مشاعرۀ سنّتی

[puyan khan]

من بی‌دل و دستارم در خانه خمارم
یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه؟

 

[naghmeirani]

هرگزم نقشِ تو از لوحِ دل و جان نَرَوَد
هرگز از یادِ من آن سروِ خرامان نَرَوَد

در ازل بست دلم با سرِ زلفت پیوند
تا ابد سر نَکشَد، وز سرِ پیمان نرود

حافظ

 

[nakhasteh]

در سرم دختر پیری عصبی می‌رقصد
شهر بر روی سر من عربی می‌رقصد

این جهان با همه دغدغه هایش دارد
روی یک جمجمه‌ی یک وجبی می‌رقصد

سال ها رفته و از برق نگاه تو هنوز
مرد دیوانه به سازی حلبی می‌رقصد

ماه افتاده بر آب و منم افتاده در آب
اشک می‌ریزم و او نصفه شبی می‌رقصد

 

[ALIREZA.F.1988]

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد

 

[naghmeirani]

در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

حافظ

 

[puyan khan]

تو کافر‌دل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو
با صدای شجریان
حضرت حافظ

 

[naghmeirani]

وقتی زمین نازِ تو را در آسمان‌ها می‌کشید
وقتی عطش طعمِ تو را با اشک‌هایم می‌چشید

من عاشق چشمت شدم، نه عقل بود و نه دلی
چیزی نمی‌دانم از این دیوانگی و عاقلی

« اشعار افشین یداللهی»

 

[puyan khan]

یک لحظه داغم می‌کشی یک دم به باغم می‌کشی
پیشِ چراغم می‌کشی تا وا شود چشمانِ من
مولانای جان

 

[naghmeirani]

نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
نوبت لطف و عطاست بحر صفا در صفاست


مولانا

 

[puyan khan]

تـــا بــدیــن جـــا بــهر دینــار آمـــدم
چـــون رســیدم مســت دیــدار آمـــدم

 

[puyan khan]

ما ز خود سوی تو گرداندیم سر
چون تویی از ما ب ما نزدیکتر
مولانا

 

[naghmeirani]

تـــا بــدیــن جـــا بــهر دینــار آمـــدم
چـــون رســیدم مســت دیــدار آمـــدم

مدامم مست می‌دارد نسیمِ جَعدِ گیسویت
خرابم می‌کند هر دَم، فریبِ چشمِ جادویت

حافظ

 

[nakhasteh]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه‌ی زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

 

[puyan khan]

دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم
کنون عزم لقا دارم من اینک رخت بر بستم

 

[naghmeirani]

محرمی نیست وگرنه که خبر بسیار است
رمق ناله کم و کوه و کمر بسیار است

ای ملائک که به سنجیدن ما مشغولید
بنویسید که اندوه بشر بسیار است

حامد عسکری

 

[yas87]

تو را من دوست می دارم، ومیدانم ک می دانی
رهایم کن به یک"میخواهمت" از این پریشانی

 

[naghmeirani]

یار من باش که زیب فلک و زینت دهر
از مه روی تو و اشک چو پروین منست

حافظ

 

[حميدرن]

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو

 

[old eng]

وه که نمیشود جدا نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

 

[naghmeirani]

نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی
گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی

حافظ

 

[حميدرن]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[naghmeirani]

رونق عهد شباب است دگر بُستان را
می‌رسد مژدهٔ گل بلبل خوش الحان را

حافظ

 

[حميدرن]

ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده‌ام
زان می که در پیمانه‌ها اندرنگنجد خورده‌ام
مستم ز خمر من لدن رو محتسب را غمز کن
مر محتسب را و تو را هم چاشنی آورده‌ام
ای پادشاه صادقان چون من منافق دیده‌ای
با زندگانت زنده‌ام با مردگانت مرده‌ام

مولوی

 

[naghmeirani]

مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش
زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید

حافظ

 

[plant_biology]

دست در حلقه ی آن زلف دو تا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد!

 

[yas87]

در دل تنگم خموشی می‌کند انبار حرف

محرمی کو تا بگویم اندک از بسیار حرف

 

[naghmeirani]

فاش می‌گویم و از گفتهٔ خود دلشادم
بندهٔ عشقم و از هر دو جهان آزادم

حافظ

 

[puyan khan]

میسوزم از اشتیاقت در آتشم از فراقت
کانون من سینه من سودای من آذر من

 

[naghmeirani]

نصیحتی کُنَمَت بشنو و بهانه مَگیر
هر آنچه ناصِحِ مُشْفِق بگویَدَت بپذیر

حافظ

 

[puyan khan]

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شب گرد مبتلا کن