گفتگوهای تنهایی
- شروع کننده موضوع سرمد حیدری
- تاریخ شروع
- وضعیت
اگر بدینسان زیست باید پست
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلند کاج خشک کوچه ی بن بست
گر بدینسان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود،چون کوه
یادگاری جاودانه،بر طراز بی بقای خاک
« احمد شاملو »
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلند کاج خشک کوچه ی بن بست
گر بدینسان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود،چون کوه
یادگاری جاودانه،بر طراز بی بقای خاک
« احمد شاملو »
banooyeariayi
عضو جدید
من باید
بلند شوم،
قهوه ای بو کنم،
بلکه عطر تنت از سرم بپرد
بلند شوم،
قهوه ای بو کنم،
بلکه عطر تنت از سرم بپرد
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من(مارگوت بیكل
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من(مارگوت بیكل
banooyeariayi
عضو جدید
سکوتم را ببخش...
در من فریادی از درد خفته است...
بیصدا می خوانم از غم خویش،می شنوی مرا؟
در من فریادی از درد خفته است...
بیصدا می خوانم از غم خویش،می شنوی مرا؟
تو نمی دانستی.
کوچه های دلتنگی را بدون تو قدم می زدم
زیر بارش باران های گل الود.. در یک قدمی ات
وتو نمی دانستی...!
مدام خواب دیشبم را در ذهن مرور می کردم
وقتی باران گونه های خیسم را می شست
و تو نمی دانستی !
دیدگانم در یک قدمی فاصله ات خشک مانده بود..
به گام هایی که لحظه به لحظه دور می شدند
...زیر بارش باران
و تو نمی دانستی...!
نگاه خسته و یخ زده ام یکی یکی قدم هایت را که دور میشد بدرقه میکرد
آن گاه که اشک های پنهانی... کاسه آبی شد پشت سرت
و تو نمی دانستی...!
چتری نبود سقفی نبود ومن اهسته پشت سرت گام بر می داشتم
و تو نمی دانستی !
تقدیر بود یا تقصیر
هرچه بود حدیثی شد راز آلود
بر کوچه های اندوه....!
فاصله بهانه بود
اگر دستهایم را دراز میکردم به تو می رسید
اما افسوس شکسته بود..
وچه دروغ بزرگی است ... وقتی می گویم همه چیز آرام است
وتو نمی دانستی !
چه بغض سنگینی دفترچه مشق های هر شبم را خیس می کند
به اتهام غرور...!
و در حسرت بک رویا....!
کوچه های دلتنگی را بدون تو قدم می زدم
زیر بارش باران های گل الود.. در یک قدمی ات
وتو نمی دانستی...!
مدام خواب دیشبم را در ذهن مرور می کردم
وقتی باران گونه های خیسم را می شست
و تو نمی دانستی !
دیدگانم در یک قدمی فاصله ات خشک مانده بود..
به گام هایی که لحظه به لحظه دور می شدند
...زیر بارش باران
و تو نمی دانستی...!
نگاه خسته و یخ زده ام یکی یکی قدم هایت را که دور میشد بدرقه میکرد
آن گاه که اشک های پنهانی... کاسه آبی شد پشت سرت
و تو نمی دانستی...!
چتری نبود سقفی نبود ومن اهسته پشت سرت گام بر می داشتم
و تو نمی دانستی !
تقدیر بود یا تقصیر
هرچه بود حدیثی شد راز آلود
بر کوچه های اندوه....!
فاصله بهانه بود
اگر دستهایم را دراز میکردم به تو می رسید
اما افسوس شکسته بود..
وچه دروغ بزرگی است ... وقتی می گویم همه چیز آرام است
وتو نمی دانستی !
چه بغض سنگینی دفترچه مشق های هر شبم را خیس می کند
به اتهام غرور...!
و در حسرت بک رویا....!
چه بی‌تابانه می‌خواهمت ای دوری‌ات آزمونِ تلخِ زنده‌به‌گوری!
چه بی‌تابانه تو را طلب می‌کنم!
چه بی‌تابانه تو را طلب می‌کنم!
دلم یک غریبه می خواهد
بیاید بنشیند فقط سکوت کند
و من هـی حرف بزنم و بزنم و بزنم
تا کمی کم شود این همه بار ...
بعد بلند شود و برود
بیاید بنشیند فقط سکوت کند
و من هـی حرف بزنم و بزنم و بزنم
تا کمی کم شود این همه بار ...
