مشت زدم بر زمین
تکه ای خاک برداشتم
بوییدمش
بوسیدمش
آری این همان یارخلق نشده من است
تکه ای خاک برداشتم
بوییدمش
بوسیدمش
آری این همان یارخلق نشده من است
معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
تو می خندی و جاری می شوم با عطر شب بوها
از اینجا میروم تا بیکران ها تا فراسوها
تو می خوانی برایم عشق را با لهجه ی باران
صدای تو رهایم می کند از این هیاهوها
نسیمی مهربان می آید از دریا به آرامی
دلم را می بری آهسته بر امواج گیسوها
چگونه مست و از خود بیخود و حیران نباشم من ؟
که در چشم تو حیرانند نرگس ها و آهوها
پس از این سهم من عشق است،پرواز است،آواز است
ببین ! تقسیم کردم آسمان را با پرستوها...
از اینجا میروم تا بیکران ها تا فراسوها
تو می خوانی برایم عشق را با لهجه ی باران
صدای تو رهایم می کند از این هیاهوها
نسیمی مهربان می آید از دریا به آرامی
دلم را می بری آهسته بر امواج گیسوها
چگونه مست و از خود بیخود و حیران نباشم من ؟
که در چشم تو حیرانند نرگس ها و آهوها
پس از این سهم من عشق است،پرواز است،آواز است
ببین ! تقسیم کردم آسمان را با پرستوها...
من تو را هرگز فراموش نخواهم کرد
تو در آبی آسمان به من لبخند زدی
تو در خوش آوازترین ترنم آبی آب به قلبم پا گذاشتی
تو در قشنگترین لبخند کودکانه به چشمم نشستی
تو را با نوای قلبم پذیرفتم با آهنگ گوشنواز عشق
تو مرا با مهر خواندی و من....
به مهمانی سفره ی محبتت آمدم
تو را با جوهر خونم در پنهانی ترین زوایای قلبم حکاکی کرده ام
من به تو می اندیشم و تو را با هر آنچه که وجود دارد میپذیرم
تو در آبی آسمان به من لبخند زدی
تو در خوش آوازترین ترنم آبی آب به قلبم پا گذاشتی
تو در قشنگترین لبخند کودکانه به چشمم نشستی
تو را با نوای قلبم پذیرفتم با آهنگ گوشنواز عشق
تو مرا با مهر خواندی و من....
به مهمانی سفره ی محبتت آمدم
تو را با جوهر خونم در پنهانی ترین زوایای قلبم حکاکی کرده ام
من به تو می اندیشم و تو را با هر آنچه که وجود دارد میپذیرم
من برای ساختن خویشتن می روم...
برای شکافتن صخره های بیگانگی
من به خود باز می گردم
سفرم را از خویشتن خویش آغاز می کنم و در جان دوباره ام به پایان می برم
من برای ساختن خویشتن می روم...
من به نهایت انسان می اندیشم
سفرم را آغاز می کنم
در کوله بارم هزار آرزو گذاشته ام
هزار آرزوی یک انسان
انسانی که خویش را می جوید
من به خویشتن خویش باز خواهم گشت....
برای شکافتن صخره های بیگانگی
من به خود باز می گردم
سفرم را از خویشتن خویش آغاز می کنم و در جان دوباره ام به پایان می برم
من برای ساختن خویشتن می روم...
من به نهایت انسان می اندیشم
سفرم را آغاز می کنم
در کوله بارم هزار آرزو گذاشته ام
هزار آرزوی یک انسان
انسانی که خویش را می جوید
من به خویشتن خویش باز خواهم گشت....
گاهی دلم می گیرد
از آدم هایی که در پس نگاه سردشان
با لبخندی گرم فریبت می دهند
دلم میگیرد از خورشیدی که گرم نمی کند
......و نوری که تاریکی می دهد
ازکلماتی که
چون شیرینی افسانه ها فریبت می دهند
دلم می گیرد
از سردی
چندش آور دستی که دستت را می فشارد
و نگاهی که
به توست و هیچ وقت تو را نمی بیند
از آدم هایی که در پس نگاه سردشان
با لبخندی گرم فریبت می دهند
دلم میگیرد از خورشیدی که گرم نمی کند
......و نوری که تاریکی می دهد
ازکلماتی که
چون شیرینی افسانه ها فریبت می دهند
دلم می گیرد
از سردی
چندش آور دستی که دستت را می فشارد
و نگاهی که
به توست و هیچ وقت تو را نمی بیند
اونی که عاشق باشه
با اخم و سرش داد بزنی نمیره
حتی اگه بفهمه
داری دروغ میگی باز هم کنارت میمونه
ولی وقتی میره که
تو این با رفتارت بخوای
وقتی هرگز بهش نگی دوستت دارم
وقتی تنهاش بذاری وقتی میبینی
دل تنگ شده وقتی میبینی داره
از غصه درد میکشی ولی شونه بالا میندازی
اون روز عاشق میره
اما میدونی عزیز من
من حتی بخاطر اینها هم نرفتم
گفته بودم میری میرم و دیگه بر نمیگردم
رفتی بدون اینکه بهم بگی
من هم رفتم بدون اینکه زیاد مزاحم خلوت کسی بشم
اینجا دل کسی برای من تنگ نمیشه
دل کسی برای خستگی و اشکای من تنگ نمیشه
تنهایی خودم برداشتم و رفتم
تا یه وقت تنهاییم باعث نشه اذیت بشی و حوصلهات سر بره
کاش معنای این حرف را میشد به همه انای که دم از عشق و عاشقی میزنند گفت
عشق انقدر مقدس هست
که هر قلبی هر ادمی توان تحملش را ندارد
به قول حافظ
ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد
کاش معنای دوست داشتن اینگونه میفهمیدید
دوست داشتن خود را از یاد بردن هست
دوست داشتن یعنی ارام و بی صدا در وعشوق غرق شدن
و از معشوق به خدا رسیدن
دوست داشتن یعنی
نه عاشقی این معانی را دارد
عاشقی یعنی
به انکه دوستش داری
به تمام رفتارها و شخصیتش و هر انچه که دارد احترام بگذاری
و نداشته هایش را هم نبینی
درد های را تحمل کنی که از توان هیچ ادمی نیست
شده ام مجنونی که به دور لیلیش میچرخد
اما لیلی من
مرا هرگز ندید
تنها
گاهی یک نیم نگاهی میانداخت و نمیدانست همین نیم نگاه مرا به اتش میکشد
حال تنها دل تنگیهایم را به دوش میکشم
به یک زندگی پر از تکرار نگاه میکنم
زندگی که بی عشق هیچ جذابیتی برایم ندارد
با اخم و سرش داد بزنی نمیره
حتی اگه بفهمه
داری دروغ میگی باز هم کنارت میمونه
ولی وقتی میره که
تو این با رفتارت بخوای
وقتی هرگز بهش نگی دوستت دارم
وقتی تنهاش بذاری وقتی میبینی
دل تنگ شده وقتی میبینی داره
از غصه درد میکشی ولی شونه بالا میندازی
اون روز عاشق میره
اما میدونی عزیز من
من حتی بخاطر اینها هم نرفتم
گفته بودم میری میرم و دیگه بر نمیگردم
رفتی بدون اینکه بهم بگی
من هم رفتم بدون اینکه زیاد مزاحم خلوت کسی بشم
اینجا دل کسی برای من تنگ نمیشه
دل کسی برای خستگی و اشکای من تنگ نمیشه
تنهایی خودم برداشتم و رفتم
تا یه وقت تنهاییم باعث نشه اذیت بشی و حوصلهات سر بره
کاش معنای این حرف را میشد به همه انای که دم از عشق و عاشقی میزنند گفت
عشق انقدر مقدس هست
که هر قلبی هر ادمی توان تحملش را ندارد
به قول حافظ
ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد
کاش معنای دوست داشتن اینگونه میفهمیدید
دوست داشتن خود را از یاد بردن هست
دوست داشتن یعنی ارام و بی صدا در وعشوق غرق شدن
و از معشوق به خدا رسیدن
دوست داشتن یعنی
نه عاشقی این معانی را دارد
عاشقی یعنی
به انکه دوستش داری
به تمام رفتارها و شخصیتش و هر انچه که دارد احترام بگذاری
و نداشته هایش را هم نبینی
درد های را تحمل کنی که از توان هیچ ادمی نیست
شده ام مجنونی که به دور لیلیش میچرخد
اما لیلی من
مرا هرگز ندید
تنها
گاهی یک نیم نگاهی میانداخت و نمیدانست همین نیم نگاه مرا به اتش میکشد
حال تنها دل تنگیهایم را به دوش میکشم
به یک زندگی پر از تکرار نگاه میکنم
زندگی که بی عشق هیچ جذابیتی برایم ندارد
تازه عادت کرده بودم ، که تو تنهایی بمونم
ولی وقتی تو رو دیدم ، دیگه گفتم نمیتونم
تازه عادت کرده بودم ، که باشم تنهای تنها
تا که دیدمت دلم گفت ، تویی اون عشق تو رویا
تازه عادت کرده بودم ، تازه عادت کرده بودم
برگرد....
بی تو رنگ و بوی شهر ناآشناست...
همیشه می دیدمش ...
کنارش بود
حتی در چشمانش !
و... سه نقطه پر از واژه های نا آشنا
چیزی همانند احساسش
و باورش در نقطه سر خط !
و دوباره گم کردنش در نیمه ی پاک شده ی واقعیت ها ...
سخت است
عادت به ندیدن !
و دفتری پر از نقطه های سر خط
بی هیچ واژه ای !
و باز حس سکوتش ...!
کنارش بود
حتی در چشمانش !
و... سه نقطه پر از واژه های نا آشنا
چیزی همانند احساسش
و باورش در نقطه سر خط !
و دوباره گم کردنش در نیمه ی پاک شده ی واقعیت ها ...
سخت است
عادت به ندیدن !
و دفتری پر از نقطه های سر خط
بی هیچ واژه ای !
و باز حس سکوتش ...!
اشتباه از ما بود
اشتباه از ما بود که خواب سرچشمه را در خیال پیاله می دیدیم
دست هامان خالی
دلهامان پر
گفتگوهامان مثلا یعنی ما
کاش می دانستیم هیچ پروانه ای پریروز پیلگی خود را به یاد نمی آورد
حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب می میریم
از خانه که می آیی یک دستمال سپید
پاکتی سیگار گزینه شعر فروغ
و تحملی طولانی بیاور
"احتمال گریستن ما بسیار است "
اشتباه از ما بود که خواب سرچشمه را در خیال پیاله می دیدیم
دست هامان خالی
دلهامان پر
گفتگوهامان مثلا یعنی ما
کاش می دانستیم هیچ پروانه ای پریروز پیلگی خود را به یاد نمی آورد
حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب می میریم
از خانه که می آیی یک دستمال سپید
پاکتی سیگار گزینه شعر فروغ
و تحملی طولانی بیاور
"احتمال گریستن ما بسیار است "
من نیستم.
من اینجا نیستم.
من اینجا منتظر نیستم.
من اینجا منتظر دوستی نیستم.
من اینجا منتظر دوستی مهربان نیستم.
من اینجا تنها منتظر دوستی مهربان نیستم.
من اینجا تنها هستم، منتظر دوستی مهربان نیستم.
من اینجا تنها نیستم، منتظر دوستی مهربان هستم.
من اینجا تنها نیستم، منتظر دوستی هستم.
من اینجا تنها نیستم، منتظر هستم.
من اینجا تنها منتظر هستم.
من اینجا منتظر هستم.
من اینجا هستم.
من هستم.
من اینجا نیستم.
من اینجا منتظر نیستم.
من اینجا منتظر دوستی نیستم.
من اینجا منتظر دوستی مهربان نیستم.
من اینجا تنها منتظر دوستی مهربان نیستم.
من اینجا تنها هستم، منتظر دوستی مهربان نیستم.
من اینجا تنها نیستم، منتظر دوستی مهربان هستم.
من اینجا تنها نیستم، منتظر دوستی هستم.
من اینجا تنها نیستم، منتظر هستم.
من اینجا تنها منتظر هستم.
من اینجا منتظر هستم.
من اینجا هستم.
من هستم.
این روزها از من تا دل
فاصله ایست تا مرز نشناختن ...
این روزها دلم برای سکوت هم می خندد ...!
فاصله ایست تا مرز نشناختن ...
این روزها دلم برای سکوت هم می خندد ...!
رنجاندمت ببخش خودم سیرم از خودم
حتی ببین چه فاصله می گیرم از خودم
یک پرسه بدون هدف یک دروغ محض
تعبیر مردم ار من و تفسیرم از خودم
مردم هنوز پشت سرم حرف می زنند
از عشق تو که کرده زمینگیرم از خودم
با یک سبد نگاه پر از اشتهای سیب
در خلسه ایی همیشه نمک گیرم از خودم
تقدیر ما حکایت کوه است و آبشار
تو سرفراز و من که سرازیرم از خودم
پلکی بزن که پل بزند تا رهایی ام
قاب قشنگ چشم تو تصویرم از خودم
بگذار پای عاشقی ام هر چه دلخوری ست
رنجاندمت ببخش خودم سیرم از خودم...
حتی ببین چه فاصله می گیرم از خودم
یک پرسه بدون هدف یک دروغ محض
تعبیر مردم ار من و تفسیرم از خودم
مردم هنوز پشت سرم حرف می زنند
از عشق تو که کرده زمینگیرم از خودم
با یک سبد نگاه پر از اشتهای سیب
در خلسه ایی همیشه نمک گیرم از خودم
تقدیر ما حکایت کوه است و آبشار
تو سرفراز و من که سرازیرم از خودم
پلکی بزن که پل بزند تا رهایی ام
قاب قشنگ چشم تو تصویرم از خودم
بگذار پای عاشقی ام هر چه دلخوری ست
رنجاندمت ببخش خودم سیرم از خودم...
مگر تمام می شود
تمام خاطرات تو
ورق که می خورد
نگاه می کنم
هنوز هم نخوانده صفحه ای
ز لابه لای خاطرات تو
چگونه بنگرم به این خزان زندگی
که بی امان نهیب زد
به سبزی خاطرات تو
ستم نکرده بودم و
نشد که یک نفس
رها شوم ز تو
ز غصه های خاطرات تو
همیشه نقش می زنم
بهار را، امید را، ستاره را
ز بیکران آسمان
برای دفتر قشنگ خاطرات تو
نگاه کن که خسته ام ز بس که پیش چشمی
و همیشه خواندمت
دگر نفس نمی کشم که فصل آخر
قشنگ قصه است
تمام جان خسته ام فدای خاطرات تو...
تمام خاطرات تو
ورق که می خورد
نگاه می کنم
هنوز هم نخوانده صفحه ای
ز لابه لای خاطرات تو
چگونه بنگرم به این خزان زندگی
که بی امان نهیب زد
به سبزی خاطرات تو
ستم نکرده بودم و
نشد که یک نفس
رها شوم ز تو
ز غصه های خاطرات تو
همیشه نقش می زنم
بهار را، امید را، ستاره را
ز بیکران آسمان
برای دفتر قشنگ خاطرات تو
نگاه کن که خسته ام ز بس که پیش چشمی
و همیشه خواندمت
دگر نفس نمی کشم که فصل آخر
قشنگ قصه است
تمام جان خسته ام فدای خاطرات تو...
«شب‌است‌ودیده‌ام‌گریان� �تر از ابر زمستانی
دلم غمگین‌تر از آهنگ غم‌افزای چوپانی
سكوت جاودان امشب گرفته دامن شیدا
خیالم خسته از این عالم رؤیای انسانی
به‌جان خسته‌ی‌من آتش تب میزند دامن
تنم سوزان‌تر از شلاق آن باد بیابانی»
دلم غمگین‌تر از آهنگ غم‌افزای چوپانی
سكوت جاودان امشب گرفته دامن شیدا
خیالم خسته از این عالم رؤیای انسانی
به‌جان خسته‌ی‌من آتش تب میزند دامن
تنم سوزان‌تر از شلاق آن باد بیابانی»
اری ... باز هم مثل همیشه برای تو می نویسم
برای تویی که مقصود تمام نوشته های منی
تویی که الفبای عشق را به من آموختی
تویی که مرا سرگدان دنیای قشنگ عاشقی کردی
تویی که قلم روان قلبم را به دستم دادی
تا برای اولین بار برای تو بنگارد
تویی که دیگر هیچ گاه نمی توانم از کنارت بی تفاوت بگذرم
تویی که چیزی به منهدیه کردی،تا غمخوار و همدم تنهایی هایم باشد
تویی که فقط تو را از او می خواهم و بس
تو یی که هیچ در وصف مهربانی بی پایانت نمی یابم
برای تویی که مقصود تمام نوشته های منی
تویی که الفبای عشق را به من آموختی
تویی که مرا سرگدان دنیای قشنگ عاشقی کردی
تویی که قلم روان قلبم را به دستم دادی
تا برای اولین بار برای تو بنگارد
تویی که دیگر هیچ گاه نمی توانم از کنارت بی تفاوت بگذرم
تویی که چیزی به منهدیه کردی،تا غمخوار و همدم تنهایی هایم باشد
تویی که فقط تو را از او می خواهم و بس
تو یی که هیچ در وصف مهربانی بی پایانت نمی یابم
بیا وقتی برای عشق هورا می کشد احساس
به روی اجتماع بغض حسرت گاز اشک آور بیندازیم
بیا با خود بیندیشیم
اگر یک روز تمام جاده های عشق را بستند
اگر یک سال چندین فصل برف بی کسی بارید
اگر یک روز نرگس در کنار چشمه غیبش زد
اگر یک شب شقایق مرد
تکلیف دل ما چیست؟
و من احساس سرخی می کنم چندیست
و من از چند شبنم پیشتر خواب نزول عشق را دیدم
چرا بعضی برای عشق دلهاشان نمی لرزد
چرا بعضی نمیدانند که این دنیا به تار موی یک عاشق نمی ارزد
به روی اجتماع بغض حسرت گاز اشک آور بیندازیم
بیا با خود بیندیشیم
اگر یک روز تمام جاده های عشق را بستند
اگر یک سال چندین فصل برف بی کسی بارید
اگر یک روز نرگس در کنار چشمه غیبش زد
اگر یک شب شقایق مرد
تکلیف دل ما چیست؟
و من احساس سرخی می کنم چندیست
و من از چند شبنم پیشتر خواب نزول عشق را دیدم
چرا بعضی برای عشق دلهاشان نمی لرزد
چرا بعضی نمیدانند که این دنیا به تار موی یک عاشق نمی ارزد
