مشاعرۀ سنّتی

[گلابتون]

تو سخت ساخته مي آيي و نميدانم
كه روز آمدنت روزي كه خواهد بود

زهي اميد شكيب آفرين كه در غم تو
ز عمر خسته من هر چه كاست عشق افزود

 

[gh_engineer]

تو سخت ساخته مي آيي و نميدانم
كه روز آمدنت روزي كه خواهد بود

زهي اميد شكيب آفرين كه در غم تو
ز عمر خسته من هر چه كاست عشق افزود

در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست
یک قسم فتادند چنان کایزد خواست

حسن تو بهار است و شب و روز آراست
قسم شب و روز در بهار آید راست​

 

[naghmeirani]

تو شهــي و كشــور جــان ترا ، تو مهي و جـان جهـان ترا

ز ره كــرم چـه زيــان ترا ، كه نظــر به حــال گدا كني​

 

[mahdi271]

یکی درخت گل اندر فضای خلوت ماست
که سروهای چمان پیش قامتش پستند

 

[naghmeirani]

دل در تف عشق افروخت گردون لباس سيه دوخت

از آتــش و آه مــن ســوخـت در آسمــان اختر من​

 

[*زهره*]

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری سازد

 

[naghmeirani]

داني كه چيست حاصل انجام عاشقي؟

جانـــانه را ببيــني و جـــان را فدا كني​

 

[*زهره*]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

بازآید و برهاندم از بند ملامت

 

[naghmeirani]

تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز

بنیاد بر کرشمه جادو نهاده‌ایم

 

[arashpak]

من ازطرز نگاه تو امید مبهمی دارم
نگاهت رامگیر از من که باان عالمی دارم

 

[seeemesooo]

مژگان چو رخش ديد نشد برهم جفت
ديدگان چهره چون گوهر او را بسفت

 

[*زهره*]

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری
وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

 

[mahdi271]

در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود
کاین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد

 

[*زهره*]

دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش

که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس

 

[گلابتون]

سايه خاموش كزين جان پر آتش كه مراست
آه را گر بدهم راه جهان ميسوزد

 

[*زهره*]

در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش

 

[mahdi271]

شبی یاد دارم که چشمم نخفت
شنیدم که پروانه با شمع گفت
که من عاشقم گربسوزم رواست
تو را گریه و سوز باری چراست

 

[araz_heidari]

شبی یاد دارم که چشمم نخفت
شنیدم که پروانه با شمع گفت
که من عاشقم گربسوزم رواست
تو را گریه و سوز باری چراست

ترا نادیدن ما غم نباشد
که در خیلت به ازما کم نباشد
​

 

[eksir]

دیر آمده‌ای مرو شتابان

ای رفتن تو چو رفتن جان

دیر آمدن و شتاب رفتن

آیین گل است در گلستان

 

[*زهره*]

نعمت دیده نخواهم که بماند پس از این
مانده چون دیده از آن نعمت دیدار جدا

 

[eksir]

اشکهای گرم ما راههای سرد ما

کسی نداند کز کجا آید مگر هم درد ما

 

[*زهره*]

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست

وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

 

[eksir]

تا نگذرد زنام سزاوار نام نیست

تا معترف به نقص نباشد تمام نیست

 

[*زهره*]

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند

عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

 

[eksir]

تا بکی این نفس کافر کیش کافرتر شود

تا بچند این دیدهٔ بی شرم ننگ سر شود

 

[arashpak]

درودیوار به حال دل من زار گریست /هرکجاناله ناکامی خود سر کردم
به خداکافر اگر بود به رحم امده بود/ زان همه ناله که پیش توی کافر کردم

 

[araz_heidari]

درودیوار به حال دل من زار گریست /هرکجاناله ناکامی خود سر کردم
به خداکافر اگر بود به رحم امده بود/ زان همه ناله که پیش توی کافر کردم

مرا نه سر نه سامان آفریدند
پریشانم پریشان آفریدند
پریشان خاطران رفتند در خاک
مرا از خاک ایشان آفریدند
​

 

[gh_engineer]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود
​

 

[arashpak]

دراین سرای بی کسی کسی به در نمی زند / به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند..

 

[gh_engineer]

دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است
که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد​