سال تغییری در فصل ها ایجاد گردد و تابستان به عرض های شمالی باز گردد شاید همه دریاچه های آنجا تبخیر شوند و این منابع در جنوب به پایان برسند.

منبع : مسعود رضازاده

 

[jimmi]

ملاقات ماه و مشتری

ملاقات ماه و مشتری

سلام
اگه شمام بعد از این روزای ابری و بارونی دلتون لک رده برای دید زدن آسمون صاف، و اگر مثل شهر من، تو شهر شمام امشب بارندگی تموم شده و ابرا آسمونتون رو ترک کردند، بهتون پیشنهاد میکنم همین الان از پای کامپیوتر پاشید و فرصت دیدن ماه و مشتری رو تو دل آسمون از دست ندید.
مشتری مثل همیشه با درخشندگی فوق العادش در کنار ماه تقریباً کامل خودنمایی میکنه.
هرکس تونست عکسی از این دوتا بگیره همینجا بذاره تا بقیه هم لذتشو ببرن.
خوش باشید
فعلاً

 

[S i s i l]

پدیده ال نینیو

پدیده ال نینیو

پدیده ال نینیو

نخستین علائم ال نینیو معمولا در ماه های آوریل یا مه ظاهر می شود و اقلیم شناسان می گویند كه شرایط اقیانوس آرام امسال شدیدا متغیر بوده است كه پیشبینی های قطعی را مشكل می سازد. ال نینیو دارای الگوی مشخصی است و هر بار با افزایش غیرعادی دما در آب های اقیانوس آرام آغاز می شود، اما در مراحل بعدی بر آب و هوای كلیه مناطق استوایی تاثیر می گذارد. ال نینیوی هفت سال قبل محصولات زراعی را در آفریقا و آسیا تخریب كرد و باعث جاری شدن سیل در سواحل غربی قاره آمریكا شد. كارشناسان كشاورزی در شرق آسیا و استرالیا از هم اكنون هشدار می دهند در صورت وقوع ال نینیو خسارات گسترده ای به محصولات زراعی وارد خواهد شد.

 

[*** s.mahdi ***]

خورشيد نابودگر ‌زمين نيست

خورشيد نابودگر ‌زمين نيست

خورشيد نابودگر ‌زمين نيست


جام جم آنلاين: متخصصی از ناسا در حالی که فضای مجازی اینترنت از شایعات مرتبط با نابودی جهان در سال 2012 پر شده است اعلام کرده که جهان شاید در سال 2012 به نابودی کشیده شود اما دلیل این نابودی به طور حتم یک توفان غول پیکر خورشیدی نخواهد بود.

الکس یانگ، هلیوفیزیکدان مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا می گوید نیازی نیست انسانها برای چند میلیارد سال آینده از جانب خورشید نگرانی داشته باشند، مهمتر از همه اینکه این نگرانی برای سال 2012 قطعا بیهوده خواهد بود.
وی می گوید: ما خورشید را به خوبی می شناسیم، با کمک تمامی تکنولوژیها و علومی که در اختیار داریم و تمامی فضاپیماهایی که خورشید را 24 ساعت در روز و هفت روز در هفته تحت نظر دارند می‌دانیم که ابرتوفان عظیمی که قرار است زمین را در خود ببلعد رخ نخواهد داد.
به گفته وی به جز آفتاب‌سوختگی که تابستانها برای انسان‌ها دردسرساز می‌شود، نباید نگرانی دیگری از جانب خورشید داشته باشیم زیرا در حال حاضر خورشید از انرژی کافی برای ایجاد گلوله‌ای آتشین که بتواند خود را به 149 میلیون کیلومتر آن‌طرف‌تر رسانده و زمین را نابود کند، برخوردار نیست.
وی همچنین معتقد است با وجود اینکه شعله‌های خورشیدی و فوران‌های کرونالی روز به روز بر روی سطح خورشید افزایش پیدا می‌کنند، جای نگرانی وجود ندارد زیرا این چرخه‌ای طبیعی در خورشید است.
در واقع هر فردی که سنی بالاتر از 11 سال دارد یکی از این چرخه‌های طبیعی را تجربه و مشاهده کرده است. یانگ می‌گوید این چرخه‌های فراز و فرود خورشیدی که قرار است در سال 2014 به اوج خود برسد تفاوت قابل توجهی با چرخه بعدی و چرخه بعد از آن و حتی چرخه پیشین ندارد.
یانگ می‌گوید: خورشید پدیده ای است که ما آن را ستاره فعال می‌نامیم و این ستاره چرخه فعالیتی دارد. طی 11 سال به نقطه اوج آن رسیده و دوباره به دوران خاموشی آن می‌رسیم، این سیری ثابت بوده که از زمانی که انسان از آن آگاهی یافته در حال وقوع بوده است.
شعله‌های خورشیدی بزرگ و کوچک همیشه وجود داشته‌اند. حتی در شدیدترین حالتی که طی 10 هزار سال گذشته از جانب خورشید دیده شده است، قدرت شعله‌ها به اندازه‌ای نبوده‌اند که بتوانند به اتمسفر زمین آسیبی وارد کنند. ما در سیاره‌ای با اتمسفری بسیار متراکم زندگی می‌کنیم و این اتمسفر می‌تواند تمامی پرتوهای مضر خورشیدی را مسدود کند.
خارج از اتمسفر محافظ قدرتمند دیگری نیز وجود دارد، میدان مغناطیسی زمین که تا اعماق فضا به پیش رفته و از نفوذ تشعشعات مضر خورشید به زمین جلوگیری می‌کند.
توفان‌های خورشیدی به صورت مداوم میدان مغناطیسی زمین را مورد تاخت و تاز قرار می‌دهند تا زمانی که لایه انتهایی مغناطیسی به سمت فضا جسته و منجر به ایجاد نورهای شفق در قطب‌ها‌ی زمین می شود.
به گفته یانگ تاثیر فورانهای کرونالی خورشید تنها می تواند کمی بیشتر از ایجاد شفقهای قطبی باشد. این فورانها هميشه رخ می دهند و هر یک یا دوبار در هفته با زمین برخورد می کنند و به طور کلی تاثیر آنها بر روی زمین بسیار اندک است.
در صورتی که فوران بسیار بزرگی به سوی زمین بیاید، شفق قطبی بسیار بزرگی در قطبها ایجاد خواهد شد و در نهایت ماهواره ها یا شبکه های برق مختل خواهند شد، مشکلاتی که گروه های گرداننده این تجهیزات در رفع آنها مهارت دارند.
بر اساس گزارش تلگراف، یانگ می گوید: دانش ما درباره توفانهاي خورشيدي هر روز بیشتر می شود، می دانیم چگونه باید آنها را پیش بینی کنیم، می دانیم این توفانها به کجا رفته و با کجا برخورد می کنند. با افزایش یافتن این آگاهی ها و مقابله با این توفانها مشابه توفانهای فصلی زمینی می توانیم پیش بینی های مناسب را انجام داده و برای مقابله با آن آماده باشیم.(مهر)

 

[S i s i l]

میدان مغناطیسی موج ضربه‌ای ابرنواخترها

میدان مغناطیسی موج ضربه‌ای ابرنواخترها

در فضای وسیع اطراف ما،‌ میدان‌های مغناطیسی نامرئی وجود دارند که روی تصویری که ما از جهان می‌بینیم تاثیر می‌گذارند و یکی از منابع آنها، موج ضربه‌ای انفجار ابرنواخترها است.
رایانه‌ها هر روز کاراتر، قوی‌تر، ‌سریع‌تر و البته ارزان‌تر می‌شوند. همین امر به دانشمندان کمک کرده تا بسیاری از تحلیل‌ها و مطالعاتی را که در محیط آزمایشگاهی نمی‌توانستند انجام دهند،‌ با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای انجام بدهند.
همچنین،‌ وقتی اطلاعات به صورت شبیه‌سازی رایانه‌ای و در قالب مدل ارائه می‌شوند،‌ در مقایسه با کوهی از اعداد و نمودار و جدول، ‌قابل درک‌تر هستند و چشم انسان می‌تواند از آن‌ها اطلاعاتی را بگیرد که شاید در بین واژه‌ها و خطوط نتواند همین اطلاعات را درک کند.

​

در واقع چشم انسان می‌تواند الگوهایی را در مدل‌ها ببیند که توضیح آن‌ها با استفاده از هر روش دیگری دشوار خواهد بود. بنابراین،‌ دریچه تازه‌ای به روی محققین باز شد: مدل‌های رایانه‌ای.
به گزارش وایرد،‌ امسال مرکز انرژی آمریکا میزبان مسابقه‌ای با عنوان شب تجسم بود که می‌توانید آن را مسابقه اسکار ویدئوهای شبیه‌سازی رایانه‌ای بدانید. شما می‌توانید برندگان این مسابقه را با خبرآنلاین دنبال کنید.
در این شبیه‌سازی، محققین می‌کوشند میدان‌های مغناطیسی را که احتمالا بعد از انفجار ابرنواخترها به وجود می‌آیند، با مدل رایانه‌ای شبیه‌سازی و بررسی کنند.
در واقع ستاره‌ها و هسته‌های کهکشانی تنها اجرام فضایی نیستند که میدان‌های مغناطیسی تولید می‌کنند که ما به سختی می‌توانیم بینیم. ستارگان سنگین در قالب ابرنواخترهای آتشین می‌میرند. جبهه ضربه‌ای موج ناشی از انفجار هنگام مرگ این ستاره‌ها، موجی از ذرات را به راه می‌اندازد و اخترفیزیکدانان معتقدند این ذرات می‌توانند میدان‌های مغناطیسی به وجود بیاورند. همین میدان‌های مغناطیسی تعیین می‌کنند که در فواصل بسیار دور از محل انفجار یک ستاره و مرگ آن، بقایای آن چه‌طور به نظر برسند.
دیوید پوگمایر،‌دانمشند علوم رایانه از آزمایشگاه ملی اوک‌ریج به همراه گروهی از اخترفیزیک‌دانان شبیه‌سازی‌ای طراحی کرده‌اند تا تخمین بزنند این میدان‌های مغناطیسی احتمالی به چه شکل هستند و چه‌طور روی انبوه مواد به جا مانده از مرگ یک ستاره تاثیر می‌گذارند.
شاید این شبیه‌سازی به اندازه سایر شبیه‌سازی‌های برنده در این دوره از مسابقات پیچیده نباشد،‌ در واقع خیلی هم ساده است. در این شبیه‌سازی یک ابرنواختر در زمان متوقف می‌شود تا نشان داده شود که درست لحظاتی پس از انفجار، خطوط میدان‌های مغناطیسی چه‌طور به دور ستاره نوترونی مرکزی با قطر 40 کیلومتر تشکیل می‌شوند. از ابرنواخترهای سبک معمولا یک ستاره نوترونی باقی می‌ماند.
خبر آنلاین/بهنوش خرم روز

 

[*** s.mahdi ***]

ثبت لحظات تولد، تکامل و مرگ بزرگترین توفان زحل

ثبت لحظات تولد، تکامل و مرگ بزرگترین توفان زحل

ثبت لحظات تولد، تکامل و مرگ بزرگترین توفان زحل

کاوشگر کاسینی ناسا توانست فرایند تولد، تکامل و مرگ یکی از بزرگترین توفانهای رصد شده در سیاره زحل را ثبت کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، کاوشگر کاسینی با جمع آوری تصاویر مداومی نشان داد که این توفان زحلی 5 دسامبر گذشته همانند یک نقطه کوچک در نیمکره شمالی زحل ظاهر شد و در مدت کوتاهی تا پایان ژانویه 2011 کل سیاره و تمام حلقه هایش را احاطه کرد. ابعاد این توفان تا قبل از پایان ماه ژوئن در حدود 15هزار کیلومتر اندازه گیری شد و با ثبت 200 روز پایداری به طولانی ترین توفان زحل تبدیل شده است. دانشمندان ناسا در این خصوص توضیح دادند: "این توفان شبیه به یک آتشفشان در یک سیستم اقلیمی زمین است. به طوریکه یک فشار بالا قبل از اینکه توفان منفجر شود به مدت سالهای طولانی انباشته می شود. اما زحل یک سیاره گازی است و بنابراین در این سیاره هیچ سنگی وجود ندارد که بتواند در برابر این فشار مقاومت کند." براساس گزارش مدیا ایناف، یک توفان در این ابعاد آخرین بار در سال 1990 دیده شد اما دوره آن تنها 55 روز بود. این درحالی است که توفان اخیر با 200 روز حضور در زحل یک پدیده ویژه به شمار می رود. ثبت مراحل توسعه توفان بزرگ زحل توسط کاوشگر کاسینی​ این سیاره شناسان افزودند: "این توفان جدید کاملاً متفاوت از آن چیزی است که در گذشته بر روی زحل دیده بودیم." کاسینی در مدت این 200 روز توانست صدها عکس از این توفان تهیه کند. این تصاویر به دانشمندان اجازه داد که تکامل آن را با جزئیات دقیقی بررسی کنند. برپایه این بررسیها، اولین گردباد در حدود 35 درجه عرض جغرافیایی شمالی ظاهر شد و به تدریج توانست سراسر سیاره برابر با حدود 5 میلیارد کیلومتر مربع را پوشش دهد. به گفته محققان ناسا، فاز فعال این توفان پایان یافته است اما چندین توده ابر حاصل از آن هنوز در اتمسفر سیاره باقی است.

 

[*** s.mahdi ***]

رصد لکه بزرگ سفید بر روی زحل/ آغاز توفانی به بزرگی نیمی از سیاره زمین

رصد لکه بزرگ سفید بر روی زحل/ آغاز توفانی به بزرگی نیمی از سیاره زمین

رصد لکه بزرگ سفید بر روی زحل/ آغاز توفانی به بزرگی نیمی از سیاره زمین

وقوع توفانی عظیم در سیاره زحل منجر به شکل گرفتن "لکه بزرگ سفید" و رعد و برقهایی 10 هزار برابر شدیدتر از رعد و برقهای زمینی در این سیاره شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، وقوع این توفان در زحل منجر به ایجاد "لکه سفید بزرگی" بر روی سطح سیاره زحل شده است که امکان دیدن آن از روی زمین نیز وجود دارد. رصدهایی که توسط فضاپیمای کاسینی انجام گرفته به همراه رصدهای انجام شده توسط تلسکوپهای زمینی نشان دهنده مناظری از رعد و برقهای فرازمینی هستند، رعدهایی که با سرعت 10 بار در ثانیه بر فراز زحل ایجاد شده اند. لکه های سفید بزرگ به این دلیل چنین نامگذاری شده اند که بزرگی آنها به اندازه ای است که می توان هر سی سال یکبار آنها را با استفاده از تلسکوپهای زمینی مشاهده کرد. ​ این توفان از دسامبر گذشته آغاز شد، زمانی که کاسینی و تعدادی از تلسکوپهای زمینی شاهد روند تکامل این توفان بر روی زحل بودند. به گفته اخترشناسان توفانهای "لکه های بزرگ سفید" که 10 برابر بزرگتر و شدیدتر از توفانهای عادی به شمار می روند، بسیار نادر بوده و در هر سال زحلی یکبار رخ می دهند. (یک سال زحل برابر 29.5 سال زمینی است.) بر اساس گزارش اسپیس، این ششمین باری است که این رویداد از سال 1876 تا کنون با آغاز بهار در نیمکره شمالی این سیاره، مشاهده شده است. طول و عرض جغرافیایی این توفان به ترتیب 16 هزار و 800 و 9 هزار و 900 کیلومتر بوده است، این به آن معنی است که بزرگی این توفان می تواند نیمی از زمین را پوشش دهد.

 

[*** s.mahdi ***]

حل معضل بحران انرژی با نیروگاههای خورشیدی فضایی

حل معضل بحران انرژی با نیروگاههای خورشیدی فضایی

حل معضل بحران انرژی با نیروگاههای خورشیدی فضایی

گروهی از دانشمندان بین المللی در تحقیقات خود نشان دادند در صورتیکه انرژی فراوان خورشید در یک نیروگاه خورشیدی فضایی جمع آوری شود، ظرف 30 سال آینده می تواند روشی ارزان را برای حل بحران انرژی به دولتها ارائه کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی از محققان آکادمی بین المللی علوم فضا در پاریس با انجام تحقیقاتی نشان دادند که توسعه نیروگاههای مدارگرد انرژی که قادر به جمع آوری انرژی خورشیدی باشند و انرژی جمع آوری شده را به زمین انتقال دهند بین یک تا دو دهه آینده و برپایه فناوریهایی که امروز در فازهای توسعه آزمایشگاهی قرار دارند امکانپذیر می شود. به اعتقاد این پژوهشگران دسترسی تجاری و اقتصادی به این نیروگاههای خورشیدی مدارگرد ظرف 30 سال آینده ارائه می شود. این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: "واضح است که انرژی خورشیدی که از فضا گرفته می شود در طول قرن 21 می تواند نقش بسیار مهمی در تامین نیاز جهانی به انرژی ایفا کند. این اولین مطالعه بین المللی است که به منظور بررسی پتانسیلهای انرژی خورشیدی در فضا و تحویل آن به بازار زمینی از راه انتقال بی سیم انرژی انجام می شود. ​ براساس گزارش رویترز، این دانشمندان در یک گزارش نهایی 248 صفحه ای نشان دادند که نیروگاه خورشیدی فضایی یک راه حل انرژی بالقوه بلند مدت برای زمین است که تاثیرات زیست محیطی زمینی آن اساساً صفر است. برپایه این پژوهش، یک نیروگاه خورشیدی به طول 1 کیلومتر در مدار ژئو بالای استوا قرار می گیرد و نور خورشید را به طول 24 ساعت شبانه روز جمع آوری می کند. بنابراین به طور بالقوه انرژی جمع آوری شده توسط این نیروگاه دو برابر انرژی است که توسط پانلهای خورشیدی امروزی در سطح زمین جمع می شود. سپس این انرژی به برق تبدیل می شود و به روش بی سیم از طریق یک آنتن انتقال دهنده امواج میکرو و یا توسط لیرز به زمین ارسال و سپس در یک شبکه برای توزیع جمع آوری می شود.

 

[*** s.mahdi ***]

کشف دریاچه‌ای از آب در قمر مشتری

کشف دریاچه‌ای از آب در قمر مشتری

کشف دریاچه‌ای از آب در قمر مشتری/ اروپا محلی مناسب برای جستجوی حیات

دانشمندان آمریکایی در زیر بخهای اروپا، یکی از قمرهای مشتری، دریاچه ای بزرگ از آب را یافتند که می تواند محلی مناسب برای کشف اشکالی از حیات باشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه تکزاس و ناسا با مطالعه بر روی اروپا که یکی از قمرهای مشتری است در زیر یک سطح وسیع یخی دریاچه ای را کشف کردند که حجم آب آن برابر با "دریاچه های بزرگ" آمریکای شمالی است. به گفته این دانشمندان، ماموریتهای روباتیک آینده می توانند با انجام تحقیقات پیشرفته تر درباره این دریاچه عظیم حضور اشکالی از حیات بر روی این قمر را مورد ارزیابی قرار دهند. این دانشمندان در این خصوص توضیح دادند: "این شرایط، بهترین احتمال را برای یافتن حیات بر روی اروپا نشان می دهند. درصورتیکه این قمر، مسکونی باشد ما نیاز داریم ماده ای را که از سطح به طرف عمق قمر و زیر این دریاچه می رود را در اختیار داشته باشم. این دریاچه می تواند محیطی ایده آل برای تولد حیات و یا ایجاد کانالهایی برای تشکیل ترکیبات آلی سطحی باشد. این کشف بسیار مهمی است اما برای بررسی به اطلاعات بیشتری نیاز دارد." براساس گزارش نیچر، این دانشمندان برای کسب این نتایج از تصاویری که کاوشگر "گالیله" تهیه کرده است استفاده کردند و برپایه فرایندهای مشابهی که برای کشف اسرار پنهان در زیر یخهای زمین به کار می روند این توانستند قطر یخ را تخمین بزنند. برپایه این اطلاعات، قطر لایه یخی که سطح اروپا را پوشانده است برابر با 10 کیلومتر است. سال گذشته نیز دانشمندان دانشگاه آریزونا در بررسیهای خود نشان دادند که یخ موجود بر روی سطح اروپا مانند آب از هیدروژن و اکسیژن شکل گرفته است و جریان مداوم تشعشعاتی که از مشتری به این قمر وارد می آید با این یخها واکنش نشان داده و اکسیژن آزاد و دیگر اکسیدانها از قبیل پروکسید هیدروژن به وجود می آورد. همچنین لایه های غنی از اکسیژن این یخ سطحی بسیار ضخیم بوده و به احتمال زیاد این لایه کل پوسته قمر را در بر گرفته است. در زیر یخهای سطحی قمر اروپا دریاچه ای از آب وجود دارد تصاویری که کاوشگر گالیله جمع آوری کرده است حضور این دریاچه را نشان می دهد تصویر بزرگنمایی شده لایه های یخی سطح اروپا​

 

["Pejman"]

هنوز هم ثبت نام میکنن ما هم بنویسیم ؟

 

[Setayesh]

هنوز هم ثبت نام میکنن ما هم بنویسیم ؟

اخی
یاد تاپیکم بخیر
اینو از کجا کشیدید بیرون؟

گمونم تا حالا پریده باشه.
شایدم سرکاری بوده

 

["Pejman"]

اخی
یاد تاپیکم بخیر
اینو از کجا کشیدید بیرون؟

گمونم تا حالا پریده باشه.
شایدم سرکاری بوده

از پایین یکی از همین تاپیکا دیدم جالبه منم خوندمش

 

[jimmi]

دقیقاً همون روزایی که این پست آخریارو میزدین ناساییا بنده خداها مشغول پرت کردن اسماتون به مریخ بودن!
الانم اسماتون تو راهه. فقط مث پروژه های ساخت و ساز خونه یذره طول میکشه تا برسه. میگن مرداد91! حالا اینکه سروقت میرسه یا مث کارای ما تأخیر داره رو دیگه نییدونم!!

 

[jimmi]

اینم عکس پرتابش



و اینم عکس محل دقیق زمینهایی که صحبتشو میکنین:


و اینم لینک خبر پرتاب این کاوشگر

 

[jimmi]

کاوشگر «كنجكاوي» به دنبال حيات مريخي نيست!

کاوشگر «كنجكاوي» به دنبال حيات مريخي نيست!

آغاز بزرگترين ماموريت فضايي مريخ/ كاوشگر «كنجكاوي» به سوي سياره سرخ پرتاب شد

موشك «اطلس 5» حامل بزرگترين و پيچيده‌ترين مريخ‌نورد ناسا عصر روز گذشته (شنبه) آسمان ابري فلوريدا را شكافت و سفر 570 ميليون كيلومتري خود را به سوي سياره سرخ آغاز كرد.



به گزارش دریچه خبر، موشك حامل كاوشگر «كنجكاوي»(كيورياسيتي:Curiosity) در ساعت 15:02 به وقت گرينويچ از پايگاه هوايي كيپ‌كاناورال فلوريدا به فضا پرتاب شد.
كنجكاوي در پايان سفري هشت و نيم ماهه در آگوست 2012 به مريخ خواهد رساند.
حدود 13 هزار و 500 تماشاچي در مركز فضايي كندي و تعداد بسيار ديگري از جاده‌ها و مناطق اطراف به تماشاي پرتاب اين مريخ‌نورد يك تني كه به اندازه يك خودروي كوچك است، پرداختند.
ايستگاه بعدي روبات 2.5 ميليارد دلاري كنجكاوي، دهانه 160 كيلومتري گيل در مريخ خواهد بود كه در آنجا ماموريت اكتشافي خود را كه به گفته محققان جهش بزرگي در درك انسان از امكان حيات در اين سياره سرخ خواهد بود، آغاز خواهد كرد.

كنجكاوي در كجا فرود مي‌آيد؟

گروتزينگر در مورد محل فرود كنجكاوي كه «دهانه برخوردي گيل» (Gale Crater) در نزديکي خط استواي اين سياره است، مي‌گويد: گيل يکي از عميق‌ترين گودال‌هاي مريخ به شمار مي‌رود كه کوهي با ارتفاع حدود سه مايل در مرکز اين دهانه قرار دارد.

«كنجكاوي» به دنبال حيات مريخي نيست!

گروتزينگر با تاکيد بر اين كه اين ماموريت براي يافتن حيات در مريخ نيست، اضافه مي‌کند: مي‎دانم که خيلي‌ها مي‌خواهند بدانند که ما چه زماني چنين کاري را انجام مي‌دهيم. ولي اولين و مهم‌ترين قدم به سمت چنين ماموريتي، اين است که سعي کنيم بفهميم مواد مناسب ممکن است در چه منطقه‌اي وجود داشته باشد. در اين مورد خاص، لازم است محيطي قابل زيست، شناسايي و تشخيص داده شود.او مي‌گويد: چنين محيطي، جايي است که منابع آب داشته باشد؛ چيزي که براي زندگي از نوعي که ما در زمين مي‌شناسيم، لازم است. نياز داريم که منبع انرژي داشته باشيم؛ اين منبع براي موجودات زنده لازم است تا بتوانند به سوخت و ساز بپردازند. ما همچنين به منبع کربن نيازمنديم؛ يعني چيزي که براي ايجاد ساختارهاي مولکولي تشکيل‌‎دهنده ساختارهاي يک موجود زنده، ضروري است.اين پژوهشگر ناسا مي‌گويد: شايد عجيب باشد که چرا در چنين ماموريت‌هايي به طور مستقيم، علائم حيات بررسي نمي‌شود. دليلش روشن است. انجام چنين بررسي‌هايي بسيار دشوار است و واقعيت اين است که ما واقعا انتظار نداريم که اجتماعات وسيعي از حيات ذره‌بيني و ميکروبي را در سطح مريخ پيدا کنيم، چون سطح اين سياره در شرايط کنوني خيلي سخت و ناملايم است.به گفته او، پيشينه خيلي دور را که نظر بگيريم، وضعيت ممکن است کمي متفاوت باشد. الان تقريبا به نظر واضح مي‌رسد که وقتي در بيش از سه ميليارد سال پيش، حيات روي زمين در حال شکل‌گيري بود، مريخ هم شرايطي گرم و مرطوب داشت.او مي‌گويد: يافتن نشانه‌هايي از نوع حيات در دوره‌هاي باستاني زمين، الان بسيار سخت شده است و اغلب نيازمند تجهيزات قابل توجهي هستيم. در حالي که اين کار، با يک ماشين در ابعاد کيورياسيتي در سطح مريخ، شدني است.اين ماشين تجهيزات و ابزاري دارد که با آنها مي‌تواند محيط اطرافش را بررسي و نمونه‌هاي احتمالي را ارزيابي کند.چند دوربين و يک سيستم ليزري مادون قرمز از جمله اين ابزارها است که با آنها مي‌توان سطح يک سنگ را تحريک کرد و ساختار شيميايي تشکيل‌دهنده‌اش را مشخص کرد.اين ماشين همچنين بازويي با حدود 2.1 متر طول دارد که روي آن ابزارهايي براي بررسي وضعيت از نزديک، نصب شده است. از جمله مته‌اي روي اين بازو نصب شده است که مي‌تواند از حدود 5 سانتيمتري عمق يک سنگ، نمونه‌برداري کند.آزمايشگاه علمي مريخ دو کيت آزمايشگاهي هم در داخل يکي از بدنه‌هايش دارد که با آنها مي‌توان نمونه‌هايي را از سنگ، خاک و حتي اتمسفر مريخ آزمايش کرد.به گزارش ايسنا، يکي از لحظه‌هاي مهم براي اين ماموريت، زماني خواهد بود که کيورياسيتي بتواند مجموعه‌اي از مولکول‌هاي کربني مربوط به ترکيب‌هاي آلي پيچيده مثل آمينواسيدها را پيدا کند.ماموريت‌هاي قبلي روي مريخ، به ويژه وايکينگ‌ها در دهه 1970 ميلادي، نشانه‌هايي از وجود مواد آلي در سطح اين سياره را مخابره کرده‌اند و خيلي خوب خواهد بود اگر کيورياسيتي بتواند تمام ترديدها را در اين باره از بين ببرد. هرچند، اين کارخيلي سخت خواهد بود.به همين دليل، رسيدن به نتيجه‌اي مثبت، يک پيروزي براي تيمي خواهد بود که آزمايشگاه علمي مريخ را به راه انداخته‌اند.هرچند بايد توجه داشت که يافتن ترکيب‌هاي پيچيده آلي به معناي وجود حيات در مريخ نيست، چون مي‌دانيم که اين مولکول‌هاي کربني مي‌توانند منشاء غيرزيستي داشته باشند.در عين حال، چنين کشفي، مي‌تواند کمک کند که بدانيم دست‌کم پيش‌شرط هاي مورد نياز براي حيات در سياره سرخ وجود دارد.بعد از اين مرحله، مي‌توان در فکر اين بود که چطور حيات در مريخ مورد بررسي قرار بگيرد. هرچند تنها راه‌حل واقعي اين خواهد بود که نمونه سنگ‌هاي مريخ براي تحليل و آزمايش، به زمين فرستاده شود.


منبع: دریچه خبر (برای دیدن متن کامل خبر اینجا کلیک کنید)
http://darichekhabar.ir/News.aspx?ID=10817

 

[*** s.mahdi ***]

رصد مستقیم تولد یک ابرنواختر/ تصاویری از یک پدیده خشن کیهانی

رصد مستقیم تولد یک ابرنواختر/ تصاویری از یک پدیده خشن کیهانی

رصد مستقیم تولد یک ابرنواختر/ تصاویری از یک پدیده خشن کیهانی

گروهی از ستاره شناسان اروپایی موفق شدند از جوانترین ابرنواختری که تنها 14روز از انفجار ستاره آن می گذشت عکسبرداری کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، ابرنواختر SN2011dh در صورت فلکی "ترازو" در فاصله 23 میلیون سال نوری از زمین در کهکشان گردابی "مسیه 51" که همچنین با عنوان "رمولی" نیز شناخته می شود واقع شده است. این ابرنواختر را یک ستاره شناس آلمانی در پایان ماه می سال 2011 کشف کرد. پس از کشف این ابرنواختر، بلافاصله این پدیده نادر از سوی جامعه علمی بین المللی مورد توجه قرار گرفت و دانشمندان توانستند با استفاده از تداخلات رادیویی از این جرم کیهانی که به عنوان جوانترین ابرنواختر تاکنون رصدشده شناخته می شود درحالی که تنها 14 روز از تولد آن می گذشت عکسبرداری کنند. انفجار ستاره مادر این ابرنواختر از 31 می 2011 در حدود ساعت 12 به وقت گرینویچ آغاز شد و بلافاصله شبکه رادیوتلسکوپهای اروپا آنتن های خود را از کشورهای اسپانیا، آلمان، فنلاند و سوئد برای رصد این پدیده نادر تنظیم کردند و یک ابررایانه در هلند اطلاعات جمع آوری شده توسط این ابزارهای نجومی را پردازش کرد و توانست یک تصویر با وضوح شگفت انگیزی که 100 برابر دقیقتر از تصاویر تلسکوپ هابل بود به دست آورد. ستاره شناسان در خصوص این عکس توضیح دادند: "دقت این عکس مثل این است که بتوانید یک توپ گلف را بر روی سطح ماه شناسایی کنید." براساس گزارش AZoOptics، مرگ یک ستاره و تولد یک ابرنواختر در کهکشان M51 یکی از خشن ترین پدیده هایی است که تاکنون در جهان رصد شده است. قرار است نتایج تحقیقات انجام شده بر روی ابرنواختر SN2011dh این هفته در مجله علمی Astronomy & Astrophysics journal منتشر شود. این عکس حاصل پردازش اطلاعات جمع آوری شده توسط شبکه رادیوتلسکوپهای اروپا است مقایسه دو عکس- عکس سمت راست، کهکشان میسه 51 را در سال 2008 و قبل از انفجار ستاره نشان می دهد و عکس سمت چپ در 2 ژوئن و زمانی گرفته شده است که SN2011dh به یک ابرنواختر تبدیل شده بود. انفجار این ابرنواختر در بازوی مارپیچ آن قابل رویت است این عکس از اول ژوئن از کهکشان میسه 51 گرفته شده است در این عکس جرئیات دقیقی از انفجار ابرنواختر بر روی بازوی کهکشان دیده می شود​

 

[*** s.mahdi ***]

استفاده از لیزری با قدرت یک میلیون لامپ برای کشف حیات مریخی

استفاده از لیزری با قدرت یک میلیون لامپ برای کشف حیات مریخی

استفاده از لیزری با قدرت یک میلیون لامپ برای کشف حیات مریخی

کاوشگر کنجکاوی ناسا برای آزمودن احتمال وجود حیات در مریخ از لیزری استفاده خواهد کرد که قدرت آن برابر یک میلیون لامپ است.

به گزارش خبرگزاری مهر، این لابراتوار متحرک فضایی که ابعادی برابر یک خودرو دارد روز شنبه به سوی مریخ حرکت کرد و انتظار می رود در آگوست سال 2012 به این سیاره برسد. زمانی که کاوشگر به مریخ برسد با استفاده از لیزری قدرتمند به تحلیل ذرات خاک این سیاره خواهد پرداخت تا شواهدی از وجود یا امکان وجود حیات را در آن بیابد. این لیزر که بخشی از سیستم ChemCam این کاوشگر است، قدرتی برابر یک میلیون لامپ دارد و می تواند نمونه هایی به کوچکی سر سوزن را تبخیر کند در حالی که یک تلسکوپ، رنگهای نورهایی را که در اثر این فرایند تولید می شوند را ضبط کند. ​ به این شکل این سیستم پیشرفته می تواند پالسهای نوری چندگانه ای را تا مسافت هفت متری گسیل کند و یا چندین منطقه مختلف را برای یافتن نمونه جستجو کند تا بتواند طیفی از مواد را در اختیار دانشمندانی قرار دهد که نوع این مواد را بر اساس رنگ نور تابیده شده از آنها تعیین می کنند. بر اساس گزارش اسپیس، "راجر وینز" محقق مسئول این سیستم می گوید سیستم لیزری می تواند آب، اکسیژن و کربن را ردیابی کند. وی می گوید ChemCam ویژه جستجوی عناصر سبکتری از قبیل کربن و اکسیژن طراحی شده است، عناصری که وجود هردوی آنها برای شکل گیری حیات کاملا ضروری است، از این رو است که سیستم لیزری یکی از حیاتی ترین ابزارهای کنجکاوی به شمار می رود.

 

[Setayesh]

دقیقاً همون روزایی که این پست آخریارو میزدین ناساییا بنده خداها مشغول پرت کردن اسماتون به مریخ بودن!
الانم اسماتون تو راهه. فقط مث پروژه های ساخت و ساز خونه یذره طول میکشه تا برسه. میگن مرداد91! حالا اینکه سروقت میرسه یا مث کارای ما تأخیر داره رو دیگه نییدونم!!

یعنی همون 4 روز پیش؟
چه جالب.
بازم دستشون درد نکنه روی ما رو زمین ننداختن فرستادن مریخ
یعنی تازه مرداد 91 میرسه دست مریخیا؟
چرا انقدر طول میکشه؟

اینم عکس پرتابش

مشاهده پیوست 73986

و اینم عکس محل دقیق زمینهایی که صحبتشو میکنین:
مشاهده پیوست 73987

و اینم لینک خبر پرتاب این کاوشگر

ممنون جیمی جان
اطلاعات خوبی بود.

 

[jimmi]

یعنی همون 4 روز پیش؟
چه جالب.
بازم دستشون درد نکنه روی ما رو زمین ننداختن فرستادن مریخ
یعنی تازه مرداد 91 میرسه دست مریخیا؟
چرا انقدر طول میکشه؟

ممنون جیمی جان
اطلاعات خوبی بود.

خواهش میشه
بهله دیگه... یادت باشه دفعه دیگه با DHL بفرستی زودتر برسه!!
خب کلی راهه، تازه نمیدونی چه خطرهاست در راه... اینجا رو بخون میفهمی چکار سختیه

تازه آدرسم که ننوشتین، باید منتظر باشین مریخیا برا شکار که میان بیرون ببیننش

 

[ZEUS83]

موجودات فضایی به المپیک لندن می ایند ؟ احتمال مشاهده یوفوها در بازیهای المپیک لندن

موجودات فضایی به المپیک لندن می ایند ؟ احتمال مشاهده یوفوها در بازیهای المپیک لندن

احتمال مشاهده یوفوها در بازیهای المپیک لندن

یکی از کارشناسان ارشد یوفو (جسم خارجی پرنده) در بریتانیا احتمال مشاهده موجودات بیگانه فضایی را در زمان گردهماییهای جامعه بین‌المللی چون بازیهای المپیک لندن مطرح کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، نیک پاپ، کارشناس ارشد یوفو در بریتانیا که طی دو دهه گذشته در وزارت دفاع این کشور فعالیت کرده اظهار داشت: رویدادهای گروهی تابستان چون بازیهای المپیک لندن می تواند زمان مناسبی برای موجودات فضایی باشد تا خود را به انسان نشان دهند. وی هشدار داد: درحالی که در گردهماییهای جمعی تابستانی همه مراقب حملات تروریستی هستند باید یک چشم را به آسمان داشته باشیم و برای یک رویداد دیگر آماده باشیم. نیک پاپ در وزارت دفاع انگلستان روی گزارشهای مشاهده یوفوها بین سالهای 1991 تا 1994 کار می کند و در این رابطه اظهار داشت که وی تحقیقات خود را به عنوان یک فرد شکاک و بدبین آغاز کرده است و سپس متقاعد شده است که این مشاهدات از نظر امنیت ملی و امنیت هوایی حائز اهمیت است. وی بیشتر به مواردی علاقمند است که فرد شاهد خلبان بوده یا یوفوها از طریق رادار دنبال شده اند. وی اظهار داشت: در وزارت دفاع بریتانیا این باور عمومی وجود دارد که موجودات فضایی ما را از طریق پخش رادیویی و تلویزیونی دنبال می کنند. مسئله ای که زمانی تنها سوژه فیلمهای علمی تخیلی بود اکنون توسط گروه های دولتی به عنوان حقیقت دنبال می شود. براساس اظهارات وی، اگر موجودات فضایی روانشناسی ما را مطالعه کنند می توانند تاریخ حضور خود را در آسمان تعیین کنند، این تاریخ می تواند اختتامیه بازیهای المپیک باشد. بمبهای اتمی که در دهه 1940 منفجر شد و فناوری موشکی می تواند تمدنهای بیگانه ای که در اطراف ما زندگی می کنند را گوش به زنگ کرده باشد. این کارشناس یوفوها هشدار داده است که دولت باید برای بدترین سناریوها یعنی حمله بیگانگان فضایی به زمین آماده باشد. اشیای ناشناس پرنده (بشقاب پرنده) یا یوفو اصطلاح رایج برای هر پدیده هوایی که علت آن نمی‌تواند به آسانی و یا بلافاصله توسط ناظر شناخته شود، است. نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا که در سال 1952 این اصطلاح را ابداع کرده‌است، در ابتدا اصطلاح یوفو را به اشیائی که پس از بررسی دقیق توسط محققان متخصص ناشناخته باقی می‌ماند، اطلاق کرد هر چند امروزه اصطلاح یوفو اغلب برای توصیف هر گونه منظره ناشناخته که توسط ناظر گزارش می‌شود، استفاده می‌شود. فرهنگ عامه غالبا اصطلاح یوفو رابه عنوان یک مترادف برای فضاپیمای بیگانگان استفاده می‌کند.

 

[ZEUS83]

حتی تصورش هم خیلی هیجان انگیزه

 

[asghar rahmati]

راهنمای خرید تلسکوپ

راهنمای خرید تلسکوپ

همه علاقمندان به دنیای شگفت انگیز ستاره شناسی می خواهند تلسکوپی داشته باشند و با آن به کاوش زیبایی های آسمان شب بپردازند. ولی در هنگام خرید تلسکوپ، دوربین دوچشمی و یا هر وسیله

درشتنما، تردیدها و دودلی ها کار خرید را دشوار می کند، کدام تلسکوپ را بخرم؟ برای خرید تلسکوپ نباید عجله کرد و نجوم را حتماً نباید با تلسکوپ شروع کرد ولی شما که مطالعه کافی کرده اید و حالا نیاز

داشتن تلسکوپ را حس می کنید حتماً این مقاله را با دقت بخوانید.

مشخصه اصلی یک تلسکوپ چیست؟

مشخصه اصلی یک تلسکوپ گشودگی (قطر عدسی یا آینه اصلی) آن است. هرچه قطر گشودگی تلسکوپ بیشتر باشد نور بیشتری را جمع آوری می کند و تصویر واضح و روشنتری به دست می دهد. در این صورت

می توان اجرام کم نوری مثل سحابی ها و کهکشان ها را دید.

توان جمع آوری نور، با مجذور قطر عدسی متناسب است. قطر مردمک چشم در هنگام شب تقریباً 6 میلیمتر است. پس تلسکوپی با قطر 24 میلی متر (4 برابر قطر چشم)، 16=42 بار بیشتر از چشم نور جمع آوری

می کند. تلسکوپ 48 میلی متری، 64 بار بیش ازچشم نور جمع می کند و...

توان تفکیک، یعنی اینکه تلسکوپ جزئیات جرم مورد رصد را چقدر تفکیک می کند. در نور زرد-سبز (میانه طیف مرئی)، توان تفکیک بر حسب ثانیه قوس از رابطه زیر حساب می شود.

عدد 5/12 تقسیم بر قطر شیئی = توان تفکیک ( a )

نسبت کانونی یا عدد f عبارت است از : فاصله کانونی / قطرعدسی


کدام تلسکوپ، شکستی، بازتابی یا اشمیت-کاسگرن؟

معمولا" تلسکوپ ها را به دو نوع اصلی شکستی و بازتابی تقسیم می کنند. در تلسکوپ شکستی از یک عدسی برای جمع آوری و کانونی کردن نور استفاده می شود. در تلسکوپ بازتابی یک آینه مقعر نور را

کانونی می کند. هر دو برای رصد مناسبند. اما هر کدام مزایایی خاص دارند. تلسکوپ های بازتابی اغلب گشودگی زیاد دارند، اما نسبتاً ارزان هستند. (قیمت یک بازتابی 4 اینچی و یا 100 میلی متری تقریباً 200

تا 300 هزار تومان است در حالی که بهای یک شکستی با همین قطر حدود 400 تا 500 هزار تومان است!).

با وجود این تلسکوپ های شکستی معمولاً تصاویری واضح تر نسبت به تلسکوپ های بازتابی به دست می دهند. منجمان آماتوری که می خواهند جزئیات سطح سیارات را نگاه کنند از تسلکوپ شکستی، و آنهایی

که می خواهند به اجرام کم نور مثل سحابی ها و کهکشان ها نگاه کنند از تلسکوپ بازتابی استفاده کنند.

نوع سومی هم از تلسکوپ ها به بازار آمده است که تقریباً ترکیبی از این دو نوه به نام کاتادیوپتریک که در آنها از آینه مقعر به عنوان شیئی و از یک عدسی تصحیح کننده در جلوی لوله تلسکوپ استفاده می شود.

به این نوع تلسکوپ اشمیت-کاسگرن هم گفته می شود. حسن این نوع تلسکوپ ها در آن است که معمولاً طول لوله تلسکوپ کمتر است و عدسی ابتدای لوله نقش تصحیح کننده پرتوهای نور را دارد. این مدل ها هم

محسنات تلسکوپ های بازتابی و هم شکستی را دارا است و حجم کم آنها حمل و نقل شان را ساده می کند. اما قیمت آنها کمی گران است. دو تولید کننده عمده این تلسکوپ ها، شرکت Celestron و دیگری

Meade است. تلسکوپ های شرکت Celestron از نظر اپتیکی از شرکت Meade پیشی گرفته است. اما شرکت Meade در بخش الکترونیکی تلسکوپ از مرغوبیت بیشتری برخوردار است.





تلسکوپ بزرگ بهتر است یا کوچک؟

این حقیقت دارد که تلسکوپ بزرگتر جزئیات بیشتر و اجرام کم نورتر را بهتر نشان می دهند بسیاری را به این باور می کشانند، که تلسکوپ های کوچک ارزش خریدن ندارند. اما حتی یک تلسکوپ شکستی 60

میلیمتری می تواند با نشان دادن اجرام زیادی شما را سال ها سرگرم و مجذوب کند. بسیاری از علاقمندان به ستاره شناسی؛ همین تلسکوپ های کوچک را برای همیشه نگه می دارند. اگر چه داشتن یک

تلسکوپ بزرگ در تخیل همه ما خانه کرده و آدم را هیجان زده می کند، اما داشتن تلسکوپ های بزرگ دردسر هم دارد. برای حمل به حیاط، پشت بام، یا اتوموبیل یا هنگام نصب این تلسکوپ ها، دردسرشان

آشکار می شود. بهترین تلسکوپ بزرگترین تلسکوپ نیست. بهترین تلسکوپ، تلسکوپی است که همیشه بتوانید از آن استفاده کنید. حمل و استفاده آسان، معیارهای اصلی برای استفاده از تلسکوپی است

که می خواهید از آن با لذت رصد کنید.






دوربین های تک چشمی یا دو چشمی به درد رصدهای نجومی می خورند یا نه؟

دوربین های تک یا دوچشمی که اغلب مورد استفاده شکارچیان است یکی از راحت ترین، با صرفه ترین و شاد واجب ترین وسیله ای است که حداقل برای شروع یادگیری منظره آسمان و صورفلکی به کار می آید.

این دوربین ها میدان دید وسیعی دارند. البته عیب عمده این دوربین ها بزرگنمایی ثابت آن ها است، چون چشمی آن ها قابل تعویض نیست. عیب عمده دیگر این دسته از دوربین ها مشکل استقرار آن ها است.

اغلب دوربین های تک چشمی روس سه پایه نصب نمی شوند و نگه داشتن دوربین های دو چشمی دردسرهای فراوان دارد. به رغم میدان دید زیاد این دوربین ها، حتی با وجود ساخت پایه ای برای رفع اشکال

استقرار آن ها، هنوز مشکل ردیابی اجرام باقی است. با همه این ها، هنوز دوربین های تک چشمی و دوچشمی یکی از ابزارهای لازم برای هر اخترشناس حرفه ای و آماتور است و تازه، عیوب آن به قیمت کم

شان می ارزد.





استقرار سمت ارتفاعی بهتر است یا استوایی؟

پایه های سمت-ارتفاعی، درست مانند پایه های دروبین عکاسی فقط به بالا و پایین و چپ و راست حرکت می کنند و از این رو لوله تلسکوپ فقط در همین جهات حرکت خواهد کرد. بهترین نوع از پایه های

سمت-ارتفاعی، آنهایی هستند که پیچ حرکت آرام دارند که به درد دنبال کردن جرم مورد نظر می خورند (البته فقط در جهت های گفته شده). با وجود این، پایه های سمت-ارتقاعی نمی توانند ستاره ها را در

حرکت قوسی شان دنبال کند.

پایه های استوایی پیچیده ترند و برخلاف سمت ارتفاعی می توانند ستاره ها را بدون دردسر، در مسیرشات از شرق به غرب دنبال کنند. اگر تلسکوپ موتوری هم برای ردیابی داشته باشد. این کار را به صورت

خودکار انجام می دهد. داشتن موتور ردیاب، کمک بسیار بزرگی است، چون مثلاً هنگام استفاده از بزرگنمایی 100 یا بیشتر، میدان دید تلسکوپ کاهش می یابد و در کمتر از 40-50 ثانیه جرم مورد نظر از میدان

دید خارج می شود. تنظیم های مجدد و قراردادن جرم مورد نظر در مرکز میدان دید کاری است خسته کننده و از طرفی هر بار هنگام تنظیم، امکان لرزش تلسکوپ و در نتیجه ابهام تصویر هم وجود دارد.



بهترین فاصله کانونی برای تلسکوپ ها کدام است؟

فاصله کانونی تلسکوپ و اینکه این فاصله چقدر باید باشد، مهمترین مشخصه تلسکوپ نیست. تلسکوپ های با فاصله کانونی کم (400 تا 700 میلیمتر) بزرگنمایی کم و میدان دید زیاد دارند. در عوض فاصله

کانونی زیاد (1300 تا 3000 میلیمتر) بزرگنمایی زیاد و میدان دید کمی دارند. به همین دلیل، تلسکوپ های با بزرگنمایی کم را برای مشاهده اجرام کم نور و معمولاً کهکشان خودمان استفاده می کنند و

تلسکوپ های با بزرگنمایی زیاد را بیشتر برای مشاهده سیارات انتخاب می کنند.

امیدوارم این مطلب برای انتخاب صحیح شما در خرید تلسکوپ مفید باشد .

81928691619152851291291851

 

[MAHDI.VALVE]

اون سرکاری ماه بس نبود
حالا همه باید آسمون نگاه کنند جک و جونور ببینن
من برای المپیک میرم لندن اگه تونستم چندتاشو میگیرم میارم