معماری با مصالحی از جنس دل

[fateme.h.b]

---

لبخندبزن:
وقتی با خانواده ات دور هم جمع شده اید..خیلی ها هستند آرزوی داشتن خانواده را دارند…!
لبخند بزن: وقتی داری سرکارت میروی..خیلی ها هستند دربدر بدنبال کار وشغل هستند.
لبخندبزن: چون تو صحیح و سالم هستی..خیلی ها هستند دارند بخاطر بازگشت سلامتی شان میلیونها خرج میکنند.
لبخندبزن: چون “تو”خودت هستی..وخیلی ها آرزو دارند که چون”تو”باشند.
لبخندبزنوهمیشه لبخند بر لبانت داشته باش
و خدا راشاکرباش وقناعت پیشه کنو بر تقدیر و مقدرات راضی و تسلیم باش و همیشه فرهنگ لبخند را درمحیط زندگی خودت منتشرکن.....

 

[AvA-6586]

بدترین درد اینه که ،
مخاطب های گوشیتو چک کنی
و بخوای با یکی درد و دل کنی
ولی . . .
هیچکس و پیدا نکنی . . .

 

[رجایی اشکان]

آن روز که سهراب نوشت:

تا شقایق هست زندگی باید کرد.

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت.

باید این گونه نوشت :

چه شقایق باشد،چه گل پیچک و یاس،‌

زندگی اجباریست لاجرم باید زیست.

 

[mohammad azizi]

کسی به فکر گل ها نیست
کسی به فکر ماهی ها نیست
کسی نمی خواهد
باورکند که باغچه دارد می میرد
که قلب باغچه در
زیر آفتاب ورم کرده است
که ذهن باغچه دارد آرام آرام
از خاطرات سبز تهی می شود
و حس باغچه انگار
چیزی مجردست که در انزوای باغچه پوسیده ست

 

[رجایی اشکان]

"تـــــــــــــو"، دارد در "من"
گُــــــم می شـــــود کم کم ،
نکند به سَــــــــرت بزند
ســـر زده بــــیـــــایـــــی،
بـــــرای خودت مــــی گویـــــم
نــمـی شـناسی ام دیـــــگر !

 

[mohammad azizi]

چرا توقف کنم چرا ؟
پرنده ها به جستجوی جانب آبی رفته اند
افق عمودی است
افق عمودی است و حرکت : فواره وار
و در
حدود بینش
سیاره های نورانی می چرخند
زمین در ارتفاع به تکرار می رسد
و چاههای هوایی
به نقب های رابطه تبدیل می شوند
و روز وسعتی است
که در مخیله ای تنگ کرم روزنامه نمی گنجد
چرا توقف کنم ؟
راه از میان مویرگهای حیات می گذرد
کیفیت محیط کشتی زهدان ماه
سلولهای فاسد را خواهد کشت
و در فضای شیمیایی بعد از طلوع
تنها صداست
صدا که جذب ذره های زمان خواهد شد...

فروغ
​

 

[mohammad azizi]

نفسم گرفت از این شب،در ِ این حصار بشکن
در ِ این حصــــار ِ جــادویی روزگــــــار بشـــــــکن
تو که ترجمان صبـحـی ، به تــــرنم و تــــــــــرانه
لب زخمـــدیده بگشا ، صف ِ انتظــار بشـــــکن
" سر آن ندارد امشب که برآید آفتـــــــــابی ؟ "
تو خود آفتـــــاب خود باش و طلسم کار بشکن
بسـرای تا که هستی ، که سرودن است بودن
به ترنــــــــمی دژ وحشـت این دیــــــــار بشکن"
​

 

[AvA-6586]

پـــرنــده‌ای..
مـــیـانِ چــشمهـایـت..
خـــوابِ “عــاشـق شــدن” مـی‌دیـــد !
پـلک زدی..
بـــرایِ “همــیـشه‌” پـــــریــــد !

 

[رجایی اشکان]

آهسته گفت:
خدانگهدارت و در را بست و رفت ...
آدمها چه راحت مسئولیت خودشان را به گردن "خدا" مى اندازند...!
​

 

[رجایی اشکان]

بعضی حرف ها را “نباید زد”
بعضی حرف ها را “نباید خورد”
«بیچاره دل»
چه می‌کشد میان این “زد” و”خورد”...!!

 

[aynaz.m]

میگویند این روزها پشت هر سلامی منتظر خداحافظی باش اما حقیقت اینه بعد از هر تولد مرگ هم هست پس دنیا همینه

 

[fateme.h.b]

بارانمیراث خانوادگی ما بود
.
کوچک که بودم…از سقف خانه ی ما میچکیدبزرگ که شدم.
.
.
.
از ” چشمانم “​

 

[mohammad azizi]

میدانی زمان چه ضربه ای به من زد
اگر نمیگویم از دردهایم
برای این هست
که شده نیمی از زندگیم این دردها
دیگر برایم اهمیتی ندارد
اشک بریزم یا مجبور باشم بغضم را قورت دهم
اخر دیگر زندگی برایم بی معنا شده
از فاصله حرف نمیزنم
که هر بار یاد فاصله میافتم
غمی سنگین دلم را
میفشارد
*نقل از یک نفر*

 

[mohammad azizi]

نمیدانم

چراصبر دلم رنگش زردشده است

وبی حوصلگی روزهای جمعه ام قرمز مایل به سیاه

وچراحس خوب تنهایی همیشه بنفش می پوشد

وچرا دلتنگی همیشه غرغر می کند که نمی خواهد آبی باشد

سردرد روزهای تنهایی ست خاکستری زده

وحس خوب بودنم مشکی پوشیده

از او دیگر توقع نداشتم

راستی خودم را داشتم فراموش میکردم

من امروز سفید هستم دردالان نور کفشهایم را برای دیر نرسیدن جستجو میکنم

اما رنگ رخساره ام حکایتی دیگر دارد

میترسم رسوا شوم

نقاب بازیگران را بیاورید

همه آمده اند

درب سالن ها بسته شده

تمام حواسها به نمایش ماست

برایمان دعا کنید...

 

[mohammad azizi]

میدانی فراموش شده ام
تا میایم
هر کس از نوشته های
این من تعریف میکند
از اخلاقم
اما گاهی کنار همین ادمها
احساس تنهایی میکنم
اخر معنای حرفها و نوشته هایم را
خوب نمیفهمند
بلکه تعبیرش میکنند
تنها میخواهم
همان گونه که
میخوانید
جای تعریف فقط درکش کنید
*نقل از یک نفر*

 

[رجایی اشکان]

و در آخر میفهمی چقدر کمیاب هستند اون آدمهایی که واسه خودت میان
بی نشونه میان
فقط میان که تورو از تنهایی درآرن
و نمیدونن تو دلت همیشه باهاشون میمونه حتی اگه تنها چیزی که ازشون داری یه اسم باشه "
​

 

[aynaz.m]

گاهی نیاز داری به یه آغوش بی منت که تو رو فقط و فقط واسه خودت بخواد که وقتی
تو اوج تنهایی هستی با چشماش بهت بگه :هستم تا ته تهش ! هستی؟؟؟​

 

[aynaz.m]

وَقــــــْــتے گــَـنــــْـد زَבےْ بہ زنــْـــدِگــــِے طــــَــرفْ ،

حَـבاقـــْـــل وَقـــْــتِ رَفــــْــتَـטּ ،

בَهــــنِتو بــــِــــبنْد ،

نَگــــُــو قِسمَــــــتْ نَشــُــــــــــــــد!!!!​

 

[mohammad azizi]

ما تماشاچیانی هستیم،

که پُشتِ درهای بسته مانده‌ایم
دیر آمدیم
خیلی دیر ..
پس به ناچار
حدس می زنیم،
شرط می بندیم،
شک می کنیم ..
وَ آن سوتر
در صحنه
بازی به گونه‌یی دیگر در جریان است!

"حسین پناهی"
​

 

[mohammad azizi]

سخن از پاییز است

و ز غارتگری باد ز برگ

و ز بی حرمتی زرد به سبز

چه غم آلود و چه تلخ

تو تصور می کن

من و پاییز و خیابانی دور

من و یک فاصله ی سرد و خموش

من و انبوه درختان تهی

من و صد برگ فسیل

من و یک دفتر آشفته زباد

همه غمگینانه

به تو می اندیشیم

که ز گلبرگچه حساستری

و به تبریک خزان آمده ای ...


حسین مهرآذین

 

[ESPEranza]

در کوچه جان همیشه مادر بـــاقیست


​

دریـای مـحبـتـش چو کوثر باقیست


​

در گـــویــش عـاشـقانـه ، نـام مــــادر


​

شعریست کــه تا ابد به دفتر باقیست​

 

[mohammad azizi]

آسمان بارانی است
​

​

باغ از جنس بهار
​

​

گل یخ، سبزه مرگ
​

​

و درخت،
​

​

شاخه اش قربانی است
​

​

همه چیز آرام است
​

​

تنها عقربه ها بی تابند
​

​

و عجب حس بدی است دلتنگی
​

​

می برد آدم را تا شعاعی به نام جنون
​

​

همه چیز آرام است
​

​

دل دریا هم خواب
​

​

همه چیز آرام است

و فقط این دل من بارانی​

​

​

 

[دختر بهاری]

 
پس اين ها همه اسمش زندگي است
دلتنگي ها دل خموشي ها ثانيه ها دقيقه ها
حتي اگر تعدادشان به دو برابر آن رقمي كه برايت نوشته ام برسد
ما زنده ايم چون بيداريم
ما زنده ايم چون مي خوابيم
و رستگار و سعادتمنديم
زيرا هنوز بر گستره ويرانه هاي وجودمان پانشيني
براي گنجشك عشق باقي گذاشته ايم
خوشبختيم زيرا ....

 

[mohammad azizi]

چند این شب و خاموشی ؟ وقت است که برخیزم
وین آتش خندان را با صبح برانگیزم
گر سوختنم باید افروختنم باید
ای عشق بزن در من کز شعله نپرهیزم
صد دشت شقایق چشم در خون دلم دارد
تا خود به کجا آخر با خاک در آمیزم
چون کوه نشستم من با تاب و تب پنهان
صد زلزله برخیزد آنگاه که برخیزم
برخیزم و بگشایم بند از دل پر آتش
وین سیل گدازان را از سینه فرو ریزم
چون گریه گلو گیرد از ابر فرو بارم
چون خشم رخ افزود در صاعقه آویزم
ای سایه ! سحر خیزان دلواپس خورشیدند
زندان شب یلدا بگشایم و بگریزم

 

[mohammad azizi]

ماه خندید به کوتاهی شور وشعفم


دست بردم به تمنا و نیامد به کفم


کشش ساحل اگر هست،چرا کوشش موج


جذبه دیدن تو می کشد از هر طرفم


راه تردید مسیر گذر عاشق نیست


چه کنم با چه کنم های دل بی هدفم؟


پدرانم همه سرگشته حیرت بودند


من اگر راه به جایی ببرم نا خلفم


زخم بیهوده مزن،سینه ام از قلب تهی است


بهتر آن است که سربسته بماند صدفم
​

 

[دختر بهاری]

شکسته ام ! می فهمی ؟
به انتهای بودنم رسیده ام ، اما اشک نمیریزم
پنهان شدم پشت لبخندی که خیلی درد می کند

 

[mohammad azizi]

نه!
کاری به کار عشق ندارم!
من هیچ‌چیز و هیچ‌کسی را دیگر
دراین زمانه دوست ندارم
انگار
این روزگار چشم ندارد من را
یک‌روز خوشحال و بی‌ملال ببیند
زیرا هرچیز و هرکسی را
که دوست‌تر بدارم
حتی اگرکه یک جام شراب
یا هر چیز دیگر باشد
از من دریغ می‌کند
پس من‌ با همه وجود
خود را به مـردن میزنم
تا روزگار دیگر کاری ‌به‌ کار من نداشته‌ باشد
این شعر تازه را هم ناگفته می‌گذارم
تا روزگار بو نبرد
گفتم که کاری به کار هیچ‌چیز ندارم.​

 

[mahsa.1392]

مثل اتاقی که از تاریکی پر شده باشد... پر شده ام از درد بی هیچ روزنه ای...!

 

[mohammad azizi]

[h=2][/h]

" ببار باران "
​

ببار باران
که دلتنگم....مثال مرده بی رنگم
​

​

​

ببار باران
کمی آرام....که پاییز هم صدایم شد
که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد ​

​

​

ببار باران
بزن بر شیشه قلبم....بکوب این شیشه را بشکن
که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد ​

​

​

ببار باران
که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش ​

​

​

ببار باران
درخت و برگ خوابیدن
اقاقی....یاس وحشی....کوچه ها روزهاست خشکیدن ​

​

​

ببار باران
جماعت عشق را کشتن
کلاغا بوته ی سبز وفا را بی صدا خوردن
ولی باران ، تو با من بی وفایی
توهم تا خانه ی همسایه می باری
و تا من
میشوی یک ابر تو خالی
​

​

​

ببار باران
ببار باران.......که تنهایم​

​

​

 

[mohammad azizi]

گلپونه ها

گلپونه های وحشی دشت امیدم وقت سحر شد
خاموشی شب رفت و فردایی دگر شد
من مانده ام تنهای تنها
من مانده ام تنها میان سیل غمها
گلپونه های وحشی دشت امیدم وقت جداییها گذشته
باران اشکم روی گور دل چکیده
بر خاک سرد و تیره ای پاشیده شبنم
من دیده بر راه شما دارم که شاید
سر بر کشید از خاکهای تیره غم

**********
من مرغک افسرده ای بر شاخسارم
گلپونه ها گلپونه ها چشم انتظارم
میخواهم اکنون تا سحر گاهان بخوانم
افسرده ام دیوانه ام آزرده ام


**********

گلپونه ها گلپونه ها غمها مرا کشت
گلپونه ها آزار آدمها مرا کشت
گلپونه ها گلپونه ها نامهربانی آتشم زد
گلپونه ها بی همزبانی آتشم زد

**********

گلپونه ها در باده ها مستی نمانده
جز اشک غم در ساغر هستی نمانده
گلپونه ها دیگر خدا هم یاد من نیست
همدرد دل شب ها به جز فریاد من نیست

**********

گلپونه ها آن ساغر بشکسته ام من
گلپونه ها از زندگانی خسته ام من
دیگر بس است آخر جداییها خدا را
سربر کشید از خاک های تیره غم

**********

گلپونه ها گلپونه ها من بی قرارم
ای قصه گویان وفا چشم انتظارم
آه ای پرستو های ره گم کرده دشت
سوی دیار آشناییها بکوچید
بامن بمانید بامن بخوانید

*********

شاید که هستی راز سر گیرم دوباره
آن شور و مستی را زسر گیرم دوباره
​