معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
ببینمت . . .
گونه هایت خیس اســـت . . .
باز با این رفیق نابابت . . .
نامش چی بود؟
.
.
.
.
هان!
باران . . .
باز با “باران” قدم زدی ؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها . . .
همدم خوبی نیست برای درد ها . . .
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر میکنــــــد . . .
گونه هایت خیس اســـت . . .
باز با این رفیق نابابت . . .
نامش چی بود؟
.
.
.
.
هان!
باران . . .
باز با “باران” قدم زدی ؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها . . .
همدم خوبی نیست برای درد ها . . .
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر میکنــــــد . . .
من اگر روز شب در گذر و کوچه ها سرگردانم دنبال ردپای تو میگردم که از کوچه پاکش کنم...
داریـــم جـآیــے زنـבگـے میـکنیـم کـه:
هـرزگــے مـــב اسـت
بــے آبـرویــے کـلاس اسـت
مــستـے בوב تـفریح اســت
בوسـتـے بـا پــسر روشـنفکـرے اسـت
گــرگ بـوבטּ رمـز مـوفقـیت اســت
و....
בوســت عـزیـز
هـر غـلطـے رو انـجام בاבטּ،اســمش "پـایـه بـــــوבטּ" نیـست
خــریـتـه!
هـرزگــے مـــב اسـت
بــے آبـرویــے کـلاس اسـت
مــستـے בوב تـفریح اســت
בوسـتـے بـا پــسر روشـنفکـرے اسـت
گــرگ بـوבטּ رمـز مـوفقـیت اســت
و....
בوســت عـزیـز
هـر غـلطـے رو انـجام בاבטּ،اســمش "پـایـه بـــــوבטּ" نیـست
خــریـتـه!
کَـلاغـیْ می گـردَم ، تا قـآرقـآرَش رآ بـه فـال ِ نـیـکْ بـگیـرَم ، وقـتـی… قآصـِدَکـْ ـهـا هـمـه لال انـد..!
[FONT="]مسکن دیگری[/FONT][FONT="]
در دهان می گذارم
از پشت شیشه عینک
به وطن نگاه می کنم[/FONT]
در دهان می گذارم
از پشت شیشه عینک
به وطن نگاه می کنم[/FONT]
[FONT="]مایوس کننده است[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]هیچ چشم اندازی[/FONT][FONT="]
از پشت شیشه ها زیبا نیست
جنگل با هر درختی که می میرد
لاغر تر می شود[/FONT]
از پشت شیشه ها زیبا نیست
جنگل با هر درختی که می میرد
لاغر تر می شود[/FONT]
[FONT="]و انسان با هر قرص[/FONT][FONT="]
تنها تر
[/FONT]
تنها تر
[/FONT]
بلور يخ زير پا مي شکند
آسمان رنگ به رخسار ندارد
چرا عذابم مي دهي ؟
چه کرده ام با تو ، نمي دانم
مرا بکش اگر مي خواهي
اما ستيزه جويي نکن
از من فرزندي نمي خواهي
و شعري نيز ..
آن گونه کن که مي خواهي
من بر سر سوگند خود هستم
زندگيم براي توست اما اين اندوه
با من تا گور خواهد بود ..
{ آنا آخماتووا }
آسمان رنگ به رخسار ندارد
چرا عذابم مي دهي ؟
چه کرده ام با تو ، نمي دانم
مرا بکش اگر مي خواهي
اما ستيزه جويي نکن
از من فرزندي نمي خواهي
و شعري نيز ..
آن گونه کن که مي خواهي
من بر سر سوگند خود هستم
زندگيم براي توست اما اين اندوه
با من تا گور خواهد بود ..
{ آنا آخماتووا }
بعد از من چه خواهی کرد با سکوتی که جای دوستت دارم های هر روزه ام را می گیرد؟ با جای خالی نگاهم در نگاه عابران خیابانی که دوستش می داریم چه میکنی و با تلفنی که زنگ خواهد خورد و صدای مرا به تو نخواهد رساند؟...
دلـــــم بـــرای "مـــــا" مـیــســــوزد کـــــه "مـــــن و تــــــو" خـیـلــی وقـــت اســت تـنـهــــایــش گـذاشــتــه ایــم....
برای بعضی از آدمها "محبت" مثل فیلم خارجی بدون زیرنویس می مونه نمی فهمنش ....
آدمی که یهو عشقش رو از دست می‌ده حال ماهییی رو داره که تو برکه ش نارنجک ترکوندن. یه وری میاد رو آب و چشاش به هیچ‌جا خیره می‌مونه و به زحمت فقط می‌تونه به این دو کلمه فکر کنه: "چی شد؟"
رسم ” خوب ” ها همین است حرف آمدنشان شادت می کند و ماندنشان با دلت چنان می کند که هنوز نرفته دلتنگشان می شوی
دلت هوایم را خواهد کرد ... ! به یاد خواهی آورد باهم بودن هایمان را ... به یاد خواهی آورد خنده هایم را ... به یاد خواهی آورد اشک هایم را ... به یاد خواهی آورد حرف هایم را ... مطمئنم در آن لحظه در دلت می گویی : من تو را می خواهم...
مثل آن مسجد بین راهی تنهایم
هرکس که می آیدمسافر است
میشکند هم نمازش را هم دلم را ...
و میرود ...
دیگر به خاک کفش این غریبه ها عادت کرده ام
هرکس که می آیدمسافر است
میشکند هم نمازش را هم دلم را ...
و میرود ...
دیگر به خاک کفش این غریبه ها عادت کرده ام
یا صاحب الزمان(عج)
ای کاش که یک دانه تسبیح تو بودم
تا دست کشی بر سر سودا زده ی من
ای کاش که یک دانه تسبیح تو بودم
تا دست کشی بر سر سودا زده ی من
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]این دنیا، چه دنیای خوب و دلپذیری می‌شد اگر صدای قلبم و زمزه‌هایش به او می‌رسید از ورای [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]فاصله‌‌ها…
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کاش دنیا جور دیگری می‌بود…
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کاش در دنیا فاصله معنا نمی‌داشت…
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کاش می‌شد راحت سخن گفت و دل را سبک نمود… کاش واژه‌هایی پیدا می‌شد که برای دیگران مفهومی [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]نمی‌داشت و من با خیالی آسوده دردهای دلم را به آن واژه‌ها می‌سپردم و دمی آرام و قرار می‌گرفتم.[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]فاصله‌‌ها…
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کاش دنیا جور دیگری می‌بود…
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کاش در دنیا فاصله معنا نمی‌داشت…
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کاش می‌شد راحت سخن گفت و دل را سبک نمود… کاش واژه‌هایی پیدا می‌شد که برای دیگران مفهومی [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]نمی‌داشت و من با خیالی آسوده دردهای دلم را به آن واژه‌ها می‌سپردم و دمی آرام و قرار می‌گرفتم.[/FONT]
گـوش کـن...
خـاموش هـا گـویاتـرند...
در خـموشی هـای من فـریـادهـاستــ...
خـاموش هـا گـویاتـرند...
در خـموشی هـای من فـریـادهـاستــ...
دلـــــــــم ميگــيره
وقـــتـي مـــيدونم
در دنـــيای بــــه اين بــــزرگي
هيچ دلـي نيســت کــه بـــرای مـن تنـــگ بشه...
بی حس شدم از درد
فقط گاهی خط اشکی
می سوزاند صورتم را
فقط گاهی خط اشکی
می سوزاند صورتم را
آدمــــــا
گاهی لازمه چند وقــت کرکره شونو بکشن پاییـــن
یه پارچـــه سیـاه بزنن درش و بنـویسن:
کسی نمـــــــرده
فقط دلـــــــــم گرفتــــــه…!
گاهی لازمه چند وقــت کرکره شونو بکشن پاییـــن
یه پارچـــه سیـاه بزنن درش و بنـویسن:
کسی نمـــــــرده
فقط دلـــــــــم گرفتــــــه…!
دلم پر شده از حجم شعرى که تراوش نمى کندنه کلامى براى آغازش مى يابم،
نه جنون و عشقى که پايانش را معنا دهد...
من مانده ام و چند برگ کاغذ سفيد
و دلى که چون آسمانِ امروز، گرفته و آبى نيست...
و چشمانى که چون آسمانِ امروز معلوم نيست پر از باران اشک است يا غبار انتظار
شايد آسمان، خلوت امروزم را بفهمد
هردو پُريم از ريزگردهايى که ديده نمى شوند ولى نفس کشيدن را سخت مى کنند...
نه جنون و عشقى که پايانش را معنا دهد...
من مانده ام و چند برگ کاغذ سفيد
و دلى که چون آسمانِ امروز، گرفته و آبى نيست...
و چشمانى که چون آسمانِ امروز معلوم نيست پر از باران اشک است يا غبار انتظار
شايد آسمان، خلوت امروزم را بفهمد
هردو پُريم از ريزگردهايى که ديده نمى شوند ولى نفس کشيدن را سخت مى کنند...
به تیزی نوک مدادم خیره میشوم...و در رویایم
آنرا به قصد کُشت
با تمام توان به بغض زیر گلویم میکوبم...
از نوک قلمم خون می چکد...
از قلمم که خون بچکد؛
تو خود تصور کن، چگونه است حال امروز چشمهای من...
چشمهایم بی اختیار می بارند
و من کودکانه دلم خوش است
که فردا دنیا را قشنگ تر خواهم دید...
به سادگیِ دلم نخندید....
آخر آنروز هم که چشمهایم را لیزیک کردم؛
بی اختیار اشک میریختم
و فردایش دنیا را زیباتر دیدم...
آنرا به قصد کُشت
با تمام توان به بغض زیر گلویم میکوبم...
از نوک قلمم خون می چکد...
از قلمم که خون بچکد؛
تو خود تصور کن، چگونه است حال امروز چشمهای من...
چشمهایم بی اختیار می بارند
و من کودکانه دلم خوش است
که فردا دنیا را قشنگ تر خواهم دید...
به سادگیِ دلم نخندید....
آخر آنروز هم که چشمهایم را لیزیک کردم؛
بی اختیار اشک میریختم
و فردایش دنیا را زیباتر دیدم...