مشاعره ی دخترانه و پسرانه میدونی چیه؟......

[eksir]

هر گه که آن خسرو زرین کمر از جا برخاست
آسمان گفت که قرص قمر از جا بر خاست
گر بساط می و معشوق نباشد به میان
به چه امید توان هر سحر از جا بر خاست

 

[nichol]

شهره ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

 

[eksir]

سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

همدم گل نمی‌شود یادسمن نمی‌کند

 

[دختر شرقی]

نوک مژگان سیاهش را نگر

آلت خون سیاووشش ببین

 

[eksir]

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را رفیق و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

 

[دختر شرقی]

بیژن تر از آنم که بچاهم کنی ای ترک

خونم بفشان کیست سیاوشتر از من

 

[امیر افشار]

دانی که چرا خروس سحری
بهنگام سپیده دم کند شکوه گری

 

[امیر افشار]

به هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی که همی کند شکوه گری

 

[eksir]

چنان گفتم غزل در خوبی رعنا غزال خود

که گر بر سنگ بسرایم از آن تحسین شود پیدا

 

[دختر شرقی]

گر از سلطان طمع کردم خطا بود

ور از دلبر وفا جستم جفا کرد

 

[eksir]

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر

وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد

 

[Ekram]

بیا بردار بی منت گل خورشید از دستم
محبت را فراوان می توانی چید از دستم
من از دریا چه های جوشش ایثار خورشیدم
نه تنها گل که خارا هم صفا نوشید از دستم

 

[دختر شرقی]

بیداد رفت لاله بر باد رفته را

یا رب خزان چه بود بهار شکفته را

 

[eksir]

ای که از سرو روان قد تو چالاکترست

دل به روی تو ز روی تو طربناکترست

دگر از حربه خون خوار اجل نندیشم

که نه از غمزه خون ریز تو ناباکترست

 

[دختر شرقی]

سیاهی شب هجر و امید صبح سعادت

سپید کرد مرا دیده تا دمید سپیده

 

[eksir]

بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی

به غلغل در سماع آیند هر مرغی به دستانی​

 

[دختر شرقی]

به چنین رخ که تو داری چه کشی ناز سپیده

که نگنجد به صفت در که چه محمودصفاتی

 

[eksir]

با صبا در چمن لاله سحر می گفتم
که شهيدان که اند اين همه خونين کفنان

 

[nichol]

بمژده جان به صبا دادشمع در نفسی
ز شمع روی تواش چون رسید پروانه

 

[eksir]

آمد بهار و برگی و باری نداشتم
چون شاخه بریده بهاری نداشتم
در این چمن چو آتش سردی که لاله داشت
می سوختم نهان و شراری نداشتم

 

[banoo12]

غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایه بان ابرو

 

[primrose]

از این سموم که بر طرف بوستان بگذشت

عجب که رنگ گلی هست و بوی نسترنی

 

[froozan2010]

می سوزم از اشتیاقت در اتشم از فراغت
کانون من سینه ی من سودای من اذر من[/COLOR][/COLOR][/COLOR]

 

[barg]

می با جوانان خوردنم باری تمنا می‌کند
تا کودکان در پی فتند این پیر دردآشام را

 

[primrose]

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع
قصه ما دو سه دیوانه درازست هنوز

 

[آموس]

زعطر حور بهشت آن نفس برآيد بوي
كه خاك ميكده ي ما عبير حبيب كند

 

[Nazanin07]

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

 

[sarab_m]

بهار عمر خواه ای دل و گرنه این چمن هر سال
چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

 

[زیبای خفته.]

بهار عمر خواه ای دل و گرنه این چمن هر سال
چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

دوش دیدم که ملائک....

 

[primrose]

بهار عمر خواه ای دل و گرنه این چمن هر سال
چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

سر الب ارسلان دیدی ز رفعت رفته تا گردون
به مرو آ تا کنون در گل تن الب ارسلان بینی