نتایح جستجو

[IMG]

عبدالقهار عاصی در سال ۱۳۳۵ در روستای ملیمه پنجشیر افغانستان زاده شد و در کابل درس خواند. عاصی هنگام جنگ‌های کابل به مشهد در ایرانمهاجرت کرد (۱۳۷۳) اما به علت مشکلات مهاجرت دوباره به کابل بازگشت و در اثر اصابت راکت به خانه‌اش درگذشت. نمونه ی شعر 1 من آن موج گرانبارم كه در دامن نمي گنجم...

نظرات مختلفه....

سلام قصد دارم تاپیکی ایجاد کنم تا آشنا شویم با شاعران معاصر فارسی زبان غیر ایرانی که در عرصه ادبیات فارسی فعالیت دارند. نخست هر شاعر به صورت مختصر معرفی می شود و بعد نمونه ای از شعرش را میاورم.....فکر مفید باشد و بحث بخوبی دنبال بشود. دوستانی هم که در این مورد معلوماتی دارند می توانند در ادامه...

سلام دوستان عزیز در این تاپیک قصدم بر این است تا آشنا شویم با شاعران معاصر فارسی زبان غیر ایرانی که در عرصه ادبیات فارسی فعالیت دارند. نخست هر شاعر به صورت مختصر معرفی می شود و بعد نمونه ای از شعرش را میاورم.....امید وارم مفید باشد و بحث بخوبی دنبال بشود. دوستانی هم که در این مورد معلوماتی دارند...

خورشید نشسته بر در چشمانت زانو زده در برابر چشمانت با بار ستار ماه لنگر زده است در ساحل سبز بندر چشمانت

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

[IMG]

[IMG]

سلام ممنونم خیلی برام جالبه این بخش و خیلی هم نزدیک به واقعیت

سلام ...طالع بینی امروز رو نمیذارید؟؟؟؟ [IMG]

سلام ...طالع بینی امروز رو نمیذارید؟؟؟؟

این شعر چه نقش و آب و رنگی شده است انگار که حک به روی سنگی شده است بیت لب من به روی بیت لب تو به به! چه رباعی قشنگی شده است ****** دریا به سرش زده پری می رقصد ناهید کنار مشتری می رقصد بانو تو مگر چه کرده ای با عالم با عشق تو رود بندری می رقصد

در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد کس جای در این خانه ی ویرانه ندارد

تا بدانجا رسید دانش من که بدانم همی که نادانم

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کاین ره که تو می روی به ترکستان است

[IMG]

دیشب برای خاطر یارم گریستم در حسرت هر آنچه ندارم گریستم من در حصار بی کسی، آن پشت میله ها از اینکه نیست راه فرارم گریستم خورشید سر کشید و افق نیل گون و من در انزوای کلبه ی تارم گریستم این سرنوشت لعنتی کی داد فرصتی هردم به واژگونی کارم گریستم آئینه ای که از پس توفان سهمگین در زیر لایه ای ز غبارم...

بیا بردار بی منت گل خورشید از دستم محبت را فراوان می توانی چید از دستم من از دریاچه های جوشش ایثار خوزشید نه تنها گل که خارا هم صفا نوشید از دستم

در آب که شستی تن بی تابت را دیدند تمام رودها خوابت را لبهام به شکل بوسه – ماهی شده اند بنداز درون آب قلابت را