تاپیک جالبیه!
والا پسرهام گریه میکنن ولی همونجور که بقیه گفتن دوست ندارن کسی گریه شون رو ببینه.
آخرین باری که گریه کردم سر سریال دارا و ندار بود که (همون خونواده که پدرش علیرضا خمسه بود) که زن خونه سر شام داشت غصه میخورد چون آبگوشت درست کرده بود و اصلا گوشتی توی غذاش نبود و پدر خونه مجبور بود بگه این آبه گوشته نه گوشت آب تا بچه هاشون دلشون نشکنه. یا مثلا یه بار خانم خونه رفته بود خرید پول نداشت لباسی که دوست داشت رو بخره...
کلا توی این سریال این جور صحنه های مربوط به فقرا رو نشون میداد گریه ام میگرفت، ولی پا میشدم از پای تلویزیون میرفتم توی اتاقم که کسی نبینه! البته یه جاهاییش هم جلو خودم رو میگرفتم!
جاهایی هم که غرور ملیم تحریک میشه گریه ام میگیره (مثلا هنوز اون صحنه گل خداداد به استرالیا برای جام جهانی یا مثلا برخی اتفاقات سیاسی که می افته که به کشورم افتخار می کنم)گریه ام میگیره...
برای ندیدن نامزدم هم گاها گریه میکنم چون از هم دوریم (ولی داره درست میشه ان شاء الله)
شخصا دلم خیلی نازکه، میگن گریه برای مرد بده ولی بگن،مهم نیست مهم اینه که آرومم میکنه.
گریه بد نیست به شرطی که غرور مرد نشکنه، سعی میکنم در جمع گریه نکنم چون احساس میکنم غرورم میشکنه، غرور بد چیزیه آقایون دارند
(البته اونجا یهو نصف سالن زدن زیر گریه!:دی)
