مشاعرۀ سنّتی

[naghmeirani]

من همان روز که آن خال بدیدم گفتم
بیم آن است بدین دانه که در دام افتم
هرگز آشفته رویی نشدم یا مویی
مگر اکنون که به روی تو چو موی آشفتم
هیچ شک نیست که این واقعه با طاق افتد
گو بدانید که من با غم رویش جفتم
رنگ رویم غم دل پیش کسان می‌گوید
فاش کرد آن که ز بیگانه همی‌بنهفتم




سعدی جااان

من گوهری عزیز تر از دل نداشتم
کان را به نقد عشق گروگان گذاشتم​

 

[Saeed.bi]

من گوهری عزیز تر از دل نداشتم
کان را به نقد عشق گروگان گذاشتم​

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی / ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم

 

[naghmeirani]

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی / ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم

من هر چه دیده ام ز دل و دیده دیده ام
​

​

گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده ام​

سلمان ساوجی
​

 

[Saeed.bi]

من هر چه دیده ام ز دل و دیده دیده ام
​

​

گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده ام​

سلمان ساوجی
​

ماییم و نوای بی نوایی / بسم الله اگر حریف مایی

 

[naghmeirani]

ماییم و نوای بی نوایی / بسم الله اگر حریف مایی

یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد؟
دوستی کی آمد آخر دوستداران را چه شد؟

حضرت حافظ

​

 

[Saeed.bi]

یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد؟
دوستی کی آمد آخر دوستداران را چه شد؟

حضرت حافظ

​

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را / دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[naghmeirani]

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را / دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

 

[Saeed.bi]

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

ما ز یادان چشم یاری داشتیم / خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

 

[naghmeirani]

ما ز یادان چشم یاری داشتیم / خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست
به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
​

 

[gold-fish]

مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست
به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
​

نظر از مدعیان بر تو نمی اندازم
تا نگویند که من با تو نظر می بازم

 

[Saeed.bi]

نظر از مدعیان بر تو نمی اندازم
تا نگویند که من با تو نظر می بازم

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا / تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

برو ای فقیه دانا به خدای بخش ما را / تو و زهد و پارسایی من و عاشقی و مستی

سعدی

 

[naghmeirani]

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا / تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

برو ای فقیه دانا به خدای بخش ما را / تو و زهد و پارسایی من و عاشقی و مستی

سعدی

یا رب چه باشد لذت حرف وفا و مهر از او
چون طعم شکر میدهد، لعل لبش دشنام را

عاشق اصفهانی
​

 

[Saeed.bi]

یا رب چه باشد لذت حرف وفا و مهر از او
چون طعم شکر میدهد، لعل لبش دشنام را

عاشق اصفهانی
​

ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز / یکبار دگر در تف آن آتشم انداز

رضی الدین آرتیمانی

 

[naghmeirani]

ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز / یکبار دگر در تف آن آتشم انداز

رضی الدین آرتیمانی

ز مغروری کلاه از سر شود دور
مبادا کس به زور خویش مغرور
بسا دهقان که صد خرمن بکارد
ز صد خرمن یکی را برندارد

شیخ بهایی
​

 

[*نيروانا*]

ز مغروری کلاه از سر شود دور
مبادا کس به زور خویش مغرور
بسا دهقان که صد خرمن بکارد
ز صد خرمن یکی را برندارد

شیخ بهایی
​

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

 

[naghmeirani]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

در خانهٔ دل عشق تو مجمع دارد
و از دادن جان کار تو مقطع دارد

در شعر تخلص به تو کردم که وجود
نظمی است که از روی تو مطلع دارد

سیف فرغانی

​

 

[Saeed.bi]

در خانهٔ دل عشق تو مجمع دارد
و از دادن جان کار تو مقطع دارد

در شعر تخلص به تو کردم که وجود
نظمی است که از روی تو مطلع دارد

سیف فرغانی

​

دو چشم مست تو کز خواب صبح برخیزند / هزار فتنه به هر گوشه‌ای برانگیزند
چگونه انس نگیرند با تو آدمیان / که از لطافت خوی تو وحش نگریزند



(چقدر زیبا واقعا)

سعدی

 

[naghmeirani]

دو چشم مست تو کز خواب صبح برخیزند / هزار فتنه به هر گوشه‌ای برانگیزند
چگونه انس نگیرند با تو آدمیان / که از لطافت خوی تو وحش نگریزند



(چقدر زیبا واقعا)

سعدی

دل و دین در سر کارت شد و بسیاری نیست
سر و جان خواه که دیوانه تأمل نکند

سحر گویند حرامست در این عهد ولیک
چشمت آن کرد که هاروت به بابل نکند

سعدی

 

[Saeed.bi]

دل و دین در سر کارت شد و بسیاری نیست
سر و جان خواه که دیوانه تأمل نکند

سحر گویند حرامست در این عهد ولیک
چشمت آن کرد که هاروت به بابل نکند

سعدی

در دلم تا برق عشق او بجست / رونق بازار زهد من شکست

چون مرا می‌دید دل برخاسته / دل ز من بربود و درجانم نشست

عطار

 

[نازنین فاطیما]

در دلم تا برق عشق او بجست / رونق بازار زهد من شکست

چون مرا می‌دید دل برخاسته / دل ز من بربود و درجانم نشست

عطار

تا فضل و عقل بینی بی‌معرفت نشینی یک نکته‌ات بگویم خود را مبین که رستی​

 

[naghmeirani]

تا فضل و عقل بینی بی‌معرفت نشینی یک نکته‌ات بگویم خود را مبین که رستی​

یك دست آوازی ندارد نازنینم
​

ما خامشان این دست های بی دهانیم
افسانه ها ،‌میدان عشاق بزرگند
ما عاشقان كوچك بی داستانیم
​

 

[Saeed.bi]

یك دست آوازی ندارد نازنینم
​

ما خامشان این دست های بی دهانیم
افسانه ها ،‌میدان عشاق بزرگند
ما عاشقان كوچك بی داستانیم
​

ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر / به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

در آفاق گشاده‌ست ولیکن بسته‌ست / از سر زلف تو در پای دل ما زنجیر

سعدی

 

[naghmeirani]

ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر / به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

در آفاق گشاده‌ست ولیکن بسته‌ست / از سر زلف تو در پای دل ما زنجیر

سعدی

روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای انکه چون تو پاک نیست

(مولوی)

 

[Saeed.bi]

روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای انکه چون تو پاک نیست

(مولوی)

تو ختایی بچه‌ای از تو خطا نیست عجب / کان که از اهل صوابند خطا نیز کنند

گر رود نام من اندر دهنت باکی نیست / پادشاهان به غلط یاد گدا نیز کنند

سعدیا گر نکند یاد تو آن ماه مرنج / ما که باشیم که اندیشه ما نیز کنند

 

[naghmeirani]

تو ختایی بچه‌ای از تو خطا نیست عجب / کان که از اهل صوابند خطا نیز کنند

گر رود نام من اندر دهنت باکی نیست / پادشاهان به غلط یاد گدا نیز کنند

سعدیا گر نکند یاد تو آن ماه مرنج / ما که باشیم که اندیشه ما نیز کنند

دل برد و پی بردن جان وعده نمود
شادمانیم که یک بار دگر می‌آید!

 

[traneh.]

دل برد و پی بردن جان وعده نمود
شادمانیم که یک بار دگر می‌آید!

دی پیر مغان، آتش صحبت افروخت
ایمان مرا دید و دلش بر من سوخت
از خرقهٔ کفر، رقعه‌واری بگرفت
آورد و بر آستین ایمانم دوخت




شیخ بهایی

 

[naghmeirani]

دی پیر مغان، آتش صحبت افروخت
ایمان مرا دید و دلش بر من سوخت
از خرقهٔ کفر، رقعه‌واری بگرفت
آورد و بر آستین ایمانم دوخت

شیخ بهایی

ترا که طرهٔ مشکین و خط زنگاریست
چه غم ز چهره زرد و سرشک گلناریست

فغان ز مردم چشمت که خون جانم ریخت
چه مردمیست که در عین مردم آزاریست

از آن دو چشم توانای ناتوان عجبست
که خون خسته دلانش غذای بیماریست

"خواجوی کرمانی"

 

[Saeed.bi]

ترا که طرهٔ مشکین و خط زنگاریست
چه غم ز چهره زرد و سرشک گلناریست

فغان ز مردم چشمت که خون جانم ریخت
چه مردمیست که در عین مردم آزاریست

از آن دو چشم توانای ناتوان عجبست
که خون خسته دلانش غذای بیماریست

"خواجوی کرمانی"

تو گر دوست داری مرا ور نداری / منم همچنان بر سر دوستداری

به هر دست خواهی برون آی با من / ز تو دست‌برد و ز من بردباری

انوری

 

[naghmeirani]

تو گر دوست داری مرا ور نداری / منم همچنان بر سر دوستداری

به هر دست خواهی برون آی با من / ز تو دست‌برد و ز من بردباری

انوری

یارب چه بلا که عشق یارست

​

زو عقل به درد و جان فکارست​

انوری
​

 

[Saeed.bi]

یارب چه بلا که عشق یارست

​

زو عقل به درد و جان فکارست



انوری
​

تا در دو جهان قضای معبود بود / تا خلق جهان و چرخ موجود بود

گر ملک بود بدست محمود بود / ور سعد بود بدست مسعود بود

عنصری بلخی