مشاعرۀ سنّتی

[الناز تبریز]

یک عمر ملائک همه گشتند و ندیدند
در نامه ی اعمال منِ مست صوابی

ساقی! همه بخشوده ی یک گوشه چشمیم
آنجا که تو باشی چه حسابی؟ چه کتابی؟

 

[*M.A*]

یا رب نظر تو برنگردد
بر گشتن روزگار سهل است.‌.

 

[الناز تبریز]

تا غمت خار گلو هست، گلوبند چرا؟
کشته‌هایت چه نیازی به تجمل دارند؟

 

[MisyoMasoud]

در این سرای بی کسی ، کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما، پرنده سر نمی زند

 

[حميدرن]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد




در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران

به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

 

[yamaha R6]

دل می رود زدستم صاحبدلان خدارا

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[یکی از بچه ها]

دل می رود زدستم صاحبدلان خدارا

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت		ناگه برود ز تن روان پاکت
بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند		زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

 

[yamaha R6]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم[/FONT]
حافظ

 

[یکی از بچه ها]

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم
حافظ

می خوردن و شاد بودن آیین منست		فارغ بودن ز کفر و دین دین منست
گفتم به عروس دهر کابین تو چیست		گفتا دل خرم تو کابین منست

 

[yamaha R6]

می خوردن و شاد بودن آیین منست		فارغ بودن ز کفر و دین دین منست
گفتم به عروس دهر کابین تو چیست		گفتا دل خرم تو کابین منست

تا آسمان ز حلقه به گوشان ما شود
كو عشوه‌ای ز ابروی همچون هلال تو

 

[الناز تبریز]

وهم باشد اینکه روزی دهر پایین آورد
پرچمی را که خدا پیش از ازل افراخته

 

[یکی از بچه ها]

وهم باشد اینکه روزی دهر پایین آورد
پرچمی را که خدا پیش از ازل افراخته

هر ذره که در خاک زمینی بوده است
پیش از من و تو تاج و نگینی بوده است
گرد از رخ نازنین به آزرم فشان
کانهم رخ خوب نازنینی بوده است

 

[*M.A*]

تو تکیه به مهتاب بده،من به تو گاهی
ای موی تو شب رنگ ترین نوع سیاهی

امید تویی، بی تو دلم در خفقان است
جان بی تو پریشان و جهان رو به تباهی

 

[یکی از بچه ها]

تو تکیه به مهتاب بده،من به تو گاهی
ای موی تو شب رنگ ترین نوع سیاهی

امید تویی، بی تو دلم در خفقان است
جان بی تو پریشان و جهان رو به تباهی

یک جرعه می ز ملک کاووس به است
از تخت قباد و ملکت طوس به است
هر ناله که رندی به سحرگاه زند
از طاعت زاهدان سالوس به است

 

[*zahedan]

تو را دل دید و با خود گفت دیده
چه میداند که از خود هم رمیده
چنان بگذشت حال و بَر نبودی
نمیدانی ز چشمم خون چکیده

 

[یکی از بچه ها]

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا
معلوم نشد که در طربخانه خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا

 

[yamaha R6]

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها, که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

 

[*M.A*]

اظهار عجز پیش ستم پیشه ابلهیست
اشک کباب باعث طغیان آتش است

 

[yamaha R6]

تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود​

طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود
​

 

[zahra.71]

تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود​

طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود
​

دردا که اسیر ننگ و نامیم هنوز
در گفت و شنید خاص و عامیم هنوز
شد عمر تمام و ناتمامیم هنوز
صد بار بسوختیم و خامیم هنوز

 

[yamaha R6]

زدست دیده و دل هر دو فریاد​

که هر چه دیده بیند دل کند یاد​

بسازم خنجری نیشش ز فولاد​

زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
​

 

[zahra.71]

زدست دیده و دل هر دو فریاد​

که هر چه دیده بیند دل کند یاد​

بسازم خنجری نیشش ز فولاد​

زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
​

در این غوغا كه كس كس را نپرسد
من از پیر مغان منت پذیرم

 

[yamaha R6]

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

 

[الناز تبریز]

معـرفت نیـست در ایــن معرفت آموختگان
ای خوشـــــا دولت دیــدار دل افـــروختگان

 

[*zahedan]

نه آن شادابي و شور است ، نه در دلها دگر نور است
نه آن صبح و سحر خيزي ، امان از باد پاييزي!...
نه دلبر در بر است اينجا،نه شوري در سر است اينجا
نه شوقي تا ز جا خيزي ، امان از باد پاييزي!...

 

[yamaha R6]

یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

 

[یکی از بچه ها]

یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست

 

[الناز تبریز]

تا تو بودی در شبم، من ماه تابان داشتم
روبروی چشم خود چشمی غزلخوان داشتم

حال اگر چه هیچ نذری عهده دار ِ وصل نیست
یک زمان پیشآمدی بودم که امکان داشتم

 

[یکی از بچه ها]

تا تو بودی در شبم، من ماه تابان داشتم
روبروی چشم خود چشمی غزلخوان داشتم

حال اگر چه هیچ نذری عهده دار ِ وصل نیست
یک زمان پیشآمدی بودم که امکان داشتم

من می نه ز بهر تنگدستی نخورم
یا از غم رسوایی و مستی نخورم
من می ز برای خوشدلی میخوردم
اکنون که تو بر دلم نشستی نخورم

 

[zahra.71]

من می نه ز بهر تنگدستی نخورم
یا از غم رسوایی و مستی نخورم
من می ز برای خوشدلی میخوردم
اکنون که تو بر دلم نشستی نخورم

مــن دلبخواه خویش نجستم ولی خدا
با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است