مينشينم و...فقط تماشا ميكنم...
تمام ادعاها را مرور ميكنم...روزهايي كه برايم مهم بودي...
و من...
چه ساده و كودك بودم...
چقدر صادقانه باور كردم كه واقعي هستي!!
امروز مينشينم و...تماشا ميكنم كه...
چگونه آنروزها به من ميخنديدي و من نميديدم...
Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
---|---|---|---|---|
گفتگوهای تنهایی | ادبیات | 11193 | ||
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 | ||
((**++ تشکر از تنهایی کاربری که شایسته تشکر است ++**)) | ادبیات | 52 |