مشاعرۀ سنّتی

[mehdi.chem]

تار و پود عالم امکان، به هم پیوسته است
عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

دائم گل این بستان شاداب نمی ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

 

[old eng]

تار و پود عالم امکان، به هم پیوسته است
عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

دانی که چیست حاصل انجام عاشقی
جانانه را ببینی و جان را فدا کنی

 

[old eng]

دائم گل این بستان شاداب نمی ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

دانی که چیست حاصل انجام عاشقی
جانانه را ببینی و جان را فدا کنی

یا رب این نو دولتان را بر خر خودشان نشان
کین همه ناز از غلام ترک و استر میکنند

 

[چاو شین]

دائم گل این بستان شاداب نمی ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

یا رب نظری بر من سرگردان کن
لطفی بمن دلشدهٔ حیران کن
با من مکن آنچه من سزای آنم
آنچ از کرم و لطف تو زیبد آن کن

ابوسعید ابوالخیر

 

[baran 2012]

آفرین
دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
این درد نهان سوز نهفتن نتوانم
تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت
من مست، من مست چنانم که شنفتن نتوانم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

دائم گل این بستان شاداب نمی ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند

 

[mehdi.chem]

دانی که چیست حاصل انجام عاشقی
جانانه را ببینی و جان را فدا کنی

یا تو مسلمان نیستی یا من مسلمان نیستم
می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

 

[چاو شین]

یا رب این نو دولتان را بر خر خودشان نشان
کین همه ناز از غلام ترک و استر میکنند

ر انجماد سکون ، پیش از آنکه سنگ شوم
مرا به هرم نفسهای عشق آب کنید
مگر سماجت پولادی سکوت مرا
درون کوره ی فریاد خود مذاب کنید
بلاغت غم من انتشار خواهد یافت
اگر که متن سکوت مرا کتاب کنید

قیصر امین پور

 

[چاو شین]

یا تو مسلمان نیستی یا من مسلمان نیستم
می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

مرا در زندگي از بيش و از کم
نباشد در جهان حاصل بجز غم
دلا خوشتر که با غم همنشيني
که نبود مردم در نسل آدم

 

[mehdi.chem]

مرا در زندگي از بيش و از کم
نباشد در جهان حاصل بجز غم
دلا خوشتر که با غم همنشيني
که نبود مردم در نسل آدم

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم
ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما

 

[baran 2012]

مرا در زندگي از بيش و از کم
نباشد در جهان حاصل بجز غم
دلا خوشتر که با غم همنشيني
که نبود مردم در نسل آدم

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

 

[baran 2012]

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم
ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما

اي دل ز غبار جسم اگر پاک شوي
تو روح مجردي بر افلاک شوي
عرش است نشينمن تو شرمت بادا
کايي و مقيم خطه ي خاک شوي!

 

[چاو شین]

اي دل ز غبار جسم اگر پاک شوي
تو روح مجردي بر افلاک شوي
عرش است نشينمن تو شرمت بادا
کايي و مقيم خطه ي خاک شوي!

یک عمر به کودکی به استاد شدیم
یک عمر زاستادی خود شاد شدیم
افسوس ندانیم که ما را چه رسید
از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم

خیام

 

[mehdi.chem]

اي دل ز غبار جسم اگر پاک شوي
تو روح مجردي بر افلاک شوي
عرش است نشينمن تو شرمت بادا
کايي و مقيم خطه ي خاک شوي!

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

یک عمر به کودکی به استاد شدیم

یک عمر زاستادی خود شاد شدیم
افسوس ندانیم که ما را چه رسید
از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم

خیام

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
زبامی که برخاست مشکل نشیند

 

[چاو شین]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
زبامی که برخاست مشکل نشیند

در کارگه کوزه گری کردم رای
بر پله چرخ دیدم استاد بپای
می کرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای

 

[MaRaL.arch]

در کارگه کوزه گری کردم رای
بر پله چرخ دیدم استاد بپای
می کرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای

یا بخت من طریق مروت فرو گذاشت
یا او به شاه راه طریقت گذر نکرد
​

 

[چاو شین]

یا بخت من طریق مروت فرو گذاشت
یا او به شاه راه طریقت گذر نکرد
​

دیدم به سر عمارتی مردی فرد
کو گِل بلگد می زد و خوارش می کرد
وان گِل با زبان حال با او می گفت
ساکن ، که چو من بسی لگد خواهی کرد

خیام

 

[baran 2012]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

سحر با باد میگفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واصل شو به الطاف خداوندی

در کارگه کوزه گری کردم رای
بر پله چرخ دیدم استاد بپای
می کرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای

یک روز رسد غمی به اندازه ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه ی دشت
افسانه ی زندگی همین است عزیز
در سایه ی کوه باید از دشت گذشت

 

[modir banoo]

سحر با باد میگفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واصل شو به الطاف خداوندی







یک روز رسد غمی به اندازه ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه ی دشت
افسانه ی زندگی همین است عزیز
در سایه ی کوه باید از دشت گذشت

ترسم چو بازگردی از دست رفته باشم
وز رستنی نبینی بر گور من گیاهی

 

[baran 2012]

ترسم چو بازگردی از دست رفته باشم
وز رستنی نبینی بر گور من گیاهی

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهاندم از بند ملامت

دوستان اگه مایل باشن مسابقه مشاعره هم داشته باشیم

 

[MaRaL.arch]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهاندم از بند ملامت

دوستان اگه مایل باشن مسابقه مشاعره هم داشته باشیم

تیغ بر آر از نیام زهر بیفکن به کام
کز قبل ما قبول و ز طرف ما رضاست
​

 

[modir banoo]

ی
دوستان اگه مایل باشن مسابقه مشاعره هم داشته باشیم

یعنی چطوری؟

تیغ بر آر از نیام زهر بیفکن به کام
کز قبل ما قبول و ز طرف ما رضاست
​

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[MaRaL.arch]

یعنی چطوری؟





تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

هان ای دل عبرت بین در دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را آئینه عبرت دان

 

[mehdi.chem]

هان ای دل عبرت بین در دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را آئینه عبرت دان

نردبان این جهان ما و منیست
عاقبت این نردبان افتادنیست
لاجرم هر کس که بالاتر نشست
استخوانش سخت تر خواهد شکست

 

[MaRaL.arch]

نردبان این جهان ما و منیست
عاقبت این نردبان افتادنیست
لاجرم هر کس که بالاتر نشست
استخوانش سخت تر خواهد شکست

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی کند
​

 

[mehdi.chem]

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی کند
​

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بگرفتند و به پیمانه زدند

 

[MaRaL.arch]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بگرفتند و به پیمانه زدند

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت
عمريست که عمرم همه در کار دعا رفت

 

[mehdi.chem]

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت
عمريست که عمرم همه در کار دعا رفت

تو در آب اگر ببینی حرکات خویشتن را
به زبان خود بگویی که به حسن بی نظیرم

 

[MaRaL.arch]

تو در آب اگر ببینی حرکات خویشتن را
به زبان خود بگویی که به حسن بی نظیرم

من ديوانه كه صد سلسله بگسيخته ام
تا سر زلف تو باشد نكشم سر زكمند

دولت وصل تو اي ماه نصيب كه شود
تا از آن چشم خورد باده و زان لب گل قند

 

[mehdi.chem]

من ديوانه كه صد سلسله بگسيخته ام
تا سر زلف تو باشد نكشم سر زكمند

دولت وصل تو اي ماه نصيب كه شود
تا از آن چشم خورد باده و زان لب گل قند

داستان از میوه های سر به گردون سای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید
باغ بی برگی خنده اش خونیست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن
پادشاه فصل ها ,پاییز

(میدونم سنتی نیست اما خب من اینجای این شعر رو دوست داشتم، گیر ندن دوستان لطفا)

 

[MaRaL.arch]

داستان از میوه های سر به گردون سای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید
باغ بی برگی خنده اش خونیست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن
پادشاه فصل ها ,پاییز

(میدونم سنتی نیست اما خب من اینجای این شعر رو دوست داشتم، گیر ندن دوستان لطفا)

ز شراب وصل جانان سر من خمار دارد
سر خود گرفته دل هم سر آن ديار دارد
چه کند دگر جهان را چو رسيد جان به جانان
چو رسيد جان به جانان به جهان چه کار دارد : )