مشاعره عرفانی

[succulent]

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

حافظ

نه هر کو نقش نظمی زد، کلامش دلپذیر افتد/ تَذَرْوِ طُرفه من گیرم، که چالاک است شاهینم

حافظ

 

[mahboobeyeshab]

ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش...
حضرت خافظ

 

[succulent]

ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش...
حضرت خافظ

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین/ اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم
حافظ

 

[naghmeirani]

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین/ اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم
حافظ

من از وصال تو دل برگرفته بودم، لیک
زبان لطف توام باز در گمان انداخت
قبول تو دگران را به صدر وصل نشاند
دل شکستهٔ ما را بر آستان انداخت
چه قدر دارد، جانا، دلی؟ توان هردم
بر آستان درت صدهزار جان انداخت

عراقی

 

[sasa.electronic]

من از وصال تو دل برگرفته بودم، لیک
زبان لطف توام باز در گمان انداخت
قبول تو دگران را به صدر وصل نشاند
دل شکستهٔ ما را بر آستان انداخت
چه قدر دارد، جانا، دلی؟ توان هردم
بر آستان درت صدهزار جان انداخت

عراقی

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام.

 

[succulent]

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام.

مرغ زیرک نشود در چمنش پرده سرای/ هربهاری که ز دنبال خزانی دارد

 

[mohsen-gh]

در این دنیای وا نفسا، بشر تنها تر از تنها
بیا ای آیه ی دل ها که تو روح بهارانی
عطشناک نگاه تو، همه اندر پگاه تو
کجا شد روی ماه تو؟ تو که تفسیر انسانی

 

[لیمویی]

یا امیرالمونین روحی فداک
اسمان را دفن کردی زیر خاک؟
آه را در دل نهان کردی چرا؟
ماه را در گِل نهان کردی چرا؟...

 

[mohsen-gh]

ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
ای باد بی‌آرام ما با گل بگو پیغام ما
ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما
ای نوش کرده نیش را بی‌خویش کن باخویش را

 

[لیمویی]

ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند
گر از آن یار سفرکرده پیامی داری....

 

[mohsen-gh]

یا رب مکن از لطف پریشان ما را
هر چند که هست جرم و عصیان ما را
ذات تو غنی و ما همه محتاجیم
محتاج به غیر خود مگردان ما را
یا رب تو چنان کن که پریشان نشوم
محتاج به بیگانه و خویشان نشوم
بی منت خلق خود مرا روزی ده
تا از در تو بر در ایشان نشوم

 

[لیمویی]

ما مرغ بی پریم، از فوج دیگریم
پرواز بال ما، در خون تپیدن است

پر می‌کشیم و بال، بر پرده‌ی خیال
اعجاز ذوق ما، در پر کشیدن است

ما هیچ نیستیم، جز سایه‌ای ز خویش
آیین آینه، خود را ندیدن است

گفتی مرا بخوان، خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را، تنها شنیدن است

بی درد و بی غم است، چیدن رسیده را
خامیم و درد ما، از کال چیدن است

 

[mohsen-gh]

تا كوي تو باشد چه گذاري است به افلاك
تا مهر تو جاريست چه سود از زر و از خاك
ما را چه نيازي است به ميخانه و ساقي
سرمست شود هر كه نظر كرده بر اين تاك

 

[لیمویی]

که این کند که تو کردی به ضعف همت و رای
ز گنج خانه شده خیمه بر خراب زده
وصال دولت بیدار ترسمت ندهند
که خفته‌ای تو در آغوش بخت خواب زده...

 

[helya.azad]

که این کند که تو کردی به ضعف همت و رای
ز گنج خانه شده خیمه بر خراب زده
وصال دولت بیدار ترسمت ندهند
که خفته‌ای تو در آغوش بخت خواب زده...

هركس غم دين دارد و هركس غم دنيا
غير از غم رويت غم بيهوده خورانند...

 

[لیمویی]

در حسرت پرواز با مرغابیانم
چون سنگ‌پشتی پیر در لاكم صبورم
آخر دلم با سربلندی می‌گذارد
سنگ تمام عشق را بر خاك گورم...

 

[helya.azad]

در حسرت پرواز با مرغابیانم
چون سنگ‌پشتی پیر در لاكم صبورم
آخر دلم با سربلندی می‌گذارد
سنگ تمام عشق را بر خاك گورم...

ماها پري رويا چرا با من نمي گويي سخن
آخر من از ديوانگي با ماه مي گويم سخن...

 

[mohsen-gh]

نیامد وقت تابیدن؟ نشد سیمای تو دیدن
گل از روی تو برچیدن؟ الا ای مهر پنهانی
بیا کین سینه شد محزون و این دل گشت پر از خون
نشد تا یر گل مدفون، بیا ای نور سبحانی...

 

[لیمویی]

یا ربّ اندر کنف سایه آن سرو بلند
گر من سوخته یکدم بنشینم چه شود...

 

[mohsen-gh]

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

 

[لیمویی]

اگر چه رسم خوبان تندخوییست
چه باشد گر بسازد با غمینی
ره میخانه بنما تا بپرسم
مآل خویش را از پیش بینی...

 

[helya.azad]

اگر چه رسم خوبان تندخوییست
چه باشد گر بسازد با غمینی
ره میخانه بنما تا بپرسم
مآل خویش را از پیش بینی...

يك شب آتش در نيستاني فتاد
سوخت چون شمعي كه بر جامي فتاد
شعله تا سرگرم كار خويش شد
هر ني اي شمع مزار خويش شد
ني به آتش گفت كاين آشوب چيست
مر تو را زين سوختن مطلوب چيست؟
گفت آتش بي سبب نفروختم
دعوي بي معنيت را سوختم...

 

[لیمویی]

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم...

 

[کاظم2020]

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم...

ماه از رخ تو نور بگیرد خورشید

دل من از نام تو یک باده بنوشد ساقی
تو که در عرش خودت

تو نداری چون تو
من در اینجا چون تویی دارم به کس ندهم

 

[fkhaniki]

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

 

[کاظم2020]

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

نیست جز تو خدایی ای عشق
نباشد هیچ عشقی بی عشق
ترحم کن باغ را باز کن
دلم را از عشق بی نیاز کن

 

[لیمویی]

نقل هر جور که از خلق کریمت کردند
قول صاحب غرضان است تو آن‌ها نکنی
بر تو گر جلوه کند شاهد ما ای زاهد
از خدا جز می و معشوق تمنا نکنی...

 

[fkhaniki]

ياد باد آن که صبوحی زده در مجلس انس
جز من و يار نبوديم و خدا با ما بود

 

[کاظم2020]

نقل هر جور که از خلق کریمت کردند
قول صاحب غرضان است تو آن‌ها نکنی
بر تو گر جلوه کند شاهد ما ای زاهد
از خدا جز می و معشوق تمنا نکنی...

یاد باد آنکه سرکوی تو ام منزل بود ! دیده راروشنی از خاک درت حاصل بود !
راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک! در زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود !

 

[fkhaniki]

دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی ؟
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی.