نتایح جستجو

باران، غروب، ماه، اتوبوسی که ممکن است باید مرا دوباره ببوسی که ممکن است... این لحظه... لحظه... لحظه... اگر آخرین... اگر... ـ بس کن! نزن دوباره نفوسی که ممکن است من قول می‌دهم که بیایم به خواب تو زیبا، در آن لباس عروسی که ممکن است دل نازکی و دل نگرانی چه می‌شود من نیستم، تو شهر عبوسی که ممکن است...

از دست زمانه تیر باید بخوری دایم غم ناگزیر باید بخوری صد بار بگفتم عاشقی کار تو نیست بچه! تو هنوز شیر باید بخوری

از دست زمانه تیر باید بخوری دایم غم ناگزیر باید بخوری صد بار بگفتم عاشقی کار تو نیست بچه! تو هنوز شیر باید بخوری

رنگین کمان ِ روشن و زیبای خاطره در یک طلوع ِ خیس در چشم های دختر ِ آنسوی پنجره

ای که از یار نشان می طلبی یار کجاست همه یارند ولی یار وفا دار کجاست

اي كاش تو رودخانه باشي تا من... هر روز تمام قطره هايت را من... من نيز سفال كوچكي باشم كه يك روز شراب اگر بنوشي با من...

خب قافیه شعر و در غزل، یعنی حروف یکسانی که در آخر هر بیت تکرار می شود و ردیف هم یعنی کلماتی که در آخر ابیات تکرار می شود شما ردیف را درست به کار گرفته اید اما در قافیه همانطوریکه گفتم از حروفی یکسان استفاده نکرده اید.... سال مال استقبال احوال شمال وصال اینها کلمات هم قافیه اند انجماد نهاد...

ای نگاهت از شب ِ باغ ِ نظر ، شیرازتر دیگران نازند و تو از نازنینان ، نازتر چنگ بردار و شب ما را چراغان کن که نیست چنگی از تو چنگ تر ، یا سازی از تو سازتر قصۀ گیسویت از امواج ِ تحریر ِ قمر هم بلند آوازه تر شد ، هم بلند آوازتر گشته ام دیوان حافظ را ولی بیتی نداشت چون دو ابروی تو از...

بیچاره چاقوی آشپزخانه ی ما در تمام عمرش فقط پیاز وسیب زمینی پوست کنده ومهیج ترین صحنه ی زندگی اش بریدن چند تکه کالباس است گوشه ی آشپرخانه در آرزوی بوسیدن گلوی گاوی نر قوچی وحشی یا دست کم مرغ پا کوتاه زهواردررفته ای می پوسد

در شروع قافیه ی این غزل تان الف و لام بود و دگر هم ردیفش اما در وسط شد الف و ر و در آخر شد الف دال سال دگر خمار دگر انجماد دگر و این جور قافیه ساختن درست نیست

ببخشید که دیر رسیدم اما...... :gol::gol::gol::gol::gol::gol:تولدت مبارک:gol::gol::gol::gol::gol::gol:

تو من تو من تو منی من تو من تو من تو شدم اگر چه مرگ جدامان کند به زور از هم

اگر چه روز من و روزگار مي گذرد دلم خوش است که با ياد يار مي گذرد چقدر خاطره انگيز و شاد و رويايي است قطار عمر که در انتظار مي گذرد به ناگهانيِ يک لحظه عبور سپيد خيال مي کنم آن تک سوار مي گذرد کسي که آمدني بود و هست، مي آيد بدين اميد، زمستان، بهار، مي گذرد نشسته ايم به راهي که از بهشت اميد...

شب زفاف کم از روز پادشاهی نیست به شرط آنکه پسر را پدر کند داماد

تشکر ندارم.....و اما یک غزل هندی که خیلی دوسش دارم غمی یا خوشی هی توم میری زندگی هی توم دوستو کی در میا وجه دوستی هی توم میری راحت کا چرا میری ننبهی هی توم ناصرز دیارومی کتنا اجنبی هی توم

سلام دوست عزیز به باشگاه خوش آمدید، موضوع جالبی را انتخاب کرده اید، من که همین الان با گذاشتن این عکس مقطع از ساختمان کاریز اعلان آمادگی همکاری می کنم...

باز آمدی ای جان من جانها فدای جان تو جان من و صد همچومن قربان تو قربان تو من کز سر آزادگی از چرخ سر پیچیده ام دارم کنون در بندگی سر بر خط فرمان تو مگذار کز با اوفتم ای دوست دستم را بگیر روی من و درگاه تو دست من و دامان تو

[IMG]