نتایح جستجو

دل خسته من گرش همتی هست نخواهد ز سنگین دلان مومیایی

دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست

پیران اگر که دو بیتی سروده است بانو مدیر هم تعریفی نموده است شاعرشدن بدین سادگی مباد ماهر شدن بدون آمادگی مباد

در وهم نیاید که چه مطبوع درختی پیداست که هرگز کس از این میوه نچیدست

اگر نه گنج عطای تو دستگیر شود همه بسیط زمین رو نهد به ویرانی

نوای چنگ بدانسان زند صلای صبوح که پیر صومعه راه در مغان گیرد نکال شب که کند در قدح سیاهی مشک در او شرار چراغ سحرگهان گیرد

به دانشجوی رایانه سلامی ز پیران بر شما دارم پیامی هرآنکس نام او مشکل نماید درِ نامی دگر بر ما گشاید که با نام شریفش شعر گوییم جسارت گر نباشد مهر گوییم

مدیری، بانویی، مهرآوری تو برای یاوران، شعر آوری تو به جستار این همه شاعر فراوان برای جمعشان سِحر آوری تو

دعوی درست نیست گر از دست نازنین چون شربت شکر نخوری زهر ناب را

بانو مدیرش کن خبر، مهدی سراید شعر تر پیران که باشد در سفر، گردد مسیرش بی خطر :smile:

تو اگر به هر نگاهی ببری هزارها دل نرسد بدان نگارا که دلی نگاهداری دگران روند تنها به مثل به قاضی اما تو اگر به حسن دعوی بکنی گواه داری

شقایق از پی سلطان گل سپارد باز به بادبان صبا کله‌های نعمانی

دیر آشناتر از توندیم ولی چه سود بیگانه گشتی ای مه دیرآشنای وای

دوشم که راه خواب زد افسون چشم تو مرغان باغ را به لب افسانه تو بود

مارال و پیران می روند، پیر و جوانان می روند مانا خدای واحد است، آنان و اینان می روند

بانو مارال نازنین، فرشته ی روی زمین با خود نمایم گفتگو، شایدبیاید مه جبین پیران ندارد ادعا، شاعر نباشد این بابا گاهی که طنازی کند، با واژه هاباز کند

یار سود از شرفم سر به ثریا و دریغا که به پایش سر تعظیم به شکرانه نسودم ای نسیم سحر آن شمع شبستان طرب را گو به سر می رود از آتش هجران تودودم

زیبا سرودی شعر تر، بانوی جستار ای سحر داری قلم در کف اگر، دیگر نکن امّا ، اگر باز آی و طنّازی نما، با شعر تر بازی نما پیران برایت کف زند، ساز ونوا با دَف زند

من از اول که با خوناب اشک دل وضو کردم نماز عشق را هم با تو کردم اقتدا حافظ

دیرجوشی تو در بوته هجرانم سوخت ساختم این همه تا وارهم از خامیها