مشاعرۀ سنّتی

[mohamad engineer]

همه کس طالب یارد چه هشیار و چه مست/همه جا خانه ی عشق است چه مسجد چه کنشت

 

[semiramis261]

تا خنده ای به لب گذرد جان به لب رسید
تاوان آن اگرچه دو چندان گریستم

 

[مهندس شکوفه]

من تکیه داده ام به دری تاریک پیشانی فسرده ز دردم را
می سایم از امید بر این در یاز انگشت های نازک و سردم را

 

[mohamad engineer]

دور از رخ تو دم به دم از گوشه ی چشمم/سیلاب سرشک امد و طوفان بلا رفت

 

[semiramis261]

من تکیه داده ام به دری تاریک پیشانی فسرده ز دردم را
می سایم از امید بر این در یاز انگشت های نازک و سردم را

از سکوت ژرف تر آید صدای زندگی
گرچه با گوش درون باید شنیدن آن صدا

 

[semiramis261]

تو چنان خون جاری و جویا به رگ های منی
تو نیازی بر نیایش سوی درگاه خدا

 

[mohamad engineer]

ای صاحب کرامت شکرانه ی سلامت/روزی تفقدی کن درویش بی نوا را

 

[مهندس شکوفه]

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

 

[mohamad engineer]

تو را صبا و مرا اب دیده شد غماز/وگرنه عاشق و معشوق راز دارانند

 

[semiramis261]

دیار خسته ی سردم بهار می طلبد
درخت خشک دلم برگ و بار می طلبد

 

[mohamad engineer]

دیار خسته ی سردم بهار می طلبد
درخت خشک دلم برگ و بار می طلبد

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند/گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[semiramis261]

دریغا که اکنون در آشوب اشک
در اندیشه ی تلخ جان کندنم.

 

[مهندس شکوفه]

من با لبان سرد نسیم صبح
سر می کنم ترانه برای تو
من آن ستاره ام که درخشانم
هرشب در آسمان سرای تو

 

[semiramis261]

وجود شعله ورم سوخت ز آتشی اینک
نظر کنید عزیزان که جز غبارم نیست.

 

[مهندس شکوفه]

تیرگی ها را به دنبال چه می کاوم
پس چرا در انتظارش باز بیدارم
در دل مردان کدامین مهر جاوید است
نه دگر هرگز نمی آید به دیدارم

 

[semiramis261]

موجم نبرد سوی افق زورق امید
کو ساحل مراد که توفان کشیده ام

 

[مهندس شکوفه]

مو سفید آخر شدی ای برف تا سرانجامم چنین دیدی
در دلم باریدی ای افسوس بر سر گورم نباریدی

 

[semiramis261]

یک روز سیاه است و گناه است دگر روز
یک رنگ ترین عابد محراب نشین است
جامی است که از هستی انگور کشیدند
سرشارترین باده ی مینوی برین است

 

[چاووش]

تا صد سخن به نیم نگه باز گویمت

ناز آفرین من به نگاهم نگاه کن

 

[mahboobeyeshab]

تا صد سخن به نیم نگه باز گویمت

ناز آفرین من به نگاهم نگاه کن

نبضم نمی زند ، انگار مرده ای !
انگار باز هم در فکر رفتنی
گر چه در اين قمار چيزی نبرده ای !
اينبار ، بی محل عزم سفر مکن
هربار رفته ای برگشت خورده ای ....

 

[salvador]

یکی بر دل نظر وا کن که بینی

یم ایام در یک جام غرق است

 

[nichol]

تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت
از سمک تا به سمایش کشش لیلی بود

 

[salvador]

دل گر چه درین بادیه بسیار شتافت

یک موی ندانست و بسی موی شکافت

 

[kachal63]

تسلی دل خود میدهم به ملک محبت
گهی به دانه ی اشکی گهی به شعله ی آهی

 

[salvador]

ياد باد آن كه رخت شمع طرب مى افروخت

وين دل سوخته پروانه نا پروا بود

 

[kachal63]

دل از درد جدایی میکشد آهی و میگوید
که تنهایی عجب دردیست داد از دست تنهایی

 

[salvador]

یک زمان با ما به خلوت می بخور خرم بزی

یک زمان با ما به کام دل بر آمیز ای پسر

 

[kachal63]

رفتی از پیشم که دور از چشم خود تا نیمشب
با نوای لای لای گریه ها خوابم کنی

 

[salvador]

یا رب تو نگهدار دل خلوتیان را

کان مغبچه مست است و در صومعه باز است

 

[kachal63]

همره باد میکنی نکهت زلف خویش را
کوچه بکوچه باد را مشک فروش میکنی