معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
شاهد مرگ غم انگيز بهارم چه کنم؟
شاهدمرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟
ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟
نيست از هيچ طرف راه برون شد ز شبم
زلف افشان تو گرديده حصارم چه کنم؟
از ازل ايل و تبارم همه عاشق بودند
سخت دلبستهی اين ايل و تبارم چه کنم؟
من کزين فاصله، غارت شده‌ی چشم تو ام
چون به ديدار تو افتد سر و کارم چه کنم؟
يک به يک با مژههايت دل من مشغول است
ميلههای قفسم را نشمارم چه کنم؟
سید حسن حسینی
شاهدمرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟
ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟
نيست از هيچ طرف راه برون شد ز شبم
زلف افشان تو گرديده حصارم چه کنم؟
از ازل ايل و تبارم همه عاشق بودند
سخت دلبستهی اين ايل و تبارم چه کنم؟
من کزين فاصله، غارت شده‌ی چشم تو ام
چون به ديدار تو افتد سر و کارم چه کنم؟
يک به يک با مژههايت دل من مشغول است
ميلههای قفسم را نشمارم چه کنم؟
سید حسن حسینی
دوستت دارم را من به دلاویز ترین شعر جهان یافته ام.................
این گل سرخ من است .................
دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق که بری خانه دشمن!
که فشانی بردوست....................
راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست.
این گل سرخ من است .................
دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق که بری خانه دشمن!
که فشانی بردوست....................
راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست.
مواظب قله غرورت باش!
وقتی آسان فتح شدی
دیگر جذابیتی برای هیچ فاتحی
نخواهی داشت....!
وقتی آسان فتح شدی
دیگر جذابیتی برای هیچ فاتحی
نخواهی داشت....!
گفتم بهار؟
خنده زد و گفت
اي دريغ
ديگر بهار رفته نمي آيد
گفتم پرنده ؟
گفت اينجال پرنده نيست
اينجا گلي كه باز
كند لب به خنده نيست
گفتم
درون چشم تو ديگر ؟
گفت ديگر نشان ز باده مستي دهنده نيست
اينجا به جز سكوت سكوتي گزنده نيست
خنده زد و گفت
اي دريغ
ديگر بهار رفته نمي آيد
گفتم پرنده ؟
گفت اينجال پرنده نيست
اينجا گلي كه باز
كند لب به خنده نيست
گفتم
درون چشم تو ديگر ؟
گفت ديگر نشان ز باده مستي دهنده نيست
اينجا به جز سكوت سكوتي گزنده نيست
پشت این پنجره یک نامعلوم است...
نگران من و تست
ای سراپایت سبز
دستهایت را چون خاطره ای سوزان در دستان عاشق من بگذار و لبانت راچون حس گرم از هستی به نوازشهای لبهای عاشق من بسپار
باد مارا با خود خواهد برد!!!!!!!!!!!!
نگران من و تست
ای سراپایت سبز
دستهایت را چون خاطره ای سوزان در دستان عاشق من بگذار و لبانت راچون حس گرم از هستی به نوازشهای لبهای عاشق من بسپار
باد مارا با خود خواهد برد!!!!!!!!!!!!
خدایــــــــــــا
التمـــــــــــاست مــــــی کنـــــــــم
همــــــه دنیــــــــــایـــــــت ارزانــــــــــیِ دیگــــــــــــران !
ولــــــــــــــــی...
آنــکـــــــــــه دنـیــــــــــایِ من اســــــــــت...
مـــــــــــــــــــــالِ دیــگـــــــــــری نبــــــــــاشـــد...
التمـــــــــــاست مــــــی کنـــــــــم
همــــــه دنیــــــــــایـــــــت ارزانــــــــــیِ دیگــــــــــــران !
ولــــــــــــــــی...
آنــکـــــــــــه دنـیــــــــــایِ من اســــــــــت...
مـــــــــــــــــــــالِ دیــگـــــــــــری نبــــــــــاشـــد...
آسیمه سر رسیدی، از غربت بیابان
دلخسته دیدمت از، آوار خیس باران
وا مانده در تبی گنگ، ناگه به من رسیدی
من خود شکسته از خود، در فصل نا امیدی
در برکه‌ی دو چشمت، نه گریه و نه خنده
گم کرده راه شب را، سرگشته چون پرنده
من ره به خلوت عشق، هر گز نبرده بودم
پیدا نمیشدی تو، شاید که مرده بودم
من با تو خو گرفتم، از خنده ات شکفتم
چشم تو شاعرم بود، تا این ترانه گفتم
در خلوت سرایم، یک باره پر کشیدی
آن گاه ای پرنده، بار دگر پریدی
دلخسته دیدمت از، آوار خیس باران
وا مانده در تبی گنگ، ناگه به من رسیدی
من خود شکسته از خود، در فصل نا امیدی
در برکه‌ی دو چشمت، نه گریه و نه خنده
گم کرده راه شب را، سرگشته چون پرنده
من ره به خلوت عشق، هر گز نبرده بودم
پیدا نمیشدی تو، شاید که مرده بودم
من با تو خو گرفتم، از خنده ات شکفتم
چشم تو شاعرم بود، تا این ترانه گفتم
در خلوت سرایم، یک باره پر کشیدی
آن گاه ای پرنده، بار دگر پریدی
فنجان واژگون شده‌ی قهوه‌ی مرا
بر روی میز تکان داد با ادا
یک لحظه چشم دوخت به فنجان خالی‌ام
تکرارکرد : .. ودرطالع شما ...
قلبم تپید ریخت عرق روی صورتم
گفتم بگو مسافر من می‌رسدو یا...
با چشم‌های خیره به فنجان نگاه کرد
گفتم چه شد؟! ... سکوت و تکرار لحظه‌ها
آخر شروع کرد به تفسیر فال من
با سر اشاره کرد که نزدیک‌تر بیا
این‌جا فقط دو خط موازی نشسته است
یعنی دو فرد دل‌شده‌ی تا ابد جدا
انگار بی‌امان به سرم ضربه می‌زدند
یعنی که هیچ وقت نمی‌آید او خدا؟
گفتم درست نیست از اول نگاه کن
فریاد زد : ... بفهم! رها کرده او تو را
بر روی میز تکان داد با ادا
یک لحظه چشم دوخت به فنجان خالی‌ام
تکرارکرد : .. ودرطالع شما ...
قلبم تپید ریخت عرق روی صورتم
گفتم بگو مسافر من می‌رسدو یا...
با چشم‌های خیره به فنجان نگاه کرد
گفتم چه شد؟! ... سکوت و تکرار لحظه‌ها
آخر شروع کرد به تفسیر فال من
با سر اشاره کرد که نزدیک‌تر بیا
این‌جا فقط دو خط موازی نشسته است
یعنی دو فرد دل‌شده‌ی تا ابد جدا
انگار بی‌امان به سرم ضربه می‌زدند
یعنی که هیچ وقت نمی‌آید او خدا؟
گفتم درست نیست از اول نگاه کن
فریاد زد : ... بفهم! رها کرده او تو را
نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن
ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد ...
کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد ...
کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم
و دردهایم را به گوش تو میرساندم... بدون تو عاشقی برایم عذاب است
میدانم که نمیدانی بعد از تو دیگر قلبی برای عاشق شدن ندارم...
کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو عاشقم...
میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب میشود
میدانم که نمیدانی بدون تو دیگربهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جزانتظار آمدنت ...
ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد ...
کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد ...
کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم
و دردهایم را به گوش تو میرساندم... بدون تو عاشقی برایم عذاب است
میدانم که نمیدانی بعد از تو دیگر قلبی برای عاشق شدن ندارم...
کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو عاشقم...
میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب میشود
میدانم که نمیدانی بدون تو دیگربهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جزانتظار آمدنت ...
خوب میفهم
حال و روز کسی
را که
نه
دوستت دارمی
دلش را میلرزاند
و نه نگاهی
تنها
برای فرار از
تنهایی
با ادمهای مختلف اشنا میشود
ولی دو روز نشده
حالش انقدر
از ان ادمها
بد میشود
که به گوشه انزوا پناه میبرد
و با خیال انکه
تمام دنیایش
هست
به ارامش میرسد
درد و دل میکند
سر بر شانه خیالش میگذارد
و گلایه میکند
اشک میریزد
اما
تنها
پشت یک چهره جدی
پنهان میشوم
تا
کسی نفهمد
چه میکشم
اینگونه
حداقل با
خیال انکه
تمام
هستیم
متعلق به
اوست
کمتر درد میکشم
حال و روز کسی
را که
نه
دوستت دارمی
دلش را میلرزاند
و نه نگاهی
تنها
برای فرار از
تنهایی
با ادمهای مختلف اشنا میشود
ولی دو روز نشده
حالش انقدر
از ان ادمها
بد میشود
که به گوشه انزوا پناه میبرد
و با خیال انکه
تمام دنیایش
هست
به ارامش میرسد
درد و دل میکند
سر بر شانه خیالش میگذارد
و گلایه میکند
اشک میریزد
اما
تنها
پشت یک چهره جدی
پنهان میشوم
تا
کسی نفهمد
چه میکشم
اینگونه
حداقل با
خیال انکه
تمام
هستیم
متعلق به
اوست
کمتر درد میکشم