بعد بلند شود و برود
کاش یک لحظه به جایم بودی
تا بدانی که چه دردی دارد:
وقتی اندازه سنگینی یک کوه دلت غمگین است
و به اندازه تنهایی یک چاه تو هم تنهائی
و به اندزه آوارگی باد تو هم آواره
کاش یک لحظه به جایم بودی
تا بفهمی که چه دردی دارد:
باغبانی که تبر می سازدو
درختی که به اندیشه هیزم شدن از سبز شدن دل کنده
و اجاقی که ازآتش خالیست
کاش یک لحظه به جایم بودی
تا بدانی که چه دردی دارد
وقتی ازعشق نداری سهمی
و در آنجا که دلی هست وسیع
نیست یک ذره برایت جایی
کاش یک لحظه به جایم بودی
........
نه پشیمانم از این گفته خویش
که اگر یک لحظه
و فقط یک لحظه
تو به جایم بودی می شکستی آسان
نه پشیمانم از این گفته خویش
کاش هرگز تو نباشی چون من
تا بدانی که چه دردی دارد:
وقتی اندازه سنگینی یک کوه دلت غمگین است
و به اندازه تنهایی یک چاه تو هم تنهائی
و به اندزه آوارگی باد تو هم آواره
کاش یک لحظه به جایم بودی
تا بفهمی که چه دردی دارد:
باغبانی که تبر می سازدو
درختی که به اندیشه هیزم شدن از سبز شدن دل کنده
و اجاقی که ازآتش خالیست
کاش یک لحظه به جایم بودی
تا بدانی که چه دردی دارد
وقتی ازعشق نداری سهمی
و در آنجا که دلی هست وسیع
نیست یک ذره برایت جایی
کاش یک لحظه به جایم بودی
........
نه پشیمانم از این گفته خویش
که اگر یک لحظه
و فقط یک لحظه
تو به جایم بودی می شکستی آسان
نه پشیمانم از این گفته خویش
کاش هرگز تو نباشی چون من
در رویاهایم سیر می کنم
جایی که تورا پیدا کردم و جائی که ...
گم شدم درهرچه هیاهو بود.
گم شدم یا دست روزگار دورت کرد و ...
همان روزها بود که بزرگ شدم،با تمام کودکیم بزرگ شدم و حالا که میخواهم ...
یک ربع قرن بودن را تجربه کنم. چیز جدیدی نیست. همه اینها همان زمان تجربه شد.
من خیلی وقت است که بزرگ شدم... شاید یک بانوی بیست و چند ساله...
این روزها...
ماههای آخر بیست و سومین سال عمرم عجیب ذهن بی قرار مرا درگیر کرده است.
این روزها را ...
با دوستانی که شادیشان را در چند پک قلیان و چای میوه هست می گذرانم .
من عجیبم یا اینها؟؟!!
اینجا هم سکوت می کنم همه حرف میزنند و من در فکر بی فکریم.
دیوانه شدم یا .... ؟!!
جای چیزی اینجا کم است...
جای کسی کم است... نمیدانم!
من این روزها وجودم را به بانوئی تبدیل می کنم که هنوز سرشار از احساسات است.
جایی که تورا پیدا کردم و جائی که ...
گم شدم درهرچه هیاهو بود.
گم شدم یا دست روزگار دورت کرد و ...
همان روزها بود که بزرگ شدم،با تمام کودکیم بزرگ شدم و حالا که میخواهم ...
یک ربع قرن بودن را تجربه کنم. چیز جدیدی نیست. همه اینها همان زمان تجربه شد.
من خیلی وقت است که بزرگ شدم... شاید یک بانوی بیست و چند ساله...
این روزها...
ماههای آخر بیست و سومین سال عمرم عجیب ذهن بی قرار مرا درگیر کرده است.
این روزها را ...
با دوستانی که شادیشان را در چند پک قلیان و چای میوه هست می گذرانم .
من عجیبم یا اینها؟؟!!
اینجا هم سکوت می کنم همه حرف میزنند و من در فکر بی فکریم.
دیوانه شدم یا .... ؟!!
جای چیزی اینجا کم است...
جای کسی کم است... نمیدانم!
من این روزها وجودم را به بانوئی تبدیل می کنم که هنوز سرشار از احساسات است.
عشق بهترین نغمه در موسیقی زندگی است. انسان ِ بدون عشق، هرگز با همسرائی باشکوهِ بشریت همنوا نخواهد شد.
(روک شنایدر)
(روک شنایدر)
ماه من غصه چرا؟
آسمان را بنگر كه هنوز بعد صد ها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم و آبي پر از مهر به ما مي خندد
يا زميني را كه دلش از سردي شب هاي خزان
نه شكست و نه گرفت
بلكه از عاطفه لبريز شد و
نفسي از سر اميد كشيد
و در آغاز بهار دشتي از ياس سپيد زير پاهامان ريخت
تا بگويد كه هنوز پر از امنيت و احساس خداست
آسمان را بنگر كه هنوز بعد صد ها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم و آبي پر از مهر به ما مي خندد
يا زميني را كه دلش از سردي شب هاي خزان
نه شكست و نه گرفت
بلكه از عاطفه لبريز شد و
نفسي از سر اميد كشيد
و در آغاز بهار دشتي از ياس سپيد زير پاهامان ريخت
تا بگويد كه هنوز پر از امنيت و احساس خداست
من آن موجم که آرامش ندارم .............
کسی دیگر نمی کوبد در این خانه متروکه ویران را
کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم!!!
ومن شمع می سوزم ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند
ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم !!!
درون کلبه ی خاموش خویش اما
کسی حال من غمگین نمی پرسد!!!
و من دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم
درون سینه ی پرجوش خویش اما!!!
کسی حال من تنها نمی پرسد
ومن چون تک درخت زرد پاییزم !!!
که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او
ودیگر هیچی از من نمی ماند!!!
کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم!!!
ومن شمع می سوزم ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند
ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم !!!
درون کلبه ی خاموش خویش اما
کسی حال من غمگین نمی پرسد!!!
و من دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم
درون سینه ی پرجوش خویش اما!!!
کسی حال من تنها نمی پرسد
ومن چون تک درخت زرد پاییزم !!!
که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او
ودیگر هیچی از من نمی ماند!!!
نمیدانـَم!
دلـ ِ مـَن نازُک اسـت یـا چشمان ِ تـوتیـز
هـَرگـاهْ نِگـاه بـه تـو میدوزَمـ
بـَند ِ دلـَمـ پـاره میشوَد
دلـ ِ مـَن نازُک اسـت یـا چشمان ِ تـوتیـز
هـَرگـاهْ نِگـاه بـه تـو میدوزَمـ
بـَند ِ دلـَمـ پـاره میشوَد
چقــدر باید بگذرد؟؟
تا مـن
در مـرور خـاطراتم
وقتی از کنار تــو رد می شم.
تنـــم نلــرزد.....
بغضــم نگیــرد
تا مـن
در مـرور خـاطراتم
وقتی از کنار تــو رد می شم.
تنـــم نلــرزد.....
بغضــم نگیــرد
دوباره شب دوباره تنهایی
دوباره این سکوت مرگبار
انگار این روزا تمومی ندارن
پس کی این سکوت میشکنه
پس کی این فاصله ها کم میشن
الان دیگه حسم میگه ما واسه همیشه از هم دور میمونیم
آخه هیچ تعمیرکاری نتونس اون پلی که ما رو بهم وصل میکرد تعمیر کنه
دوباره این سکوت مرگبار
انگار این روزا تمومی ندارن
پس کی این سکوت میشکنه
پس کی این فاصله ها کم میشن
الان دیگه حسم میگه ما واسه همیشه از هم دور میمونیم
آخه هیچ تعمیرکاری نتونس اون پلی که ما رو بهم وصل میکرد تعمیر کنه
بــه جــرمـ وســوسـه...
چــه طعنـــه هــا کـــه نشنیــدی حــــوا....!
پـــس از تـــو...
همـــه تـــا تـــوانستنــد آدم شـــدنــد...!!!
چـــه صــادقـــانهــ حــوا بـــودی..
و چـــه ریـــاکـــارانـــه آدمیــــم...!!
چــه طعنـــه هــا کـــه نشنیــدی حــــوا....!
پـــس از تـــو...
همـــه تـــا تـــوانستنــد آدم شـــدنــد...!!!
چـــه صــادقـــانهــ حــوا بـــودی..
و چـــه ریـــاکـــارانـــه آدمیــــم...!!
گفتم بگو
سکوت کرد و رفت .
و من هنوز گوش میدهم...
سکوت کرد و رفت .
و من هنوز گوش میدهم...
پروازرابه خاطربسپارپرنده مردنی است.............
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 | |
|
کوچه های تنهایی | ادبیات | 6180 | |
|
((**++ تشکر از تنهایی کاربری که شایسته تشکر است ++**)) | ادبیات | 52 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122
-
-