مشاعرۀ سنّتی

[همیشه بارانی!]

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد

 

[alone.eng]

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف انچه تو اندیشی حکم انچه تو فرمایی

 

[self.f_t_m990]

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف انچه تو اندیشی حکم انچه تو فرمایی

یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا / از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا

 

[jungle bird]

آیینه ام شکست که خاکستری شدم
با اشک و آه می روم امشب کنار دل

 

[self.f_t_m990]

آیینه ام شکست که خاکستری شدم
با اشک و آه می روم امشب کنار دل

لالالالا گلم باشي هميشه در برم باشي / لالالالا گل خشخاش بابات رفته خدا همراش

 

[parsa913]

لالالالا گلم باشي هميشه در برم باشي / لالالالا گل خشخاش بابات رفته خدا همراش

شب تاريك و سنگستان و مو مست
قدح از دست مو افتاد و نشكست
نگه دارنده اش نيكو نگه داشت
و گرنه صد قدح نفتاده بشكست...

 

[self.f_t_m990]

شب تاريك و سنگستان و مو مست
قدح از دست مو افتاد و نشكست
نگه دارنده اش نيكو نگه داشت
و گرنه صد قدح نفتاده بشكست...

تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم / ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من

 

[vinca]

نقابی بر افکن ز پی امتحان را

نقابی بر افکن ز پی امتحان را

تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم /
ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من

نقابی بر افکن ز پی امتحان را	که تا بینی از جان لبالب جهان را
چو در جلوه آیی بدین شوخ و شنگی	برقص اندر آری زمین و زمان را
بروی زمین مهروار ار بخندی	بزیر زمین درکشی آسمان را
من از حسرت رویش از هوش رفتم	خدایا شکیبی تماشاکنان را
به دل زان نداریم یک مو گرانی	که بر سر کشیدیم رطل گران را
بهارت دلا کس ندانست چون شد	بهر حال دریاب فصل خزان را
فراموش کردند از مهربانی	چه افتاد یاران نامهربان را
از آن نام تو بر زبان می نراندم	که میسوخت نام تو کلام و زبان را
رضی این چه شور است در ناله ی تو	که از هوش بردست پیر و جوان را

رضی‌الدین آرتیمانی

میرزا محمد رضی معروف به میررضی آرتیمانی از شاعران و عارفان مشهور زمان صفویه است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای آرتیمان از توابع تویسرکان به دنیا آمد. در ایام جوانی به همدان عزیمت و در آنجا مشغول تحصیل شد و در سلک شاگردان میرمرشد بروجردی درآمد. میررضی به علت شایستگی وافری که داشت زود مورد توجه شاه عباس صفوی قرار گرفت و در جمع منشیان و میرزایان شاه در آمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان بزرگ صفوی شد. او در سال ۱۰۳۷ هجری قمری دیده از جهان فرو بست. او را در محل خانقاهش در تویسرکان به خاک سپردند. از او حدود ۱۲۰۰بیت شعر به جا مانده که معروفترین آنها ساقی نامهٔ اوست.

 

[self.f_t_m990]

نقابی بر افکن ز پی امتحان را	که تا بینی از جان لبالب جهان را
چو در جلوه آیی بدین شوخ و شنگی	برقص اندر آری زمین و زمان را
بروی زمین مهروار ار بخندی	بزیر زمین درکشی آسمان را
من از حسرت رویش از هوش رفتم	خدایا شکیبی تماشاکنان را
به دل زان نداریم یک مو گرانی	که بر سر کشیدیم رطل گران را
بهارت دلا کس ندانست چون شد	بهر حال دریاب فصل خزان را
فراموش کردند از مهربانی	چه افتاد یاران نامهربان را
از آن نام تو بر زبان می نراندم	که میسوخت نام تو کلام و زبان را
رضی این چه شور است در ناله ی تو	که از هوش بردست پیر و جوان را

رضی‌الدین آرتیمانی

میرزا محمد رضی معروف به میررضی آرتیمانی از شاعران و عارفان مشهور زمان صفویه است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای آرتیمان از توابع تویسرکان به دنیا آمد. در ایام جوانی به همدان عزیمت و در آنجا مشغول تحصیل شد و در سلک شاگردان میرمرشد بروجردی درآمد. میررضی به علت شایستگی وافری که داشت زود مورد توجه شاه عباس صفوی قرار گرفت و در جمع منشیان و میرزایان شاه در آمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان بزرگ صفوی شد. او در سال ۱۰۳۷ هجری قمری دیده از جهان فرو بست. او را در محل خانقاهش در تویسرکان به خاک سپردند. از او حدود ۱۲۰۰بیت شعر به جا مانده که معروفترین آنها ساقی نامهٔ اوست.

الا ای آهوی وحشی کجایی / مرا با توست چندین آشنایی

دو تنها و دو سرگردان دو بیکس / دد و دامت کمین از پیش و از پس

 

[vinca]

الا ای آهوی وحشی کجایی / مرا با توست چندین آشنایی

دو تنها و دو سرگردان دو بیکس / دد و دامت کمین از پیش و از پس

ای کاش که سجاده به زنار فروشند	این طایفه دین چند به دینار فروشند
حق از طرف برهمنان است که امروز	صد سبحه به یک حلقه زنار فروشند
ترسم که به خاکستر گلخن نستانند	زان جنس که این طایف دربار فروشند
در کار دلم کرد همه عشوه چشمش	خوبان دغا مهر به اغیار فروشند
مخمور دو چشم تو رضی گشته نگاهی	کاین باده نه در خانهٔ خمار فروشند

رضی‌الدین آرتیمانی

 

[alone.eng]

ای کاش که سجاده به زنار فروشند	این طایفه دین چند به دینار فروشند
حق از طرف برهمنان است که امروز	صد سبحه به یک حلقه زنار فروشند
ترسم که به خاکستر گلخن نستانند	زان جنس که این طایف دربار فروشند
در کار دلم کرد همه عشوه چشمش	خوبان دغا مهر به اغیار فروشند
مخمور دو چشم تو رضی گشته نگاهی	کاین باده نه در خانهٔ خمار فروشند

رضی‌الدین آرتیمانی

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد اشکارا

 

[jungle bird]

آنچه من گم کرده بودم پیش از امکان یافتم
آفتاب عشق را در مشرق جان یافتم

 

[همیشه بارانی!]

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

 

[self.f_t_m990]

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت/ متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را

 

[*zahedan]

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت/ متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را

از دوريت چه دارم ، غير از دلي شکسته
ذهني هميشه ابري ، فکري هميشه خسته

 

[self.f_t_m990]

از دوريت چه دارم ، غير از دلي شکسته
ذهني هميشه ابري ، فکري هميشه خسته

هر که دلارام دید از دلش آرام رفت / چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت

 

[دختر شرقی]

ترا مي خواهم و دانم كه هرگز
به كام دل در آغوشت نگيرم
توئي آن آسمان صاف و روشن
من اين كنج قفس، مرغي اسيرم

فروغ

 

[عطار]

مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم
کنار و بوس و آغوشش چه گویم چون نخواهد شد

 

[دختر شرقی]

در سرزمين قد کوتاهان
معيارهاي سنجش
هميشه بر مدار صفر سفر کرده‌اند
چرا توقف کنم؟
من از عناصر چهارگانه اطاعت ميکنم
و کار تدوين نظامنامه نيست

فروغ

 

[عطار]

تو و طوبی و ما و قامت یار
فکر هر کس به قدر همت اوست

 

[دختر شرقی]

تمام لحظه هاي سعادت ميدانستند
که دستهاي تو ويران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ي ساعت
گشوده شد و آن قناري غمگين چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهايش ، مانند لانه هاي خالي سيمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهايش ميرفت
گويي بکارت رؤياي پرشکوه مرا
با خود بسوي بستر ميبرد

فروغ

 

[jungle bird]

دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

 

[alone.eng]

دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

 

[alisaadaty]

در کوی نیکنامان ما را گذر ندادند
گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را

 

[jungle bird]

ای درخت آشنا
شاخه های خویش را
ناگهان کجا جا گذاشتی؟

یا به قول خواهرم فروغ
دست های خویش را
در کدام باغچه عاشقانه کاشتی؟

 

[alisaadaty]

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

 

[jungle bird]

آنجا کسی به عشق سلامی دوباره داد
اینجا کسی به سینه ی من سر کشید و رفت

 

[alisaadaty]

تو را عشق همچون خودی ز آب و گل
رباید همی صبر و آرام دل

 

[jungle bird]

لحظه های زندگی مثل چشمه مثل رود
گاه می جوشد ز سنگ گاه می خواند سرود

 

[alisaadaty]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدایا با که این بازی توان کرد