نتایح جستجو

تو یقین می‌دان که صد عالم گناه از تف یک توبه برخیزد ز راه

دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن به از این دار نگاهش که مرا می‌داری

تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری

ترک روز، آخر چو با زرین سپر هندو شب را به تیغ افکند سر

تو را که هر چه مراد است در جهان داری چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

در قرآن جهاد با مال بیش از جهاد با نفس مطرح گردیده است چون جهاد با مال، علاوه بر این‌که همراه جهاد نفس مطرح گردیده، در آیات فراوانی به تنهایی نیز، به آن اشاره شده است. از جمله: وَمَا لَکُمْ ‌أَلَّاتُنفِقُواْ فِی سَبِیلِ اللهِ وَ لِلهِ مِیراثُ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَا یسْتَوِی مِنکُم مَّنْ...

تا كى بود این گرگ ربائى بنماى سر پنجه ء دشمن افكن اى شیر خداى

لب باز مگیر یك زمان از لب جام تا بستانى كام جهان از لب جام

مفروش به باغ ارم و نخوت شداد یک شیشه می و نوش لبی و لب کشتی

دو عالم شد ز یاد آن سمن سیما فراموشم به خاطر آنچه می‌گردید، شد یکجا فراموشم

سلام من که آنم زیاد غصه نخور منم زیاد دیگه واسم نمونه

روی او در زیر زلف تاب دار بود آتش پاره‌ی بس آب دار

تا کافر را خدا نخواند نرود شرمت بادا ز کافری کم باشی

ناخوانده به هرجا که روی غم باشی ور خوانده روی تو محرم آن دم باشی تا کافر را خدا نخواند نرود شرمت بادا ز کافری کم باشی مولوی:gol:

نقاش رخت اگر نه یزدان بودی استاد تو در نقش تو حیران بودی داغ مهرت اگر نه در جان بودی در عشق تو جان بدادن آسان بودی مولوی:gol:

زانک جان محدثست و عشق قدیم هرگز این در وجود آن نرسید

ای امید ناامیدهای من بر تن خورشید می پیچد به ناز چادر نيلوفري رنگ غروب تك درختي خشك در پهناي دشت تشنه مي ماند در اين تنگ غروب از كبود آسمان هاي روشني مي گريزد جانب آفاق دور در افق بر لاله سرخ شفق مي چكد از ابرها باران نور مي گشايد دود شب آغوش خويش زندگي را تنگ مي گيرد به بر باد وحشي مي دود در...

فریدون مشیری نخجير براي كودكان سوگند بايد خورد كه روزي موج مي زد بال مي گسترد چون دريا درخت اينجا مبارك دم نسيمي بود و پروازي و آوازي فشانده گيسوان رودي گشوده بازوان دشتي چمنزاري و گلگشتي شكوه كشتزاران و بنفشه جو كناران بود خروش آب بود و هاي و هوي گله غوغاي جواناني كه شاد و خوش مي افكندند رخت...

ترک روز، آخر چو با زرین سپر هندو شب را به تیغ افکند سر

نی قصه‌ی آن شمع چگل بتوان گفت نی حال دل سوخته دل بتوان گفت غم در دل تنگ من از آن است که نیست یک دوست که با او غم دل بتوان گفت حافظ:gol: