نتایح جستجو

سلام جناب نسیم عزیز حال و هوای این مرثیه و پستی بلندی هایش انسان را به دنیای زیبایی سوق می دهد واژه های بیالاد و بشکوفد خودشان به تنهای آهنگ دارند و این ویژگی زبان در شما ستودنی است و در یک کلام شعری مستحکم و معتبر خواندیم از شما در جایی که فرمودید (تماشایت) اگر (تماشات) می گفتید، تنها سنگینی...

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

پایان گره، همیشه گره، ابتدا گره... مفعول فاعلات مفاعیل فا... گره من بودم و خیال دل انگیز او شدن او بود و فکر پر زدن از... سالها گره! مانند زندگی که فقط یک بهانه بود یا نقطه تلاقی دلهای ما: " گره "

به جای من اگر بودی نبودی اینچنین اینک ز شهر عشق میرفتی برون ای نازنین اینک به جای من اگر دوری خود را لمس میکردی نمی ماندیم در این انتظار آتشین اینک مرا در داده رفتی تا شوی سرگرم کار خویش بیا و شعله های سرکش خود را ببین اینک اگر یک ثانیه در جان تو این شعله می افتاد نبودی با سکوتِ بی مروت همنشین...

دلم بسیار میخواهد فراموشت کنم دیگر اگر چه میشوم تاریک... خاموشت کنم دیگر شرابی؟ شوکرانی؟ هر چه هستی هر چه باداباد ندارم طاقت این تشنه گی نوشت کنم دیگر کنم از عاشقی ها شانه خالی... در میان راه رها چون کوله باری کهنه از دوشت کنم دیگر نشانت میدهم مفهوم تلخ دل شکستن را خداناخواسته گر من در آغوشت کنم...

از بین ِ گوشی ِ تلفن اشک تو چکید بر کنج ِ گونه ام در غم نشسته ام

استاد خلیلی خلیل‌الله خلیلی در سال ۱۲۸۶ خورشیدی/۱۹۱۰ میلادی در باغ جهان‌آرای کابل دیده به جهان گشود. پدرش محمدحسین‌خان مستوفی‌الممالک از بزرگان منطقه کوهستان در شمال کابل و وزیر مالیه عهد امیر حبیب‌الله خان بود که بعداً به فرمان امان‌الله خان به دار آویخته شد. استاد خلیلی در سنین طفولیت...

ممنونم.......

see you tommorow:gol::gol::gol::gol::gol::gol::gol:

[IMG]

[IMG] [IMG] [IMG]

دریا به سرش زده پری می رقصد ناهید کنار مشتری می رقصد بانو تو مگر چه کرده ای با عالم با عشق تو رود بندری می رقصد

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد هر کسی در دل من جای خودش را دارد جانشین تو در این سینه خداوند نشد خواستند از تو بگویند شبی شاعرها...

من خسته‌ام، تو خسته‌ای آیا شبیه من؟ یک شاعر شکسته‌ی تنها شبیه من حتی خودم شنیده‌ام از این کلاغ‌ها در شهر یک نفر شده پیدا شبیه من امروز دل نبند به مردم که می‌شود این‌گونه روزگار تو فردا شبیه من