مشاعرۀ سنّتی

[omid20110]

آنکس که بداند و بخواهد که بداند / خود را به بلندای سعادت برساند

دانی که چرا با تو ز اسرار نگویم / طوطی صفتی و طاقت اسرار نداری!

 

[نگار88]

دیر یست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست / گفت با منشین کز تو سلامت برخاست

 

[نگار88]

دانی که چرا با تو ز اسرار نگویم / طوطی صفتی و طاقت اسرار نداری!

یا رب مباد که گدا معتبر شود / گر معتبر شود زخدا بیخبر شود

 

[s_aa]

، دورم از خود، آنچنان امشب که باز از خود فراموشم

تا خیالت را بغل گیرم بگیرد بوی آغوش تو آغوشم

مجتبی مهدوی

 

[نگار88]

، دورم از خود، آنچنان امشب که باز از خود فراموشم

تا خیالت را بغل گیرم بگیرد بوی آغوش تو آغوشم

مجتبی مهدوی

مشکلی دارم زصاحب وعظ مجلس باز پرس / توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند

 

[Sahar Gh]

مشکلی دارم زصاحب وعظ مجلس باز پرس / توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[pearan]

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر
که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد

بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم
مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد

 

[آرزوخانوم]

مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر
که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد

بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم
مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

 

[pearan]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد
مجال طعنه بدبین و بدپسند مباد

هر آن که روی چو ماهت به چشم بد بیند
بر آتش تو بجز جان او سپند مباد

 

[Sahar Gh]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

 

[eng_majid]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

 

[omid20110]

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد​

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد​

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان​

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد​

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما​

بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد
​

 

[Sahar Gh]

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد​

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد​

چومهمان خراباتی به عزّت باش با رندان​

که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد​

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما​

بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد
​

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[نگار88]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

 

[Sahar Gh]

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

این جماعت که می بینی
مگسانند دور شیرینی

 

[رجایی اشکان]

این جماعت که می بینی
مگسانند دور شیرینی

[FONT=&quot]یک سیـــنه سخن به درگهت آوردم[/FONT]
[FONT=&quot]چشمان سخنگوی تو خاموشم کرد[/FONT]

 

[رجایی اشکان]

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین / که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

[FONT=&quot]دور خودت نگاه می کنی و می بینی[/FONT]
[FONT=&quot]هر جا عروسکی که فقط شکل آدم است[/FONT]
[FONT=&quot]هی آرزو بکنی زودتر بگذرد[/FONT]
[FONT=&quot]تکرار روز و شب که شبیه هم است[/FONT]

 

[rahmati8829]

دور خودت نگاه می کنی و می بینی
هر جا عروسکی که فقط شکل آدم است
هی آرزو بکنی زودتر بگذرد
تکرار روز و شب که شبیه هم است

تویی که خوبتری ز افتاب و شکر خدا
که نیستم ز تو در روی افتاب خجل

 

[رجایی اشکان]

تویی که خوبتری ز افتاب و شکر خدا
که نیستم ز تو در روی افتاب خجل

[FONT=&quot]لبان ات[/FONT]
[FONT=&quot]به ظرافت ِ شعر[/FONT]
[FONT=&quot]شهوانی ترین ِ بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند[/FONT]
[FONT=&quot]که جاندار ِ غار نشین از آن سود می جوید[/FONT]
[FONT=&quot]تا به صورت ِ انسان در آید .[/FONT]

 

[rahmati8829]

لبان ات
به ظرافت ِ شعر
شهوانی ترین ِ بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند
که جاندار ِ غار نشین از آن سود می جوید
تا به صورت ِ انسان در آید .

دوش می امدو رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

 

[Sahar Gh]

دوش می امدو رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

 

[joey]

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

دل بسی خون بکف آورد ولی دیده بریخت
هله هله که تلف کرد و که اندوخته بود

 

[omid20110]

دل بسی خون بکف آورد ولی دیده بریخت
هله هله که تلف کرد و که اندوخته بود

دشمن خونخوار را کوته به «احسان» ساز دست / هیچ زنجیری به از سیری نباشد شیر را !

 

[eng_majid]

دشمن خونخوار را کوته به «احسان» ساز دست / هیچ زنجیری به از سیری نباشد شیر را !

آن پارسا که ده خرد و ملک، رهزن است
آن پادشاه که مال رعیت خورد گداست

 

[رجایی اشکان]

آن پارسا که ده خرد و ملک، رهزن است
آن پادشاه که مال رعیت خورد گداست

[FONT=&quot]تو یه لشكر كه لبریز از غروره[/FONT]
[FONT=&quot] با مردی كه نگاهش مثل نوره[/FONT]
[FONT=&quot]كنار هم تو یه دنیای دیگه [/FONT]
[FONT=&quot]یه روز دنیا به ما تبریك میگه[/FONT]

 

[eng_majid]

تو یه لشكر كه لبریز از غروره
با مردی كه نگاهش مثل نوره
كنار هم تو یه دنیای دیگه
یه روز دنیا به ما تبریك میگه

همچو نی زهری و تریاقی که دید
همچو نی مشتاق و دمسازی که دید

 

[رجایی اشکان]

همچو نی زهری و تریاقی که دید
همچو نی مشتاق و دمسازی که دید

[FONT=&quot]دل من باز گریست[/FONT]
[FONT=&quot]قلب من باز ترک خورد و شکست[/FONT]
[FONT=&quot]باز هنگام سفر بود[/FONT]
[FONT=&quot]و من از چشمانت می خواندم[/FONT]
[FONT=&quot]که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد[/FONT]
[FONT=&quot]و از این عشق گذر خواهی کرد[/FONT]
[FONT=&quot]و نخواهی فهمید[/FONT][FONT=&quot]…[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]
[FONT=&quot]بی تو این باغ پر از پاییز است[/FONT][FONT=&quot]…[/FONT][FONT=&quot]![/FONT]

 

[eng_majid]

دل من باز گریست
قلب من باز ترک خورد و شکست
باز هنگام سفر بود
و من از چشمانت می خواندم
که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد
و از این عشق گذر خواهی کرد
و نخواهی فهمید….
بی تو این باغ پر از پاییز است…!

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش

 

[رجایی اشکان]

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش

[FONT=&quot]شاخه را محکم گرفتن این زمان بی فایده است[/FONT]
[FONT=&quot]برگ می ریزد، ستیزش با خزان بی فایده است[/FONT]
[FONT=&quot]باز می پرسی چه شد که عاشق جبرت شدم[/FONT]
[FONT=&quot]در دل طوفان که باشی بادبان بی فایده است[/FONT]

 

[eng_majid]

شاخه را محکم گرفتن این زمان بی فایده است
برگ می ریزد، ستیزش با خزان بی فایده است
باز می پرسی چه شد که عاشق جبرت شدم
در دل طوفان که باشی بادبان بی فایده است

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه شطرنج مستان را مجال شاه نیست