معماری با مصالحی از جنس دل

[mohammad azizi]

ایـن روزهــا....

به قـــــول پنـــاهی

دروغ گفتــــن را خــــــوب یـاد گرفتــــــــــه ام

حــال مـ ــن خــــــــوب است

خــوبِ خــوب

فقـط زیــــاد تا قسمتــی هــــوای دلــ ــم طوفــــانی

همــراه با غبـــارهـای خستگـــــــــــــی ست

و فکـر مـی کنـــم

ایـن روزهـــا...

خــدا هـم از حـــرف هـای تکـــ ــراری مــ ــن خستـــه است

چـه حــس مشتـرکـــی داریــم مــ ــن و خـــدا

او...

از حــرف هـای تکـــ ـــراری مــن خستـــه است

و مـــن...

از تکـــ ــرار غـــــم انگیــز روزهــــایم

مـی گوینـــد....

هـر وقــت دلـــت گرفــــــــت سکـــوت کـن

ایـن روزهــا....

هیــــچ کـس معنــای دلتنگـــ ـــی را نمـی فهمــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــد

هیــــچ کس قیــــد مهـم فعــل مـــ ـــن نیســت

چـه فرقـــــی مـی کنـد که

هیـــچ کَس نفهمــد یا آن کَــس یا ایــن کَـس

مــ ــن دلــــــــم مـی خواســت ضمیـــر

" تــ ـــو "

معنــای مفعـــولِ فعــــــل مـرا مـی فهمیــــد

که هیـــــــچ گـاه نفهمیـــــــد....

بایـد ایـن جـــور بگویــــم

چـه با سکــــــوت چـه با فریــــــــــــاد

ایـن روزهــا...

تــ ــو معنــای دلتنگـــ ـــی مـرا نمـی فهمــــــــــــــــــــــ ــــــــــــی

دلــــ ـــم...

بالشتــــی مـی خواهـــــد

با روبـــان هـای آبــــی آرامــــ ــــش

همـراه با مـــــوسیقی ای

بـرای چنـــــد روز تنهــــایی بــدون دلتنگــــ ـــی

تا آرام کنــار آرامـــ ـش ش بخُفتــــــــــــــم

و ساعــاتی دقایقـــی ثانیــه ای فــــــــارغ شــوم

از تـــ ــو

از ایـن عشـــ ــــق

از این لحظـــــه های پـر التهـــــاب دلتنگـــ ـــی

و با خـود فکـــــر کنــم

که چگــــونه مـی توان کنـار تــــ ــــو با ایـن دلتنگـــ ـــــــــ ـــــــ ــــــی ها کنـــــار آمــد
​

 

[mohammad azizi]

گاه


آدمی تنهاتر از آن است که سکوتش می گوید


دیشب


تنهایی ام


تا نوکِ مدادت آمده بود


اگر می نوشتی ام!


اگر می نوشتی ام!


گاه


تنهایی تنهاتر از آن است که دیده شود.
​

 

[mohammad azizi]

” سرد است و من تنهایم “

چه جمله ای !

پر از کلیشه

پر از تهوع

جای گرمی نشسته ای و می خوانی :

” سرد است …. “

یخ نمی کنی . .

حس نمی کنی . .

که من برای نوشتن همین دو کلمه

چه سرمایی را گذراندم!

​

 

[ماه آسمونی]

ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮕﻪ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﻧﯿﻮﻣﺪﻥ ﻣﻌﻠﻢ
ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺮﺁﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﺳﺮﻭﺩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻭﻝ ﻫﻔﺘﻪ
ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻂ ﮐﺸﯽ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺸﻖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ آبی ﻭ ﻗﺮﻣﺰ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﻌﻠﻢ
ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻪ ﻱ ﺩﻟﺨﻮﺷﻴﻬﺎﻱ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ
کاش دلم خوش بود

 

[mohammad azizi]

صدای پِچ پِچ می آید از لای در.
سکوت شکسته می شود نگاه به دنبال پچ پچ می رود.
آنگوشه یکی می گوید:دل باخته.
دیگری در جواب می گوید عقل باخته.
و من نگاه می کنم که به آنان که عقل و دلم را اسباب گذران لحظه هایشان گرفته اند.

صدای پچ پچ می آید.

 

[mohammad azizi]

بعضے حرفا رو نمے شہ گُفـت ، باید خـورد .. !

ولے بعضے حرفا رو ، نہ مے شہ گفت ، نہ مے شہ خورد .. !

مے مونہ سرِ دل !

مے شہ دل تنگ ! مے شہ بغض ! مے شہ سڪوت !

مے شہ همون وقتے ڪـہ خودتم نمے دونے چـہ مَرگِـتـہ
​

 

[mohammad azizi]

سیر شده ام ؛

بس که از آدمها زخم خورده ام ....

خدا خیرتـــــــــــــان دهد به من محبت دروغین تعارف نکنید ،

من سیــــــــــرم ... !!!
​

 

[mohammad azizi]

آدمی چه صبورانه تحمل میکند بعضی درد ها رو ...بی آنکه بداند حق است یا ستم ...!!!

 

[mohammad azizi]

كلافه ام این روزها !

درست شبيهِ لحظه اي كه مادربزرگ.....

نمي توانست سوزن نخ كند...!!
​

 

[mohammad azizi]

دـلــــــم ذره اــی مـ ـردن می خــــوآهد!

فقــــط می خـــــوآهم ببینـــــم مــن اگـــر نبآشم

تـــمآمِ مشکــــلآلت حــــل میشود؟؟!

 

[mohammad azizi]

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند

رويا هايش را آسمان پرستاره نادیده می گيرد

و هر دانه ی برفی به اشکی نريخته می ماند
...
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است

از حرکات ناکرده ، اعتراف به عشق های نهان

و شگفتی های برزبان نیامده

در این سکوت حقیقت ما نهفته است.

 

[parla_69]

به من بگو: نگو! ……………. نمی گویم

اما نگو : نفهم! که نمی توانم

من می فهمم​

 

[mohammad azizi]

وقتی دلت گـرفته ،
وقتی غمگینی،
وقتی از زندگی سیـری،
حـــواستـــو خیلـــی جمـــع کـــن چـــون برای آدما طعمـۀ خــوبــی هستــــی ..

 

[mohammad azizi]

گــــــــــــــــــــــــ ـــــــاهی دلم میخواهد

خرمایی بخورم!

فاتحه ای بخوانم برای روحم!!!

شادیش ارزانی آنهایی که....

بودن و رفتنم برایــــــــــــــــــــش ان فرقی ندارد.........

امروز از همون گاهي هاست.

 

[mani24]

جایی خواندم ما آدم ها زنده ایم به سبب آنکه کسی دوستمان داشته باشد

سوالی پیش آمد !

من برای چه زنده ام ؟

 

[mani24]

انسـان فقـط از جنـگ ، زلـزلـه و سیگـار نمیمیـرد !

انسـان روزی از لبخنـدهـایـی کـه نمیـزنـد

و اشـک هـایـی کـه نمیـریـزد ؛

خـواهـد مُـرد ...!​

​

 

[mani24]

خـاطـرات روزهـای بـا تـو را

چـطـور فـرامـوش کـنـم ؟

وقـتـی خـود مـن

يـکـی از خـاطـرات آن روزهـايـم . . .

 

[aynaz.m]

حـــوصـــلم ســر رفـــته

 

[aynaz.m]

(و او را از ایمان پرسیدند، فرمود) ایمان، شناختن به دل است و اقرار به زبان و با اندامها بردن فرمان نهج البلاغه

 

[mohammad azizi]

این روزها

دلم

اصرار دارد
...
فریاد بزند ....!

اما ....

من

جلوی دهانش را

میگیرم

وقتی میدانم

کسی

تمایلی به شنیدنِ

صدایش

ندارد ....!

این روزها

من

خدای سکوت شده ام ....!

خفقان گرفته ام

تا

آرامش اهالی ِ دنیا

خط خطی نشود

 

[mohammad azizi]

دلتنگی‌های آدمی را

باد ترانه‌ای می‌خواند،

رویاهایش را

آسمان پرستاره نادیده می‌گیرد،

و هر دانه برفی به اشكی نریخته می‌ماند.

سكوت،

سرشار از سخنان ناگفته است
​

 

[mohammad azizi]

بـه خالی دسـتـانــم نخـــند ...
زمـــانـی ، نگـاهــت ، هـــزاران
هــزار دخـیل بــر آنــها مـی بست
​

 

[mohammad azizi]

سرخوشانـــــه می خندم ٬
شوخـــی می کنم
و تو نمیــــدانی ....

چقدر سخت اســــت
... احساس خفگی کردن ٬

پشـــت این نقـــــــابِ لعنتــی!

 

[mohammad azizi]

لــــــــحظه های ســــکوتم

پـــــر هیاهــــــــــو ترین دقــــایق زندگیم هستند

مــــــمـلو از آنــــــچـــه

مــــی خواهم بـــــــــــــــگویم

و

نــــــــــــمی گـــــویم...

 

[mohammad azizi]

تنهایی های من گفتگو ندارد....نگاه دارد..
نگاه به دیوارهای عریان از تصویر...
نگاه به سقف های تیره از ندیدن نور....
نگاه به دری که شاید با یک لبخند باز شود.....شاید...

 

[mohammad azizi]

آدمها،

غــمهایشان را پُک می زنند!

تا ریه هایشان زندگی را کـم بیاورد؛

و شرعی ترین خودکشی را تجربه کنند!!
​

 

[mohammad azizi]

روحــــم مـی خواهـد برود یـک گوشـه بنشیـند

پشتـش را بکـند بـه دنیـا

پاهایــش را بغـــل کنـد

و بلنـد بلنـد بگویــد

من دیــگر بازی نمیـــکنم...!

 

[nazanin jamshidi]

ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﯿﺴﺮ ﺷﺪ...

ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ ﻭ ﺟﻤﻌﻪ 18ﻭ 19ﺍﺭﺩﺑﯿﻬﺸﺖ


ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﮐﺘﺎﺏ

ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺒﺴﺘﺎﻥ- ﺭﺍﻫﺮﻭ 30- ﻏﺮﻓﻪ ﯼ 4

ﺳﺎﻋﺖ 17 ﺍﻟﯽ 19

ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﮕﯿﻤﺎ(ﻧﮕﺎﺭ ﻭ ﻧﯿﻤﺎ)

ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﯼ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺭﻣﺎﻧﯽ ﺭﺋﺎﻟﯿﺴﻢ ... ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ... ﺍﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻠﻤﻮﺱ

به صورت حرفه ای ﻭﺍﺭﺩ ﻋﺮﺻﻪ ﯼ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ ﺷﺪ...

ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﭘﮋﻭﺍﮎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺭﻫﺎ، ﮐﻪ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻣﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ

ﺍﻣﺎ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ

ﻭ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺩﺭﭘﯽ ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﯽ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ

در آستانه ی مکتوب کردن روایتی دیگر از زندگی و سرنوشت عاشقانه، احساسی مملوء از فراز و نشیب زنان و دختران آریایی....

ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺟﻤﺸﯿﺪﯼ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﯼ ﺭﻣﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﺨﺎﻃﺐ "ﺭﻫﺎ "

ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ

ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ...

ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﮐﺘﺎﺏ 1393



http://www.www.www.iran-eng.ir/customprofilepics/profilepic154984_72.gif

 

[mohammad azizi]

بعضی وقتا تنها نیستی ولی دلت تنگه
بعضی وقتا از بعضی ها دل ادم میگیره
بعضی وقتا بعضی ها خیلی بی معرفتند ولی این نیز بگذرد...
بعضی وقتا هیچی هم نگم بهتره....اینم مثل خیلی های دیگه.....
​

 

[mohammad azizi]

گاه دلتنگ میشوم
دلتنگتر از همه ی دلتنگی ها گوشه ای مینشینم و حسرتها را میشمارم
باخت ها را و صدای شکست ها را
من کدام قلب را شکستم و کدام خواهش را نشنیدم و به کدام دلتنگی خندیدم که این چنین دلتنگم؟