دوست عزیز میدونی مشکل کجاست؟
مشکل از خر حمالی من و شما و اون بدبخت نیست
مشکل از اونجاست که کشور ما با این همه سرمایه...ثروت...منابع طبیعی و نفتی
هنوز نتونسته این ثروت رو به طور درست بین اقشار جامعه تقسیم کنه
البته من از مدینه فاضله و این حرفا صحبت نمیکنم
حتی هنوز نتونستن یک درصد از فقرای جامعه رو از نظر نیاز های حیاتی ...فقط حیاتی زیر پوشش اون ثروت بگیرن
توی اولین تاپیک هم گفتم
توی جامعه ما هستن افرادی که از فرط ثروت نمیدونن باید چه بکنن با این پول باد آورده
ماشین های دست ساز از بهترین کارخانه های ماشین سازی خارجی سفارش میدن
بهترین و لوکس ترین خانه ها و ویلا ها در ایران و کشورهای خارجی به اسمشونه
با یک عالمه حساب های بانکی و 3000 میلیارد دلار های بی زبون ملت ایران که به حساب های اونا هر روزه داره واریز میشه...
اما اینجا
من و شما داریم به هم انگ بی غیرت و بی عرضه میزنیم...تو سر و کله هم میزنیم که من با عرضم تو درک نمیکنی
من با فقرا زندگی کردم تو نکردی...و
...
مطمئن باش اونا خوشحال و سرمت هستن از این دعوا های ما
و اتفاقا خوشحال تر میشن که ما مشغول شیم به این دعواها و اونا...بیشتر بتونن سرمایه های ما رو بالا بکشن...
اصلا انداختن تفرقه بین ما...رمز پیروزی اوناست
حیات اونا به این بستگی داره...
وگرنه قبلا هم...درگذشته هم مردم کارگری میکردن ولی مگه وضع اینجوری بود؟؟؟؟
ظرف چند ماه گذشته..به جرات میتونم بگم یک ماه گذشته...250 تومن روی قیمت شیر رفته
از 950 تومن رسیده به 1200 تومن
تازه اگه گرون تر نشده باشه
دوست عزیز من فقط شیر رو مثال زدم...نمیگم برنج نمیگم گوشت که کیلویی 25000 تومن شده...نمیگم نون
حالا اون کارگر..فرضا خودش رو هم فدا کنه...فایده نداره وقتی دخلش با خرجش نمیخونه
درامد اون که مثل قیمت ها...مثل تورم هرروز بالا نمیره که
حقوق کارگران در سال شاید فقط یک بار افزایش پیدا کنه ( در خوشبینانه ترین حالت )
در سال چند صد بار قیمت ها افزایش پیدا کرده؟؟؟؟
حالا ما هی بیایم قصه حسین کرد شبستری واسه هم بخونیم که من با کارگرا بزرگ شدم
من به شما بگم من با کارگر ها زندگی کردم... از نزدیک زندگی به قول خوشون سگی رو دیدم...
که چی؟؟؟؟
چه مشکلی از زندگی اونا حل شد؟؟؟؟
کدوم چاله زندگیشون پر شد؟؟؟؟
بابا بخدا زندگی خودمون هم داره هر روز بدتر میشه
ما هرروز داریم سقوط میکنیم و خودمون نمی فهمیم
.....
نمیدونم
واقعا نمیدونم چی بگم
همین ها هم که گفتم زیادی بود...
دیدن خانواده ای که در سرمای سخت زمستون کنار خیابون نشستن...ظاهرشون خبر میدهد از باطنشون
بخدا جگرم رو آتیش میزنه
من فقیر نیستم اما
انسان که هستم...درک که دارم...شعور دارم...بخدا منم ایرانی ام...
بخدا خسته شدم...
یه بنده خدایی میگفت:
من دغدغه دارم این روزها در سرزمینی زندگی میکنم که در آن..دویدن سهم کسانی است که نمی رسند و رسیدن سهم کسانی که نمی دوند...
