مدح های عاشورا

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

دیدم غمت ای دلبر، ای کاش نمی دیدم
تنهایی و بی یاور، ای کاش نمی دیدم
دنبال تو تا گودال، من آمدم و دیدم
بالای سرت مادر، ای کاش نمی دیدم
وقتی که برون شد خصم، از مقتل تو دیدم
خون می چکد از خنجر، ای کاش نمی دیدم
از نیزه به روی خاک ،دیدم سر تو افتاد
در زیر سم لشکر ،ای کاش نمی دیدم
دیدم که به دنبالت، با کاسه ی پر آبی
هر سوی دود دختر، ای کاش نمی دیدم
در نیمه ی شب دیدم، در پیش نگاه تو
یک دختر بی معجر ،ای کاش نمی دیدم
ای وای چه بی رحمند ،انگشت تو را بردند
تنها پی انگشتر، ای کاش نمی دیدم
من آمده بودم تا، لبهای ترا بوسم
دیدم که نداری سر، ای کاش نمی دیدم
برخیز ببین دعواست، در بین سپهداران
بهر سر آب آور، ای کاش نمی دیدم
برخیز خودت دیگر، چشمان ربابت گیر
بر نیزه شده اصغر، ای کاش نمی دیدم

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

برادر رنج بی حد را تو هم دیدی منم دیدم
به دل داغ پیمبر را تو هم دیدی منم دیدم
زبعد داغ جانسوز پیمبر نیلی از سیلی
رخ زیبای مادر را تو هم دیدی منم دیدم
چو مادر بود پشت در تو هم بودی منم بودم
فشار ضربت در را تو هم دیدی منم دیدم
ز تیغ زاده ملجم به خون آغشته در بستر
سر ساقی کوثر را تو هم دیدی منم دیدم
حسن را پاره پاره شد جگر از سوده الله
رخ سبز برادر را تو هم دیدی منم دیدم
در این سحرای ماتم خیز و عالم سوز در یک روز
شکوفه نخل باور را تو هم دیدی منم دیدم
الا ای باغبان باغ از باد خزان پرپر
گل و سرو سنوبر را توهم دیدی منم دیدم
تو خواندی سوره انا فتحنا را منم خواندم
تن گلگون اکبر را تو هم دیدی منم دیدم
کنار نعش قاسم گریه ها کردی منم کردم
شکسته لعل و گوهر را تو همدیدی منم دیدم
کنار علقمه لب تشنه غلطان در میان خون
اگر جسم برادر را تو هم دیدی منم دیدم
ز تیغ حرمله ای زینت دوش نبی از کین
دریده حلق اصغررا تو هم دیدی منم دیدم
ولی اینک میان ما و تو فرغی است در سودا
وگرنه رنج بی حد را تو هم دیدی منم دیدم
به سودای تو سر را میزنم بر چوبه محمل
که گویی غرق خون سر را تو هم دیدی منم دیدم

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

گلهای پرپرم کو
حسین برادرم کو
شهید بی سرم کو
حسین برادرم کو؟
ای خاک گشته گلگون
سرو صنوبرم کو
من آمدم بگوئید
آن یاس پرپرم کو؟
من زینب حزینم
دل خسته و غمینم
تنها چه سازم اینجا
یاران برادرم کو؟
ای وادی شفق گون
می پرسم از تو اکنون
شمشاد غرق در خون
یعنی که اکبرم کو؟
مشک و علم فتاده
برخاک و روبرویم
سقای تشنه کامان
نخل تناورم کو؟
از پشت پرده غم
بانگ رباب برخواست
ای مهد خالی از غم
ششماهه اصغرم کو؟

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

آب می گوید حسین ، بی تاب می گوید حسین
از سر شب تا سحر مهتاب می گوید حسین

************
دیده می گوید حسین ، نادیده می گوید حسین
هر کجا باشد دلی غمدیده می گوید حسین

************** ش
یار می گوید حسین ، دلدار می گوید حسین
روز و شب هر دیده بیدار می گوید حسین

************
ناس می گوید حسین ، احساس می گوید حسین
تا قیامت حضرت عباس می گوید حسین

***************
نار می گوید حسین، بسیار می گوید حسین
این زبان تا لحظه دیدار می گوید حسین

***********
نوح می گوید حسین، ذی روح می گوید حسین
زنده باشد هر دلی با روح می گوید حسین

*************
شاد می گوید حسین ، ناشاد می گوید حسین
هر نسیم باد با فریاد می گوید حسین

***********
کام می گوید حسین، ناکام می گوید حسین
فاطمه گریان به هر ایام می گوید حسین

**********
کوه می گوید حسین بشکوه می گوید حسین
دم به دم هر شیعه نستوه می گوید حسین

***********
جان جان گوید حسین ، هفت آسمان گوید حسین
ماه و خورشید و ستاره هر زمان گوید حسین

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

باز اي غمزدگان موسم افغان آمد - مژده اي بيوطنان بوي شهيدان آمد

ببر اي باد صبا زود خبر نزد حسين - گو كه از شام بلا زينب نالان آمد

گو به داماد ز جا خيز كه از شام خراب -نو عروس تو به صد ناله و افغان آمد

مژده از بهر علي اكبر ناكام ببر -گو كه ليلاي تو باحال پريشان آمد

گو به عباس علمدار زجا خيز و ببين -خواهرت از سفر شام شتابان آمد

اي صبا گو به حسينم كه پس از كشتن تو -چه جفاها به من از لشكر عدوان آمد

كربلا كرب و بلا بود اگر قسمت تو - قسمت ما زجفا دوري و هجران آمد

گر تن پاك تو بي غسل و كفن رفت به خاك -قسمت ما تن نيلي سر عريان آمد

سر تو گر به سر نيزه ي كين گشت بلند -زجفا بر سر ما سنگ چو باران آمد

ساربان دست تو از اگر كرد جدا -دست ما بسته به زنجير لعينان آمد

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[نفس شیمی]

 

[نفس شیمی]

 

[Honey.ChEng]

 

[Honey.ChEng]

 

[Honey.ChEng]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

زبان حال اما حسن مجتبی

نزن

دلمو آزوردی

نزن

فلک رو که بردی

نزن

تنها گیر اوردی

نزن

بیا منو

بزن

مادرو

نزن

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

السلام علیک یا فاطمه الزهرا

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

با نام ابالفضل گرفتار حسينيم

او كرده صدا گرمي ِ بازار حسينيم



از مادر ِ او هرچه كه گفتيم گرفتيم

از اُمّ بنين است عزادار حسينيم



عباس مدد كرد در اين خانه بمانيم

عباس شفا داد كه بيمار حسينيم



او بابِ حسين است عجب باب وسيعي

او راه به ما داد كه دربار حسينيم



از اوست حرارت به دل و اشك به چشمي

او جرأتمان داده خريدار حسينيم



او خرجي ره داده به پابوس رسيديم

او خواست ببينيم كه زوار حسينيم



در روز نهم حاجت يكساله بگيريم

از نفسْ تُهي و همه سرشار ِِحسينيم

 

[Honey.ChEng]

روی دستش ، پسرش رفت ، ولی قولش نه !
نیزه ها تا جگرش رفت ، ولی قولش نه !


این چه خورشیدِ غریبی است که با حالِ نزار

پایِ نعشِ قمرش رفت ، ولی قولش نه !


باغبانی است عجب ! آن که در آن دشتِ بلا

به خزانی ثمرش رفت ، ولی قولش نه !


شیر مردی که در آن واقعه هفتاد و دو بار

دستِ غم بر کمرش رفت ، ولی قولش نه !
​

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

من با تو زندگی نکنم پیر می شوم
بی تو من از جوانی خود سیر می شوم

من در شعاع پرتو شمس الشموسیت
بی اختیار پیش تو تبخیر می شوم

آیینه کاری حرمت ذره پروری است
من در رواق چشم تو تکثیر می شوم

در صحن کهنه سوی تو کردم نماز را
اینجاست آنکه لایق تکبیر می شوم

من در شمار سلسله راویان شدم
چون با حدیث سلسله زنجیر می شوم

من گریه ام گرفته کمی هم به من بخند
دارم به پای خویش سرازیر می شوم

یک شب نشد که بیگنه آیم زیارتت
اما دوباره پیش تو تقدیر می شوم

وقتی که آه میکشم از پرده ی نیاز
بی پرده با تو صاحب تصویر می شوم

بیچاره من که نیست قلمدانم از طلا
هر چند با نگاه تو اکسیر می شوم

نقاره خانه ات ز کجا آب می خورد
کز بانگ آن چو سیل سرازیر می شوم؟

آن نامه ام که از سر تعجیل و اضطراب
بر بال کفتران تو تحریر می شوم

این رنگ طوسی از دل سرخم نمی رود
گرچه دورنگ،دور ز تزویر می شوم

برداشت سیل گریه بساط زیارتم
نم نم دوباره قابل تعمیر می شوم

حوض حیاط تو بدهد مرده را حیات
من نیز با تو عیسی تاثیر می شوم

وقت ورود در حرم تو هوایی ام
وقت خروج تازه زمین گیر می شوم

بادا شلوغ دور و برت کعبه ی عزیز
من حاجی توام که به تقصیر می شوم

یک روز اگر که زینت دیوار تو شوم
آیینه را گذاشته شمشیر می شوم​

 

[Honey.ChEng]

به طاها...به یاسین...به معراجِ احمد...
به قدر و...به کوثر...به رضوان و طوبی...

به وحی الهی...به قرآنِ جاری
به تورات موسی...و انجیل عیسی
بسی پادشاهی کنم در گدایی
چو باشم گدایِ گدایان زهرا
چه شب ها که زهرا، دعا کرده تا ما
همه شیعه گردیم و بیتاب مولا
غلامی این خانواده، دلیل و مرادِ خدا بوده از خلقت ما
مسیرت مشخص...امیرت مشخص
مکن دل دل، ای دل...بزن دل به دریا
که دنیا...که دنیا...که دنیا...به خسران عقبی، نیرزد
به دوری ز اولاد زهرا نیرزد...
و این زندگانیِ فانی...جوانی...خوشی های امروز و اینجا...
به افسوس بسیار فردا...نیرزد
اگر عاشقانه هوادار یاری
اگر مخلصانه گرفتار یاری
اگر آبرو میگذاری به پایش
یقینا...یقینا...خریدارِ یاری
بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت
چه اندازه در ندبه ها زاریاری
به شانه کشیدی...غم سینه اش را
و یا چون بقیه تو سربارِ یاری
اگر یک نفر را به او وصل کردی
برای سپاهش تو سردارِ یاری
به گریه شبی را سحر کردی یا نه
چه مقدار بیتاب و بیمارِ یاری
دل آشفته بودن...دلیل کمی نیست
اگر بیقراری بدان یارِ یاری
و پایان این بیقراری...بهشت است
بهشتی که سرخوش ز دیدارِ یاری
نسیم کرامت وزیدن گرفته
و باران رحمت چکیدن گرفته
مبادا بدوزی نگاه دلت را...
به مردم که بازار یوسف فروشی
در این دورهِ بد...شدیدا گرفته
خدایا به روی درخشان مهدی...
به زلف سیاه و پریشان مهدی
به قلب رئوفش که دریای داغ است
به چشمان از غصه گریان مهدی
به لب های گرم علی...یا علیش
به ذکر حسین و حسن جان مهدی
به دست کریم و نگاه رحیمش
به چشم امیدِ فقیران مهدی
به حال نیاز و قنوت نمازش...
به سبحان...سبحان...سبحان مهدی
به برق نگاه و به خال سیاهش
به عطر ملیح گریبان مهدی
به حج جمیلش...به جاه جلیلش
به صوت حجازیه قرآن مهدی
به صبح عراق و شبانگاه شامش
به آهنگ سمت خراسان مهدی
به جان داده های مسیر عبورش
به شهد شهود شهیدان مهدی
مرا دائم الاشتیاقش بگردان
مرا سینه چاک فراقش بگردان
تفضل بفرما بر این بنده بی سر و پا
مرا همدم و محرم و هم رکاب
سفرهای سوی خراسان و شام و عراقش بگردان
یا مهدی...یا مهدی...مددی

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

از اون نگاهش نمی شه دل کَند
دلم می مونه وقتی که آروم می زنه لبخند، دود کنید اسفند
قد بلند و موی کمند و باباش که میبینه میفته یاد جدش
وقتی سواره ست، یا که پیاده ست، می شناسنش از اون دورا، بلنده قدش
نگید چرا شدم هراسون، بچه بزرگ نکردم آسون...
عزیز بابا، باشی سلامت! تو این جوونا فقط تو داری چندتا علامت، باشی سلامت
یه خال گونه، قد نمونه، فقط تو با عموت میشی شونه به شونه
فدات شه بابا، می دونی حالا عشق تو بابا رو به صحرا می کِشونه
نقشه هامو رو آب میبینم، یکی بگه که خواب میبینم...
قله ی عشقم داره میره، الهی که حسین(ع) بمیره
بعد تو اکبر! کاش که نباشم... خدا نیاره روزی که بابا از تو جداشم، کاشکی نباشم
محبوب بابا، آشوب بابا! با قدمات دلش داره می کوبه بابا...
دور میشه از من... همه می دونن... که نم نم از راه می رسه غروب بابا...
اکبر و گرگهای بیابون، لیلا و خاکستر مجنون

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

دیونه كربلاتم از بچگی مبتلاتم سینه زن روضه هاتم مدیون چشماتم
وقتی شبا بی قرارم سرمو رو تربت میذارم تو رو به یادم میارم دلبر و دلدارم

قربون روضه هات عطر سینه زنات قربون پرچمه حرم كربلات

كربلا بسه دوری مردم از این صبوری بیقرار بیقرارم
كربلا خسته حالم این شبا تو خیالم سر رو شیش گوشه میذارم

خاطره اولین بار نگاه به صحن علمدار دلم رو كرده گرفتار دلتنگم ای یار
منو یه دل هوایی خسته شدم از جدایی میخوام بشم كربلایی مردم ز تنهایی

نمیگم عاشقم آخه نا لایقم میدونم آقا جون برات آینه دغم
كربلا تا جونم آرزومه بتونم عاشقونه زائرت شم
كربلا دل دوباره روز و شب ناله داره كی میشه مسافرت شم

كرب و بلا كشتی دل شكسته و مونده در گل منو ندونسته قابل آقا ابوفاضل(ع)
ولی دل من میدونه ارباب من مهربونه منو به تو میرسونه بی تو دلم خونه

سینه ام مبتلاست زخمی روضه هاست همه آرزوم دیدن كربلاست

كربلا چی كشیدی اون دمی كه شنیدی ناله غریب مادر
كربلا در جنونم از ته دل میخونم روضه ارباب بی سر

بار دیگر سر لبالب سور شد سینه از عطر حسینی تور شد
باز بر سر زد هوای كربلا نای جانم میكند چون نینوا