مشاعرۀ سنّتی

[araz_heidari]

آنانکه خاک را به نظر کیــــــــمیا کنـــنـد
آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند
​

حافظ

 

[naghmeirani]

آنانکه خاک را به نظر کیــــــــمیا کنـــنـد

آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند​

حافظ

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]در من ترانه های قشنگی نشسته اند[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif][/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif][/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif][/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند[/FONT]​

 

[naghmeirani]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]در من ترانه های قشنگی نشسته اند[/FONT]​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند[/FONT]​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت [/FONT]​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند[/FONT]​

 

[snazari]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]در من ترانه های قشنگی نشسته اند[/FONT]​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند[/FONT]​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت [/FONT]​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند[/FONT]​

در کارگه کوزه گری بودم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

 

[محـسن ز]

دوش دور از رويت اي جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سوداي تو سيلاب داشت

 

[naghmeirani]

دوش دور از رويت اي جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سوداي تو سيلاب داشت

تو سبـــز تــر از باغ بهــــاری و من اما

خشکیده گیاهم که دگر برگ و برم نیست

​

 

[snazari]

تو سبـــز تــر از باغ بهــــاری و من اما

خشکیده گیاهم که دگر برگ و برم نیست

​

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم

از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

 

[محـسن ز]

​

تو سبـــز تــر از باغ بهــــاری و من اما

خشکیده گیاهم که دگر برگ و برم نیست

​

​

​

تو دوري از برم دل در برم نيست
هواي ديگر هم در سرم نيست
به جان دلبرم كه از هر دو عالم
تمناي دگر جز دلبرم نيست

 

[Setayesh]

ماييم و موج سودا شب تا به روز تنها/خواهي بيا ببخشا خواهي برو جفا كن

 

[محـسن ز]

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم

از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

من آن نگين سليمان به هيچ نستانم
كه گاه گاه براو دست اهرمن باشد

 

[naghmeirani]

تو دوري از برم دل در برم نيست
هواي ديگر هم در سرم نيست
به جان دلبرم كه از هر دو عالم
تمناي دگر جز دلبرم نيست

تو آن همیشه بهاری که با نسیمِ خیال
به دوشِ خاطره هایم شکوفه می ریزی

 

[Setayesh]

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش, میسپارم به تو از چشم حسود چمنش.

 

[محـسن ز]

تو آن همیشه بهاری که با نسیمِ خیال
به دوشِ خاطره هایم شکوفه می ریزی

يارم به يك تا پيرهن خوابيده زير نسترن
ترسم كه بوي نسترن مست است و هوشيارش كند

 

[محـسن ز]

شبي ياد دارم كه چشمم نخفت
شنيدم كه پر وانه با شمع گفت

 

[naghmeirani]

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش, میسپارم به تو از چشم حسود چمنش.

شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن

تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی
حافظ
​

 

[snazari]

شبي ياد دارم كه چشمم نخفت
شنيدم كه پر وانه با شمع گفت

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

 

[naghmeirani]

يارم به يك تا پيرهن خوابيده زير نسترن
ترسم كه بوي نسترن مست است و هوشيارش كند

در پیِ نغمۀ آشوبیِ خود مرغِ سحر
می کند هر شبه تکرار که بیدار کم است

 

[محـسن ز]

در همه دير مغان نيست چو من شيدايي
خرقه جايي گرو باده و دفتر جايي

 

[محـسن ز]

در پیِ نغمۀ آشوبیِ خود مرغِ سحر
می کند هر شبه تکرار که بیدار کم است

تا به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نكته به نكته مو به مو
از پي ديدن رخت همچو صبا فتاده ام
خانه به خانه در به در كوچه به كوچه كو به كو

 

[naghmeirani]

تا به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نكته به نكته مو به مو
از پي ديدن رخت همچو صبا فتاده ام
خانه به خانه در به در كوچه به كوچه كو به كو

وصالِ دوستان عمر است و کوتاه است عمر ای دل
گر از دیدار محرومم به یادِ دوست بنشینم

 

[snazari]

وصالِ دوستان عمر است و کوتاه است عمر ای دل
گر از دیدار محرومم به یادِ دوست بنشینم

می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب
چون نیک بنگری همه تزویر می کنند

 

[محـسن ز]

وصالِ دوستان عمر است و کوتاه است عمر ای دل
گر از دیدار محرومم به یادِ دوست بنشینم

من و شب و پروانه من و دل ديوانه به اشك و آتش خرسند
تو حال من كي داني كه خود نباشي چون من به عشق رويي پابند

 

[naghmeirani]

من و شب و پروانه من و دل ديوانه به اشك و آتش خرسند
تو حال من كي داني كه خود نباشي چون من به عشق رويي پابند

در سپهر زندگی مثل مه و خورشید شد
با تو بی معنی تمام غصه و تنهایی و تردید شد

​

 

[azad1446]

مژده ای دوست که آن مونس جان می آید
چه توان گفت چو آن جان جهان می آید

به تمنای وصال تو به هر شام فراق
رشته های گهر از چشم روان می آید

در برم گیر، دمی سخت، نگارا، جان را
گرچه پیر است،ولی تازه جوان می آید

نوشداروست لب لعل تو ای چشمه نوش
درد دارد دل من از پی آن می آید

زین همه گلبن رنگین که به باغ اندر هست
چشم نرگس به شقایق نگران می آید

بلبلانیم و نخوانیم در این دور از آنک
کی شنیدید که بلبل به خزان می آید؟

تا به پل چون نرسی،فکر گذر نیز مکن
این حدیثی است که از باطن جان می آید

راستی پیشه کن ای یار،که در آخر کار
از پس ابر سیه،ماه نهان می آید

جلوه تقوی نفروشد بر بازار شما
این متاعی است که از کوی فلان می آید

 

[canopus]

در صومعه زاهد و در خلوت صوفی
جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست...​

 

[gh_engineer]

در صومعه زاهد و در خلوت صوفی


جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست...​

تا کی به تمنایت دیوانه سری گیریم

تا کی رخ زیبایت بر دیده همی ناریم

 

[canopus]

ماهم این هفته برون رفت و بچشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست...

 

[gh_engineer]

ماهم این هفته برون رفت و بچشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست...

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

 

[madonna]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده ی گزند مباد

 

[amarjani200]

دل به شيداي هوس رفت دوان و افتاد
سادگي با دل طناز تو آسوده تر است