*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***
- شروع کننده موضوع @spacechild@
- تاریخ شروع
تاپیک به علت اسپم بی ربط و خارج از قوانین تالار بسته شد .
از ارسال تاپیک های بدون ذکر منبع خبر جدا خودداری کنید ممنون
از ارسال تاپیک های بدون ذکر منبع خبر جدا خودداری کنید ممنون
غافلگیری همسایگان فضایی با کارت پستال زمینی‌ها!
غافلگیری همسایگان فضایی با کارت پستال زمینی‌ها!
[h=1] غافلگیری همسایگان فضایی با کارت پستال زمینی‌ها!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92033018422
پنجشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۰:۲۵
18 سال دیگر پیام‌هایی که از طریق پروژه جدید برقراری ارتباط با موجودات بیگانه در روز 17 ژوئن (27 خرداد) به فضا ارسال شد، به یک منظومه ستاره‌یی دور موسوم به «گلیزه 526» خواهد رسید.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مقامات پروژه «سیگنال تنها» که یک وب‌سایت جدید برای ارسال پیام‌های نوشته شده به موجودات فضایی گیرنده آنها بوده، امیدوارند پیام‌های آنها بتواند نخستین گفت‌وگو بین زمین و شکل‌های دیگر حیات هوشمند احتمالی را برقرار کند.
یکی از اولین پیام‌های این شرکت که به سیستم گلیزه 526 در فاصله 17.6 سال نوری از زمین ارسال شده از طرف ری کورزویل، نویسنده و مخترع آمریکایی بود که در آن آمده است: «با سلام به گلیزه 526 از سوی دانشگاه سینگیولاریتی. هنگامی که این پیام را دریافت می‌کنید، رایانه‌ها باعث باهوش‌تر شدن ما و درک بهتر شما و خرد جهان شده‌اند.»
به گفته جیسون سیلوا، مجری برنامه بازی‌های مغز کانال نشنال جئوگرافیک، این سیگنال در 19 ساعت به جایی دورتر از مسافتی که فضاپیمای وویجر در 40 سال طی کرده خواهد رسید.
دانشمندان مطمئن نیستند که ستاره کوتوله قرمز گلیزه 526 که به عنوان هدف این پروژه انتخاب شده، میزبان سیارات فراخورشیدی دارای جمعیت موجودات بیگانه باشد اما جاکوب هاک میسرا، افسر ارشد علمی پروژه سیگنال تنها بر این تصور است که ممکن است این سیستم از حیات برخوردار باشد.
گلیزه 526 در فهرست منظومه‌های قابل سکونت نزدیک قرار گرفته است.
مقامات این پروژه محدودیتی برای پیام های ارسالی کاربرانشان به فضا قرار نداده‌اند و اولین پیام رایگان است اما برای الصاق عکس یا موارد دیگر باید هزینه‌ای پرداخت شود.
کارشناسان بر این تصورند که این نوع ارسال پیام بورد آزاد از انتقالات دیگر که به جهان انجام شده، خطرناکتر نیست. علائم راداری و جریانات الکترومغناطیسی تلفنهای همراه و دستگاههای دیگر همچنین به ارسال اطلاعات به سیارات دور می‌پردازند.
این پروژه از ایستگاه زمین جیمزبورگ که یک دیش رادیویی ساخته شده در سال 1968 در مرکز کالیفرنیا بوده، برای ارسال پیامها به فضای بیرونی استفاده کرده است.این شرکت قرارداد اجاره 30 ساله این آنتن را در اختیار دارد.
پروژه سیگنال به طور مداوم تنها دو پرتو متفاوت اطلاعات را به سوی ستاره بیگانه ارسال می‌کند. یکی از این پرتوها پیام‌های کاربران را ارسال می‌کند و دیگری دارای یک پیام خطابی رمز دودویی است که اطلاعاتی در مورد موقعیت زمین در کهکشان، اتم هیدروژن و دیگر اطلاعات در مورد سیاره را به همراه دارد.
پیام‌های خطابی قدرتمندتر ناظران بیگانه را به دیگر پیام ها ارجاع خواهند داد.
دانشمندان و سازمان‌های دیگر تلاش کرده‌اند تا پیام‌هایی را به موجودات هوشمند احتمالی در جهان ارسال کنند. یکی از قوی‌ترین تلاش‌ها به عنوان پیام آرسیبو مشهور بوده که یک سیگنال راداری ارسال شده به خوشه ستاره‌یی M13 در فاصله 25 هزار سال نوری است.
پرتوهای سیگنال تنها از پیام آرسیبو که از رصدخانه قدرتمندی در پورتوریکو ارسال شده، ضعیف‌تر هستند اما پیام‌های این شرکت به منطقه نزدیکتری از جهان ارسال شده‌اند.
غافلگیری همسایگان فضایی با کارت پستال زمینی‌ها!
[h=1] غافلگیری همسایگان فضایی با کارت پستال زمینی‌ها!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92033018422
پنجشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۰:۲۵
18 سال دیگر پیام‌هایی که از طریق پروژه جدید برقراری ارتباط با موجودات بیگانه در روز 17 ژوئن (27 خرداد) به فضا ارسال شد، به یک منظومه ستاره‌یی دور موسوم به «گلیزه 526» خواهد رسید.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مقامات پروژه «سیگنال تنها» که یک وب‌سایت جدید برای ارسال پیام‌های نوشته شده به موجودات فضایی گیرنده آنها بوده، امیدوارند پیام‌های آنها بتواند نخستین گفت‌وگو بین زمین و شکل‌های دیگر حیات هوشمند احتمالی را برقرار کند.
یکی از اولین پیام‌های این شرکت که به سیستم گلیزه 526 در فاصله 17.6 سال نوری از زمین ارسال شده از طرف ری کورزویل، نویسنده و مخترع آمریکایی بود که در آن آمده است: «با سلام به گلیزه 526 از سوی دانشگاه سینگیولاریتی. هنگامی که این پیام را دریافت می‌کنید، رایانه‌ها باعث باهوش‌تر شدن ما و درک بهتر شما و خرد جهان شده‌اند.»
به گفته جیسون سیلوا، مجری برنامه بازی‌های مغز کانال نشنال جئوگرافیک، این سیگنال در 19 ساعت به جایی دورتر از مسافتی که فضاپیمای وویجر در 40 سال طی کرده خواهد رسید.
دانشمندان مطمئن نیستند که ستاره کوتوله قرمز گلیزه 526 که به عنوان هدف این پروژه انتخاب شده، میزبان سیارات فراخورشیدی دارای جمعیت موجودات بیگانه باشد اما جاکوب هاک میسرا، افسر ارشد علمی پروژه سیگنال تنها بر این تصور است که ممکن است این سیستم از حیات برخوردار باشد.
گلیزه 526 در فهرست منظومه‌های قابل سکونت نزدیک قرار گرفته است.
مقامات این پروژه محدودیتی برای پیام های ارسالی کاربرانشان به فضا قرار نداده‌اند و اولین پیام رایگان است اما برای الصاق عکس یا موارد دیگر باید هزینه‌ای پرداخت شود.
کارشناسان بر این تصورند که این نوع ارسال پیام بورد آزاد از انتقالات دیگر که به جهان انجام شده، خطرناکتر نیست. علائم راداری و جریانات الکترومغناطیسی تلفنهای همراه و دستگاههای دیگر همچنین به ارسال اطلاعات به سیارات دور می‌پردازند.
این پروژه از ایستگاه زمین جیمزبورگ که یک دیش رادیویی ساخته شده در سال 1968 در مرکز کالیفرنیا بوده، برای ارسال پیامها به فضای بیرونی استفاده کرده است.این شرکت قرارداد اجاره 30 ساله این آنتن را در اختیار دارد.
پروژه سیگنال به طور مداوم تنها دو پرتو متفاوت اطلاعات را به سوی ستاره بیگانه ارسال می‌کند. یکی از این پرتوها پیام‌های کاربران را ارسال می‌کند و دیگری دارای یک پیام خطابی رمز دودویی است که اطلاعاتی در مورد موقعیت زمین در کهکشان، اتم هیدروژن و دیگر اطلاعات در مورد سیاره را به همراه دارد.
پیام‌های خطابی قدرتمندتر ناظران بیگانه را به دیگر پیام ها ارجاع خواهند داد.
دانشمندان و سازمان‌های دیگر تلاش کرده‌اند تا پیام‌هایی را به موجودات هوشمند احتمالی در جهان ارسال کنند. یکی از قوی‌ترین تلاش‌ها به عنوان پیام آرسیبو مشهور بوده که یک سیگنال راداری ارسال شده به خوشه ستاره‌یی M13 در فاصله 25 هزار سال نوری است.
پرتوهای سیگنال تنها از پیام آرسیبو که از رصدخانه قدرتمندی در پورتوریکو ارسال شده، ضعیف‌تر هستند اما پیام‌های این شرکت به منطقه نزدیکتری از جهان ارسال شده‌اند.
روند تکامل لباس فضانوردان ناسا
روند تکامل لباس فضانوردان ناسا
تصویری که از فضانوردان در ذهن داریم، افرادی است که در لباس‌های پف کرده و سفید با آن کلاه شیشه‌ای و لبخند ملیح، ما را نظاره می‌کنند و دست تکان می‌دهند. اما آیا هرگز با تماشای فیلم‌های مستند و تصاویری از فضانوردان سال‌های دور به این موضوع اندیشیده‌اید که لباس‌هایشان با لباس فضانوردان امروزی چقدر متفاوت است؟ در این مقاله‌ی جالب به بررسی روند تکاملی لباس مسافران فضا خواهیم پرداخت.
[h=2]لباس‌های جدید فضایی؛ زیبا، سبک و خواستنی[/h]
با پایان برنامه‌ی شاتل‌های فضایی ناسا، محققان این سازمان مشغول تحقیق، بررسی و ساخت نسل تازه‌ای از لباس‌های فضایی هستند که فضانوردان می‌توانند به راحتی در آن حس خوبی داشته و در اعماق فضای لایتناهی کاوش کنند. ماه گذشته این سازمان قراردادی 18 ماهه به ارزش 4.4 میلیارد دلار برای طراحی، ساخت و آزمایش نسل تازه‌ای از لباس‌های فضایی به نام Z-2 را با شرکت ILC Dover منعقد کرد. تصویر فوق نمونه‌ی اولیه‌ای از این لباس است که نه تنها از نظر ظاهری نسبت به نسل‌های گذشته زیباتر شده، بلکه از حجم و وزن آن نیز کاسته شده است تا فضانورد احساس بهتری در این لباس داشته باشد و راه‌پیمایی‌های فضایی را به سادگی انجام دهد. از این گذشته این لباس مجهز به سامانه‌ی EMU (واحد سیار فرا حرکتی) است که در نسل پیشین این لباس‌ها نیز وجود داشته. جالب اینجاست، که این لباس از نظر ظاهری شباهت زیادی به شخصیت «باز لایت‌یر» در سری انیمیشن‌های «داستان اسباب بازی» دارد.
[h=2]مدهای قدیم، لباس‌هایی با زرق و براق بسیار[/h]
زمانی که ناسا برای نخستین مرتبه لباس‌های فضایی را برای فضانوردانش آماده کرد، این لباس‌ها شباهت زیادی به لباس تنفگ‌داران دریایی ایالات متحده داشت؛ به خصوص نخستین گروه از فضانوردانی که در سال 1959 در برنامه‌ی فضایی Mercury Seven (عطارد هفت) شرکت داشتند. این لباس در واقع مدل تغییریافته‌ای از لباس فشار خلبانان جت‌های پرسرعتی بود که در ارتفاع بسیار بالا پرواز می‌کردند. در زیر لایه‌ای از نایلون آلومینیومی براق، لایه‌ای از نایلون نئوپروپین محافظ وجود داشت که جان سرنشین خود را حفظ می‌کرد.
[h=2]«گام کوچک من و گامی بزرگ برای بشریت»[/h]
فرود بر کره‌ی ماه کار آسانی نبود. فضانوردان برنامه‌ی فضایی آپولو می‌بایست از ماژول فضایی بیرون می‌پریدند و در سطح سیاره‌ای که هیچ ذهنیتی از آن نداشتند راه رفته و بالا و پایین می‌کردند. سه فضانورد این برنامه‌ی فضایی حتی با آن ماشین عجیب و غریب بر روی ماه حرکت و چند میلیارد نفر در زمین را شگفت‌زده کردند. لباس فضایی آنها نخستین نمونه‌ای بود که در داخل، دارای سامانه‌ی خنک کننده‌ی مخصوص و در بیرون، لایه‌ای مقاوم و محافظ در برابر پرتوهای کیهانی داشت. تصویر بالا یکی از همان عکس‌های اسطوره‌ای آپولو 11 است که «باز آلدرین» را در لباس فضایی نشان می‌دهد؛ راستی عکس را نیل آرمسترانگ گرفته، همان کسی که نخستین گام را بر روی سطح ماه گذاشته و کلام تاریخیش را با صدایی لرزان از فرسنگ‌های دورتر از زمین گفت، «گام کوچک من و گامی بزرگ برای بشریت».
[h=2]آبی آسمانی، لباسی برای پر کشیدن به آسمان![/h]
پس از انجام چهار پرواز آزمایشی، متخصصان ناسا لباس مخصوص دیگری را بدون محفظه‌ی فشار طراحی کردند که برای خدمه‌ی شاتل‌های فضایی طراحی شده بود. و زمانی که در 11 نوامبر 1982، فضاپیمای کلمبیا در بازگشت از پنجمین مأموریت خود به سوی زمین بود، فضانوردان آن همین لباس‌های آبی و کلاه اکسیژن را به سر داشتند که سانحه‌ای دل‌خراش رخ داد و با انفجار فضاپیما، همه‌ی علاقه‌مندان به فضا در بهت و حیرت فرو رفتند! روحشان شاد و یادشان پر رهرو باد!
[h=2]لباس نارنجی، مقاوم همچون کدوی قلقله‌زن[/h]
پس از سانحه‌ی فضاپیمای چلنجر در سال 1986، سازمان فضایی ناسا اقدامات امنیتی بالاتری را به اجرا در آورد تا بیش از پیش جان فضانوردان را حفظ کند. این طرح‌ها شامل باز طراحی لباس فضانوردان نیز بود. فضانوردان می بایست در زمان پرواز به فضا یا بازگشت به زمین نیز لباس‌های مخصوص را به تن می‌کردند تا محافظت بیشتری از آنها صورت گیرد. این لباس جدید که به رنگ جیغ نارنجی طراحی شده بود، بر اساس لباس فشار هواپیمای بلندپرواز SR-71 Blackbird و هواپیمای جاسوسی U-2 طراحی و ساخته شده بود. این لباس دارای ابزارهای امنیتی بیشتری نظیر چتر نجات، دستکش مخصوص، چکمه مقاوم، لوله اکسیژن، دریچه و دیگر موارد امنیتی بود.
[h=2]لباسی برای محافظت از فضانوردان زحمت‌کش[/h]
برای محافظت از فضانوردانی که در خارج از فضاپیما و ایستگاه فضایی اقدام به راه‌پیمایی کرده و تجهیزات گوناگون را نصب می‌کنند نیز باید چاره‌ای اندیشه می‌شد. به همین خاطر ناسا لباس ویژه‌ای را برای این فضانوردان طراحی و تولید کرد که از سامانه‌ی EMU (واحد سیار فرا حرکتی) بهره می‌برد که حرکت کاربر را در خلاء و بی‌وزنی تسهیل می‌نماید. این لباس آنچنان به انواع و اقسام سامانه‌ها مجهز است که گویی چیزی کم از فضاپیماهای مجهز ندارد! به کمک این نسل از لباس‌ها، راه‌پیمایی فضایی به مراتب راحت‌تر شده و جان دانشمندان به خوبی محافظت می‌گردد؛ از این گذشته با وجود ابزارهای متعدد ارتباطی، به سهولت می‌توان با فضانورد ارتباط برقرار نمود. این لباس در حدود 300 پوند (136 کیلوگرم) وزن دارد و یکی از دو نمونه‌ای است که در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمونه‌ی دیگر لباسی روسی است که توسط متخصصان سازمان فضایی روسیه طراحی شده است.
[h=2]لباس تخم‌مرغی؛ پف کرده، سفید و عجیب![/h]
در این سال‌ها، طراحان لباس ناسا، تجهیزات گوناگونی را تولید و آزمایش کرده‌اند. از آن جمله می‌توان به سری لباس‌های Ax-5 اشاره کرد که تصویر آن را در اینجا ملاحظه می‌نمایید. این لباس محصول خلاقیت کارشناسانی است که در انستیتو تحقیقاتی ایمز کالیفرنیا مشغول به کار هستند. در تولید این لباس تخم‌مرغی شکل از فلزات مقاوم، مواد کامپوزیت و اسکلت خارجی استفاده شده است.
[h=2]پایان کار لباس‌های فضایی، حضور در موزه‌هاست و گاهی مرگ![/h]
بسیاری از لباس‌های فضایی پس از پایان عمر رهسپار موزه‌ها می‌شوند. اما این لباس فضایی قدیمی روسی به عنوان ماهواره‌ای ارزان‌قیمت استفاده شده است. فضانوردان از سر شوخی هم که شده این لباس فضایی را پر از لباس‌های قدیمی خود کردند و دستگاه گیرنده/فرستنده‌ی رادیویی در آن کار گذاشتند و در سوم فوریه 2006 آن را در مدار زمین رها کردند. اما چندی نگذشت که دست تقدیر عاقبتی دردناک برای این لباس بی‌نوا مقدر کرد؛ عاقبت جاذبه‌ی زمین این جسم کوچک و بی‌رمق را به سوی خویش خواند، تا در آتش جهنمی اتمسفر به تلی از دود بدل شود و بدرود جانانه‌ای با حیات کند! بدرود...
روند تکامل لباس فضانوردان ناسا
تصویری که از فضانوردان در ذهن داریم، افرادی است که در لباس‌های پف کرده و سفید با آن کلاه شیشه‌ای و لبخند ملیح، ما را نظاره می‌کنند و دست تکان می‌دهند. اما آیا هرگز با تماشای فیلم‌های مستند و تصاویری از فضانوردان سال‌های دور به این موضوع اندیشیده‌اید که لباس‌هایشان با لباس فضانوردان امروزی چقدر متفاوت است؟ در این مقاله‌ی جالب به بررسی روند تکاملی لباس مسافران فضا خواهیم پرداخت.
[h=2]لباس‌های جدید فضایی؛ زیبا، سبک و خواستنی[/h]
با پایان برنامه‌ی شاتل‌های فضایی ناسا، محققان این سازمان مشغول تحقیق، بررسی و ساخت نسل تازه‌ای از لباس‌های فضایی هستند که فضانوردان می‌توانند به راحتی در آن حس خوبی داشته و در اعماق فضای لایتناهی کاوش کنند. ماه گذشته این سازمان قراردادی 18 ماهه به ارزش 4.4 میلیارد دلار برای طراحی، ساخت و آزمایش نسل تازه‌ای از لباس‌های فضایی به نام Z-2 را با شرکت ILC Dover منعقد کرد. تصویر فوق نمونه‌ی اولیه‌ای از این لباس است که نه تنها از نظر ظاهری نسبت به نسل‌های گذشته زیباتر شده، بلکه از حجم و وزن آن نیز کاسته شده است تا فضانورد احساس بهتری در این لباس داشته باشد و راه‌پیمایی‌های فضایی را به سادگی انجام دهد. از این گذشته این لباس مجهز به سامانه‌ی EMU (واحد سیار فرا حرکتی) است که در نسل پیشین این لباس‌ها نیز وجود داشته. جالب اینجاست، که این لباس از نظر ظاهری شباهت زیادی به شخصیت «باز لایت‌یر» در سری انیمیشن‌های «داستان اسباب بازی» دارد.
[h=2]مدهای قدیم، لباس‌هایی با زرق و براق بسیار[/h]
زمانی که ناسا برای نخستین مرتبه لباس‌های فضایی را برای فضانوردانش آماده کرد، این لباس‌ها شباهت زیادی به لباس تنفگ‌داران دریایی ایالات متحده داشت؛ به خصوص نخستین گروه از فضانوردانی که در سال 1959 در برنامه‌ی فضایی Mercury Seven (عطارد هفت) شرکت داشتند. این لباس در واقع مدل تغییریافته‌ای از لباس فشار خلبانان جت‌های پرسرعتی بود که در ارتفاع بسیار بالا پرواز می‌کردند. در زیر لایه‌ای از نایلون آلومینیومی براق، لایه‌ای از نایلون نئوپروپین محافظ وجود داشت که جان سرنشین خود را حفظ می‌کرد.
[h=2]«گام کوچک من و گامی بزرگ برای بشریت»[/h]
فرود بر کره‌ی ماه کار آسانی نبود. فضانوردان برنامه‌ی فضایی آپولو می‌بایست از ماژول فضایی بیرون می‌پریدند و در سطح سیاره‌ای که هیچ ذهنیتی از آن نداشتند راه رفته و بالا و پایین می‌کردند. سه فضانورد این برنامه‌ی فضایی حتی با آن ماشین عجیب و غریب بر روی ماه حرکت و چند میلیارد نفر در زمین را شگفت‌زده کردند. لباس فضایی آنها نخستین نمونه‌ای بود که در داخل، دارای سامانه‌ی خنک کننده‌ی مخصوص و در بیرون، لایه‌ای مقاوم و محافظ در برابر پرتوهای کیهانی داشت. تصویر بالا یکی از همان عکس‌های اسطوره‌ای آپولو 11 است که «باز آلدرین» را در لباس فضایی نشان می‌دهد؛ راستی عکس را نیل آرمسترانگ گرفته، همان کسی که نخستین گام را بر روی سطح ماه گذاشته و کلام تاریخیش را با صدایی لرزان از فرسنگ‌های دورتر از زمین گفت، «گام کوچک من و گامی بزرگ برای بشریت».
[h=2]آبی آسمانی، لباسی برای پر کشیدن به آسمان![/h]
پس از انجام چهار پرواز آزمایشی، متخصصان ناسا لباس مخصوص دیگری را بدون محفظه‌ی فشار طراحی کردند که برای خدمه‌ی شاتل‌های فضایی طراحی شده بود. و زمانی که در 11 نوامبر 1982، فضاپیمای کلمبیا در بازگشت از پنجمین مأموریت خود به سوی زمین بود، فضانوردان آن همین لباس‌های آبی و کلاه اکسیژن را به سر داشتند که سانحه‌ای دل‌خراش رخ داد و با انفجار فضاپیما، همه‌ی علاقه‌مندان به فضا در بهت و حیرت فرو رفتند! روحشان شاد و یادشان پر رهرو باد!
[h=2]لباس نارنجی، مقاوم همچون کدوی قلقله‌زن[/h]
پس از سانحه‌ی فضاپیمای چلنجر در سال 1986، سازمان فضایی ناسا اقدامات امنیتی بالاتری را به اجرا در آورد تا بیش از پیش جان فضانوردان را حفظ کند. این طرح‌ها شامل باز طراحی لباس فضانوردان نیز بود. فضانوردان می بایست در زمان پرواز به فضا یا بازگشت به زمین نیز لباس‌های مخصوص را به تن می‌کردند تا محافظت بیشتری از آنها صورت گیرد. این لباس جدید که به رنگ جیغ نارنجی طراحی شده بود، بر اساس لباس فشار هواپیمای بلندپرواز SR-71 Blackbird و هواپیمای جاسوسی U-2 طراحی و ساخته شده بود. این لباس دارای ابزارهای امنیتی بیشتری نظیر چتر نجات، دستکش مخصوص، چکمه مقاوم، لوله اکسیژن، دریچه و دیگر موارد امنیتی بود.
[h=2]لباسی برای محافظت از فضانوردان زحمت‌کش[/h]
برای محافظت از فضانوردانی که در خارج از فضاپیما و ایستگاه فضایی اقدام به راه‌پیمایی کرده و تجهیزات گوناگون را نصب می‌کنند نیز باید چاره‌ای اندیشه می‌شد. به همین خاطر ناسا لباس ویژه‌ای را برای این فضانوردان طراحی و تولید کرد که از سامانه‌ی EMU (واحد سیار فرا حرکتی) بهره می‌برد که حرکت کاربر را در خلاء و بی‌وزنی تسهیل می‌نماید. این لباس آنچنان به انواع و اقسام سامانه‌ها مجهز است که گویی چیزی کم از فضاپیماهای مجهز ندارد! به کمک این نسل از لباس‌ها، راه‌پیمایی فضایی به مراتب راحت‌تر شده و جان دانشمندان به خوبی محافظت می‌گردد؛ از این گذشته با وجود ابزارهای متعدد ارتباطی، به سهولت می‌توان با فضانورد ارتباط برقرار نمود. این لباس در حدود 300 پوند (136 کیلوگرم) وزن دارد و یکی از دو نمونه‌ای است که در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمونه‌ی دیگر لباسی روسی است که توسط متخصصان سازمان فضایی روسیه طراحی شده است.
[h=2]لباس تخم‌مرغی؛ پف کرده، سفید و عجیب![/h]
در این سال‌ها، طراحان لباس ناسا، تجهیزات گوناگونی را تولید و آزمایش کرده‌اند. از آن جمله می‌توان به سری لباس‌های Ax-5 اشاره کرد که تصویر آن را در اینجا ملاحظه می‌نمایید. این لباس محصول خلاقیت کارشناسانی است که در انستیتو تحقیقاتی ایمز کالیفرنیا مشغول به کار هستند. در تولید این لباس تخم‌مرغی شکل از فلزات مقاوم، مواد کامپوزیت و اسکلت خارجی استفاده شده است.
[h=2]پایان کار لباس‌های فضایی، حضور در موزه‌هاست و گاهی مرگ![/h]
بسیاری از لباس‌های فضایی پس از پایان عمر رهسپار موزه‌ها می‌شوند. اما این لباس فضایی قدیمی روسی به عنوان ماهواره‌ای ارزان‌قیمت استفاده شده است. فضانوردان از سر شوخی هم که شده این لباس فضایی را پر از لباس‌های قدیمی خود کردند و دستگاه گیرنده/فرستنده‌ی رادیویی در آن کار گذاشتند و در سوم فوریه 2006 آن را در مدار زمین رها کردند. اما چندی نگذشت که دست تقدیر عاقبتی دردناک برای این لباس بی‌نوا مقدر کرد؛ عاقبت جاذبه‌ی زمین این جسم کوچک و بی‌رمق را به سوی خویش خواند، تا در آتش جهنمی اتمسفر به تلی از دود بدل شود و بدرود جانانه‌ای با حیات کند! بدرود...
وبسایتی فوق‌العاده که فاصله زمین تا مریخ را جذابتر نمایش می‌دهد
وبسایتی فوق‌العاده که فاصله زمین تا مریخ را جذابتر نمایش می‌دهد
مسافت زمین تا مریخ
آسمان منظومه‌ای زیبا و پر از شگفتی‌ها است که دانشمندان و علاقه‌مندان بسیاری را به کشف رموز آن واداشته است. یکی از جذاب‌ترین سیاره‌های منظومه شمسی مریخ است که سالهاست آدمی رؤیای قدم گذاشتن بر سطح آن را در سر می پروراند. اما فاصله واقعی زمین تا مریخ برای طی این سفر رویایی چقدر است؟
منابع علمی بسیاری وجود دارند که این فاصله را بر حسب کیلومتر، سال نوری و ... برآورد کرده اند. اما دیوید پالیودا سایتی هوشمندانه طراحی کرده که فاصله زمین تا مریخ را بر حسب واحد جدیدی محاسبه کرده است. پیکسل. واحدی که برای همه ما کاربران کامپیوتر قابل درک است. اگر عرض زمین ۱۰۰ پیکسل باشد، به نظر شما فاصله آن تا مریخ چند پیکسل خواهد بود؟ برای شروع بد نیست بدانید که فاصله زمین با ماه ۳۰۰۰ پیکسل است (عرض ماه نیز ۲۷ پیکسل) اما مریخ چطور؟
جواب بسیار جالب است. مریخ با فقط ۵۳ پیکسل عرض، ۴۲۸۰۰۰ پیکسل با ما فاصله دارد!
دیدن سایت جذاب Distance To Mars را از دست ندهید.
وبسایتی فوق‌العاده که فاصله زمین تا مریخ را جذابتر نمایش می‌دهد
مسافت زمین تا مریخ
آسمان منظومه‌ای زیبا و پر از شگفتی‌ها است که دانشمندان و علاقه‌مندان بسیاری را به کشف رموز آن واداشته است. یکی از جذاب‌ترین سیاره‌های منظومه شمسی مریخ است که سالهاست آدمی رؤیای قدم گذاشتن بر سطح آن را در سر می پروراند. اما فاصله واقعی زمین تا مریخ برای طی این سفر رویایی چقدر است؟
منابع علمی بسیاری وجود دارند که این فاصله را بر حسب کیلومتر، سال نوری و ... برآورد کرده اند. اما دیوید پالیودا سایتی هوشمندانه طراحی کرده که فاصله زمین تا مریخ را بر حسب واحد جدیدی محاسبه کرده است. پیکسل. واحدی که برای همه ما کاربران کامپیوتر قابل درک است. اگر عرض زمین ۱۰۰ پیکسل باشد، به نظر شما فاصله آن تا مریخ چند پیکسل خواهد بود؟ برای شروع بد نیست بدانید که فاصله زمین با ماه ۳۰۰۰ پیکسل است (عرض ماه نیز ۲۷ پیکسل) اما مریخ چطور؟
جواب بسیار جالب است. مریخ با فقط ۵۳ پیکسل عرض، ۴۲۸۰۰۰ پیکسل با ما فاصله دارد!
دیدن سایت جذاب Distance To Mars را از دست ندهید.
saghar bieber
عضو جدید
خبر های جدید و بروز هر روز از نجوم
خبر های جدید و بروز هر روز از نجوم
سلام به دوستان گلم من این تایپیک رو انجام دادم تا افراد علاقه مند به نجوم از مسائل روز نجوم با خبر شوند و امیدوارم قابل استفاده شما دوستان عزیز قرار بگیرد. و امیدوارم نظرات و پیشنهادات تون رو برام بنویسید.
شنبه :1 تیر
ماه در کنار قلب العقرب
بامداد و در افق جنوب غربی ستاره‌ی قلب العقرب را در 6 درجه‌ای پایین-چپ ماه بیابید. شامگاه ستاره‌ی پولوکس را در 5.2 درجه‌ای بالا-راست سیاره‌ی زهره بیابید.
یک شنبه:2 تیر
حضیض مداری ماه و بزرگتری ماه بدر سال در ساعت 16:02 ماه بدر روی می‌دهد در حالی که در نزدیکترین فاصله نسبت به زمین قرار دارد و بزرگترین ماه بدر سال ساعاتی بعد در ایران طلوع می‌کند.
دوشنبه:3 تیر
-------------------------------------------------------
سه شنبه:4 تیر
-------------------------------------------------------
چهار شنبه:5تیر
عطارد در اقامت اول در ساعت 3:30 عطارد در اقامت اول قرار می‌گیرد و حرکت رجوعی‌اش آغاز می‌شود.
پنچ شنبه:6 تیر
-----------------------------------------------------
جمعه:7تیر
---------------------------------------------------
خبر های جدید و بروز هر روز از نجوم
سلام به دوستان گلم من این تایپیک رو انجام دادم تا افراد علاقه مند به نجوم از مسائل روز نجوم با خبر شوند و امیدوارم قابل استفاده شما دوستان عزیز قرار بگیرد. و امیدوارم نظرات و پیشنهادات تون رو برام بنویسید.
شنبه :1 تیر
ماه در کنار قلب العقرب
بامداد و در افق جنوب غربی ستاره‌ی قلب العقرب را در 6 درجه‌ای پایین-چپ ماه بیابید. شامگاه ستاره‌ی پولوکس را در 5.2 درجه‌ای بالا-راست سیاره‌ی زهره بیابید.
یک شنبه:2 تیر
حضیض مداری ماه و بزرگتری ماه بدر سال در ساعت 16:02 ماه بدر روی می‌دهد در حالی که در نزدیکترین فاصله نسبت به زمین قرار دارد و بزرگترین ماه بدر سال ساعاتی بعد در ایران طلوع می‌کند.
دوشنبه:3 تیر
-------------------------------------------------------
سه شنبه:4 تیر
-------------------------------------------------------
چهار شنبه:5تیر
عطارد در اقامت اول در ساعت 3:30 عطارد در اقامت اول قرار می‌گیرد و حرکت رجوعی‌اش آغاز می‌شود.
پنچ شنبه:6 تیر
-----------------------------------------------------
جمعه:7تیر
---------------------------------------------------
ربات میمون ماهنورد تمریناتش را آغاز کرد+تصاویر
ربات میمون ماهنورد تمریناتش را آغاز کرد+تصاویر
[h=1] ربات میمون ماهنورد تمریناتش را آغاز کرد+تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040502851
چهارشنبه ۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۰
دانشمندان مرکز تحقیقاتی هوش مصنوعی آلمان (DFKI) و دانشگاه برمن در حال فعالیت بر روی یک ربات میمون‌مانند فضایی هستند که iStruct Demonstrator نام دارد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اخیرا این میمون مکانیکی چگونگی راه‌رفتن و تعادل در محیط ماه‌مانند در مرکز تحقیقات آلمان را تمرین کرده است.
تفحص محیط خطرناک قمر زمین نیازمند اشکال متنوع فناوری است و محققان مرکز DFKI در حال آزمایش انتخاب‌های مختلف شامل ترکیبی از ربات‌های پادار و چرخدار هستند.
پیکره میمون‌مانند ربات، مزایای بسیاری در مقایسه با ربات‌های چرخدار دارد زیرا وضعیت چهارپابودنش هنگام عبور از روی موانع یا زمین تپه‌مانند دارای ثبات است و در صورت افتادن، به آسانی بلند می‌شود.
زمانی که ربات با استفاده از دستانش عملی را انجام می‌دهد، برای آزادکردن آنها، تعادل خود را بر روی پاهای عقبی‌اش حفظ می‌کند.
ربات CHIMP که هم‌اکنون برای شرکت در برنامه «چالش رباتیک دارپا» در حال طراحی است، نیز دارای ویژگی‌های مشابهی است.
به استعمار درآوردن ماه توسط ربات‌ها با طراحی رباتی آغاز می‌شود که بتواند حرکت کند و به هر موقعیتی که خود را در آن می‌یابد، هوشمندانه واکنش نشان دهد.
به منظور تحقق این موضوع، هدف پروژه حاضر ساخت اجزای ساختاری هوشمند و الهام‌گرفته از زیست‌شناسی، طراحی یک سیستم رباتیک برای آزمایش این اجزا بر روی آن و آزمایش و ارتقا توانایی ربات برای نشان‌دادن واکنش به محیط پیرامونش است.
ربات میمون‌مانند ماهنورد شامل یک ستون فقرات مفصلی است که تنه را به لگن متصل کرده و به آن انعطاف‌پذیری بیشتری می‌دهد؛ ربات همچنین دارای ساختارهای قوزک و پای مجهز به حسگر است که به زمین واکنش نشان می‌دهند.
از دیگر مشخصه‌های دیگر این ابداع می‌توان به 43 حسگر منفرد رزیستور حس‌کننده نیرو (FSR)، شش حسگر FSR افزوده برای شناسایی تصادم و برخورد، یک حسگر گشتاور/نیروی شش محوره، یک حسگر مسافت تعبیه‌شده در پاشنه برای پیش‌بینی ضربه این عضو، یک شتاب‌دهنده دیجیتالی سه محوره برای ادراک جهت پا، دو حسگر دما برای جبران‌کردن تغییرات دما در ابزار الکترونیکی و کددهنده زاویه‌ای مغناطیسی دیجیتالی برای نظارت بر هر محور متحرک پا و قوزک اشاره کرد.
بسیاری از ربات‌های انسان‌نما دارای این حسگرها هستند اما ستون فقرات مفصلی iStruct که به عنوان یک حسگر گشتاور/نیروی شش‌محوره عمل می‌کند، متمایز از ربات‌های اسکلتی عضلانی است و هنگام راه‌رفتن چهار دست و پا ربات را یاری می‌کند.
حسگرهای تعبیه‌شده در پا و قوزک نیز امکان حفظ تعادل بر روی زمین شیب‌دار را فراهم می‌کنند.
ربات iStruct هجده کیلوگرم وزن دارد و ابعاد آن 66* 43* 75 سانتی‌متر است.
این پروژه اواخر ماه آگوست تکمیل می‌شود.
انتهای پیام
ربات iStruct
ربات iStruct در دهانه آتشفشانی محیط هوشمند مرکز تحقیقاتی
ربات iStruct
طرح پای ربات
حفظ تعادل بر روی پلت‌فرم نامتعادل
تصویر نزدیک از سر ربات
مکانیسم پا و قوزک ربات
کد خبرنگار: 71456
ربات میمون ماهنورد تمریناتش را آغاز کرد+تصاویر
[h=1] ربات میمون ماهنورد تمریناتش را آغاز کرد+تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040502851
چهارشنبه ۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۰
دانشمندان مرکز تحقیقاتی هوش مصنوعی آلمان (DFKI) و دانشگاه برمن در حال فعالیت بر روی یک ربات میمون‌مانند فضایی هستند که iStruct Demonstrator نام دارد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اخیرا این میمون مکانیکی چگونگی راه‌رفتن و تعادل در محیط ماه‌مانند در مرکز تحقیقات آلمان را تمرین کرده است.
تفحص محیط خطرناک قمر زمین نیازمند اشکال متنوع فناوری است و محققان مرکز DFKI در حال آزمایش انتخاب‌های مختلف شامل ترکیبی از ربات‌های پادار و چرخدار هستند.
پیکره میمون‌مانند ربات، مزایای بسیاری در مقایسه با ربات‌های چرخدار دارد زیرا وضعیت چهارپابودنش هنگام عبور از روی موانع یا زمین تپه‌مانند دارای ثبات است و در صورت افتادن، به آسانی بلند می‌شود.
زمانی که ربات با استفاده از دستانش عملی را انجام می‌دهد، برای آزادکردن آنها، تعادل خود را بر روی پاهای عقبی‌اش حفظ می‌کند.
ربات CHIMP که هم‌اکنون برای شرکت در برنامه «چالش رباتیک دارپا» در حال طراحی است، نیز دارای ویژگی‌های مشابهی است.
به استعمار درآوردن ماه توسط ربات‌ها با طراحی رباتی آغاز می‌شود که بتواند حرکت کند و به هر موقعیتی که خود را در آن می‌یابد، هوشمندانه واکنش نشان دهد.
به منظور تحقق این موضوع، هدف پروژه حاضر ساخت اجزای ساختاری هوشمند و الهام‌گرفته از زیست‌شناسی، طراحی یک سیستم رباتیک برای آزمایش این اجزا بر روی آن و آزمایش و ارتقا توانایی ربات برای نشان‌دادن واکنش به محیط پیرامونش است.
ربات میمون‌مانند ماهنورد شامل یک ستون فقرات مفصلی است که تنه را به لگن متصل کرده و به آن انعطاف‌پذیری بیشتری می‌دهد؛ ربات همچنین دارای ساختارهای قوزک و پای مجهز به حسگر است که به زمین واکنش نشان می‌دهند.
از دیگر مشخصه‌های دیگر این ابداع می‌توان به 43 حسگر منفرد رزیستور حس‌کننده نیرو (FSR)، شش حسگر FSR افزوده برای شناسایی تصادم و برخورد، یک حسگر گشتاور/نیروی شش محوره، یک حسگر مسافت تعبیه‌شده در پاشنه برای پیش‌بینی ضربه این عضو، یک شتاب‌دهنده دیجیتالی سه محوره برای ادراک جهت پا، دو حسگر دما برای جبران‌کردن تغییرات دما در ابزار الکترونیکی و کددهنده زاویه‌ای مغناطیسی دیجیتالی برای نظارت بر هر محور متحرک پا و قوزک اشاره کرد.
بسیاری از ربات‌های انسان‌نما دارای این حسگرها هستند اما ستون فقرات مفصلی iStruct که به عنوان یک حسگر گشتاور/نیروی شش‌محوره عمل می‌کند، متمایز از ربات‌های اسکلتی عضلانی است و هنگام راه‌رفتن چهار دست و پا ربات را یاری می‌کند.
حسگرهای تعبیه‌شده در پا و قوزک نیز امکان حفظ تعادل بر روی زمین شیب‌دار را فراهم می‌کنند.
ربات iStruct هجده کیلوگرم وزن دارد و ابعاد آن 66* 43* 75 سانتی‌متر است.
این پروژه اواخر ماه آگوست تکمیل می‌شود.
انتهای پیام
کد خبرنگار: 71456
سفر به مرکز آموزشی زیردریایی فضانوردان در روسیه + تصاویر
سفر به مرکز آموزشی زیردریایی فضانوردان در روسیه + تصاویر
[h=1] سفر به مرکز آموزشی زیردریایی فضانوردان در روسیه + تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040603209
پنجشنبه ۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۱۹
آزمایشگاهی معروف به «شهر ستارگان» که در خارج «مسکو» واقع شده،
یکی از نمونه‌های درخشان فناوری در شوروی سابق به شمار می‌آید.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مرکز آموزش (Gagarin Cosmonaut (GCTC از دهه 1960 در «شهر ستاره‌ای» برای آماده‌کردن گروهی از فضانوردان روس به کار می‌رفته و هم‌اکنون اشخاصی از ملیت‌های دیگر نیز از این آموزش‌ها بهره‌مند می‌شوند.
یکی از جاذبه‌های GCTC استخری با عمق 12 متر است که برای شبیه‌سازی یک محیط بدون وزن به کار می‌رود.
استخر «شهر ستاره‌ای» یا Hydrolab همچنین قطری به اندازه 23 متر داشته و بیش از پنج هزار متر مکعب گنجایش دارد.
این استخر برای جادادن مدل‌هایی با اندازه کامل «ماژول خدماتی Zvezda» در ایستگاه فضایی بین‌المللی و سفینه سایوز بزرگ است.
تا سال 1996 «شهر ستاره‌ای» تحت کنترل ارتش و محیط و تجهیزات آن، فوق‌العاده سری و دسترسی به آن به شدت محدود بود.
اما در دهه 1990 «شهر ستاره‌ای» درهایش را به سوی فضانوردان ناسا گشود.
در سال 2008 ارتش سرانجام این آزمایشگاه را به Roscosmos، که معادل ناسای امریکایی است، سپرد.
امروزه فضانودان و کیهان‌شناسان در این مکان تحت آموزش هستند.
انتهای پیام
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
«شهر ستاره‌ای»
سفر به مرکز آموزشی زیردریایی فضانوردان در روسیه + تصاویر
[h=1] سفر به مرکز آموزشی زیردریایی فضانوردان در روسیه + تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040603209
پنجشنبه ۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۱۹
آزمایشگاهی معروف به «شهر ستارگان» که در خارج «مسکو» واقع شده،
یکی از نمونه‌های درخشان فناوری در شوروی سابق به شمار می‌آید.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مرکز آموزش (Gagarin Cosmonaut (GCTC از دهه 1960 در «شهر ستاره‌ای» برای آماده‌کردن گروهی از فضانوردان روس به کار می‌رفته و هم‌اکنون اشخاصی از ملیت‌های دیگر نیز از این آموزش‌ها بهره‌مند می‌شوند.
یکی از جاذبه‌های GCTC استخری با عمق 12 متر است که برای شبیه‌سازی یک محیط بدون وزن به کار می‌رود.
استخر «شهر ستاره‌ای» یا Hydrolab همچنین قطری به اندازه 23 متر داشته و بیش از پنج هزار متر مکعب گنجایش دارد.
این استخر برای جادادن مدل‌هایی با اندازه کامل «ماژول خدماتی Zvezda» در ایستگاه فضایی بین‌المللی و سفینه سایوز بزرگ است.
تا سال 1996 «شهر ستاره‌ای» تحت کنترل ارتش و محیط و تجهیزات آن، فوق‌العاده سری و دسترسی به آن به شدت محدود بود.
اما در دهه 1990 «شهر ستاره‌ای» درهایش را به سوی فضانوردان ناسا گشود.
در سال 2008 ارتش سرانجام این آزمایشگاه را به Roscosmos، که معادل ناسای امریکایی است، سپرد.
امروزه فضانودان و کیهان‌شناسان در این مکان تحت آموزش هستند.
انتهای پیام
سلام به دوستان گلم من این تایپیک رو انجام دادم تا افراد علاقه مند به نجوم از مسائل روز نجوم با خبر شوند و امیدوارم قابل استفاده شما دوستان عزیز قرار بگیرد. و امیدوارم نظرات و پیشنهادات تون رو برام بنویسید.
شنبه :1 تیر
ماه در کنار قلب العقرب
بامداد و در افق جنوب غربی ستاره‌ی قلب العقرب را در 6 درجه‌ای پایین-چپ ماه بیابید. شامگاه ستاره‌ی پولوکس را در 5.2 درجه‌ای بالا-راست سیاره‌ی زهره بیابید.
یک شنبه:2 تیر
حضیض مداری ماه و بزرگتری ماه بدر سالدر ساعت 16:02 ماه بدر روی می‌دهد در حالی که در نزدیکترین فاصله نسبت به زمین قرار دارد و بزرگترین ماه بدر سال ساعاتی بعد در ایران طلوع می‌کند.
دوشنبه:3 تیر
-------------------------------------------------------
سه شنبه:4 تیر
-------------------------------------------------------
چهار شنبه:5تیر
عطارد در اقامت اولدر ساعت 3:30 عطارد در اقامت اول قرار می‌گیرد و حرکت رجوعی‌اش آغاز می‌شود.
پنچ شنبه:6 تیر
-----------------------------------------------------
جمعه:7تیر
---------------------------------------------------
سلام خوبی شماااااااااا
لطفا در تایپک زیر اخبار روز نجوم رو قرار بدین ممنون از همراهیتون
[h=3] ► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄[/h]
[h=3] تقویم و رویدادهای نجومی سال 2013[/h]
saghar bieber
عضو جدید
[FONT="]شماره 229 چه وقت چاپ خواهد شد؟
[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]شماره 229 ماهنامه نجوم (امرداد 1392) نیز در نیمه تیر منتشر خواهد شد تا اشکالات ناشی از سامانه توزیع و پست موجب دیر رسیدن ماهنامه به دست خوانندگانش نشود.[/FONT]
[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]شماره 229 ماهنامه نجوم (امرداد 1392) نیز در نیمه تیر منتشر خواهد شد تا اشکالات ناشی از سامانه توزیع و پست موجب دیر رسیدن ماهنامه به دست خوانندگانش نشود.[/FONT]
saghar bieber
عضو جدید
ماهنامه‌ی نجوم روزهای 6 و 7 تیر، گشت رصدی و طبیعت‌گردی خود را به مقصد آلاشت در ارتفاعات استان مازندران برگزار کرد.
[FONT="]در این گشت رصدی از ماهنامه نجوم، علاوه بر رصد آسمان شب و آشنایی با زیبایی‌های آن، به تماشای طبیعت زیبای منطقه گردشگری آلا شت نشست. [/FONT] [FONT="]کارشناسی این برنامه به عهده
آقای احمد کریمی، از منجمان با سابقه و لیدر برنامه‌های رصدی و طبیعت‌گردی [/FONT]بود.
[FONT="]شرکت در این برنامه برای کلیه علاقه‌مندان آزاد است و هزینه‌ی آن برای مشترکین ماهنامه نجوم با 10 درصد تخفیف 99 هزار تومان و برای سایر افراد 110 هزار تومان خواهد بود.
[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]حركت: پنجشنبه 6 تیر ساعت 12:30
[/FONT]
[FONT="]بازگشت: جمعه 7 تیر ساعت 21[/FONT]
[FONT="]در این گشت رصدی از ماهنامه نجوم، علاوه بر رصد آسمان شب و آشنایی با زیبایی‌های آن، به تماشای طبیعت زیبای منطقه گردشگری آلا شت نشست. [/FONT] [FONT="]کارشناسی این برنامه به عهده
آقای احمد کریمی، از منجمان با سابقه و لیدر برنامه‌های رصدی و طبیعت‌گردی [/FONT]بود.
[FONT="]شرکت در این برنامه برای کلیه علاقه‌مندان آزاد است و هزینه‌ی آن برای مشترکین ماهنامه نجوم با 10 درصد تخفیف 99 هزار تومان و برای سایر افراد 110 هزار تومان خواهد بود.
[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]حركت: پنجشنبه 6 تیر ساعت 12:30
[/FONT]
[FONT="]بازگشت: جمعه 7 تیر ساعت 21[/FONT]
saghar bieber
عضو جدید
عکس های بروز از فضا
ابر بزرگ ماژلان
کله اسبی : نمایش گسترده تر
ابر بزرگ ماژلان
کله اسبی : نمایش گسترده ترروزگار سخت نظریه‌پردازان
روزگار سخت نظریه‌پردازان
کمتر از یک قرن پیش ادوین هابل، ستاره‌شناس برجسته آمریکایی محاسبات تاریخی خود را در رصدخانه مونت ویلسون به انجام رساند و نشان داد عالم هستی برخلاف باور رایج آن زمان، فقط از کهکشان راه شیری تشکیل نشده و آنچه ما به نام ابرهای ماژلانی می‌شناسیم در واقع خارج از کهکشان ما هستند و از کهکشان‌های اقماری آن محسوب می‌شوند.
بيشتر...
روزگار سخت نظریه‌پردازان
کمتر از یک قرن پیش ادوین هابل، ستاره‌شناس برجسته آمریکایی محاسبات تاریخی خود را در رصدخانه مونت ویلسون به انجام رساند و نشان داد عالم هستی برخلاف باور رایج آن زمان، فقط از کهکشان راه شیری تشکیل نشده و آنچه ما به نام ابرهای ماژلانی می‌شناسیم در واقع خارج از کهکشان ما هستند و از کهکشان‌های اقماری آن محسوب می‌شوند.
بيشتر...
نگاهی به 12 فعالیت فضایی اولین کانادایی حاضر در فضا
نگاهی به 12 فعالیت فضایی اولین کانادایی حاضر در فضا
[h=1]
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041005528
دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۴۳
هنگامی که کریس هدفیلد در اواخر دهه 1960 تصمیم گرفت فضانورد شود، با دو مانع روبه‌رو بود؛ وی در آن زمان تنها 9 سال داشت و دوم اینکه کانادا حتی یک برنامه فضانوردی نداشت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، هدفیلد گام به گام خود را به جایگاه پروازهای فضایی رساند و سه بار به فضا پرواز کرد.
وی تنها کانادایی است که به ایستگاه فضایی میر سفر کرده، تنها کانادایی است که پیاده‌روی فضایی انجام داده و فرماندهی اکسپدیشن 35 ایستگاه فضایی بین‌المللی را برعهده داشته است.
وی در روز 10 ژوئن(20 خرداد) اعلام کرد که در روز سوم ژوئیه(12 تیر) از خدمات دولتی و سازمان فضایی کانادا کناره خواهد گرفت.
این گزارش به معرفی برخی از نکات برجسته کار فضایی هدفیلد پرداخته است.
ورود به گروه فضانوردان
- ورود به گروه فضانوردان
کمی پس از اینکه هدفیلد که در سال 1992 به عنوان فضانورد انتخاب شد، برای انجام تمرینات تخصصی ماموریت در مرکز فضایی جانسون ناسا دعوت شد که در آن زمان برای کانادایی‌ها امتیاز نادری محسوب می‌شد. در این تصویر از پائین از سمت چپ مارک گارنیو، هادفیلد، بجارنی تریگواسون، استیو مک‌لین و در صف بالا از چپ مایک مک‌کی، دیو ویلیامز، جولی پایت و رابرت تیرسک قرار دارند.
یادگیری آسمان
- یادگیری آسمان
هادفیلد پیش از اینکه فضانورد شود یک خلبان کامل بود. وی کار خود را به عنوان دانشجوی دانشکده افسری هوایی کانادا آغاز کرده و ماموریت‌های پروازی فرماندهی دفاع فضایی آمریکای شمالی(نوراد) و دانشکده خلبان آزمایش نیروی هوایی آمریکا را اجرا کرد.
در این تصویر هادفیلد پیش از ماموریت STS-100 شاتل در سال 2001 دیده می‌شود.
بازدید از ایستگاه فضایی میر
- بازدید از ایستگاه فضایی میر
هافیلد یادگیری زبان روسی را در اوایل کار فضانوردی خود آغاز کرده و اولین پرواز فضایی‌اش(STS-74) را در نوامبر 1995، سه سال قبل از پیوستن به گروه فضانوردان انجام داد.
وی تنها کانادایی است که از ایستگاه فضایی میر روسیه بازدید کرده است. هادفیلد در ماموریت کوتاه خود توانست در مدار آهنگ بنوازد.
اجرای بازوی مکانیکی
- اجرای بازوی مکانیکی
هادفیلد در کنار اولین پرواز خود به ایستگاه فضایی میر در نوامبر 1995 از مهارتهای خود برای هدایت بازوی مکانیکی کانادرام به عنوان اولین کانادایی استفاده کرد. از این بازو در ماموریت STS-74 شاتل آتلانتیس برای نصب یک ماژول الحاق روسی در سیستم الحاق این مدارگرد استفاده شد تا شاتل بتواند به ایستگاه متصل شود.
ارتباطات فضایی
- ارتباطات فضایی
هادفیلد اوایل در بخش کنترل ماموریت به عنوان ارتباط‌گیر کپسول کار می‌کرد، فضانوردی که دستورات را به فضاپیما انتقال می‌دهد.
وی در اینجا در ماموریت پشتیبانی STS-77 دیده می‌شود.
اجرای پیاده‌روی فضایی
- اجرای پیاده‌روی فضایی
هادفیلد در سال 2001 به عنوان اولین کانادایی کار پیاده‌روی فضایی را در ماموریت STS-100 شاتل اجرا کرد. از آن به بعد وی آنرا یکی از معنادارترین تجربیات فضانوردی خود خوانده بود.
بازوهای انسان و ربات
- بازوهای انسان و ربات
هدف اصلی دو پیاده‌روی فضایی هادفیلد در آوریل 2001 نصب بازوی پیشرفته‌تر رباتیک کانادارم دو بود. این بازو بیشتر در زمان ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد استفاده قرار گرفت و هنوز کاربرد دارد.
دست دادن رباتیک
- دست دادن رباتیک
هادفیلد در ماموریت STS-100 شاتل همچنین اولین انتقال رباتیک را در فضا انجام داده و گهواره راه‌اندازی کانادارم دو را به کانادارم منتقل کرد.
یک سواری روسی به مدار
- یک سواری روسی به مدار
این تصویر هادفیلد را به همراه تام مارشبورن و رومان روماننکو در حال آماده‌سازی برای سوار شدن در فضاپیمای سایوز در دسامبر 2012 به مقصد ایستگاه فضایی نشان می‌دهد. هادفیلد در آن زمان گفته بود که این ماموریت که شامل فرماندهی اکسپدیشن 35 بود، اوج یک عمر تمرینات وی بوده است.
تصویربرداری از تابش
- تصویربرداری از تابش
هادفیلد در این تصویر با آشکارسازهای تابش مورد استفاده در ایستگاه فضایی در طول ماموریت خود در سال 2013 عکس انداخته است. در چندین کلاس در کانادا از آشکارسازهای مشابه حباب نوترون Radi-N2 برای مقایسه مواجهه با تایش بین زمین و فضا استفاده می‌شد. هادفیلد همچنین بیش از 140 فیلم که بیشتر آموزشی بودند، در فضا آماده کرد.
تا نیمه ژوئن 2013 این فیلمها روی هم رفته 30 میلیون بار دیده شدند.
ساخت نماهنگ در فضا
- ساخت نماهنگ در فضا
هادفیلد بطور منظم در ایستگاه فضایی با گیتار خود آهنگ می‌نواخت و بویژه این کار را در پنجره نمای کوپولا که به سمت زمین بوده انجام می‌داد.
پیشتازان فضا: نسل بعد
- پیشتازان فضا: نسل بعد
هافیلد در روز 10 ژوئن(20 خرداد) اعلام کرد که در روز سوم ژوئیه (12 تیر) بازنشسته خواهد شد. ااین کناره‌گیری به دو فضانورد کانادایی دیگر یعنی دیوید سن ژاک و جرمی هانسن اجازه خواهد داد تا اولین پروازهای خود را به فضا داشته باشند که قرار است در سال 2016 رخ دهد.
انتهای پیام
کد خبرنگار: 71401
نگاهی به 12 فعالیت فضایی اولین کانادایی حاضر در فضا
[h=1]
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041005528
دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۴۳
هنگامی که کریس هدفیلد در اواخر دهه 1960 تصمیم گرفت فضانورد شود، با دو مانع روبه‌رو بود؛ وی در آن زمان تنها 9 سال داشت و دوم اینکه کانادا حتی یک برنامه فضانوردی نداشت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، هدفیلد گام به گام خود را به جایگاه پروازهای فضایی رساند و سه بار به فضا پرواز کرد.
وی تنها کانادایی است که به ایستگاه فضایی میر سفر کرده، تنها کانادایی است که پیاده‌روی فضایی انجام داده و فرماندهی اکسپدیشن 35 ایستگاه فضایی بین‌المللی را برعهده داشته است.
وی در روز 10 ژوئن(20 خرداد) اعلام کرد که در روز سوم ژوئیه(12 تیر) از خدمات دولتی و سازمان فضایی کانادا کناره خواهد گرفت.
این گزارش به معرفی برخی از نکات برجسته کار فضایی هدفیلد پرداخته است.
ورود به گروه فضانوردان- ورود به گروه فضانوردان
کمی پس از اینکه هدفیلد که در سال 1992 به عنوان فضانورد انتخاب شد، برای انجام تمرینات تخصصی ماموریت در مرکز فضایی جانسون ناسا دعوت شد که در آن زمان برای کانادایی‌ها امتیاز نادری محسوب می‌شد. در این تصویر از پائین از سمت چپ مارک گارنیو، هادفیلد، بجارنی تریگواسون، استیو مک‌لین و در صف بالا از چپ مایک مک‌کی، دیو ویلیامز، جولی پایت و رابرت تیرسک قرار دارند.
یادگیری آسمان- یادگیری آسمان
هادفیلد پیش از اینکه فضانورد شود یک خلبان کامل بود. وی کار خود را به عنوان دانشجوی دانشکده افسری هوایی کانادا آغاز کرده و ماموریت‌های پروازی فرماندهی دفاع فضایی آمریکای شمالی(نوراد) و دانشکده خلبان آزمایش نیروی هوایی آمریکا را اجرا کرد.
در این تصویر هادفیلد پیش از ماموریت STS-100 شاتل در سال 2001 دیده می‌شود.
بازدید از ایستگاه فضایی میر- بازدید از ایستگاه فضایی میر
هافیلد یادگیری زبان روسی را در اوایل کار فضانوردی خود آغاز کرده و اولین پرواز فضایی‌اش(STS-74) را در نوامبر 1995، سه سال قبل از پیوستن به گروه فضانوردان انجام داد.
وی تنها کانادایی است که از ایستگاه فضایی میر روسیه بازدید کرده است. هادفیلد در ماموریت کوتاه خود توانست در مدار آهنگ بنوازد.
اجرای بازوی مکانیکی- اجرای بازوی مکانیکی
هادفیلد در کنار اولین پرواز خود به ایستگاه فضایی میر در نوامبر 1995 از مهارتهای خود برای هدایت بازوی مکانیکی کانادرام به عنوان اولین کانادایی استفاده کرد. از این بازو در ماموریت STS-74 شاتل آتلانتیس برای نصب یک ماژول الحاق روسی در سیستم الحاق این مدارگرد استفاده شد تا شاتل بتواند به ایستگاه متصل شود.
ارتباطات فضایی- ارتباطات فضایی
هادفیلد اوایل در بخش کنترل ماموریت به عنوان ارتباط‌گیر کپسول کار می‌کرد، فضانوردی که دستورات را به فضاپیما انتقال می‌دهد.
وی در اینجا در ماموریت پشتیبانی STS-77 دیده می‌شود.
اجرای پیاده‌روی فضایی- اجرای پیاده‌روی فضایی
هادفیلد در سال 2001 به عنوان اولین کانادایی کار پیاده‌روی فضایی را در ماموریت STS-100 شاتل اجرا کرد. از آن به بعد وی آنرا یکی از معنادارترین تجربیات فضانوردی خود خوانده بود.
بازوهای انسان و ربات- بازوهای انسان و ربات
هدف اصلی دو پیاده‌روی فضایی هادفیلد در آوریل 2001 نصب بازوی پیشرفته‌تر رباتیک کانادارم دو بود. این بازو بیشتر در زمان ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد استفاده قرار گرفت و هنوز کاربرد دارد.
دست دادن رباتیک- دست دادن رباتیک
هادفیلد در ماموریت STS-100 شاتل همچنین اولین انتقال رباتیک را در فضا انجام داده و گهواره راه‌اندازی کانادارم دو را به کانادارم منتقل کرد.
یک سواری روسی به مدار- یک سواری روسی به مدار
این تصویر هادفیلد را به همراه تام مارشبورن و رومان روماننکو در حال آماده‌سازی برای سوار شدن در فضاپیمای سایوز در دسامبر 2012 به مقصد ایستگاه فضایی نشان می‌دهد. هادفیلد در آن زمان گفته بود که این ماموریت که شامل فرماندهی اکسپدیشن 35 بود، اوج یک عمر تمرینات وی بوده است.
تصویربرداری از تابش- تصویربرداری از تابش
هادفیلد در این تصویر با آشکارسازهای تابش مورد استفاده در ایستگاه فضایی در طول ماموریت خود در سال 2013 عکس انداخته است. در چندین کلاس در کانادا از آشکارسازهای مشابه حباب نوترون Radi-N2 برای مقایسه مواجهه با تایش بین زمین و فضا استفاده می‌شد. هادفیلد همچنین بیش از 140 فیلم که بیشتر آموزشی بودند، در فضا آماده کرد.
تا نیمه ژوئن 2013 این فیلمها روی هم رفته 30 میلیون بار دیده شدند.
ساخت نماهنگ در فضا- ساخت نماهنگ در فضا
هادفیلد بطور منظم در ایستگاه فضایی با گیتار خود آهنگ می‌نواخت و بویژه این کار را در پنجره نمای کوپولا که به سمت زمین بوده انجام می‌داد.
پیشتازان فضا: نسل بعد- پیشتازان فضا: نسل بعد
هافیلد در روز 10 ژوئن(20 خرداد) اعلام کرد که در روز سوم ژوئیه (12 تیر) بازنشسته خواهد شد. ااین کناره‌گیری به دو فضانورد کانادایی دیگر یعنی دیوید سن ژاک و جرمی هانسن اجازه خواهد داد تا اولین پروازهای خود را به فضا داشته باشند که قرار است در سال 2016 رخ دهد.
انتهای پیام
کد خبرنگار: 71401
ماموریت ماهواره ناسا برای نفوذ به منطقه مرموز خورشید
ماموریت ماهواره ناسا برای نفوذ به منطقه مرموز خورشید
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041005516
دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۷
ناسا اخیرا ماهواره جدیدی را به مدار ارسال کرده که به رصد و بررسی منطقه مرموز خورشید خواهد پرداخت.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این پرتاب روز پنجشنبه (ششم تیر) رخ داد که طی آن یک جت L-1011 از پایگاه هوایی واندنبرگ برخاسته و موشک حامل ماهواره را در ارتفاع 11.8 کیلومتری بر فراز اقیانوس آرام رها کرد.
این پرواز ابتدا قرار بود روز چهارشنبه انجام شود اما قطع برق در کالیفرنیا باعث تاخیر در انجام آن شد.
موشک پس از پنج ثانیه سقوط آزاد روشن شده و به سمت لایه‌های بالایی جو زمین حرکت کرد.
سه مرحله این موشک 10 دقیقه بعد سوخته و اکنون این کاوشگر 2.1 متری برای شش ماه آینده در ارتفاع 527.8 کیلومتری زمین ساکن خواهد ماند.
پس از این دوره سکون، ماموریت دو ساله رصد منطقه رابط خورشید توسط ماهواره آغاز خواهد شد.
ابزار طیف‌نگار نقطه رابط از این ناحیه ناشناخته خورشید در تکه‌هایی به اندازه حدود یک درصد این ستاره عکس خواهد انداخت.
همچنین دوربین فناوری پیشرفته این ابزار که تنها طول موجهای خاصی از نور را هدف قرار داده، برخی از واضح‌ترین تصاویر را از خورشید به ثبت رسانده که تاکنون دانشمندان به چشم دیده‌اند.
این کاوشگر 199.5 کیلوگرمی بخشی از پروژه ناسا با هزینه 182 میلیون دلار است.
به گفته دانشمندان این پژوهش، هدف این ماموریت درک بهتر واریانس‌های موجود در فعالیت خورشید است.
اطلاعات زیادی در مورد این منطقه از خورشید در دست نیست چراکه تاکنون دانشمندان به آن علاقه زیادی نشان نداده بودند. این بی‌توجهی به قدری بوده که برخی دانشمندان این منطقه را «جو نادیده گرفته شده» نامیده‌اند.
فناوری نیز در این چشم‌پوشی نقش مهمی دارد؛ زیرا تاچندی پیش به سختی می‌شد این ناحیه را که لایه نازکی از خورشید است، مشاهده کرد.
این ناحیه در زمان خورشیدگرفتگی هنگامی که ماه نور خورشید را مسدود کرده و ساختارهای عظیم در ناحیه را که شبیه هاله‌ای اطراف این ستاره است، قابل مشاهده می‌شود. به گفته دانشمندان عرض این ساختار احتمالا تنها 160 تا 240 کیلومتر، اما طول آن 161 هزار کیلومتر است.
ناحیه رابط بر فعالیت‌های مختلف در زمین تأثیر می‌گذارد. این ناحیه ممکن است همچنین مسؤول فورا‌ن‌های غیرمنتظره خورشیدی باشد که در شبکه برق زمین و ناوبری ماهواره‌ها اختلال ایجاد می‌کنند.
ماموریت ماهواره ناسا برای نفوذ به منطقه مرموز خورشید
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041005516
دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۷
ناسا اخیرا ماهواره جدیدی را به مدار ارسال کرده که به رصد و بررسی منطقه مرموز خورشید خواهد پرداخت.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این پرتاب روز پنجشنبه (ششم تیر) رخ داد که طی آن یک جت L-1011 از پایگاه هوایی واندنبرگ برخاسته و موشک حامل ماهواره را در ارتفاع 11.8 کیلومتری بر فراز اقیانوس آرام رها کرد.
این پرواز ابتدا قرار بود روز چهارشنبه انجام شود اما قطع برق در کالیفرنیا باعث تاخیر در انجام آن شد.
موشک پس از پنج ثانیه سقوط آزاد روشن شده و به سمت لایه‌های بالایی جو زمین حرکت کرد.
سه مرحله این موشک 10 دقیقه بعد سوخته و اکنون این کاوشگر 2.1 متری برای شش ماه آینده در ارتفاع 527.8 کیلومتری زمین ساکن خواهد ماند.
پس از این دوره سکون، ماموریت دو ساله رصد منطقه رابط خورشید توسط ماهواره آغاز خواهد شد.
ابزار طیف‌نگار نقطه رابط از این ناحیه ناشناخته خورشید در تکه‌هایی به اندازه حدود یک درصد این ستاره عکس خواهد انداخت.
همچنین دوربین فناوری پیشرفته این ابزار که تنها طول موجهای خاصی از نور را هدف قرار داده، برخی از واضح‌ترین تصاویر را از خورشید به ثبت رسانده که تاکنون دانشمندان به چشم دیده‌اند.
این کاوشگر 199.5 کیلوگرمی بخشی از پروژه ناسا با هزینه 182 میلیون دلار است.
به گفته دانشمندان این پژوهش، هدف این ماموریت درک بهتر واریانس‌های موجود در فعالیت خورشید است.
اطلاعات زیادی در مورد این منطقه از خورشید در دست نیست چراکه تاکنون دانشمندان به آن علاقه زیادی نشان نداده بودند. این بی‌توجهی به قدری بوده که برخی دانشمندان این منطقه را «جو نادیده گرفته شده» نامیده‌اند.
فناوری نیز در این چشم‌پوشی نقش مهمی دارد؛ زیرا تاچندی پیش به سختی می‌شد این ناحیه را که لایه نازکی از خورشید است، مشاهده کرد.
این ناحیه در زمان خورشیدگرفتگی هنگامی که ماه نور خورشید را مسدود کرده و ساختارهای عظیم در ناحیه را که شبیه هاله‌ای اطراف این ستاره است، قابل مشاهده می‌شود. به گفته دانشمندان عرض این ساختار احتمالا تنها 160 تا 240 کیلومتر، اما طول آن 161 هزار کیلومتر است.
ناحیه رابط بر فعالیت‌های مختلف در زمین تأثیر می‌گذارد. این ناحیه ممکن است همچنین مسؤول فورا‌ن‌های غیرمنتظره خورشیدی باشد که در شبکه برق زمین و ناوبری ماهواره‌ها اختلال ایجاد می‌کنند.
esbe
عضو جدید
یا ابرفض کبری
عجب دکون خفنیه هاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
saghar bieber
عضو جدید
[h=1] تکنیک جدید برای پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی
[/h]
محققان ایرلندی با بررسی هفت روش مختلف پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی، تکنیک جدیدی را توسعه داده اند که از اعتبار و کارآیی بالاتری برخوردار است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شعله های خورشیدی بصورت ناگهانی انرژی زیادی را از جو خورشید به شکل پرتوها و ذرات باردار الکتریکی به فضا پرتاب می
کنند که این فوران ها بر آب و هوای فضا تأثیر گذاشته و می تواند باعث صدمه دیدن ماهواره ها، اختلال در سیستم های مخابراتی، ناوبری و خطوط برق شود.
محققان کالج ترینیتی دوبلین اعتبار هفت روش مختلف پیش بینی شعله های خورشیدی را در طول بازه های مختلف فعالیت خورشید مورد بررسی قرار دادند.
دو روش شامل استفاده از تصاویر ساختار لکه‌های خورشیدی بودند و پنج روش نیز استفاده از طیف‌های مختلف از پارامترهای میدان مغناطیسی شامل حداکثر قدرت میدان و کل شار را در بر
می گرفتند که نتایج این مطالعه عدم اعتبار برخی از این روش ها را نشان داد.
دکتر «شوآن بلومفیلد» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: مهمترین جنبه هر سیستم پیش بینی شعله های خورشیدی، تعیین زمان دقیق، نه تقریبی رسیدن ذرات باردار به سمت زمین
و احتمال بی خطر بودن آنها است.
پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی در بازه‌های مختلف فعالیت خورشید انجام می شود، اما محققان ایرلندی دریافتند که سیستم استاندارد پیش بینی، به سطوح فعالیت خورشید در بازه های
زمانی مختلف بسیار حساس هستند.
در تکنیک جدید از سیستم TSS (آمار مهارت واقعی) بعنوان یک استاندارد جدید برای سیستم های پیش بینی شعله های خورشیدی استفاده شد؛ این سیستم شامل کسر پیش بینی
درست شعله های خورشیدی از تمام عودهای مشاهده شده منهای کسر هشدارهای کاذب از مشاهدات غیر عود خورشیدی است.
انجام مقایسه مناسب بین پیش بینی شعله های خورشیدی بدون توجه بین تعداد مشاهدات (از 50 تا پنج هزار پیش‌بینی) از مزیات این سیستم عنوان شده است.
[/h]
محققان ایرلندی با بررسی هفت روش مختلف پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی، تکنیک جدیدی را توسعه داده اند که از اعتبار و کارآیی بالاتری برخوردار است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شعله های خورشیدی بصورت ناگهانی انرژی زیادی را از جو خورشید به شکل پرتوها و ذرات باردار الکتریکی به فضا پرتاب می
کنند که این فوران ها بر آب و هوای فضا تأثیر گذاشته و می تواند باعث صدمه دیدن ماهواره ها، اختلال در سیستم های مخابراتی، ناوبری و خطوط برق شود.
محققان کالج ترینیتی دوبلین اعتبار هفت روش مختلف پیش بینی شعله های خورشیدی را در طول بازه های مختلف فعالیت خورشید مورد بررسی قرار دادند.
دو روش شامل استفاده از تصاویر ساختار لکه‌های خورشیدی بودند و پنج روش نیز استفاده از طیف‌های مختلف از پارامترهای میدان مغناطیسی شامل حداکثر قدرت میدان و کل شار را در بر
می گرفتند که نتایج این مطالعه عدم اعتبار برخی از این روش ها را نشان داد.
دکتر «شوآن بلومفیلد» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: مهمترین جنبه هر سیستم پیش بینی شعله های خورشیدی، تعیین زمان دقیق، نه تقریبی رسیدن ذرات باردار به سمت زمین
و احتمال بی خطر بودن آنها است.
پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی در بازه‌های مختلف فعالیت خورشید انجام می شود، اما محققان ایرلندی دریافتند که سیستم استاندارد پیش بینی، به سطوح فعالیت خورشید در بازه های
زمانی مختلف بسیار حساس هستند.
در تکنیک جدید از سیستم TSS (آمار مهارت واقعی) بعنوان یک استاندارد جدید برای سیستم های پیش بینی شعله های خورشیدی استفاده شد؛ این سیستم شامل کسر پیش بینی
درست شعله های خورشیدی از تمام عودهای مشاهده شده منهای کسر هشدارهای کاذب از مشاهدات غیر عود خورشیدی است.
انجام مقایسه مناسب بین پیش بینی شعله های خورشیدی بدون توجه بین تعداد مشاهدات (از 50 تا پنج هزار پیش‌بینی) از مزیات این سیستم عنوان شده است.
کشف شش ستاره شبه خورشید با دیسکهای غبار عجیب
کشف شش ستاره شبه خورشید با دیسکهای غبار عجیب
[h=2]
[/h]
کشف شش ستاره شبه خورشید با دیسکهای غبار عجیب
[h=2]
[/h]
یک تیم بین‌المللی از دانشمندان موفق به شناسایی شش ستاره مشابه خورشید با کمربندهای غبار خارق‌العاده شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این دیسکهای غبار کشف شده نه تنها بزرگتر از کمربند کپلر بلکه بسیار سرد هستند.
با دمای تقریبا 250- درجه سانتیگراد این دیسک‌ها احتمالا سردترین نمونه‌های شناخته‌شده تاکنون هستند.
در مقام مقایسه، کمربند کپلر حدود 70 درجه سانتیگراد گرمتر بوده و برخی از دیسکهای غبار از دمای اتاق برخوردارند.
این شش دیسک غبار به دلایل دیگر نیز اسرارآمیز هستند. آنها فاقد مشخصه گرد و غبار هستند که همیشه در زمان برخورد سنگها منتشر می‌شود.
به گفته دانشمندان، ذرات کوچکتر غبار بسیار گرمتر از دمای این دیسک ها هستند. بر این اساس، دیسک های سرد فقط از سنگهای تقریبا نه چندان بزرگ ساخته شده‌اند.
محاسبات دانشمندان نشان داده که شعاع ذرات بین چند میلیمتر و حداکثر چندین کیلومتر است.
این محققان با استفاده از رصدخانه فضایی هرشل که بزرگترین تلسکوپ ارسال شده به فضا بوده، توانسته‌اند این دیسک های غبار غیرعادی را کشف کنند.
رصد دیسک های غبار سرد به رغم اثربخشی عظیم آن، حتی برای هرشل نیز کار بزرگی بوده است؛ از این رو دانشمندان از قابلیت درک این امکان که شاید این دیسک های غبار فرضی کهکشان های زمینه‌یی باشند که از سر اتفاق در پشت ستاره مرکزی قرار گرفته‌اند، برخوردار نیستند.
محققان بر این باورند که می‌توانند یقین نهایی در مورد یافته‌های خود را با کمک داده‌های ابزارهای بیشتر مانند تلسکوپ رادیویی آلما در شیلی به دست بیاورند.
این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این دیسکهای غبار کشف شده نه تنها بزرگتر از کمربند کپلر بلکه بسیار سرد هستند.
با دمای تقریبا 250- درجه سانتیگراد این دیسک‌ها احتمالا سردترین نمونه‌های شناخته‌شده تاکنون هستند.
در مقام مقایسه، کمربند کپلر حدود 70 درجه سانتیگراد گرمتر بوده و برخی از دیسکهای غبار از دمای اتاق برخوردارند.
این شش دیسک غبار به دلایل دیگر نیز اسرارآمیز هستند. آنها فاقد مشخصه گرد و غبار هستند که همیشه در زمان برخورد سنگها منتشر می‌شود.
به گفته دانشمندان، ذرات کوچکتر غبار بسیار گرمتر از دمای این دیسک ها هستند. بر این اساس، دیسک های سرد فقط از سنگهای تقریبا نه چندان بزرگ ساخته شده‌اند.
محاسبات دانشمندان نشان داده که شعاع ذرات بین چند میلیمتر و حداکثر چندین کیلومتر است.
این محققان با استفاده از رصدخانه فضایی هرشل که بزرگترین تلسکوپ ارسال شده به فضا بوده، توانسته‌اند این دیسک های غبار غیرعادی را کشف کنند.
رصد دیسک های غبار سرد به رغم اثربخشی عظیم آن، حتی برای هرشل نیز کار بزرگی بوده است؛ از این رو دانشمندان از قابلیت درک این امکان که شاید این دیسک های غبار فرضی کهکشان های زمینه‌یی باشند که از سر اتفاق در پشت ستاره مرکزی قرار گرفته‌اند، برخوردار نیستند.
محققان بر این باورند که می‌توانند یقین نهایی در مورد یافته‌های خود را با کمک داده‌های ابزارهای بیشتر مانند تلسکوپ رادیویی آلما در شیلی به دست بیاورند.
این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.
برخورد کهکشان راه شیری با کهکشان همسایه
برخورد کهکشان راه شیری با کهکشان همسایه
[h=2][/h]
برخورد کهکشان راه شیری با کهکشان همسایه
[h=2][/h]
کهکشان راه شیری ما 10 میلیارد سال قبل کهکشان همسایه خود را در هم شکسته است
به گزارش مهر، تحقیقات پیشین نشان می‌داد که کهکشان ما ظرف 3 تا 4 میلیارد سال آینده، اندرومدا کهکشان همسایه را خرد کرده و در هم می‌شکند و اکنون این نخستین تحقیقی است که نشان داده است کهکشان اندرومدا پیش از این توسط کهکشان راه شیری ما در هم شکسته است.
اگرچه یک گروه از ستاره شناسان اروپایی به ریاست هونگشنگ ژائو از دانشگاه سنت اندرو اظهار داشتند که این دو کهکشان 10 میلیارد سال پیش با هم برخورد داشتند و درک ما از گرانش کاملا غلط است.
کشف جدید به خوبی توضیح می‌دهد که ماهواره‌ها تاکنون برای شرح ساختار دو کهکشان دچار مشکل بودند.
کهکشان راه شیری از 200 میلیارد ستاره تشکیل شده و بخشی از یک گروه کهکشان است که به آن گروه محلی (Local Group) گفته می‌شود. متخصصان فیزیک نجومی اغلب این نظریه را مطرح می‌کنند که قسمت اعظم جرم گروه محلی نامرئی است و از ماده به اصطلاح تاریک تشکیل شده است.
ژائو و اعضای تیمش استدلال کرده‌اند که در حال حاضر تنها راه پیش بینی درست کشش گرانشی کلی کهکشان ما یا گروه کهکشانی کوچک پیش از اندازه‌گیری میزان ستاره‌ها و گازهای آن، استفاده از مدلی است که پیش‌تر توسط یک استاد دانشگاه به نام مردهی میلگروم در سال 1983 پیشنهاد شد.
این نظریه اصلاح شده گرانش توصیف کننده چگونگی رفتار متفاوت گرانش در مقیاس‌های بزرگ است که از پیش بینی نیوتن و انیشتین الهام گرفته‌اند.
ژائو و همکارانش برای اولین بار از این نظریه استفاده کردند تا حرکت کهکشان‌های گروه محلی را محاسبه کنند، تحقیقات آنها نشان می‌دهد که کهکشان‌های راه شیری و اندرومدا حدود 10 میلیارد سال پیش یک رویارویی نزدیک داشتند.
اگر گرانش با مدل عادی رد مقیاس‌های بزرگ برابری کند در آن صورت باید کشش اضافی ماده تاریک را نیز در نظر گرفت که در آن صورت موجب ادغام دو کهکشان می‌شد.
پاول روپا از دانشگاه بن به عنوان یکی از اعضای این گروه تحقیقاتی اظهار داشت: اگر بخواهیم تشبیه کنیم، ماده تاریک شبیه عسل عمل می‌کند، در یک رویارویی نزدیک، راه شیری و اندرومدا ممکن بود که به هم بچسبند. اما اگر نظریه میلگروم را در نظر بگیریم در آن صورت هیچ ذره تاریکی وجود ندارد و دو کهکشان بزرگ صرفا از نزدیک یکدیگر رد شده‌اند و ماده را از داخل یکدیگر بیرون کشیده‌اند در نتیجه اکنون باید بین آنها شکل گرفته باشد.
ژائو گفت: تنها راهی که می‌توان توضیح داد که چگونه ممکن است دو کهکشان به یکدیگر نزدیک شده و ادغام نشده است، این است که ماده تاریکی وجود ندارد. شواهد رصدی درباره برخورد نزدیک گذشته به شدت از نظریه گرانش میلگرومی پشتیبانی می‌کند.
به گزارش مهر، تحقیقات پیشین نشان می‌داد که کهکشان ما ظرف 3 تا 4 میلیارد سال آینده، اندرومدا کهکشان همسایه را خرد کرده و در هم می‌شکند و اکنون این نخستین تحقیقی است که نشان داده است کهکشان اندرومدا پیش از این توسط کهکشان راه شیری ما در هم شکسته است.
اگرچه یک گروه از ستاره شناسان اروپایی به ریاست هونگشنگ ژائو از دانشگاه سنت اندرو اظهار داشتند که این دو کهکشان 10 میلیارد سال پیش با هم برخورد داشتند و درک ما از گرانش کاملا غلط است.
کشف جدید به خوبی توضیح می‌دهد که ماهواره‌ها تاکنون برای شرح ساختار دو کهکشان دچار مشکل بودند.
کهکشان راه شیری از 200 میلیارد ستاره تشکیل شده و بخشی از یک گروه کهکشان است که به آن گروه محلی (Local Group) گفته می‌شود. متخصصان فیزیک نجومی اغلب این نظریه را مطرح می‌کنند که قسمت اعظم جرم گروه محلی نامرئی است و از ماده به اصطلاح تاریک تشکیل شده است.
ژائو و اعضای تیمش استدلال کرده‌اند که در حال حاضر تنها راه پیش بینی درست کشش گرانشی کلی کهکشان ما یا گروه کهکشانی کوچک پیش از اندازه‌گیری میزان ستاره‌ها و گازهای آن، استفاده از مدلی است که پیش‌تر توسط یک استاد دانشگاه به نام مردهی میلگروم در سال 1983 پیشنهاد شد.
این نظریه اصلاح شده گرانش توصیف کننده چگونگی رفتار متفاوت گرانش در مقیاس‌های بزرگ است که از پیش بینی نیوتن و انیشتین الهام گرفته‌اند.
ژائو و همکارانش برای اولین بار از این نظریه استفاده کردند تا حرکت کهکشان‌های گروه محلی را محاسبه کنند، تحقیقات آنها نشان می‌دهد که کهکشان‌های راه شیری و اندرومدا حدود 10 میلیارد سال پیش یک رویارویی نزدیک داشتند.
اگر گرانش با مدل عادی رد مقیاس‌های بزرگ برابری کند در آن صورت باید کشش اضافی ماده تاریک را نیز در نظر گرفت که در آن صورت موجب ادغام دو کهکشان می‌شد.
پاول روپا از دانشگاه بن به عنوان یکی از اعضای این گروه تحقیقاتی اظهار داشت: اگر بخواهیم تشبیه کنیم، ماده تاریک شبیه عسل عمل می‌کند، در یک رویارویی نزدیک، راه شیری و اندرومدا ممکن بود که به هم بچسبند. اما اگر نظریه میلگروم را در نظر بگیریم در آن صورت هیچ ذره تاریکی وجود ندارد و دو کهکشان بزرگ صرفا از نزدیک یکدیگر رد شده‌اند و ماده را از داخل یکدیگر بیرون کشیده‌اند در نتیجه اکنون باید بین آنها شکل گرفته باشد.
ژائو گفت: تنها راهی که می‌توان توضیح داد که چگونه ممکن است دو کهکشان به یکدیگر نزدیک شده و ادغام نشده است، این است که ماده تاریکی وجود ندارد. شواهد رصدی درباره برخورد نزدیک گذشته به شدت از نظریه گرانش میلگرومی پشتیبانی می‌کند.
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اخبار هوافضا - سازمان فضایی آمریکا NASA | تالار نجوم | 74 | |
|
► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄ | تالار نجوم | 1018 | |
|
تاریخ نجوم | تالار نجوم | 0 | |
|
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک | تالار نجوم | 0 | |
| ا | اولین فضاپیمای تاریخ در مدار یک سیاره دیگر + عکس | تالار نجوم | 0 |
Similar threads
-
-
-
-
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک
- شروع شده توسط S i s i l
- پاسخ ها: 0
-