نتایح جستجو

:gol: یک قلب کشیده است و تیری در آن خودکار سیاه بیک عاشق شده است

ای ماهی آبهای روشن ای عشق از آب گل الود ترا می گیرم

[IMG]

یخ ها درون پیرهنم : آب! آبِ آب! شعر است یا شراب دو چشمت که نابِ ناب؟! گنجشککی که کنج دلم درد می کشید، امشب به روی شانه ی تو خواب! خوابِ خواب!

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کین ره که تو می روی به ترکستان است

You are wellcome:gol:

I for my self Its OK

You too:gol::gol::gol:

دوستان، آمده ام باز، كه این دفتر ممتاز، كنم باز و شوم قافیه پرداز و سخن را كنم آغاز به تسبیح خداوند تبارك و تعالی كه غفور است و رحیم است، صبور است و حلیم است. رئوف است و كریم است، كبیر است و عظیم است، بصیر است و علیم است، نصیر است و نعیم است، قدیر است و قدیم است. خدایی كه بسی نعمت سرشار به ما...

یک نمونه از ابولقاسم حالت "آن شنیدم که یکی مرد دهاتی هوس دیدن تهران سرش افتاد وپس از مدت بسیار مدیدی و تقلای شدیدی به کف آورد زر و سیمی و رو کرد به تهران خوش و خندان و غزلخوان ز سر شوق و شعف گرم تماشای عمارات شد و کرد به هر کوی گذرها و به هر سوی نظرها وبه تحسین و تعجب نگران گشته به هر کوچه و...

دوستت دارم و دانم که توئی دشمن جانم از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

[IMG]

خیلی زیبا، شاعرانه و استادانه سروده اید-آفرین اما آخرین مصرع این غزل، کمی وزنش کوتاه است که احتمالا غلطی تایپی باید باشد.

منم نظر شاعر رو گفتم.....ببخشید موسیقی از صدای تو الگو گرفته شد لبهات بی بدیل ترین ساز مانده است تقلید توست شاخه نباتش اگر غزل در انحصار خواجه ی شیراز مانده است

چشم ها را بسته ام تا باز هم یادت کنم گاه ناچارم که در افکارم ایجادت کنم جستجویت می کنم در حرف های دیگران دلخوشم با هر چه باعث می شود یادت کنم مشکل است، اما برایم چاره ای نگذاشتی با نبودن هایت اینگونه مگر عادت کنم اشک هایم پشت سد بغض طغیان کرده اند بغض من! بی طاقتم می خواهم آزادت کنم در...

کاملن درسته... فواره وار، سربه هوايي و سربه زير چون تلخي شراب، دل آزار و دلپذير ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسير

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد هر کسی در دل من جای خودش را دارد جانشین تو در این سینه خداوند نشد خواستند از تو بگویند شبی...

تو حُسنِ مطلع رنجیدن و بزرگ شدن و خط قرمز دنیای کودکانه‌ی من من و دوراهی و بیراهه‌ها و زوزه‌ی باد و مانده‌ام که جواب تو را چه باید داد

دوباره حرف دلم در گلوی لعنتی است تمام ترسم از این آبروی لعنتی است شبی می‌آیم و دل می‌زنم به دریاها و این بزرگترین آرزوی لعنتی است زمین چه می‌شود ... آه ای خدای جاودگر! بگو چه در پی این کهنه‌گوی لعنتی است زمان به صلح و صفا ختم می‌شود، هرچند زمین پر از بشر تندخوی لعنتی است چگونه سنگ شوم تا مرا ترک...