نامه عاشقانه من

[mohammad azizi]

به کجا می نگری

به چه می اندیشی

و چرا باد چنین

بر تنت می ریزد

نازنین موی بلند تو چرا

به پریشانی موج دریاست

دل دریایی تو

نکند دلگیر است

نکند اشک

به گلبرگ رخت می لغزد

آه ای روح بلند خورشید

آسمان لبخند

پری دریاها

سوی این خسته دل خاک نشین

رخ بگردان و ببین

دل دریایی او هم پیداست

 

[nazanin jamshidi]

از زمانی که تو مرا در آغوش می کشیدی...موهای پریشانم را نوازش می کردی ...می بوسیدی... و در انتها گیس باف می بستی

دیر گاهی است که گذشته...

اما من هنوز هم موهایم را باز نکرده ام!

هیچ شانه ای اجازه ندارد جای دستان نوازشگرت را بگیرد...

هیچ آینه ای نمی تواند به جای آینه ی چشمانت باشد...

به یاد می آوری؟

من همیشه موهایم را در آینه ی چشمانت مرتب می کردم...

حال که نیستی..موهایم را به نگاهم می بخشم، تا عطر انگشتان ات را تداعی کند و جای خالی ات را کتمان...

می دانم، تو باز می گردی...نباید به جای خالی ات بنگرم...

باید تا می توانم به عطر دستانت لابلای موهایم دل خوش کنم و با خاطراتت زندگی...

پیکر نیمه جانم باید یلدای فراق را پشت سر بگذارد و به بهار وصال برسد ...

دیر یا زود آوای دلنواز قدمهایت در کوچه پس کوچه ها ی دلم می بپیچد و مرا بی تاب می کند...

من نباید بمیرم... باید با ته مانده ی شمیم حضورت بر تار و پود وجودم خود را زنده نگه دارم

و برای وصالی ابدی مهیا شوم...

بهشت نزدیک است...

نازنین فاطمه جمشیدی

 

[nazanin jamshidi]

بغض تلخ تنهایی ام را با طعم شرابی مدهوش کننده فرو می برم...

تا شاید لحظات نفسگیر زندگی ام را در نیستی خوشایند بی خبری تسکین باشم

و بی تو ماندن را تاب بیاورم...

دمی را تهی از آلام درون با خاطرات زیبا و دوست داشتنی ام به خلوت می نشینم...

و تورا در اوهام خود به تصویر می کشم...

از عطر به جای مانده از نفسهایت نفس می کشم...

به قهقرا سفر می کنم!

چقدر در کنار تو شاد بودم و چقدر آرام...

خوشبختی را در یک قدمی خود می دیدم...

از تلنگر روزگار واهمه ای نداشتم...

همچون گل رزی تنها به تو تکیه کرده بودم...

ار شکستن ساقه ی اندام ظریفم هراسی به دل نداشتم...

می دانستم تو نمی گذاری من به زمین بخورم...

می دانستم حامی بی بدیل من به شمار می آیی...

اما افسوس که اشتباهی عاشقانه دامن گیرم شد...

تو خود مرا شکستی...

به زمین سپردی و همچون رهگذری از کنارم گذشتی...

حال رد پای به جای مانده از نوازش هایت بر روی اندام ظربف من، مرا شیفته ی این شوکران کرده

و به قعر سیاه چاله های تباهی می کشاند...

اما من این فنا شدن را به فراموشی ترجیح می دهم...

و مجنون ترین لیلی می مانم...

شاید بازگردی...

نازنین فاطمه جمشیدی

 

[nazanin jamshidi]

همدم تک تک لحظه های من!

موهایم را با انگشتانت آذین ببند...

در آینه ی چشمانم خیره شو

و جایگاه خودرا ببین...

تو در قلب تپنده ی زندگی من جای داری...

من بی تپش های تو حتی یک لحظه هم زنده نیستم...

تو روح مرا تسخیر کرده ای...

جسم مرا به صلیب آرزوهای مردانه ات کشانده ای

و پیچک لطیف احساسم را محصور محبت بی وصفت کرده ای...

مگر می توانم خاطرم را از یاد تو تهی کنم...

مگر می توانم یک لحظه هم بی تو زندگی کنم...

حتی تصور یک ثانیه بی تو ماندن،

هستی ام را با شرار شعله ای بی انتها به آتش می کشد...

دوستت دارم....

نازنین فاطمه جمشیدی

​

 

[venoos*m]

کجا را سرابی از عشق نام نهاده اند تا خودی گرفتار کنم .....

مگر این سراب دنیا را تمثیلی از نهایت عشق نیست .....که من اینگونه عاشقم ......

دلم خسته است .......قلبم به بی تابی همه دوریها در گوشه گوشه کنار این ورطه هستی اشنایی دیرین است ....

اما چه باک ......چرا خودی را از دست داده ام که لایق عاشقانه ترین هاست ....

دلم صندوقچه ی احساس و نگاهم از عشق لبریز .....

نگاهی میخواهم که درک کند... قلب همچون سکوت صدای غربت شنیده ام را ....


نرگس فاطمی

 

[mohammad azizi]

شبها میگذرند
یکی پس از دیگری
و من هنوز نشسته بر صندلی چرخدار خیره به دیوار مینگرم
نمیدانم بیدارم یا خواب
نمیدانم در جستجوی چه هستم
ولی ساکتم
سکوتم به وسعته دریا هاست
دیروز پروانه ای آزاد بودم
ولی امروز در قفس این صندلیه دو چرخ گرفتارم
دلتنگه قدم زدن در زیره بارانم
ودر ماتم از دست دادنه دو باله پروازم اشک میریزم
اشک امانم را بریده
ایکاش میدانستم که چه محتاجم
ایکاش میدانستم روزی بالهایم را میگیرند
ایکاش میدانستم روزی همدمم
دیگر لبخند هم نمیزند
واااااااای که چه تنهایم من!
چگونه انقدر ساده گذشته های شیرینم را از دست دادم
چگونه توانستم دقت نکنم که زندگی زیباست
افسوس و صد افسوس
روزهایی قدم بر میداشتم و گاهی میدویدم
ولی نمیدانستم
به چه سویی قدم بر میدارم
با چه هدف میدوم
از دویدن لذت نمیبردم
از قدم زدن احساسه شوق نمیکردم
اما امروز خوب میدانم ارزش آن دویدن ها را
خوب درک میکنم حسه غریبه همیشه دور بودن را
به خوبی حسمیکنم درجمع بودن و نبودن را
حسرت عذابم میدهد
اشک میریزم
در حسرت قدم زدن
در حسرت یک تاتی تاتی کوچک به مانند
کودکان یکساله
اما افسوس
دیشب سوزنیبه کفه پاهایم زدم
و باز آه از نهادم بلند شد
پاهایم سرد بود
اینرا با لمس دستانم حس میکردم
زخم های ریز و کوچک کف پاهایم را پر کرده بود
اما دریغ ازحتی کمی سوزش
ذره ای درد
لحظه ای درد کشیدن
واااااای که امروز چه حسرتی در دلم نشسته
حسرت درد هایی که کشیدم و قدر ندانستم
حسرت اشکهایی که بی جهت و از روی ناز ریختم
که اگر امروز درد داشتم از ته دل میخندیدم
باز شبها میگذرند.....
و من هنوز تنها به صندلیم تکیه کرده
و به دوردست خیره مانده ام
ایکاش روزی درد میکشیدم
آه...
​

 

[narges_F]

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]یه لحظه گوش کن خدا[/FONT]
​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]جدی میگم![/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]نه بچه بازیه و نه ادا و اطور[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تو این دنیا[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]حال خیلی ها اصلا خوب نیست[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]یه دستی به زندگیشون بکش[/FONT]
​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]لــــــــطــفـاً[/FONT]​

 

[nazanin jamshidi]

حس خوبي است! ديدن و بودن تمام آنهايي كه دوستشان داري . آنان كه از آغاز گرماي نفسهاشان


تلخي هايت را زدود و بارها چيدن خوشه ي بشارت را با سر انگشتان مهربانشان نظاره كردي ...


چه نعمتي است اينجا قدم زدن و سر مستانه از درد خويشتن رهايي يافتن و اندكي آسوده گشتن .


اينجا مي شود غبار را زدود . خاك عكسهاي كهنه را تكاند . انار هاي سرخ را دانه كرد و گلپر پاشيد .


پرده ي خاطرات را تكاني داد و از پيله ي تنهايي بيرون خزيد . مي شود


نگاه كرد و به شمار انگشتان دست نفس كشيد بي درد ، بي بغض ، بي شك ....


اينجا مي شود خانه كرد . آذين بست و خوش پوشيد . سيب سرخ آورد و كمي اشتياق !


مي شود گوش داد و صداي گام هاي مسافر را شنيد .


در بگشا !


اينجا مي شود ميزبان شد عابران پر اميد را ....


همين ...

سبز ترين باشيد


از تمام دوستانی که نامه های مرا می خوانند...


در این تاپیک نامه می نویسند...


یا با تشکر ها و همراهی های بی شایبه خود مرا شرمتده می کنند...


متشکرم






​

 

[mohammad azizi]

تو را گم کرده ام
انگار نیستی،نه صدایی از تو است و نه نگاهی
پس بگو چرا نمیکنی از من یادی
من برایت شده ام لحظه ای،گهگاهی
فکر نمیکنم از دوری ام آرامی
در حسرت منی و پریشانی
تو را گم کرده ام و در جستجوی توام ،تا تو را دوباره به قلبم برسانم ،
قلبم نفس میخواهد،باید قلبم را تا لحظه ی پیدا کردنت بی نفس بکشانم.
آنقدر دلم برایت پرپر زد که بی بال شد،
آنقدر گشتم و گشتم اینجا و آنجا که اینک خودم را نیز گم کرده ام.
بشنو صدایم را ،این آخرین نوای کسی است که بی تو بی صداست
ببین حالم را،این آخرین نفسهای کسی است که بی تو بی هواست
تو را گم کرده ام و تنهایی را پیدا،ای غم تو دیگر به سراغم نیا
نیستی و خیالت با من است،از خیال تو یادت در قلب من است،
از یادت ،دلتنگی به جا مانده و انتظار،بیش از این مرا بیقرار نگذار.
تو را گم کرده ام و آغوش سردم در حسرت گرمای وجودت مانده،
قلب عاشقم این قصه نیمه تمام را تا آخرش خوانده،
این خاطره هاست که در خاطر پریشانم به جا مانده.
میخواهمت ای جواهر گمشده ام،
اگر بودی و میدیدی حالم را ،میفهمی که چرا دیوانه شده ام.
فاصله ی من و تو ، دورتر از آسمان و دریا است

 

[نادین]

تو را گم کرده ام
انگار نیستی،نه صدایی از تو است و نه نگاهی
پس بگو چرا نمیکنی از من یادی
من برایت شده ام لحظه ای،گهگاهی
فکر نمیکنم از دوری ام آرامی
در حسرت منی و پریشانی
تو را گم کرده ام و در جستجوی توام ،تا تو را دوباره به قلبم برسانم ،
قلبم نفس میخواهد،باید قلبم را تا لحظه ی پیدا کردنت بی نفس بکشانم.
آنقدر دلم برایت پرپر زد که بی بال شد،
آنقدر گشتم و گشتم اینجا و آنجا که اینک خودم را نیز گم کرده ام.
بشنو صدایم را ،این آخرین نوای کسی است که بی تو بی صداست
ببین حالم را،این آخرین نفسهای کسی است که بی تو بی هواست
تو را گم کرده ام و تنهایی را پیدا،ای غم تو دیگر به سراغم نیا
نیستی و خیالت با من است،از خیال تو یادت در قلب من است،
از یادت ،دلتنگی به جا مانده و انتظار،بیش از این مرا بیقرار نگذار.
تو را گم کرده ام و آغوش سردم در حسرت گرمای وجودت مانده،
قلب عاشقم این قصه نیمه تمام را تا آخرش خوانده،
این خاطره هاست که در خاطر پریشانم به جا مانده.
میخواهمت ای جواهر گمشده ام،
اگر بودی و میدیدی حالم را ،میفهمی که چرا دیوانه شده ام.
فاصله ی من و تو ، دورتر از آسمان و دریا است

 

[نادین]

لحظه ایی که برای اولین بار وارد قلبم شدی
بهترین لحظه ی زندگی در تمام عمرکوتاهم بود
لحظه ایی که پرسیدم :
بمانم یا بروم؟؟
گفتی:
نمیدانم...
لحظه به لحظه مردنم را به نظاره نشسته ام ...
مردنم نزدیک است ...
نمیدانستم عمر عاشق بودنم
اینقدر کوتاه است...
نمیدانستم...

 

[ESPEranza]

باد را سپرده ام


​

به وقت هوای بارانی چشم هایش


​

به نسیمی خنک


​

بنوازد گونه های خیسش را


​

تا فراموش کند


​

دلی که چون پنجره ای


​

از ورایش با رنگها سخن میگفت


​

شکست


​

و از یاد ببرد


​

دستی که روزی عاشقانه به آن تکیه میداد


​

کنار گذاشت.


​

​

 

[mohammad azizi]

تنها که میشوم.....
سرم را روی زانوهایم می گذارم
و
برای خود دنیایی از تو میسازم.....
و
آن لحظه ها رو عمری زندگی می کنم.....

سرم را که بلند می کنم......

به کوتاهی یک پلک زدن دنیایم خراب می شود باز.....

دنیای من شیشه است یا بودن تو زودگذر؟!؟!؟!؟!

و آن وقت.......

موهایم را به ظرافت قلب مهربانت شانه میزنم..........

درآینه نگاهت که سالهاست در چهار چوب بی کسی هایم نقش بسته....
به عشق خود می رسم........
به یاد هیچ خاطره خوبی لبخند میزنم..........
و
گرد وغبار لحظاتی که شاید بی تو گذشته را پاک می کنم......
و
با قدم های مضطرب اما عاشقانه نزدیکت میشوم.........
و
آرام و عجیب با حضورت یکی می شوم......

زیباترین من..........

عشق هرگز طرد نشده........
​

 

[nazanin jamshidi]

باورم نمی شود این تو هستی... مرد بی بدیل رویاهای من؟

تورا سالها در خود زندگی کرده ام و حال در زیر قطرات با سخاوت باران یافتم

گویی که تو زاده ی بارانی...

همانقدر با سخاوت...همانقدر پاک... همانقدر مهربان ... همانقدر بی آلایش...

تو هدیه ی آسمانی؛ازتبار ابرهای عاشق و از نسل صداقت و مهربانی...

که مرا با مروارید های درخشان آغوشت می پوشانی و از محبت بی نیاز می کنی...

من به اندازه ی یک سرزمین تشنه، به انتظار سیراب شدن هستم....

حال مرا در میان خود پنهان کن...

لبهای ترک خورده از برهوت بی کس ام را، با بوسه ای ترنم زندگی بخش....

تنهایی ام را مونس و همدم باش.... مرا به اوج آرزوهایم برسان...

این منم، لیلی تو...

کسی که دیر زمانیست تو را به سرنوشتش می خواند و غزل سرایی چشمان تو را می خواهد...

و تو مجنو ن من... تکیه گاه من... سنگ صبور من...

به من اشاره کن تا زندگی و هستی ام را به پاهایت بریزم...

عاشقانه ترین کلبه ی دنیا را بسازم ...

ترانه وصال را بسرایم و در زیر این باران، سنتور مهر را بنوازم...

مرا احساس کن...

که من محتاج تسکینم...

نازنین فاطمه جمشیدی

 

[ESPEranza]

دوست دارم دستم را بگیری و زیر گوشم زمزمه کنی…

پشت خواب های نا ارام تو چیزی بیش از نگرانی های زنانه نیست!

دوست دارم دستت را بگیرم و زیر گوشت زمزمه کنم…

که پشت نگرانی های من مردی ایستاده که دیوانه وار دوستش دارم!

 

[mohammad azizi]

امشب باز هم ‍‍‍‍‍‍پستچی ‍‍‍‍‍‍‍ محله ی ما نیامد






یا باید خانه مان را عوض کنم یا ‍پستچی را ...






تو که هر روز برایم نامه می نویسی...






مگه نه؟!؟

 

[nazanin jamshidi]

آرام باش عزیزدلم.... آرام باش

من همیشه همراه تو ام....همیشه در کنار تو...

ای زیباترین عشق...ای پاک ترین ترنم هستی...من تو را رها نمی کنم....

حتی اگر قرار باشد از پس این دستگاههای بیجان تورا ببوسم و از تو نفس بگیرم...

باز هم عاشقانه تو را می خوانم...صادقانه تو را می نویسم....

تو زیباترین و خاص ترین اتفاق زندگی منی....

تو شبنم های محبت را به دلم نقش میزنی...

من با تو به اوج آرزو هایم می رسم و بی تو به ورطه ی نیستی...

من تو را رها نمی کنم...تو اعتبار هستی منی...

تو تنها بهانه ی بودنی...

تو منحصر به فرد ترین و صادق ترین رویایی ...

دوستت دارم

و تا ابد در کوچه های انتظار... به امید باز گشت تو، به تحصن می مانم...

نازنین فاطمه جمشیدی

 

[S&M R]

عاشقانه هایی که برایت مینویسم
مثل آن چای هایی هستند که خورده نمیشوند!
یخ میکنند و باید دور ریخت!
فنجانت را بده دوباره پر کنم

 

[mohammad azizi]

خیال کن روزگارم روبه راهه
خیال کن رفتیو دلم نمرده
خیال کن مهربون بودیو قلبم
کنار تو ازت زخمی نخورده
خیال کن هر چی بین ما نبوده
خیال کن خیلی ساده داری میری
خیال کن بی خیال بی خیالم
شاید اینجوری ارامش بگیری
گذشتی از منو ساکت نشستم
گذشتی از منو دیدی که خسته م
تو یادت رفته که توی چه حالی
کنارت بودمو زخماتو بستم
خیال کن که سرم گرمه عزیزم
خیال کن بی تو هیچ دردی ندارم
خیال کن زمستونه ولی من
توی شب هام شب سردی ندارم
خیال کن قلب من شکستنی نیست
خیال کن حقمه تنها بمونم
خیال کن عاشقم بودی ولی من
شاید قدر تو رو هرگز ندونم
گذشتی از منو ساکت نشستم
گذشتی از منو دیدی که خسته م
تو یادت رفته که توی چه حالی
کنارت بودمو زخماتو بستم

 

[eelhamm]

تا روزی کــه بــود،
دســت هــایــش بــوی گــل ســرخ مــی داد!
از روزی کــه رفــت
گــل هــای ســرخ
بــوی دســت هــای او را مــی دهنــد . . .

 

[nazanin jamshidi]

در زیر آلاچیقی از عشق و باران...

حلقه ی وصال را هدیه می گیرم...

و با لمس انگشتان مردانه ی تو،خوشبختی را در زندگی ام می آرایم

چه سهل و آسان فرمانروا شدم و قلمرو احساس خود رایافتم...

دیگر عاشقانه هایم را با جوهر وجود تو می سرایم

و کتیبه ای از دل را به دنیا می آورم

شاهدان عقدمان آسمان پاک و بی آلایش است...

و هلهله ی ما شدمان رعد ابرهای عاطفه...

تعهدی جاودانه، کلبه ی معاشقه ی صادقانمان را می سازد

و انحصار بازوان تو، وفاداری را به هر عشاقی می آموزد...

نازنین فاطمه جمشیدی

 

[nazanin jamshidi]

چتر را به حال خود رها کن...

من می خواهم میزبان ترنم دلنواز باران،در میان حصار دستان تو باشم....

می خواهم با دستان با سخاوت باران، صورت تو را نوازش کنم...

می خواهم با لبان تر و نمناک باران، لبان تو را ببوسم...

و موهایم را تزیین کنم...

من می خواهم در زیر آلاچیقی از برگ و ریاحین همسر و همراه تو باشم...

مرا دریاب که بی تو غریب ترین لیلی دنیام...

و با تو دلرباترین معشوقه ی هستی...

ای زیباترینم؛ اعجاز باران مرا محصور آغوش تو کرده...

حال که یک نفس هم میانمان فاصله نیست، مرا احساس کن...

که گلهای ارغوانی عشق ام محتاج نوازشند و پیچک پر پیچ و تاب اندامم محسور وجود تو...

نازنین فاطمه جمشیدی

​

 

[nazanin jamshidi]

در دریغستان آغوش پر سخاوت تو

پستوهای تاریکی غم به نور مهتاب بخشیده می شوند

و مرا در سیاه چاله های انتظار محبوس می کنند...

ظلمت را به آسمان زندگی ام می پاشتد

و زندگی ام را به شب وهم برانگیز سکوتی بارانی می سپارند...

کجایی یارمن؟بازگرد ؛ این دل را بی تو درمانی نیست...

فاصله هستی ام را به آتش می کشد و شعله ای از آه را در دلم تحریق می کند؛

احساسم را به شرار ناخوشایند دلتنگی می بخشد و نفس های مرا به تاراج می برد...

همسفرم!

تا رمقی در کالبد نیمه جانم به جای مانده، بازگرد....

که من محتاج تسکینم...

نازنین فاطمه جمشیدی

​

 

[nazanin jamshidi]

باﺯ ﻫﻢ ﻣﻴﻠﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻱ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻴﺎﻧﻤﺎﻥ ﭘﺪﻳﺪﺍر ﺷﺪ ﻭ ﻋﻄﺮ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭﻳﻎ ﻛﺮﺩ...

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﺖ، ﺩﺭ ﭘﺲ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﻱ ﮔﻨﮓ ﻭ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻡ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ بی تاب ﻛﺮﺩ...

ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺗﻨـﮓ ﺷﺪﻩ؛ ﻛﺠﺎﻳﻲ ﻳﺎﺭﻣﻦ؟

ﻛﺠﺎیی ﻣﻮﻧﺲ ﻭ ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎﻩ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﻦ؟

آﻏﻮﺷﻢ ﻳﺦ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﺑﺴﺘﻪ،ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﺴﺦ ﺷﺪﻩ...

ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ در ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ...

ﻧمی خوﺍﻫﻲ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻱ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﺎﻣﻦ ﮔﺎﻫﻲ ﺍﺯ آﺭﺍﻣﺶ ﺑﺎﺷﻲ؟

ﻧمی خواهی ﺳﻘﻒ آﺳﻤﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ...

ستارگان وصال را به زیر آوری و ﻣﻮﻧﺲ ﻭ ﻫﻤﺪﻣﻢ ﺑﺎﺷﻲ؟

ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑر رﻭﻱ آﻳﻨﻪ ﻱ ﺭﻭﻳﺎ ﻧﻘﺶ ﻣﻲ ﺯﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻲ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺒﻴﺨﻮﻥ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲام را ازمن دریغ کرده...

ﺗﺎ ﺭﻣﻘﻲ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩ؛ ﺑﻲ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻲ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ...

جز فرشته ی مرگ، تکبه گاهی برایم نمانده...

بازگرد...

نازنین فاطمه جمشیدی

 

[aynaz.m]

نزدیک شد و تمام وجودش میلرزید
نمیدانست از شادیست یا از دلهره
ولی وجودش میلرزید از دیدن چشمانش
از حضورش از صدای نفسهایش
به سختی باور میکرد کسی که روبه رویش ایستاده
همانی باشد که منتظرش بوده این همه وقت
یاد لحظاتی افتاد که در دلش میگفت یعنی روزی نگاهم در نگاهت محصور میشود
و دستانم دستانت را لمس میکند
تمام وجودش میلرزید هوز خیال میکرد خوابیست شیرین
میترسید بلندشود و تمام کابوسها دوباره تکرار شود
تنها با شنیدن نامش به خودش امد و تازه فهمید این دیدار حقیقیست نه رویای هر شبش
به ارامی سلامی داد
اما در جواب به سمتش امد و ارام در گوشش گفت
انقدر دل تنگ هستم که دلم میخواهد محکم بغلت کن و نگذارم بی من جایی بروی
دوستت دارم
و تمام حرفشان به همین کلام چرخید اخر دیگر فقط چشمانشان به هم سخن میگفت و همین شد زیباترین اتفاق زندگی هر دو

 

[نادین]

به آغوش تومحتاجم

برای حس آرامش

برای زندگی با تو

پر از شوقم پر از خواهش

به دستای تو محتاجم

برای لمس خوشبختی

واسه تسکین قلبی که

براش عادت شده سختی

به چشمای تو محتاجم

واسه تعبیر این رویا

"که بازم میشه عاشق شد تواین بی رحمی دنیا"

به لبخند تو محتاجم


که تنها دلخوشیم باشه

بذار دنیای بی روحم"به لبخند تو زیباشه"
​

 

[نادین]

نفسم؛

دیشب را تا صبح بدنبالت گشتم
لابه لای تمام خاطرات گذشته...
تمام خوبهایم را ورق زدم...
لحظه به لحظه اش را...
رد پایت همه جا جاریست...
اما...
دوباره تکرار داستان همیشگی
نبود تو و انتظار من...!!!
امروز را هم دوباره دنبالت می گردم......مثل همه روزهای نبودت!!!
امروز هم سراغت را از تمام برگ ها می گیرم...!
شاید برگی را از قلم انداخته باشم!

لحظه لحظه نفس کشیدنم را بدنبال تو میگردم در مرور خاطراتم
زندگیم تا کی بدنبالت بگردم
دیگر نفس کشیدن برایم سخت شده است...http://www.www.www.iran-eng.ir/images/smilies/cry.gif

 

[baran72]

مهربانم ،ای خوب!
یادقلبت باشد؛یک نفر هست که اینجا
بین آدم هایی،که همه سرد وغریبند باتو
تک وتنها،به تو می اندیشد
وکمی،
دلش از دوری تو دلگیر است...
مهربانم ،ای خوب!
یاد قلبت باشد؛یک نفر هست که چشمش
به رهت دوخته بر در مانده
وشب و روز دعایش این است؛
زیر این سقف بلند،هرکجا هستی،به سلامت باشی
ودلت همواره،محو شادی و تبسم باشد...
مهربانم،ای خوب!
یادقلبت باشد؛یک نفر هست که دنیایش را،
همه هستی و رویایش را،به شکوفایی احساس تو،پیوند زده
ودلش می خواهد،لحظه ها را باتو،به خدابسپارد...
مهربانم،ای خوب!
یک نفر هست که باتو،
تک وتنها باتو
پر اندیشه و شعراست وشعور!
پر احساس و خیال است و سرور!
مهربانم! این بار، یاد قلبت باشد؛
یک نفر هست که باتو،به خداوند جهان نزدیک است
وبه یادت،هر صبح،گونه سبز اقاقی هارا
از ته قلب و دلش می بوسد
ودعا میکند این بار که تو
بادلی سبز و پر از آرامش،
راهی خانه خورشید شوی
وپراز عاطفه و عشق وامید
به شب معجزه و آبی فردا برسی...

 

[mohammad azizi]

میروی و فراموش میکنم
؟چه بی صدا میگذری و میروی ,بی انکه به تنهایی من بیندیشی کوله ات را میبندی و راه سفر را در پیش میگیری!!!
نگاهی به پشت سر خود نمی اندازی که مبادا چشمان گریانم را ببینی؟
ایا به ذهنت خطور نمیکند بی تو چه کنم؟
باشد!باشد برو !فراموش میکنم ولی نه گذشته و خاطرات را بلکه اینده را فراموش میکنم!
اینده ای که باهم نقشه اش را کشیده بودیم...

 

[S&M R]

بى تفاوت نیستم فقط دیگر کسى برایم متفاوت نیست !