نتایح جستجو

دانه های باران به شیشه ها ترانه دارد در اجاق من آتشی به چشمان من زبانه دارد

چنان در قید مهرت پای بندم که گویی آهوی سر در کمندم گهی بر درد بی درمان بگریم گهي بر حال بـي سامان بخنـدم نه مجنونم که دل بردارم از دوست مده گر عاقلی بیهوده پندم گر آوازم دهی من خفته در گور برآساید روان دردمندم سری دارم فدای خاک پایت گر آسایش رسانی ور گزندم وگر در رنج سعدی راحت توست من این...

گفتمش بي تو چه مي بايد كرد ؟ عكس ِ رخساره ي ماهش را داد گفتمش همدم ِ شبهايم كو ؟ تاري از زلف ِ سياهش را داد وقت ِ رفتن همه را مي بوسيد به من از دور نگاهش را داد يادگاري به همه داد و به من انتظار ِ سر ِ راهش را داد

دلا خوبان دل خونین پسندند دلا خون شو که خوبان این پسندند متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست گروهی آن گروهی این پسندند

چطور ؟؟؟؟؟

بانو شعر خاصي مد نظر نيست در مجموع گفتم ولي بيشتر در توصيف كردن خود با يك بيت شعر بيشتر مشهود ميباشد البته بيشتر نوع احساسي كه شخص بيان ميكنه كه ميتونه خاكي نباشه از نوع خاصي باشه ..... اي ناي خوش نوا ي كه دلدار و دل خوشي دم مي دهي تو گرم و دم سرد ميكشي [IMG]

[IMG]

[IMG]

شرمنده ميفرمائيد.....بانوشعرهايي كه بيان ميكنيديك مقدار ماورايست حال و هواي خاصي داره درسته؟؟ يا اينكه استنباط من اينگونه است(و صدالبته زيبا)

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

جرمي ندارم بيش از اين کز جان وفادارم ترا ور قصد آزارم کني هرگز نيازارم ترا زين جور بر جانم کنون، دست از جفا شستي به خون جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم ترا رخ گر به خون شويم همي، آب از جگر جويم همي در حال خود گويم همي، يادي بود کارم ترا

:gol:با سلام و عرض ادب....بانو منور فرموديد

بوی گلی آستینم را تا می‌زند وقتی به خیال تو آرزو می‌کنم

دو بركه‌ي اشك است سينه‌ام و پرندگاني كه به صورت من آب مي‌فشانند از پاهايت كه سرد مي‌شوند خبري ندارند.

هیچ کس گمان نداشت این کیمیای عشق را ببین کیمیای نور را که خاک خسته را صبح و سبزه می کند کیمیا و سحر صبح را نگاه کن جای بذر مرگ و برگ خوانی خزان کیمیای عشق و صبح و سبزه آفریده است خنده های کودکان و باغ مدرسه کیمیای عشق سرخ را ببین! هیچ کس گمان نداشت این

آیینه ای شدم آیینه ای برای صدا ها فریاد آذرخش و گل سرخ و شیهه ی شهابی تندر در من به رنگ همهمه جاری است