نتایح جستجو

[IMG]

[IMG]

عشق چیست؟ امروز بینی و فردا بینی و پس فردا ان روزش بکشتند و دیگر روز بسوختند و سوم روزش به باد بر دارند یعنی عشق این است

خدایا... من در کلبه ی فقیرانه ام چیزی دارم که تو در عرش خداییت نداری من چون تویی دارم و تو چون خودت نداری

بچه ها در ابتدا عاشق والدین خود هستند ، بزرگتر که می شوند آنان را به محاکمه می کشند و هنگامی که خود صاحب فرزند شدند والدین خود را می بخشند

خداوند بی نهایت است ... اما به قدر نیاز تو فرود می اید به قدر ارزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشاست

شب که آرام تر از پلک تو را می بندم در دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

[IMG]

ياران چه غريبانه،رفتند از اين خانه هم سوخته شمع ما،هم سوخته پروانه بشكسته سبوهامان،خون است به دل هامان فرياد و فغان دارد، دردى كش ميخانه هر سوى گذر كردم، هر كوى‌نظر كردم خاكستر و خون ديدم ويرانه به ويرانه افتاده سرى سويى،گلگون شده گيسويى ديگر نبود دستى تا موى كند شانه اي واي كه يارانم،گل هاي...

می خوانم و می ستایمت پر شور ای پرده دل فریب رویا رنگ می بوسمت ای سپیده گلگون ای فردا ای امید بی نیرنگ

حالا اگر حدودِ حرمت تو را پایی دراز داشته ام پیشانی بلند عاطفه ات را می بوسم که در من جز عشق گناهی گمان نخواهی برد که اینهمه را، تنها و تنها از بلوغ بغضهای تو وُ از بارش باران بـَلد شده ام.

پسرم ! چکاره می شوی ؟ مثل مادرم عاشق عاشق چه می شوی پسرم ؟ رنگین کمان خنده روی سپیدی دندان کودکم به رقص بادبادکی که سوار باد می شود به مقصد خورشید

سفر باید کرد دو قدم مانده تا قاف.... ع ، ش !!

با آنکه در تبسم مهر تو یافتم ذوق گناه را اما همیشه ، زمزمه واری است بر لبم کای عشق،پیش از آنکه تو خاکسترم کنی ای کاش می شناختم از راه ، چاه را

شراب رابدهید شتاب باید کرد: من از سیاحت در یک حماسه می ایم ومثل اب تمام قصه سهراب ونوشدارو را روانم.

در عطر خواب های گل سرخ یاران من پیاله گرفتند لب ریز شوکران و مرگ را به حجله نشاندند خندان ، دلاوران از شب گذشتگان ما را چگونه گذر دادید از هفت خوان مرگ ؟ خورشید را چگونه نشاندید در چشمهایتان ؟ کشتی نشستگان چگونه گذشتید بی اعتبار تجربه از موج حادثات

دلم چون برگ می​لرزد همه روز که دلبر نیم شب تنها کجا شد برو بر ره بپرس از رهگذریان که آن همراه جان افزا کجا شد برو در باغ پرس از باغبانان که آن شاخ گل رعنا کجا شد برو بر بام پرس از پاسبانان که آن سلطان بی​همتا کجا شد

دلم چون برگ می​لرزد همه روز که دلبر نیم شب تنها کجا شد برو بر ره بپرس از رهگذریان که آن همراه جان افزا کجا شد برو در باغ پرس از باغبانان که آن شاخ گل رعنا کجا شد برو بر بام پرس از پاسبانان که آن سلطان بی​همتا کجا شد

زندگی قانون نیست زندگی قافیه باران است من اگر پاییزم و درختان امیدم همه بی برگ شدند تو بهاری و به اندازه ی باران خدا زیبایی زندگی زیباست ....