معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
زندگي با همه ي وسعت خويش........
محفل ساكت غم خوردن نيست..........
حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نيست...........
اضطراب هوس ديدن و ناديدن نيست...........
زندگي خوردن و خوابيدن نيست..........
زندگي جنبش جاري شدن است............
از تماشاگه آغاز حيات..........
تا به جائي كه خدا ميداند..............
محفل ساكت غم خوردن نيست..........
حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نيست...........
اضطراب هوس ديدن و ناديدن نيست...........
زندگي خوردن و خوابيدن نيست..........
زندگي جنبش جاري شدن است............
از تماشاگه آغاز حيات..........
تا به جائي كه خدا ميداند..............
شبي در شب ترين شبها، تو ماهم مي شوي آيا؟
تو تسليم تماشاي نگاهم مي شوي آيا؟
شبيه يك پرنده، خيس از باران كه مي آيم؟
تو با دستان پر مهرت، پناهم مي شوي آيا؟
پس از طي كردن فرسنگها راهي كه مي داني
كنار خستگيها، تكيه گاهم مي شوي آيا؟
شناكردن ميان خاك را بد من بلد هستم
تو اقيانوس موج آماج را هم مي شوي آيا؟
نگاه ناشيانه من به هستي داشتم عمري
تو تصحيح تمام اشتباهاتم مي شوي آيا ؟
ا گر بي روز و بي تقويم ماندم من
به و صل فصلهايت، سال و ماهم مي شوي آيا؟
براي دوستم داري گواهت بوده ام عمري
براي دوستت دارم گواهم مي شوي آيا؟
شب افسانه اي با تو طلوع تازه اي دارد
تو در صبح اساطيري پگا هم مي شوي آيا؟
صبور و ساده اي اما ،عميق و ژرف،عشق من
براي حرف نجوا، نعره چاهم مي شوي آيا؟
پس از صد سال ا گر بد ترجمه كردي نگاهم را
به پاس اشكهايم عذر خواهم مي شوي آيا؟
تو شيرين تر از آن هستي كه شادابيت كم گردد
و از خود تلخ مي پرسم تباهم مي شوي آيا؟!!!
تو تسليم تماشاي نگاهم مي شوي آيا؟
شبيه يك پرنده، خيس از باران كه مي آيم؟
تو با دستان پر مهرت، پناهم مي شوي آيا؟
پس از طي كردن فرسنگها راهي كه مي داني
كنار خستگيها، تكيه گاهم مي شوي آيا؟
شناكردن ميان خاك را بد من بلد هستم
تو اقيانوس موج آماج را هم مي شوي آيا؟
نگاه ناشيانه من به هستي داشتم عمري
تو تصحيح تمام اشتباهاتم مي شوي آيا ؟
ا گر بي روز و بي تقويم ماندم من
به و صل فصلهايت، سال و ماهم مي شوي آيا؟
براي دوستم داري گواهت بوده ام عمري
براي دوستت دارم گواهم مي شوي آيا؟
شب افسانه اي با تو طلوع تازه اي دارد
تو در صبح اساطيري پگا هم مي شوي آيا؟
صبور و ساده اي اما ،عميق و ژرف،عشق من
براي حرف نجوا، نعره چاهم مي شوي آيا؟
پس از صد سال ا گر بد ترجمه كردي نگاهم را
به پاس اشكهايم عذر خواهم مي شوي آيا؟
تو شيرين تر از آن هستي كه شادابيت كم گردد
و از خود تلخ مي پرسم تباهم مي شوي آيا؟!!!
گاهــی حجـم ِ دلــــتنـگی هایـم
آن قــَدر زیـاد می شود
که دنیــــا با تمام ِ وسعتش
برایـَم تنگ می شود ...
... دلتنــگـم...
دلتنـــــگ کسی کـــــه
گردش روزگارش به من که رسیــــد از حرکـت ایستـاد...
دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید...
دلتنگ ِ خودَم...
خودی که مدتهـــاست گم کـر د ه ام ...
گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم
حالا یک بار از شهر می رویم
یک بار از دیار …
یک بار از یاد …
یک بار از دل …
و یک بار از دست...
آن قــَدر زیـاد می شود
که دنیــــا با تمام ِ وسعتش
برایـَم تنگ می شود ...
... دلتنــگـم...
دلتنـــــگ کسی کـــــه
گردش روزگارش به من که رسیــــد از حرکـت ایستـاد...
دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید...
دلتنگ ِ خودَم...
خودی که مدتهـــاست گم کـر د ه ام ...
گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم
حالا یک بار از شهر می رویم
یک بار از دیار …
یک بار از یاد …
یک بار از دل …
و یک بار از دست...
سالها بعد یاد تو از خاطرم خواهد گذشت و نخواهم دانست کجایی
اما آرزوی من برای خوشبختی تو, تو را در خواهد یافت ...
و احساس خواهی کرد , اندکی شادتر و اندکی خوشبخت تري و نخواهی دانست که چرا ...
دلــــــــــم یــــخ میــــزنــد گـاهی: در ایــــن سرمـــــــای تنهـــــــــایی...
شبــم قندیـل میبنـــــدد از ایـــــن یــخ هـای تنهــــــــایی...
قــلم اهستـــه میرانــــــــد بـــر ایــن خــــــــــط بلنــــــــد...
امـــــا گمـانم یـــاد میـــگیرد ز مــن انشـای تنهــایی...
شبــم قندیـل میبنـــــدد از ایـــــن یــخ هـای تنهــــــــایی...
قــلم اهستـــه میرانــــــــد بـــر ایــن خــــــــــط بلنــــــــد...
امـــــا گمـانم یـــاد میـــگیرد ز مــن انشـای تنهــایی...
قلم به دست میگیرم
تا از داغی ظهر تابستان شعری بگویم...!
اما این روزها هوای دلم
عجیب شبیه عصرهای پاییزیست!
بیصدا میان ترانه های تب آلود
میچرخم وسرک میکشم به هر کجا
شاید که ردی از رهگذاری آشنا
پریشانی واژه هایم را نوازشی بکند!
آه که من از سفیدی مطلق به تنگ آمده ام
کاش دستی بیاید و رنگی بپاشد به دفتر زندگانیم
کاش کسی کنار زمزمه های سرد و غمناکم
هیزمی بیاورد و آتشی بپا بکند
کاش نیمه شبی کسی
برای دعاهای بی اجابتم دعایی بکند...!
تا از داغی ظهر تابستان شعری بگویم...!
اما این روزها هوای دلم
عجیب شبیه عصرهای پاییزیست!
بیصدا میان ترانه های تب آلود
میچرخم وسرک میکشم به هر کجا
شاید که ردی از رهگذاری آشنا
پریشانی واژه هایم را نوازشی بکند!
آه که من از سفیدی مطلق به تنگ آمده ام
کاش دستی بیاید و رنگی بپاشد به دفتر زندگانیم
کاش کسی کنار زمزمه های سرد و غمناکم
هیزمی بیاورد و آتشی بپا بکند
کاش نیمه شبی کسی
برای دعاهای بی اجابتم دعایی بکند...!
زندگی یعنی: یک سار پرید.
از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی ها کم نیست مثلا این خورشید...
سهراب سپهری
از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی ها کم نیست مثلا این خورشید...
سهراب سپهری
بعضی از آدم‌ها را باید چند بار خواند تا معنی آنها را فهمید؛
بعضی از آدم ها را باید نخوانده دور انداخت؛
بعضی آدم‌ها جلد زرکوب دارند؛
بعضی جلد ضخیم، بعضی جلد نازک؛
بعضی اصلاً جلد ندارند؛
بعضی از آدم‌ها تجدید چاپ می‌شوند؛
بعضی از آدم‌ها فتوکپی آدم های دیگرند ...
«از نوشته های مرحوم قیصر امین پور»
بعضی از آدم ها را باید نخوانده دور انداخت؛
بعضی آدم‌ها جلد زرکوب دارند؛
بعضی جلد ضخیم، بعضی جلد نازک؛
بعضی اصلاً جلد ندارند؛
بعضی از آدم‌ها تجدید چاپ می‌شوند؛
بعضی از آدم‌ها فتوکپی آدم های دیگرند ...
«از نوشته های مرحوم قیصر امین پور»
چه تلخ محاکمه می شوند پاییز و زمستان؛
که برای جان دادن به درخت، جان می دهند؛
و چه ناعادلانه کمی آن طرف تر همه چیز به نام بهار تمام می شود ...
که برای جان دادن به درخت، جان می دهند؛
و چه ناعادلانه کمی آن طرف تر همه چیز به نام بهار تمام می شود ...
آرزوهایت بلند بود، دست های من کوتاه؛
تو نردبان خواسته بودی، من صندلی بودم؛
با این همه، فراموشم نکن؛
وقتی بر صندلی فرسوده ات نشسته ای؛
و به ماه فکر می کنی ...
تو نردبان خواسته بودی، من صندلی بودم؛
با این همه، فراموشم نکن؛
وقتی بر صندلی فرسوده ات نشسته ای؛
و به ماه فکر می کنی ...
دوست داشتن، ایمان است و ایمان، یک روح مطلق؛
یک ابدیت بی مرز، که از جنس این عالم نیست ...
«دکتر علی شریعتی»
یک ابدیت بی مرز، که از جنس این عالم نیست ...
«دکتر علی شریعتی»
آنان که فانوس هایشان را بر پشت می برند؛
سایه هایشان پیش پایشان می افتد ...
«رابیدینات تاگور»
سایه هایشان پیش پایشان می افتد ...
«رابیدینات تاگور»
غرق شدن خوب نیست؛
چه در شطرنج؛
چه در شطِ رنج ...!
چه در شطرنج؛
چه در شطِ رنج ...!
آموخته‌ام که وابسته نباید شد؛
نه به هیچ کسی و نه به هیچ رابطه ای؛
این نشدنی ترین اصلی بود که آموختم ...
نه به هیچ کسی و نه به هیچ رابطه ای؛
این نشدنی ترین اصلی بود که آموختم ...
دخترک کبریت فروش هم پیر شد؛
ولی باز به سلامتی اش؛
که تو سرما و گرما، کبریت هاش رو فروخت؛
ولی، هیچ وقت خودش رو نفروخت ...
ولی باز به سلامتی اش؛
که تو سرما و گرما، کبریت هاش رو فروخت؛
ولی، هیچ وقت خودش رو نفروخت ...
میان ماندن و نماندن؛
فاصله تنها یک حرف ساده بود؛
از قول من؛
به باران بی امان بگو :
دل اگر دل باشد؛
آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد ...
فاصله تنها یک حرف ساده بود؛
از قول من؛
به باران بی امان بگو :
دل اگر دل باشد؛
آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد ...
ایـטּ روز هـــا
بیـشـتــــر از هــر زمــانــے،
بیـشـتــــر از هــر زمــانــے،
כوωــﭞْ כارم خــوכم بـاشـــــم(!)
כیـگــر نـﮧ حـرصِ بـכωــﭞْ آورכטּ را כارم،
و نـﮧ هــراسِ از כωــﭞْ כاכטּ را…
هــر ڪـس مــرا مـــے خـواهـכ،بـﮧ خـاطــر خـوכم بخـواهــכ…
כلـــم هــواے خـوכم را ڪـرכه اωــﭞْ…!
همیــטּ …
گر بدینسان زیست باید پست
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلند کاج خشک کوچه ی بن بست
گر بدینسان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود،چون کوه
یادگاری جاودانه،بر طراز بی بقای خاک
« احمد شاملو »
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلند کاج خشک کوچه ی بن بست
گر بدینسان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود،چون کوه
یادگاری جاودانه،بر طراز بی بقای خاک
« احمد شاملو »
