مشاعرۀ سنّتی

[mani24]

شعرت ناقصه عزیز


مطلب طاعت و پیمان و صلاح از منِ مست
که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

حافظ

چشم بانو

تا سرِ زلفِ تو در دست نسیم افتادست
دلِ سودازده از غصه دو نیم افتادست

چَشمِ جادویِ تو خود عینِ سَوادِ سحْر است
لیکن این هست که این نسخه سَقیم افتادست

 

[naghmeirani]

تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید
مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید

سعدی

 

[mani24]

تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید
مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید

سعدی

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست
که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست

 

[naghmeirani]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عُمر به خوش‌دلی گذارم یا نه

پُر کن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه؟

خیام

 

[mani24]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عُمر به خوش‌دلی گذارم یا نه

پُر کن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه؟

خیام

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

معلوم نشد که در طربخانۀ خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا
خیام

 

[smart student]

ای که دستت می‌رسد کاری بکن

پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

سعدی

 

[mani24]

روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم
در لباسِ فقر کارِ اهلِ دولت می‌کنم

تا کی اندر دام وصل آرم تَذَروی خوش‌خرام
در کمینم و انتظار وقتِ فرصت می‌کنم
حافظ

 

[smart student]

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم

اي بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما

حافظ

 

[naghmeirani]

ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻡ ﻭﻟﯽ
ﺁﻭﺥ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺩﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ

استاد شهریار

 

[mani24]

ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻡ ﻭﻟﯽ
ﺁﻭﺥ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺩﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ

استاد شهریار

در این زمانه که احساس مثل سابق نیست
برای عشق، کسی جز تو لایق نیست

هواشناسی کشور دروغ می گوید
که هیچ باد خوشی با دلم موافق نیست
صباغ

 

[naghmeirani]

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد
اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

سعدی

 

[mani24]

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد
اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

سعدی

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
حافظ

 

[yas87]

دیدی آن قهقههٔ کبکِ خرامان حافظ
که ز سرپنجهٔ شاهینِ قضا غافل بود
حافظ

 

[naghmeirani]

دست در حلقهٔ آن زلفِ دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهدِ تو و بادِ صبا نتوان کرد

حافظ

 

[mani24]

دست در حلقهٔ آن زلفِ دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهدِ تو و بادِ صبا نتوان کرد

حافظ

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
حافظ

 

[naghmeirani]

در هوایت بی‌قرارم روز و شب
سر ز پایت برندارم روز و شب

مولانا

 

[mani24]

در هوایت بی‌قرارم روز و شب
سر ز پایت برندارم روز و شب

مولانا

به دست تو تن من می شود کفن امروز
بیا و گور مرا هم خودت بکن امروز

 

[naghmeirani]

ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حالِ مَردُمان چون است

حافظ

 

[mani24]

ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حالِ مَردُمان چون است

حافظ

تو می هراسی از شبح راه راه مرگ
من می هراسم از غم جانکاه زندگی

 

[naghmeirani]

یاد باد آن که صَبوحی زده در مجلسِ انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

حافظ

 

[mani24]

یاد باد آن که صَبوحی زده در مجلسِ انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

حافظ

در عشق توام نصیحت و پند چه سود؟
زهراب چشیده ام مرا قند چه سود؟

 

[naghmeirani]

دانی که چنگ و عود چه تَقریر می‌کنند؟
پنهان خورید باده که تَعزیر می‌کنند

حافظ

 

[mani24]

دانی که چنگ و عود چه تَقریر می‌کنند؟
پنهان خورید باده که تَعزیر می‌کنند

حافظ

ده‌روزه مِهر گردون، افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

در حلقهٔ گل‌ و مُل خوش خواند دوش بلبل
هاتِ الصَّبُوحَ هُبّوا یا ایُّها السُکارا

حافظ

 

[yas87]

دور از تو شبیه م به یتیمی که به رویش

در جمع کسی سیلی محکم زده باشد

دور از ادب است اینکه بخندد لبت اما

دیوار دلت مشکی و ماتم زده باشد

 

[mani24]

دور از تو شبیه م به یتیمی که به رویش

در جمع کسی سیلی محکم زده باشد

دور از ادب است اینکه بخندد لبت اما

دیوار دلت مشکی و ماتم زده باشد

دل من مستحق این همه آزار نبود
آخه عاشق شده بود و عاشقی آر نبود

 

[naghmeirani]

دو اسبه پیک نظر می‌دوانم از چپ و راست
به جست و جوی نگاری، که نور دیدهٔ ماست

فخرالدین عراقی

 

[yas87]

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود

 

[mani24]

در کفِ غصه دوران، دلِ حافظ خون شد
از فراقِ رُخَت ای خواجه قوامُ الدین، داد

 

[naghmeirani]

دیده را فایده آنست که دلبر بیند
ور نبیند چه بود فایده بینایی را

سعدی

 

[yas87]

ای که دستت می‌رسد کاری بکن

پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار