نتایح جستجو

من، تو را برای شعر برنمی گزینم شعر، مرا برای تو برگزیده است. در هشیاری به سراغت نمی آیم هر بار، از سوزش انگشتانم در می یابم که باز،نام تو را می نوشته ام حسین منزوی

دل من نه مرد آن است که با غمش برآید مگسی کجا تواند که برافکند عقابی

می آیی و من می روم بدرود..بدرود چیزی نیاوردیم و چیزی هم نبردیم بیهوده بودن تلخ دردی بود..اما.. اما چه درد انگیز ما بیهوده مردیم

درد عشقی کشیده ام که مپرس زهر هجری چشیده ام که مپرس گشته ام در جهان و آخر کار دلبری برگزیده ام که مپرس آن چنان در هوای خاک درش می رود آب دیده ام که مپرس...

سلام نه به خدا!نمی دونم چرا این جا همه فکر می کنن من عمران خوندم!!

از زندگی از این همه تکرار خسته ام از های و هوی کوچه و بازار خسته ام دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام

وه که با این عمرهای کوته و بی اعتبار این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا؟ :gol:

(این شعر قیصر با این که تلخه اما زیباست): -اما چرا آهنگ شعرهایت تیره و رنگشان تلخ است؟ -وقتی که بره ای آرام و سر به زیر با پای خود به مسلخ تقدیر ناگزیر نزدیک می شود زنگوله اش چه آهنگی دارد؟

شب شکوه ستوه مرا به باد سپردی؛ به بادهای غریب. سپردن آسان است! شب شکوه ستوه مرا چو کودک بی باوری به همهمه ها، به خون دلمه بسته ی یاران سپردی و رفتی به خویش سپردی، گذاشتی رفتی گذشتن آسان است! شب شکوه ستوه نه اشک بود نه باران تداوم خون بود. چه بارشی که زمین را به آسمان می دوخت! ز پشت پنجره ی...

به دست تو تن من می شود کفن امروز بیا و گور مرا هم خودت بکن امروز

دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری جانب هیچ آشنا نگاه ندارد

تو رفتی و من تنها به انتهای زمین رسیدم و همه ی شهر مرد با دیروز وَ من غریب ترین مرد این جهان یک عمر اگر تمام جهان می شد آشنا دیروز..

داشتم دلقی و صد عیب مرا می پوشید خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند (بچه ها جون!واقعا" شرمنده تونم)

دردی ست درد عشق که هیچش طبیب نیست گر دردمند عشق بنالد غریب نیست

تو ماه روزی و خورشید شب،من اقیانوس نبند راه به امواج مثل سد فردا

این غزل ها همه جانپاره ی دنیای منند لیک با این همه از بهر تو می خواهمشان سلام زر ناز جان

دیریست که دلدار پیامی نفرستاد ننوشت کلامی و سلامی نفرستاد

ای صاحب کرامت شکرانه ی سلامت روزی تفقدی کن درویش بینوا را

تو نای باش که مسعود سعد می مانم برای این من آواره از وطن امروز زمانه کنده تو را چون کتیبه ای بر من تراش داده مرا دست کوهکن امروز

یا وفا خود نبود در عالم یا کسی اندرین زمانه نکرد