مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
دیدگانم همچو دالانهای تار..
گونه هایم همچو مرمر های سرد،
ناگهان خوابی مرا خواهد ربود
من تهی خواهم شد از فریاد درد...
در اتــــــاق کــــــــوچکم پـــــا می نهد
بعد من ، بــــا یـــــاد من بیگــــــانه ای
در بـــر آئینه می مـــــاند به جــــــــای
تــــــــار موئی ، نقش دستی ، شانه ای
دوش می امدو رخساره بر افروخته بود/ تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود
دل سپردن قدمِ اولِ دل کندن ماست
حرف «واو» ی که از آغازِ سلام افتاده....
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف/همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
دل سپردن قدمِ اولِ دل کندن ماست
حرف «واو» ی که از آغازِ سلام افتاده....
هر گه دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت/ سببی ساز خدایا که پشیمان نشود.
دست بردم که کشم تیر غمش را از دل
تیر دیگر زد و بر دوخت دل و دست به هم...
من نگویم که مرا از قفس ازاد کنید/قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
حال که من افتاده ام از پا چرا ؟؟
حال که من افتاده ام از پا چرا ؟؟
ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش/ دلم از عشوه شیرین شکر خای تو خوش
در این شب سیاهم ، گم گشته راه مقصود
از گوشه ای برون آی ، ای کوکب هدایت
در زلف چون کمندش ، ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی ، بی جرم و بی جنایت
تا کی ز جهان پر گرند اندیشه
تا چند ز جان مستمند اندیشه
آن کز تو توان ستد همین کالبدست
يک مزبله گو مباش چند انديشه
در گفتن ذکر حق زبان از همه به
طاعت که به شب کني نهان از همه به
خواهي ز پل صراط آسان گذري
نان ده به جهانيان که نان از همه به
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایان بنوازد آشنا را
دل عالمی بسوزیچو عذار برفروزی
تو از این چه سود داری که نمیکنی مدارا
امید من به وصالت، امید آن مردی است
که گفت ماهی سرخ از سراب می گیرم...
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |