غمگینم همانند پرنده ای که به دانه های روی تله خیره شده و به این فکر میکند که چگونه بمیرد ؟
گرسنه و آزاد یا سیر و اسیر . . .
گرسنه و آزاد یا سیر و اسیر . . .
معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
گاهی بخند هر چند تلخ میخندی
ولی هنوز میشود پرید به بلندای قله ای دور دست
جایی که دیگر کسی نمیتواند
دست یابد به تو
انوقت باز هم در بندی
اخر تو میخواستی فرار کنی
پس بمان انگاه خواهی دید ازادی
فقط به بی قید و بند زندگی کردن نیست
همینکه
میگذری از کسانی که روزی به تو درد دادند خودش بزرگترین ازادیست
ولی هنوز میشود پرید به بلندای قله ای دور دست
جایی که دیگر کسی نمیتواند
دست یابد به تو
انوقت باز هم در بندی
اخر تو میخواستی فرار کنی
پس بمان انگاه خواهی دید ازادی
فقط به بی قید و بند زندگی کردن نیست
همینکه
میگذری از کسانی که روزی به تو درد دادند خودش بزرگترین ازادیست
خــوب ِ مــن ،
همین جا درون شعرهایم بمان
تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد
به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛
من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها
شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان
تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم
همین جا درون شعرهایم بمان
تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد
به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛
من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها
شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان
تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم
دهانم پر از حرف است و دلم پر از درد ...
اما با دهان پر كه نمی شود حرف زد ...
اما با دهان پر كه نمی شود حرف زد ...
گاهي نبايد ناز كشيد
گاهي نبايد آه كشيد
گاهي نبايد درد كشيد
گاهي نبايد فرياد كشيد
گاهي نبايد انتظار كشيد
تنها بايد دست كشيد و رفت
گاهي نبايد آه كشيد
گاهي نبايد درد كشيد
گاهي نبايد فرياد كشيد
گاهي نبايد انتظار كشيد
تنها بايد دست كشيد و رفت
این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش !
همین بس که :
نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی، مثل خودکشی است ،با تیغِ کُند.
همین بس که :
نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی، مثل خودکشی است ،با تیغِ کُند.
و هيچـ كسـ نفهميد كهـ چهـ شدمـ...
نهـ ماهـ بودمـ، نهـ خورشيد...
اما هيچـ دليـ سراغـ مرا از آسمانـ تنهاييـ اشـ نگرفتـ
گوييـ ابرها هيچـ اند
و فقط ابرند و بايد ببارند...
و تنها باريدمـ...
خستهـ ام...
خستهـ از باريدنـ و تمامـ نشدنـ
خستهـ از بودنـ و نبودنـ...
اما بايد رفتـ
آنكهـ رفتـ ، رسيد
پسـ بايد رفتـ و رسيد...
نهـ ماهـ بودمـ، نهـ خورشيد...
اما هيچـ دليـ سراغـ مرا از آسمانـ تنهاييـ اشـ نگرفتـ
گوييـ ابرها هيچـ اند
و فقط ابرند و بايد ببارند...
و تنها باريدمـ...
خستهـ ام...
خستهـ از باريدنـ و تمامـ نشدنـ
خستهـ از بودنـ و نبودنـ...
اما بايد رفتـ
آنكهـ رفتـ ، رسيد
پسـ بايد رفتـ و رسيد...
بسلامتی اونایی ک درکمون کردن...نه اونایی ک ترکمون کردن......
تنها بعضي از آدم ها باران را احساس مي كنند...
بقيه فقط خيس مي شوند!!!
بقيه فقط خيس مي شوند!!!
زندگی
کلاهت را به هوا بینداز
که من دیگر
جان بازی کردن ندارم
تو بردی..............
کلاهت را به هوا بینداز
که من دیگر
جان بازی کردن ندارم
تو بردی..............
[FONT=MRT_Faraz]خدایا دیگه نمیخوام
یعنی دیگه نمیتونم بخوام.........
[/FONT]
یعنی دیگه نمیتونم بخوام.........
[/FONT]
دل همین است دیگر ...
می نشیند برای خودش رویا میبافد .
آرزوهای بی جا می کند ...
مثل آرزوی بوییدن عطر گس زنانه ات
مثل آرزوی بوسه های حریصانه و تکثیر شیرین یک گناه در آغوشت
مثل عاشقانه تسلیم شدن مقابل هوس هایت !
مثل ...
میدانی ! ؟
باز هم آسمان و ریسمان بافته ام !
تمامی ماجرا همین است :
من جز تو هیچ آرزویی ندارم !
می نشیند برای خودش رویا میبافد .
آرزوهای بی جا می کند ...
مثل آرزوی بوییدن عطر گس زنانه ات
مثل آرزوی بوسه های حریصانه و تکثیر شیرین یک گناه در آغوشت
مثل عاشقانه تسلیم شدن مقابل هوس هایت !
مثل ...
میدانی ! ؟
باز هم آسمان و ریسمان بافته ام !
تمامی ماجرا همین است :
من جز تو هیچ آرزویی ندارم !
” آینــــده ای ” خواهـــم ساخت که , ” گذشتــــه ام ” جلویــــش
زانـُــــــوبزنــــد …!
قـــرار نیـــســــت مــــن هــــم دلِ کس دیـــگری را بســــوزانم …!
برعـــــکــــس کســــی را که وارد زندگیــــم میشــــود ,
آنـــقـــدر خوشبــ♥ـخت می کنــــم کـــــه ,
به هـــر روزی که جــای ” او ” نیـستـی به خودت ” لعنـــت ” بفـــرستـی…
زانـُــــــوبزنــــد …!
قـــرار نیـــســــت مــــن هــــم دلِ کس دیـــگری را بســــوزانم …!
برعـــــکــــس کســــی را که وارد زندگیــــم میشــــود ,
آنـــقـــدر خوشبــ♥ـخت می کنــــم کـــــه ,
به هـــر روزی که جــای ” او ” نیـستـی به خودت ” لعنـــت ” بفـــرستـی…
نیا باران زمین جای قشنگی نیست
من از جنس زمینم خوب می دانم
که دریا جز تو
در یک تبانی ماهی بیچاره را در دام ماهی گیر میراند
من از جنس زمینم خوب می دانم
که گل در عقد زنبور است
یک طرف سودای بلبل،
یک طرف بال و پر پروانه را هم دوست دارد
من از جنس زمینم خوب می دانم
که ای باران پشیمان میشوی از آمدن،
در ناودان ها گیر خواهی کرد،
پس انگه آرزوی مرگ خواهی کرد
نیا باران...........
زمین جای قشنگی نیست
در اینجا مادران فرزندان بالغ در شکم دارند
من از جنس زمینم خوب می دانم
که در اینجا جمعه بازار است
و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک نسیه می دادند
در اینجا قدر مردم را به زر اندازه می گیرند
در اینجا شعر حافظ را به فال کولیان در به در اندازه می گیرند
نیا باران
نیا باران..
وقتی همه سهم من از زندگی
نفس کشیدن بود...
خدایا!
ملخ می آفریدی ام،
دل برای چه بود دیگر؟؟!
نفس کشیدن بود...
خدایا!
ملخ می آفریدی ام،
دل برای چه بود دیگر؟؟!
تــنــهــایــی ایــن نــیــســت کــه هــیــچـکس اطـرافـت نـباشه
ایـن نـیست کـه با کسی دوســت نـباشی! این نــیست که آدمی گـوشــه گـیـر باشی
ایـن نیست که کسی باهـات حـرف نـزنـه
ایـن نـیـست کـه هیچوقت نـتـونی خوشـحـال باشی
این نـیسـت که کـسـی دوسـتـت نداشته باشه
تـنـهـایی ، یـه حـس درونیه
تنهـــــایی یـعـنـی " هیچکــس نمیفهمه حالت بــــده "
ایـن نـیست کـه با کسی دوســت نـباشی! این نــیست که آدمی گـوشــه گـیـر باشی
ایـن نیست که کسی باهـات حـرف نـزنـه
ایـن نـیـست کـه هیچوقت نـتـونی خوشـحـال باشی
این نـیسـت که کـسـی دوسـتـت نداشته باشه
تـنـهـایی ، یـه حـس درونیه
تنهـــــایی یـعـنـی " هیچکــس نمیفهمه حالت بــــده "
از مرگ می هراسم به خاطر اشکهای مادرم..
دلتنگی عین آتش زیر خاکستر است
گاهی فکر میکنی تمام شده
اما یک دفعه همه ات را آتش میزند
گاهی فکر میکنی تمام شده
اما یک دفعه همه ات را آتش میزند
دلـَــــــــــــم،
پُــر از زَخـــــــــــــم هایی ست
که قرار است وقتی بـــــُـــــزرگ شدم
فراموشــشان کــنم...
پُــر از زَخـــــــــــــم هایی ست
که قرار است وقتی بـــــُـــــزرگ شدم
فراموشــشان کــنم...
بامت بلند باد که دلتنگی ات مرا
از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است
از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است
دل مرد را بشکنید
کمرش را بشکنید
اما غرورش را نشکنید
مردی که گریه میکند
دیگر چیزی برای شکستن ندارد
کمرش را بشکنید
اما غرورش را نشکنید
مردی که گریه میکند
دیگر چیزی برای شکستن ندارد
یاد گرفتـــه ام
انسان مدرنـــی باشــــم
و هــر بار که دلتنـــــــگ میشــــوم
بـه جای بغـــــض و اشــــک
تنهـــا به این جملـــه اکتفــا کنـــم کــه
هوای بـــد ایــن روزهــا
آدم را افســــــــرده میکنـد ..!
انسان مدرنـــی باشــــم
و هــر بار که دلتنـــــــگ میشــــوم
بـه جای بغـــــض و اشــــک
تنهـــا به این جملـــه اکتفــا کنـــم کــه
هوای بـــد ایــن روزهــا
آدم را افســــــــرده میکنـد ..!
[h=2][/h]
چه خنده دار است!
شناسنامه را میگویم!!
دیشب نگاهش کردم ،
صفحه وفاتش سفید بود،
با وجود این که سال هاست مرده ام.....!!!!
شناسنامه را میگویم!!
دیشب نگاهش کردم ،
صفحه وفاتش سفید بود،
با وجود این که سال هاست مرده ام.....!!!!
....................................نمیخواسم بیام چیزی بگم ولی مجبورم کردی.....
خدانکنه این چه حرفیه.....
نمی دانم برای چندمین بار است که از خانه بیرون می زنم تا در کوچه - که این روزها دوست داشتنی تر از چهار دیواری ام است- قدم بزنم و شاید - شاید- گریه کنم! فال حافظ را که از دست پسرک می قاپم - نه مثل همیشه با حوصله - تند تند می خوانم ...
نه! بی فایده است ... دلخوشی که دنبالش هستم اینجا هم نیست ....
راه می روم ... اشکهایم می آید ... پیرزنی که هر روز ته کوچه پشت یک وانت آش می فروشد زیر چشمی نگاهم می کند ....
دلم می خواهد با یکی حرف بزنم ... نمی دانم با چه کسی؟
می دانم ...
همه را از این همه حرف خسته کرده ام ...
می دانم بعضی حرفها در این زمان گفتنشان بی فایده ترین کار است
می دانم ...
بسیار خسته ام ...
بار تحمیل بر دوش ...
جاده های نا تمام در راه ...
به قول شاعر: " نه پای رفتن - دارم - و نه تاب ماندگاری" ...
من از تمام این شهر یک سقف می خواستم تا سازم را بنوازم و گاهی چیزکی بنویسم و دلخوشک دستی برافشانم ...
من از تمام این شهر دل خوشی بودم که هنوز نساخته نابودش کردند
....من در این شهر دیدم که مرا هر کس هر جا که توانست فروخت ...
من در این شهر ...
بگذار نگویم چه ها دیدم ...
چه ها شنیدم ...
...
شاید فردا زیر نگاه پیرزن آش فروش لبخند بزنم!
نه! بی فایده است ... دلخوشی که دنبالش هستم اینجا هم نیست ....
راه می روم ... اشکهایم می آید ... پیرزنی که هر روز ته کوچه پشت یک وانت آش می فروشد زیر چشمی نگاهم می کند ....
دلم می خواهد با یکی حرف بزنم ... نمی دانم با چه کسی؟
می دانم ...
همه را از این همه حرف خسته کرده ام ...
می دانم بعضی حرفها در این زمان گفتنشان بی فایده ترین کار است
می دانم ...
بسیار خسته ام ...
بار تحمیل بر دوش ...
جاده های نا تمام در راه ...
به قول شاعر: " نه پای رفتن - دارم - و نه تاب ماندگاری" ...
من از تمام این شهر یک سقف می خواستم تا سازم را بنوازم و گاهی چیزکی بنویسم و دلخوشک دستی برافشانم ...
من از تمام این شهر دل خوشی بودم که هنوز نساخته نابودش کردند
....من در این شهر دیدم که مرا هر کس هر جا که توانست فروخت ...
من در این شهر ...
بگذار نگویم چه ها دیدم ...
چه ها شنیدم ...
...
شاید فردا زیر نگاه پیرزن آش فروش لبخند بزنم!