معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
دلتنگ غنچه ایم، بگو راه باغ کو
خاموش مانده ایم، خدایا چراغ کو
کو کوچه ای ز خواب خدا سبزتر، بگو
آن خانه کو، نشانی آن کوچه باغ کو
چشم و چراغ خانه ما داغ عشق بود
چشمی که از چراغ بگیرد سراغ کو
دلهای خویش را به گواهی گرفته ایم
اما در این زمانه خریدار داغ کو
شب در رسید و قصه ما هم به سر رسید
کو خانه ای برای رسیدن، کلاغ کو
خاموش مانده ایم، خدایا چراغ کو
کو کوچه ای ز خواب خدا سبزتر، بگو
آن خانه کو، نشانی آن کوچه باغ کو
چشم و چراغ خانه ما داغ عشق بود
چشمی که از چراغ بگیرد سراغ کو
دلهای خویش را به گواهی گرفته ایم
اما در این زمانه خریدار داغ کو
شب در رسید و قصه ما هم به سر رسید
کو خانه ای برای رسیدن، کلاغ کو
تو لحن خنده هات احساس غم نبود
من عاشقت شدم دست خودم نبود
اين خونه روشنه اما چراغي نيست
دنيام عوض شده اين اتفاقي نيست
احساس من به تو مابين حرفام نيست
هر چي بهت ميگم اوني كه ميخوام نيست
ما مثل هم هستيم من عاشقو ديوونم
منم شبيه تو پابند اين خونم
اين خونه روشنه اما چراغي نيست
من عاشقت شدم اين اتفاقي نيست
احساس من به تو مابين حرفام نيست
هر چي كه بهت ميگم اوني كه ميخوام نيست
من عاشقت شدم دست خودم نبود
اين خونه روشنه اما چراغي نيست
دنيام عوض شده اين اتفاقي نيست
احساس من به تو مابين حرفام نيست
هر چي بهت ميگم اوني كه ميخوام نيست
ما مثل هم هستيم من عاشقو ديوونم
منم شبيه تو پابند اين خونم
اين خونه روشنه اما چراغي نيست
من عاشقت شدم اين اتفاقي نيست
احساس من به تو مابين حرفام نيست
هر چي كه بهت ميگم اوني كه ميخوام نيست
بیا به نیم نگاهی و خنده ای و لبی
تمام آخرت خویش را تباه کنیم
به شور و شادی و شوق و شراره تن بدهیم
و بار کوه غم از شور عشق کاه کنیم
و زنده زنده در آغوش هم کباب شویم
و خنده، ...به فرهنگ مرده خواه کنیم
گناه ، نقطه آغاز عاشقی است، بیا
که شاید از سر این نقطه عزم راه کنیم
بیا بساط قرار و گل و محبت را
دوباره دست به هم داده، روبراه کنیم
اگربه خاطر هم عاشقانه بر خیزیم
نمی رسیم به جایی که اشتباه کنیم
تمام آخرت خویش را تباه کنیم
به شور و شادی و شوق و شراره تن بدهیم
و بار کوه غم از شور عشق کاه کنیم
و زنده زنده در آغوش هم کباب شویم
و خنده، ...به فرهنگ مرده خواه کنیم
گناه ، نقطه آغاز عاشقی است، بیا
که شاید از سر این نقطه عزم راه کنیم
بیا بساط قرار و گل و محبت را
دوباره دست به هم داده، روبراه کنیم
اگربه خاطر هم عاشقانه بر خیزیم
نمی رسیم به جایی که اشتباه کنیم
[FONT=Times New Roman (Arabic)][FONT=Times New Roman (Arabic)][FONT=Times New Roman (Arabic)]زندگی گریه ی مختصریست...
مثل یک فنجان چای...
و کنارش عشق است...
مثل یک حبه قند...
زندگی را با عشق نوش جان باید کرد[/FONT][/FONT][/FONT]
مثل یک فنجان چای...
و کنارش عشق است...
مثل یک حبه قند...
زندگی را با عشق نوش جان باید کرد[/FONT][/FONT][/FONT]
نمی دونی که تو حسرت داشتن همیشگیت ،
چه طور دارم میمیرم ،
کاش باور می کردی که با تمام وجود از خدا می خوام
تو رو ازم نگیره.....
!!!!دوستت دارم معبود من!!!!
چه طور دارم میمیرم ،
کاش باور می کردی که با تمام وجود از خدا می خوام
تو رو ازم نگیره.....
!!!!دوستت دارم معبود من!!!!
عشق
پیش بیا ! پیش بیا ! پیش‌تر !
تا که بگویم غم دل بیش‌تر
دوست‌ترت دارم از هر‌چه دوست
ای تو به من از خود من خویش‌تر
دوست‌تر از آن که بگویم چه‌قدر
بیش‌تر از بیش‌تر از بیش‌تر
داغ تو را از همه داراترم
درد تو را از همه درویش‌تر
هیچ نریزد به‌جز از نام تو
بر رگ من گر بزنی نیشتر
فوت و فن عشق به شعرم ببخش
تا نشود قافیه اندیش‌تر
" قیصر امین پور "
پیش بیا ! پیش بیا ! پیش‌تر !
تا که بگویم غم دل بیش‌تر
دوست‌ترت دارم از هر‌چه دوست
ای تو به من از خود من خویش‌تر
دوست‌تر از آن که بگویم چه‌قدر
بیش‌تر از بیش‌تر از بیش‌تر
داغ تو را از همه داراترم
درد تو را از همه درویش‌تر
هیچ نریزد به‌جز از نام تو
بر رگ من گر بزنی نیشتر
فوت و فن عشق به شعرم ببخش
تا نشود قافیه اندیش‌تر
" قیصر امین پور "
دیشب
دوباره گویا خودم را خواب دیدم :
در آسمان پر می کشیدم
و لا به لای ابرها پرواز می کردم
و صبح چون از جا پریدم
در رختخوابم یک مشت پَر دیدم
یک مشت پَر ، گرم و پراکنده
پایین بالش در رختخواب من نفس می زد
آنگاه با خمیازه ای ناباورانه
بر شانه های خسته ام دستی کشیدم
بر شانه هایم انگار جای خالی چیزی . . .
چیزی شبیه بال
احساس می کردم !
دوباره گویا خودم را خواب دیدم :
در آسمان پر می کشیدم
و لا به لای ابرها پرواز می کردم
و صبح چون از جا پریدم
در رختخوابم یک مشت پَر دیدم
یک مشت پَر ، گرم و پراکنده
پایین بالش در رختخواب من نفس می زد
آنگاه با خمیازه ای ناباورانه
بر شانه های خسته ام دستی کشیدم
بر شانه هایم انگار جای خالی چیزی . . .
چیزی شبیه بال
احساس می کردم !
امشب چه دلتنگم...
اگر باران نبارد،
این روح وحشی سر به صحرا می گذارد
گم‌کرده‌ای دارم که می‌دانم همینجاست
می گردم اما هیچ آثاری ندارد
ای غفلتِ پیوسته! هنگام هبوط است
این نوح، ما را هم به طوفان می سپارد
ای لاله چندی سرخ‌رو بودی ولی
یار می خواهد امشب در دلت داغی بکارد
از عشق پرسیدی! چه آشوب غریبی است،
این موج سینوسی که میرایی ندارد!
اگر باران نبارد،
این روح وحشی سر به صحرا می گذارد
گم‌کرده‌ای دارم که می‌دانم همینجاست
می گردم اما هیچ آثاری ندارد
ای غفلتِ پیوسته! هنگام هبوط است
این نوح، ما را هم به طوفان می سپارد
ای لاله چندی سرخ‌رو بودی ولی
یار می خواهد امشب در دلت داغی بکارد
از عشق پرسیدی! چه آشوب غریبی است،
این موج سینوسی که میرایی ندارد!
خیلی وقته دیگه بارون نزده
خیلی وقته دیگه بارون نزده
رنگ عشق به این خیابون نزده
خیلی وقته ابری پر پر نشده
دل آسمون سبک تر نشده
مه سرد رو تن پنجره ها
مثله بغضه توی سینه ی منه
ابر چشمام پر اشکه ای خدا
وقتشه دوباره بارون بزنه
خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده
قلبم از دوری تو بدجوری دلتنگ شده
بعد تو هیچ چیزی دوست داشتنی نیست
کوه غصه از دلم رفتنی نیست
حرف عشق تو رو من با کی بگم
همه حرفا که آخه گفتنی نیست
خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده
قلبم از دوری تو بدجوری دلتنگ شده...
خیلی وقته دیگه بارون نزده
رنگ عشق به این خیابون نزده
خیلی وقته ابری پر پر نشده
دل آسمون سبک تر نشده
مه سرد رو تن پنجره ها
مثله بغضه توی سینه ی منه
ابر چشمام پر اشکه ای خدا
وقتشه دوباره بارون بزنه
خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده
قلبم از دوری تو بدجوری دلتنگ شده
بعد تو هیچ چیزی دوست داشتنی نیست
کوه غصه از دلم رفتنی نیست
حرف عشق تو رو من با کی بگم
همه حرفا که آخه گفتنی نیست
خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده
قلبم از دوری تو بدجوری دلتنگ شده...
سلام ای چشم بارانی !
پناهم می دهی امشب ؟
سوالم را که می دانی !
پناهم می دهی امشب ؟
منم آن آشنای سالیان گریه و لبخند
و امشب رو به ویرانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
میان آب و گل رقصان ،
میان خار و گل خندان
در آن آغوش نورانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
دل و دین در کف یغما
و من تنها و من تنها…
در این هنگام رو حانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
به ظلمت رهسپار نور
و از میراث هستی دور
در آن اسرار پنهانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
رها از همت بودن ،
رها از بال و پر سودن
رها از حد انسانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
نگاهت آشنا با دل ،
کلامت گرمی محفل
تو از چشمم چه می خوانی ؟
پناهم می دهی امشب ؟
پناهم می دهی امشب ؟
سوالم را که می دانی !
پناهم می دهی امشب ؟
منم آن آشنای سالیان گریه و لبخند
و امشب رو به ویرانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
میان آب و گل رقصان ،
میان خار و گل خندان
در آن آغوش نورانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
دل و دین در کف یغما
و من تنها و من تنها…
در این هنگام رو حانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
به ظلمت رهسپار نور
و از میراث هستی دور
در آن اسرار پنهانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
رها از همت بودن ،
رها از بال و پر سودن
رها از حد انسانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
نگاهت آشنا با دل ،
کلامت گرمی محفل
تو از چشمم چه می خوانی ؟
پناهم می دهی امشب ؟
