دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم کجا من ؟ .....
گر از قفس گریزم کجا روم کجا من ؟ .....
معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
من زندگی را دوست دارم
ولی از زندگی دوباره می‌ترسم
دین را دوست دارم
ولی از کشیش‌ها می‌ترسم
قانون را دوست دارم
ولی از پاسبان‌ها می‌ترسم
عشق را دوست دارم
ولی از زنها می‌ترسم
کودکان را دوست دارم
ولی از آیینه می‌ترسم
سلام را دوست دارم
ولی از زبانم می‌ترسم
من می‌ترسم پس هستم
این چنین می‌گذرد روز و روزگار من
من روز را دوست دارم
ولی از روزگار می‌ترسم
برای اعتراف به کلیسا می‌روم
رو در روی علف‌های روئیده بر دیوار کهنه می‌ایستم
و همه گناه‌هان خود را یکجا اعتراف می‌کنم
بخشیده خواهند شد به یقین
علف‌ها بی‌واسطه با خدا سخن می‌گویند ..
{ حسین پناهی }
ولی از زندگی دوباره می‌ترسم
دین را دوست دارم
ولی از کشیش‌ها می‌ترسم
قانون را دوست دارم
ولی از پاسبان‌ها می‌ترسم
عشق را دوست دارم
ولی از زنها می‌ترسم
کودکان را دوست دارم
ولی از آیینه می‌ترسم
سلام را دوست دارم
ولی از زبانم می‌ترسم
من می‌ترسم پس هستم
این چنین می‌گذرد روز و روزگار من
من روز را دوست دارم
ولی از روزگار می‌ترسم
برای اعتراف به کلیسا می‌روم
رو در روی علف‌های روئیده بر دیوار کهنه می‌ایستم
و همه گناه‌هان خود را یکجا اعتراف می‌کنم
بخشیده خواهند شد به یقین
علف‌ها بی‌واسطه با خدا سخن می‌گویند ..
{ حسین پناهی }
همیشه در گرگم به هوا
از گرگ‌شدن فرار می‌کردیم
و اکنون
ناخواسته در تمامی بازی‌ها
گرگیم
بی‌آنکه از خودمان بترسیم
من از هفت‌سنگ می‌ترسم
می‌ترسم آنقدر سنگ روی سنگ بچینیم
که دیواری ما را از هم بگیرد
بیا لی‌لی بازی کنیم
که در هر رفتنی
دوباره برگردیم ..
{ رویا وکیلی }
از گرگ‌شدن فرار می‌کردیم
و اکنون
ناخواسته در تمامی بازی‌ها
گرگیم
بی‌آنکه از خودمان بترسیم
من از هفت‌سنگ می‌ترسم
می‌ترسم آنقدر سنگ روی سنگ بچینیم
که دیواری ما را از هم بگیرد
بیا لی‌لی بازی کنیم
که در هر رفتنی
دوباره برگردیم ..
{ رویا وکیلی }
[FONT="] [/FONT]
[FONT="]باید می‌دانستم[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]مرگی که همیشه در خواب‌هایم ناتمام می‌ماند[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]ربطی به ستاره‌ها ندارد[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]تو کم کم فراموش می‌شوی[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]و کمی از من هر شب[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]در خوابی که تو برایم دیده‌ای[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]می‌میرد[/FONT][FONT="][/FONT]
من آسمان احوالم این روزها آفتابی ست...
اما از پَسِ کوه..ابر سیاه پیداست...
نمی دانم طوفان ست...یا سایه ی کوه منعکس شده در ابرهای سپید...
باید منتظر بود...باید متظر ماند..
اما از پَسِ کوه..ابر سیاه پیداست...
نمی دانم طوفان ست...یا سایه ی کوه منعکس شده در ابرهای سپید...
باید منتظر بود...باید متظر ماند..
همیشه که آدم کم نمی آورد ... ،
گاهی زیاد می آورد ... ،
غم از سر و روی َش ...
از حدقه ی ِ چشمان َ ش بیرون می زند ...
گاهی زیاد می آورد ... ،
غم از سر و روی َش ...
از حدقه ی ِ چشمان َ ش بیرون می زند ...
بــلاتکلیفم...
مــثل کتاب فــراموش شده ای...
که روی نــیمکت یک پارک سوت و کور ،
بــاد دیــوانه ،
نــخوانده ورقــش مــیزند…
هر ورقــش ،
بــیت بــیت غــزلش ، قــصه ء من ….
مــثل کتاب فــراموش شده ای...
که روی نــیمکت یک پارک سوت و کور ،
بــاد دیــوانه ،
نــخوانده ورقــش مــیزند…
هر ورقــش ،
بــیت بــیت غــزلش ، قــصه ء من ….
از چرخـــــش روزگــــار،دگــــر سيــــــــــــرشــــدم
از روز و شـبـــــم خسـتـــــــه و دلــگيــــــر شـــــدم
مـــــرگ هـــــم نمیـــــگیــــــرد ســـــراغــــــی از مــــا
بــــه خيـــــالـــــش که جــــوانم،به خــــدا پـيـــــر شــــدم
از روز و شـبـــــم خسـتـــــــه و دلــگيــــــر شـــــدم
مـــــرگ هـــــم نمیـــــگیــــــرد ســـــراغــــــی از مــــا
بــــه خيـــــالـــــش که جــــوانم،به خــــدا پـيـــــر شــــدم
آدم ها لالت می کنند...
بعد هی می پرسند:
چرا حرف نمی زنی؟!...
و این خنده دار ترین نمایشنامه ی دنیاست..!
درد دارد. . .
وقتی همه چیز را میدانی…
و فکر میکنند که نمیدانی…
و غصه میخوری که میدانی…
و میخندند که نمیدانی
وقتی همه چیز را میدانی…
و فکر میکنند که نمیدانی…
و غصه میخوری که میدانی…
و میخندند که نمیدانی
یه وقتــــــایی هست که جواب همه نگرانیـــات و دلتنگیات
میشــه یه جمله
که میكوبن تو صورتــــت
"بهم گیر نـــــــده، حوصله ندارم ".......!
میشــه یه جمله
که میكوبن تو صورتــــت
"بهم گیر نـــــــده، حوصله ندارم ".......!
گاهی خوب است آدم بداند وقتش رسیده دست بکشد و رها کند
و قبول کند که جنگیدن بس است...
گاهی باید بگذاری سرنوشت بیاید،
روزگار خودی نشان بدهد و
همه چی دست به دست هم بدهند تا اوضاع رقم بخورد
و تو
ساکت و سرد،تنها رقم بخوری...
دلت که شکست،
ســـــــــــــــرت را بگیر
بــــــــــــالا ..!
تلافی نکن ، فریاد نزن ، شرمگین نباش.
حواست باشد ؛ دل شکسته، گوشه هایش تیز است..
مبادا که دل و دست آدمی را که روزی دلدارت بود زخمی کنی ،...
مبادا که فراموش کنی روزی شادیش، آرزویت بود…
صبور باش و ساکت.
بغضت را پنهان کن،
رنجت را پنهان تر . . . .
ســـــــــــــــرت را بگیر
بــــــــــــالا ..!
تلافی نکن ، فریاد نزن ، شرمگین نباش.
حواست باشد ؛ دل شکسته، گوشه هایش تیز است..
مبادا که دل و دست آدمی را که روزی دلدارت بود زخمی کنی ،...
مبادا که فراموش کنی روزی شادیش، آرزویت بود…
صبور باش و ساکت.
بغضت را پنهان کن،
رنجت را پنهان تر . . . .
این آرامش ظاهرم
گمراهت نکند ...
در درون خانه بر دوشم
گمراهت نکند ...
در درون خانه بر دوشم
...
...
باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد...
آن قدر که اشک ها خشک شوند ،
باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی
را ورق زد ،
به چیز دیگری فکر کرد ،
باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد...
...
باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد...
آن قدر که اشک ها خشک شوند ،
باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی
را ورق زد ،
به چیز دیگری فکر کرد ،
باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد...
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه گذاشتن سدی در برابر رودیست که از چشمانت جاری است.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه پنهان کردن قلبی است که به اسفناک ترین حالت شکسته است.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن شانه های محکمی است که بتوانی به آن تکیه کنی و از غم زندگی برایش اشک بریزی.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست... بلکه ناتمام ماندن قشنگترین داستان زندگی است که مجبوری آخرش را با جدایی به سرانجام برسانی
صبر کردن دردناک است ، و فراموش کردن دردناکتر ، ولی از این دو دردناک تر این است که ندانی باید صبر کنی یا فراموش
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه پنهان کردن قلبی است که به اسفناک ترین حالت شکسته است.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست بلکه نداشتن شانه های محکمی است که بتوانی به آن تکیه کنی و از غم زندگی برایش اشک بریزی.
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست... بلکه ناتمام ماندن قشنگترین داستان زندگی است که مجبوری آخرش را با جدایی به سرانجام برسانی
صبر کردن دردناک است ، و فراموش کردن دردناکتر ، ولی از این دو دردناک تر این است که ندانی باید صبر کنی یا فراموش
حرف هایی است برای گفتن،که اگر گوشی نبود نمی گوییم.
وحرفایی هست برای نگفتن;
حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند.
حرفایی شگفت،
زیبا
و
اهورایی
همین هایند
وسرمایه ی ماورایی هرکسی به اندازه حرف هایی است
که برای نگفتن دارد،
حرفایی بی تاب و طاقت فرسا،
که همچون زبانه های بی قرار آتشند،
وکلماتش هریک،
انفجاری را به بند کشیده اند;
کلماتی که پاره های بودن آدمی اند...
وحرفایی هست برای نگفتن;
حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند.
حرفایی شگفت،
زیبا
و
اهورایی
همین هایند
وسرمایه ی ماورایی هرکسی به اندازه حرف هایی است
که برای نگفتن دارد،
حرفایی بی تاب و طاقت فرسا،
که همچون زبانه های بی قرار آتشند،
وکلماتش هریک،
انفجاری را به بند کشیده اند;
کلماتی که پاره های بودن آدمی اند...
از آن بالا
مگر چه می‌بیند ابر؟
می‌ایستد و به حال ما می‌گرید...
مگر چه می‌بیند ابر؟
می‌ایستد و به حال ما می‌گرید...
نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند
مثل آسمانی که امشب می بارد....
و اینک باران
بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند
و چشمانم را نوازش می دهد
تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم
مثل آسمانی که امشب می بارد....
و اینک باران
بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند
و چشمانم را نوازش می دهد
تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم
به شانه ام زدي تا تنهاييم را از روي دوشم بتكاني
غافل ازينكه تكاندن برف از روي شانه هاي آدم برفي
كاري بي فايده است...
غافل ازينكه تكاندن برف از روي شانه هاي آدم برفي
كاري بي فايده است...
