مشاعرۀ سنّتی

[sshhiimmaa]

دلم سوزد به سرگرداني ماه
كه شب تا صبح پويد اين همه راه
سحر خواهد در اميزد به خورشيد
نداند چون كند با بخت كوتاه

 

[hami_life]

هر کس به طریقی دل ما میشگند
بیگانه جدا دوست جدا می شگند
بیگانه اگر می شکند دردی نیست
از دوست بپرسید چرا می شگند

 

[sshhiimmaa]

درختي خشك را مانم به صحرا
كه عمري سر كند تنهاي تنها
نه باراني كه آرد برگ و باري
نه برقي تا بسوزد هستيش را

 

[hami_life]

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست میدارمت

 

[sshhiimmaa]

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بين
كس واقف مانيست كه ازديده چه هارفت

 

[يامين]

تو مگر بر لب آبي به هوس بنشيني

ورنه هر فتنه كه بيني همه از خود بيني

به خدايي كه تويي بنده بگزيده ي او

كه بر اين چاكر ديرينه كسي نگزيني

 

[taba]

ياران چه غريبانه رفتند از اين خانه
هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه

 

[مونا]

هر که از دامن او دست مرا کوته کرد

دارم امید که دستش بگریبان نرسد

 

[يامين]

داد چشمان تو در كشتن من دست به هم
فتنه برخاست چو بنشست دو بد مست به هم

 

[elnaz66]

مرا میبینی و هر دم زیادت می کنی دردم

تو را میبینم و میلم زیادت می شود هردم

حافظ

 

[sshhiimmaa]

ملك در سجده آدم زمين بوس تو نيت كرد
كه در حسن تو لطفي ديد بيش از حد انساني

 

[k1soft]

یازده

یازده

یازده

نه اینکه بی تو نخندم
نه
اما به خدا تمام این خنده های خام بی خیال
به یک تبسم کوتاه دیدار چهارشنبه ها نمی ارزند
به تبسم ساعت نه صبح
یا دقیقتر بگویم
نه وبیست دقیقه ی صبح
حالا اگر بانگ بیست و بهانه ی ساعت در ازدحام واژه و وزن موازی ترانه نمی گنجد
گناهش به گردن تو
که من و این دل درمانده را
چشم در راه طنین تبسم می گذاشتی
حالا هنوز
نه صبح چهارشنبه ها که می شود
کنار خیال خالی اتاقک تلفن می ایستم
دل به دامنه ی رویا می دهم
و تو را می بینم
که با لباسی به رنگ بنفشه های بنفش
به سمت پسکوچه های پرسه و پروانه می روی
نه اینکه بی تو نخندم
نه
اما به نیامدن همیشه ی نگاهت قسم
تمام خطوط این خنده های خواب آلود
با رگبار گریه های شبانه
از رخساره ی خسته و خیسم
پک می شوند

 

[farzad4u]

ده

حالا
از تمامی قصه ، تنها
قاب عکسی مانده ست
که شباهتی عجیب به دختری از تبار ترانه دارد
حالا باران که می اید
خک این دختر خالی
هنوز بوی عشق و عود و عسل می دهد
حالا مدام از پی نشانی تو
فنجان های قهوه را دوره می کنم
مدام این چشم بی قرار را
با بغض و بهانه ی باران آشنا می کنم
مدام این دل درمانده را
با باور برودت عشق
آشتی می دهم
باید این ساده بداند
بانوی برفی بیداری ها
دیگر به خانه ی خواب و خاطره باز نخواهد گشت

 

[sshhiimmaa]

تو ای شهزاده ی دلتنگ رویاهای بسته
نمی دانی چه ها کردی به این بی تاب خسته

 

[hami_life]

هر کجا محرم شدی چشم از خیانت باز دار
چه بسا محرم که با یک نقطه مجرم می شود

 

[EhsanCh]

[SIZE=-1] در این دنیای وانفسا که شیطان حکم می راند
خدایا!درد انسان را که می فهمد؟که می داند؟[/SIZE]

 

[sshhiimmaa]

دل عالمي بسوزي چو عذار برفروزي
تو از اين چه سود داري كه نمي كني مدارا؟

 

[hami_life]

اسمان بار امانت نتواند که کشید
قرعهی کار به نام من دیوانه زدنند

 

[hamid_61]

در آن شب های طوفانی که عالم زیرو رو می شد

نهانی شب چراغ عشق را در سینه پروردم

درآی ای بذر پنهانی سر از خواب زمستانی

که از هر ذره ی دل آفتابی بر تو گستردم

چه غم دارد زخاموشی درون شعله پروردم

که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم

 

[leanthinker]

مستم از جام تهی... حیرانی....
باده نوشیده شده.... پنهانی....

 

[يامين]

يار و همسر نگرفتم كه گرو بود سرم

تو شدي مادر و من با همه پيري پسرم

تو جگر گوشه هم از شير بريدي و هنوز

من بيچاره همان عاشق خونين جگرم

(شهريار)

 

[booghbooghabbasy]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
.....بقیشو بلد نیستم

 

[faezeh-j]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
.....بقیشو بلد نیستم

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم,
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم.
صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم,
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم

 

[aynaz]

من از آن حسن روزافزون که يوسف داشت دانستم

که عشق از پرده عصمت برون آرد زليخا را

 

[leanthinker]

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست...
بار الها هر کجا هست، سلامت دارش....

 

[booghbooghabbasy]

شبی در خواب دیدم شاعرانه
که مادر شوهرم رفت از زمانه
این یه شعریه که خودم گفتم

 

[aynaz]

هر که را خوابگه آخر مشتي خاک است
گو چه حاجت که به افلاک کشي ايوان را

 

[leanthinker]

شبی در خواب دیدم شاعرانه
که مادر شوهرم رفت از زمانه
این یه شعریه که خودم گفتم

هزیان دیده ای در آن زمانه!
نخور هنگام خوابت هندوانه!!!
که مادر شوهر خوب و جوانت
بباشد عمر نیکش جاودانه!!!

اینم در جواب شعرت بوق بوق جان
با شاعرا کل کل نکن! میزنم تو کار فردوسی ها!!

 

[leanthinker]

هر که را خوابگه آخر مشتي خاک است
گو چه حاجت که به افلاک کشي ايوان را

ای ساروان.. آهسته ران.. کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم.. با دل ستانم می رود..

شرمنده با هم پست دادیم

 

[booghbooghabbasy]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند