نتایح جستجو

عزیزی فدات امید دارم قسمتت همیشه خوشی باشه

در بهار او ز یاد خواهد برد سردی و ظلمت زمستان را می نهد روی گیسوانم باز تاج گلپونه های سوزان را

فدات شم ببخش ناراحتت کردم

آوایی یه بار تو دانشگاه دیدیم اعلامیه ایی زدین برا تسلیت به همکلاسیمون خوابگاهی بود من زیاد نمیشناختمش پی گیر که شدیم دیدیم والدینش تو مسیر رفتن به شهرشون تصادف کردن و متاسفانه هردوشون فوت کردن بعدها که صمیمی شدیم می گفت همیشه به خدا میگفتم خدایا من بدون مامان بابام میمیرم میگفت الان می فهمم...

دشت بی تاب شبنم آلوده چه کسی را بخویش می خواند؟ سبزه ها، لحظه ای خموش، خموش آنکه یار منست می داند!

واییییییییییییی آوایییییییییی آره واقعااااااااااااا این خیلی بده !!!!!!!!!!!

دل گمراه من چه خواهد کرد با بهاری که می رسد از راه؟ با نیازی که رنگ می گیرد در تن شاخه های خشک و سیاه

من غریبانه به این خوشبختی می نگرم من به نومیدی خود معتادم گوش کن وزش ظلمت را می شنوی ؟ در شب اکنون چیزی می گذرد ماه سرخست و مشوش و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است

سلام روی جریان های مغشوش آب روان می نگرم شب و روز شب و روز شب و روز بگذار که فراموش کنم

همــه ی مـــا فقــط حســـرت بــی پــایــان یــــک اتفــــاق ســـاده ایـــم کــــه جهــــان را بـــی جهــــــت، یــــک جــــور عجیبــــی جــــدی گرفتـــــه ایــــم … !

ای پـــــــــــــــــیر خرابات که میخــــانه ندیدی! ویرانه دل مــــــــــــــاست تو ویــــرانه ندیدی! ای رند غزل پـــوش، که بر ســـــنگ، سرت خورد از دوست چه دیدی که ز بــــــــــــیگانه ندیدی؟

در وجود هر کس رازی بزرگ نهان است داستانی، راهی، بی راهه ای طرح افکندن این راز راز من و راز تو، راز زندگی پاداش بزرگ تلاشی پر حاصل است

ببخشید تشکرام تموم شده هربار این تویی که رسیدی و در زدی هر بار این منم که در خانه بسته ام هر جمعه قول می دهم آدم شوم ولی هم عهد خویش هم دلت را شکسته ام

گهی شـدم همه تاب و به سنبل تو چمیدم گهی شدم همه خواب و به نرگس تو نشستم ز مـن مجـوی نـشان وفا و گر که بجویی وفا همین که به یادت هنوز هستم و هستم

باران با زاویه ای تند می بارد... شانه هام بالا سرم لای کتف ها دست هام غلاف از پشت ِ پنجره عکس نمی شوم توی ِ چشم هات این بار! خیابان های خیس تا صبح ادامه دارند...

سیب بهانه بود ما تاوان دیگری داده ایم! تنهایی چیزی بود که از خدا گرفته بودیم...

گریه، دل را آبیاری می كند خنده، یعنی این كه دل ها زنده است... زندگی، تركیب شادی با غم است دوست می دارم من این پیوند را گر چه می گویند: شادی بهتر است دوست دارم گریه با لبخند را

در كتاب چار فصل زندگی صفحه ها پشت سرِ هم می روند هر یك از این صفحه ها، یك لحظه اند لحظه ها با شادی و غم می روند

نازنینا فاتحه ایی بر من و اموات من ناله ای شبگیر است در آغاز من

چه جالب!!! ممنون بخاطر همه عکسای قشنگتون