آن کسی کو داند از لطف و مرام
ور بداند سختی دنیا، پیری و ظلام
گر شناسد شادی و غم، دوستی و التیام
کردگارش گوید این نیکو کلام:
ای که هستی بنده ی مقبول من
ای که کردی هر چه را مقصود من
وقت آن شد تا بیایی پیش ما
پر کنی از رقص و شعر فردوس ما
واااای هلاک شدم .یه دیوان شعر گفتم:biggrin: