مشاعرۀ سنّتی

[عطار]

تا گفتنت ببینم و رفتنت بشنوم
از پای تا بسر همه سمع و بصر شدم

 

[دختر شرقی]

مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست

 

[عطار]

تو شاه منی ماه منی
شمس شبانگاه منی

در شب تنهایی من
تویی كه همسر و همراه منی

تو جان و جانان منی
همدم و همسان منی

بر خوان من بنشسته ای
گویی مرا دل بسته ای

بر خوان خود میخوانمت
با جان خود می ستانمت

 

[دختر شرقی]

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

​

 

[عطار]

وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

 

[vurgun]

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم







​

 

[عطار]

من خراباتیم و عاشق و دیوانه و مست
بیشتر زین چه حکایت بکند غمازم

 

[*انعکاس*]

مشنو ای دوست،
ک غیر از تو مرا یاری هست
یا به جز فکر تو هم کاری است

 

[nasim_shsh]

تو بدان شیشه پرستی که ز شیشه است شرابت
می من نیست زشیره ز چه رو شیشه بخستم

 

[حسن بیدخوری]

تو بدان شیشه پرستی که ز شیشه است شرابت
می من نیست زشیره ز چه رو شیشه بخستم

من رستم و سهراب تو، این جنگ چه جنگ است؟
گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

 

[vurgun]

گر طلب کنی از جان عشق و دردمندی را

عشق را هنر یابی درد را دوا بینی


​

 

[*zahedan]

گر طلب کنی از جان عشق و دردمندی را

عشق را هنر یابی درد را دوا بینی


​

يكي در بسـتر رويا ، شبي تب دار مي ميرد
يكي در حسرت عشقي ، چو من صد بار مي ميرد
يكي سر در گريبان ، ديگـري آواره و حيـران
يكي در قلب او آتش ، ولي بي يــار مي ميرد

…..............…,•’``’•,•’``’• ,Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
...........…...…’•,,عشق` ,•’Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
..............……....`’• ,,•’`Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi

 

[nasim_shsh]

در فراقش بعد چندین شب شبی خواهم ربود
می شنیدم در شکر خواب از لب سلطان ما

 

[*انعکاس*]

او میرود دامن کشان من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم میرود

 

[nasim_shsh]

در دل ما خار غم بشکست و در دل غم بماند
چیست یاران،چاره غمهای بی پایان ما؟

 

[*انعکاس*]

ای ساربان اهسته ران کارام جانم میرود
وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود

 

[یاووش]

ای ساربان اهسته ران کارام جانم میرود
وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود

دل کفر از تو مشوش سر ایمان به میت خوش / همه را هوش ربودی همه را گوش کشیدی

 

[self.f_t_m990]

دل کفر از تو مشوش سر ایمان به میت خوش / همه را هوش ربودی همه را گوش کشیدی

یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود / و از لب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود

 

[همیشه بارانی!]

در حلقه ی زنجیرم انکار نخواهم کرد
دیوانه و دلگیرم انکار نخواهم کرد

 

[*zahedan]

در حلقه ی زنجیرم انکار نخواهم کرد
دیوانه و دلگیرم انکار نخواهم کرد

دل به هركس مي سپارم دشمن جــان مي شود
مي گريزد از من و ازديده پنهـان مي شود
ميبرد از ياد و خـاطـر رسم و ائين وفا
مبتلا ناگه ، به بيماري نيسـان مي شود
…..............…,•’``’•,•’``’• ,Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
...........…...…’•,,عشق` ,•’Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
..............……....`’• ,,•’`Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi

 

[self.f_t_m990]

دل به هركس مي سپارم دشمن جــان مي شود
مي گريزد از من و ازديده پنهـان مي شود
ميبرد از ياد و خـاطـر رسم و ائين وفا
مبتلا ناگه ، به بيماري نيسـان مي شود
…..............…,•’``’•,•’``’• ,Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
...........…...…’•,,عشق` ,•’Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
..............……....`’• ,,•’`Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi

دل از من برد و روی از من نهان کرد / خدا را با که این بازی توان کرد

 

[jungle bird]

در آرزوی آمدنش نذر کرده ام
یعنی که می شود سحری حاجتم روا؟

 

[vurgun]

آنکه جمال تو دید بی دل و دین گشت

و آنکه وصال تو یافت بی سر و پا شد


​

 

[عطار]

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[دختر شرقی]

دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت
تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت

 

[self.f_t_m990]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم // روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

 

[یاووش]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم // روزی سراغ وقت من آئی که نیستم

من هماندم که وضو ساختم از چشمه عشق / چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه هست

 

[mani24]

من هماندم که وضو ساختم از چشمه عشق / چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه هست

تشنهٔ غنچه سیراب ترا آب چه سود

مردهٔ نرگس پر خواب ترا خواب چه سود


جان شیرین چو بتلخی بلب آرد فرهاد

گر چشانندش از آن پس شکر ناب چه سود

 

[self.f_t_m990]

تشنهٔ غنچه سیراب ترا آب چه سود

مردهٔ نرگس پر خواب ترا خواب چه سود


جان شیرین چو بتلخی بلب آرد فرهاد

گر چشانندش از آن پس شکر ناب چه سود

دلا از حد خود مگذر برون کن باد را از سر // به خاک کوی او بنگر ببین صد خونبهای تو

 

[mani24]

دلا از حد خود مگذر برون کن باد را از سر // به خاک کوی او بنگر ببین صد خونبهای تو

وفات به بود آنرا که در وفای تو نبود

که مبتلا بود آنکس که مبتلای تو نبود


چو خاک می*شوم آن به که خاکپای تو باشم

که خاک بر سر آنکس که خاک پای تو نبود