مشاعرۀ سنّتی

[فانوس خیس]

در طريقت رنجش خاطر نباشد مي بيار

هر کدورت را که بيني چون صفايي رفت، رفت

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

 

[نگار پاستور]

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

یارب مکن از لطف پریشان ما را

هر چند که هست جرم و عصیان ما را

 

[|PlaNeT|]

یارب مکن از لطف پریشان ما را

هر چند که هست جرم و عصیان ما را

آن روشنی که چون به پیاله فرو چکد

گویی عقیق سرخ به لؤلؤ فرو چکید

 

[فانوس خیس]

آن روشنی که چون به پیاله فرو چکد

گویی عقیق سرخ به لؤلؤ فرو چکید

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[|PlaNeT|]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

دو دیدهٔ من و از دیده اشک دیدهٔ من

میان دیده و مژگان ستاره وار پدید

 

[فانوس خیس]

دو دیدهٔ من و از دیده اشک دیدهٔ من

میان دیده و مژگان ستاره وار پدید

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان شده ام ز او بی سر و سامان که مپرس

 

[|PlaNeT|]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان شده ام ز او بی سر و سامان که مپرس

سوز سردی می كشد شلاق و می چرخاند و من

درد را حس می كنم در بند بند استخوانم

 

[فانوس خیس]

سوز سردی می كشد شلاق و می چرخاند و من

درد را حس می كنم در بند بند استخوانم

مرا در منزل جانان چه امن وعیش چون هر دم
جرس فریاد میدارد که بر بندید محمل ها

 

[|PlaNeT|]

مرا در منزل جانان چه امن وعیش چون هر دم
جرس فریاد میدارد که بر بندید محمل ها

آن بهاری باغها و این زمستانی بیابان

ز آسمان می پرسم آخر من كجای این جهانم ؟

 

[فانوس خیس]

آن بهاری باغها و این زمستانی بیابان

ز آسمان می پرسم آخر من كجای این جهانم ؟

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون .......... او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

 

[|PlaNeT|]

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون .......... او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

می زنم لبخند و برمیخیزم از خاك و بدینسان

می شود آغز فصل دیگری از داستانم

 

[فانوس خیس]

می زنم لبخند و برمیخیزم از خاك و بدینسان

می شود آغز فصل دیگری از داستانم

ماه شعبان مده از دست قدح کین خورشید
ار نظر تا شب عید رمضان خواهد شد

 

[|PlaNeT|]

ماه شعبان مده از دست قدح کین خورشید
ار نظر تا شب عید رمضان خواهد شد

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می كنم هر شب

 

[فانوس خیس]

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می كنم هر شب

بگيرم آن سر زلف و به دست خواجه دهم

كه سوخت حافظ بى دل ز مكر و دستانش

 

[IRANIAN VOCAL]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

دل هوس سبزه و صحرا ندارد ندارد ........... میل به گلگشت و تماشا ندارد ندارد

 

[gelayor14]

دل هوس سبزه و صحرا ندارد ندارد ........... میل به گلگشت و تماشا ندارد ندارد

دلا تا کی در این زندان، فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

 

[ESPEranza]

دلا تا کی در این زندان، فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

یک عمری بگذرونم با غم و درد
به کام دل نگرده آسمونم

 

[فانوس خیس]

یک عمری بگذرونم با غم و درد
به کام دل نگرده آسمونم

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم
حیف باشد که تو یارمن و من یار تو باشم

 

[zahra.71]

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم
حیف باشد که تو یارمن و من یار تو باشم

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

 

[فانوس خیس]

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

نمی گویم فراموشم نکن هرگز
ولی گاهی به یاد اور رفیقی را که از یادش نخواهی رفت

 

[zahra.71]

نمی گویم فراموشم نکن هرگز
ولی گاهی به یاد اور رفیقی را که از یادش نخواهی رفت

ترسم که یکی ز اهل وفا زنده نماند
در کشتن این طایفه دستی که تو داری

 

[IRANIAN VOCAL]

ترسم که یکی ز اهل وفا زنده نماند
در کشتن این طایفه دستی که تو داری

یار اگر با ما گهی صلح و گهی پیکار داشت ........ ما حریف عشق او بودیم و با ما کار داشت

 

[فانوس خیس]

یار اگر با ما گهی صلح و گهی پیکار داشت ........ ما حریف عشق او بودیم و با ما کار داشت

توبا خدای خود انداز کار ودل خوشدار
که رحم اگرنکند مدعی خدا بکند

 

[zahra.71]

توبا خدای خود انداز کار ودل خوشدار
که رحم اگرنکند مدعی خدا بکند

دیشب عرق شرم تو آتش ب دلم زد
پروانه ندیدیم که از آب بسوزد

 

[فانوس خیس]

دیشب عرق شرم تو آتش ب دلم زد
پروانه ندیدیم که از آب بسوزد

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را

تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

 

["Coral"]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را

تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

ای صبا سوختگان برسر ره منتظرند
گر از آن یار صفر کرده پیامی داری

 

[فانوس خیس]

ای صبا سوختگان برسر ره منتظرند
گر از آن یار صفر کرده پیامی داری

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی
در میان من و لعل تو حکایت‌ها بود

 

[نگار پاستور]

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی
در میان من و لعل تو حکایت‌ها بود

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[mani24]

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ای شکوه بی پایان
ای طنین شور انگیر
من می شنوم
به آسمان بگو
که من می شکنم !
هر آنچه تو را شکسته
و می شنوم
هر آنچه در سکوت تو نهفته

 

[نگار پاستور]

ای شکوه بی پایان
ای طنین شور انگیر
من می شنوم
به آسمان بگو
که من می شکنم !
هر آنچه تو را شکسته
و می شنوم
هر آنچه در سکوت تو نهفته

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی