مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
تو با من باش و بگذار عالمی از من جدا گردد
چو یکدم با تو باشم دل از هر غم رها گردد
heroo
عضو جدید
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود
heroo
عضو جدید
heroo
عضو جدید
خواهش میکنم ولی من دیگه باید باختو قبول کنم چون فعلا چیزی به ذهنم نمیرسهیاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد
مرسی از همراهیت
دفتری گر بنویسند ز خوبان جهانیاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد
مرسی از همراهیت
تو به سر دفتر خوبان جهان عنوانی
Mahdy.T
عضو جدید
یا که به راه آرم این صید دل رمیده را
یا به رهت سپارم این جان به لب رسیده را
یا ز لبت کنم طلب قیمت خون خویشتن
یا به تو واگذارم این جسم به خون تپیده را
a bahare68
عضو جدید
اي دل ز غبار جسم اگر پاک شوي
تو روح مجردي بر افلاک شوي
عرش است نشينمن تو شرمت بادا
کايي و مقيم خطه ي خاک شوي!
یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد
دل به هر کس مسپار
یک عمر در این بادیه گشتم
لاف عاشقی را ز هزاران کس بشنیدم
لایق جام نگاهت فقط یک تن بود
آن کس که دلش با دل تو یک "رنگ" بود ...
« آبــــــــــی »
یک عمر در این بادیه گشتم
لاف عاشقی را ز هزاران کس بشنیدم
لایق جام نگاهت فقط یک تن بود
آن کس که دلش با دل تو یک "رنگ" بود ...
« آبــــــــــی »
دشمنتون شرمنده ...
میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت
می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت
پیمانه نمی داد به پیمان شکنان باز
ساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت
می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت
پیمانه نمی داد به پیمان شکنان باز
ساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت
تا که بودیم نبودیم کسی
کشت ما را غم بی همنفسی
تا که رفتیم همه یار شدند
خفته ایم و همه بیدار شدند
در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم
ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست
تا در آغوش تو ، راهی داشتم
چون شراب کهنه شعرم تازه بود
در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردی به شهر یاد ها
چون شراب کهنه شعرم تازه بود
در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردی به شهر یاد ها
اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار
طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد
دیدم به سر عمارتی مردی فرد
کو گِل بلگد می زد و خوارش می کرد
وان گِل با زبان حال با او می گفت
ساکن ، که چو من بسی لگد خواهی کرد
کو گِل بلگد می زد و خوارش می کرد
وان گِل با زبان حال با او می گفت
ساکن ، که چو من بسی لگد خواهی کرد
خیام
در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند
هرکه نان از عمل خویش خورد
منت حاتم طایی نبرد
دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید
دل می رود زدستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا....!
ای آنکه به تقریر و بیان دم زنی از عشق
ما با تو نداریم سخن خیر و سلامت
تو غره بدن مشو که می نمی خوری
صد لقمه خوری که می غلام است آنرا!
آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت
عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت
ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود
تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار!
روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد
کامم از تلخی غم چون زهر گشت
بانگ نوش شادخواران یاد باد
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |