مردها را ميشناسم با سيبيل هايشان ...
با صداي كلفتشان ... با قطر بازوهايشان ... با جيب هاي خالي يا پرشان ... با كفش هاي كهنه ... يا اتومبيل آخرين مدلشان ...
اما آيا ميتوانم مردها را با قلبشان بشناسم !؟
قلبي كه پشت غرور مردانگي شان پنهان شده ...
قلبي كه بزرگتر از قلب كوچك منست !
قلبي كه مي افتد ... از دست ظريفم ...
قلبي كه ميشكند ... آرام و بي صدا ...
و صداي شكستنش ...
پشت صداي مردانه اش ... پشت غرور باقيمانده اش ... به گوشم نميرسد .